Het Noordelijk Gevoel

Alleen de titel bezorgt me al een prettig gevoel. Ondanks dat ik zelf nooit noordelijker geweest ben dan de Waddeneilanden, wil ik graag. Ik ben een wintermens. Ja, bedankt allemaal voor je medeleven in deze tijd. Gelukkig hou ik ook heel veel van schepijsjes, dat maakt het nog enigszins goed.

Reisboek

Het boek is geen reisgids. Dat wil zeggen, de schrijver vertelt zijn eigen ervaringen in de landen die hij hij bezoekt. Er staan overlay kaartjes bij, dus je kunt hem goed volgen. Maar het leest als een boek en dat is heel prettig.

Geen toerist

Hij gaat op onderzoek uit. Naar het land, de natuur en vooral ook de bewoners. Op Vlieland is dat bekend. Hij is er vele malen geweest. Als kind al, in de vakanties. Toch hoor je, via de bewoners die er geboren en getogen zijn, verrassende verhalen.

Andere gebruiken

Op Groenland is dit anders. Als de schrijver uitgenodigd wordt om te gaan jagen en daarna de vangst mee mag eten bijvoorbeeld. Je moet maar van zeehond houden. Ook rond de Poolcirkel komt hij mensen tegen die er andere gebruiken op na houden. De Inuit (Eskimo’s) eten alles rauw. Van een walvis worden repen afgesneden en gelijk in de mond gestopt. ‘Met huid en haar’ zoals het gezegde klinkt, is daar werkelijkheid.

Het is even wennen

Maar bij alle noordelijke volken staat er één ding centraal. Men overleeft van de jacht. En ja, dat betekent ook de walvis en zalm. De laatste jaren is er veel tegenstand van organisaties als Greenpeace. Maar zoals uitgelegd wordt in het boek, zal een Eskimo nooit iets van een geslacht dier niet gebruiken. Er is geen afval. Net als alle ‘oervolken’ leven zij van het land. In dit geval van de zee.

Waar ligt de grens

Bij zoveel vraagstukken is ook hier telkens de vraag waar de grens ligt. Hoe meer jagers er komen, hoe erger het is voor de walvis. Maar moet je daarom de Eskimo’s verbieden te jagen? Gerrit Jan Zwier is een natuurmens. In hart en nieren. Hij laat het antwoord in het midden, maar zijn uitleg vertelt ons om hier zelf over na te denken en misschien niet alle regeltjes voor ‘waar’ aan te nemen.

Het Noordelijk Gevoel

Het hele boek is de schrijver op zoek naar zijn, wat hij noemt, noordelijk gevoel. Een gevoel wat hij niet kan omschrijven. Maar het zit er wel. Het is een soort heimwee. Naar stilte, naar ruimte, naar oertijden. Naar een soort onschuld en heel hard werken. Maar zelfs, of misschien vooral vind je dit ook steeds minder terug in deze ruwe gebieden.

Het boek

Het boek pakt je. Of je wil of niet. Voor de onderzoekers onder ons: Gerrit Jan haalt geregeld stukjes of quotes aan uit boeken of essays die hij gelezen heeft. Wil je er dus meer en/of dieper van weten kun je zijn voorbeeld volgen. Voor mij was het voldoende om dit boek te lezen als een ‘leesboek’. Waarin ik ook even op reis kon, de sneeuw en het ijs op. Maar dan wel met een roseetje naast me in plaats van een beker levertraan.

Heb jij ook zin om naar het Noorden te gaan? Bestel het boek hier

En voor meer recensies kan je natuurlijk ook altijd bij ons terecht