Was het voor niets?

Tijdens de dodenherdenking op 4 mei hoorde ik iemand zeggen: ‘Was het voor niets?’ Dit was een vraag van een meneer die de tweede wereldoorlog heeft meegemaakt en familie heeft verloren tijdens gevechten. Hij vroeg zich af of de wereld gek is geworden of gewoon heel erg dom blijft omdat we constant naar wapens blijven grijpen. We leren helemaal niets van vorige oorlogen. Mijn eerste gedachte was: Natuurlijk is het niet voor niets geweest dat die mensen hun leven verloren hebben in de oorlog. Wij mogen daardoor nu in vrede leven.

Kosten

Maar tegen welke kosten? En ik kan me de vraag voorstellen. Want wat er nu allemaal in de wereld gebeurt is zo’n vreselijke manier om ons te ontdoen van potentie, van onze medemensen en van al het talent wat daarmee verloren gaat. De vraag laat me niet zomaar los. Is oorlog allemaal voor niets? In eerste instantie heb ik altijd gedacht dat het natuurlijk allemaal voor niets is. Niemand wint in een oorlog. Het kost vreselijk veel levens en levert alleen verdriet op.

Verlies

En wat ik al eerder aangaf, we denken er soms zo luchtig over. Het gebeurt ver van huis en we kennen de slachtoffers toch niet. Dus, heel zielig allemaal maar ach, dat hoort er nu eenmaal bij. Dan moet je maar geen oorlog voeren. Toch blijven we als zombies achter elkaar aan hollen en elkaar met wapens doden. Terwijl we weten dat het helemaal niets uithaalt. Klopt het dan dat een oorlog en zoveel mensenlevens voor niets zijn geweest?

Moeilijk

Ik heb altijd volmondig ja gezegd. Helemaal voor niets, dat maakt het zo schrijnend. Maar wat dan? Je zal maar president Zelensky zijn. Van je land houden en de ‘vijand’ komt het even inpikken. Wat doe je dan? Zeg je: “Ach lieve Poetin, kom maar hoor, hier heb je mijn stuk land en je krijgt de bewoners er gratis bij. Laten we nu samen een drankje drinken en proosten op de goede afloop dat er niemand doodgeschoten is.’

Praten

Toch blijft praten altijd beter dan schieten, naar mijn bescheiden mening. Want uiteindelijk zal het daar toch op uitdraaien. Op den duur zal er iemand water bij de wijn moeten doen. Maar hoe lang nog voordat hier aanstalten toe gedaan wordt? En hoeveel doden moeten er nog vallen voordat de mensen aan de top vinden dat het er nu genoeg zijn?

Winnaar

En dus blijven ze vechten tot er een iemand aangewezen kan worden als ‘winnaar’. De hele wereld, en zijzelf, weten dat er geen winnaar uit de bus komt. In een oorlog is er geen winnaar, er zijn alleen grote verliezers. Hoe lang zal het nog duren voordat we er met z’n allen achterkomen? Dat we gewoon eerst samen om tafel moeten gaan zitten voor dat we de wapens oppakken en een ander land binnen vallen? ‘Laten we er even over praten, dan komen we er vast wel uit. En zo laten we zien aan de rest van de wereld dat wij de sterksten zijn en allebei als winnaar uit de strijd kunnen komen omdat wij het lef hebben om een andere keuze te maken. Om de oorlog met woorden uit te vechten in plaats van met wapens.

Woorden

Wat een vooruitgang zal dat zijn. Woorden kosten een heel stuk minder. Al je mooie oude gebouwen blijven bestaan, waar je altijd met recht zo trots op was. Je burgers zullen meer dan ooit in jou geloven omdat je eindelijk verantwoordelijkheid neemt en lef toont. Kinderen groeien op met de wetenschap dat vechten iets is wat mensen vroeger deden als ze niet genoeg woorden konden vinden. Mensen waren dom in die tijd maar inmiddels hebben we geleerd hoe we met elkaar moeten spreken. Het is een droom die ik hoop mee te mogen maken in mijn leven.