Recensie Ik reis alleen- Samuel Bjørk
Recensie Ik reis alleen – Samuel Bjørk
Wat een debuutthriller is ‘Ik reis alleen’ van de schrijver Samuel Bjørk. Toen ik eenmaal de eerste pagina’s uit had, kon ik het niet meer wegleggen, voordat ik wist wie het gedaan had.
Ik reis alleen
Twee jongens vinden een zesjarig meisje hangend aan een boom in het bos achter hun huis. Het lijkt in eerste instantie een pop. Ze heeft een bordje om haar nek met daarop de woorden: ‘Ik reis alleen’. De inspecteur Holger Munch (leuk die verwijzingen in het boek naar de meest beroemde Noorse schilder Edvard Munch) moet samen met zijn team uitzoeken wie dit op zijn/haar geweten heeft.
Meerdere moorden
Het blijft helaas niet bij die ene moord. Blijkbaar heeft de moordenaar iets met zesjarige meisjes. Ze worden allemaal als pop aangekleed voordat ze vermoord worden. Ook krijgen ze allen hetzelfde bordje omgehangen.
Spannend
Het wordt spannend om de moordenaar voor te zijn. Er mag niet nog een meisje verdwijnen. Als Munch eigen kleindochter bedreigt wordt is het helemaal spannend. Zullen ze nog voor die tijd de moordenaar kunnen vinden? En waarom loopt ieder spoor dood?
Sekte
Heeft het iets met de sekte in het bos te maken? Of lijkt dat alleen maar zo? En waarom laten de ouders van die twee broertjes hen altijd in de steek? De moordenaar kan uit zoveel hoeken tevoorschijn komen. Iedere keer loopt het team vast en lijkt het weer een dood spoor.
Einde
Tot op het allerlaatst weet je nog niet wie de schuldige is. En waarom. Want heb je een motief, dan ben je dichtbij de dader. Maar wat als ieder motief ontbreekt, zitten ze dan telkens op het verkeerde spoor? Of is het allemaal veel gemakkelijker dan men denkt.
Vraagtekens
Ik heb een paar dagen met vraagtekens rondgelopen. Heerlijk als je geen idee hebt welke kant een boek opgaat. Een heel knap eerste verhaal. Inmiddels zijn er twee vervolgboeken en ik hoop dat Samuel Bjørk nog veel meer boeken gaat schrijven.
Samuel Bjørk
De schrijver is niet helemaal onbekend in het schrijfvak. Hij is in zijn geboorteland Noorwegen bekend onder zijn echte naam: Frode Sander øien. Hij zingt, is songwriter en heeft al menig toneelscript op zijn naam staan. Inmiddels wordt hij ook steeds bekender onder zijn pseudoniem. De boeken over Holger Munch zijn al in 20 talen vertaald.
Tour
Tour
Het is een hele tour die Tour de France. Hoe meer de wielrenners zich uitsloven, hoe relaxter ik word. Ik vind het heerlijk om naar te kijken. Ik snap zelf niet helemaal waarom. Want wat is er eigenlijk saaier dan uren achter elkaar een paar mensen op de fiets te zien zwoegen.
Commentaar
De stemmen van Maarten Ducrot en Joris van den Berg doen me half in slaap vallen. Niet dat ze niet uitstekend commentaar leveren, maar het kabbelt een beetje voort en ik word er soezerig van. Ondertussen doe ik iets waar ik een vreselijke hekel aan heb, maar wat een noodzakelijk kwaad is geworden: de boekhouding.
Niet nadenken
Ik hoef niet na te denken, want ik heb alles al op papier staan. Iedere maand van 2020 staat in m’n boekje. Nu moet er een jaarverslag komen. Als ik ergens een hekel aan heb is dat het wel. Gelukkig kan ik het meeste zo overschrijven. Ja, ik doe het nog ouderwets. Ik heb niks met Excel.
Rust
Hoe meer de mannen zweten en zwoegen hoe rustiger ik word. Geen idee, waar het vandaan komt. De tour is voor mij een rustpunt in mijn dag. Een soort zen moment. Wie hier een uitleg voor heeft mag me mailen. Graag zelfs. Want zelf vind ik het een raar fenomeen.
Nare klusjes
Ik krijg de onbedwingbare drang om tijdens die uren nare klusjes te gaan doen, waar ik anders de tijd niet voor wil nemen. Misschien omdat ik het idee heb dat ik toch iets nuttigs doe terwijl ik overdag de televisie aan heb staan. Iets wat vroeger thuis streng verboden was en waar ik me nog steeds schuldig over voel.
Balans
Nu lijk ik er een balans in gevonden te hebben. Iets wat niet mag, combineren met iets dat moet. Ik hang op de bank, hoor met een half oor als er iets spannends staat te gebeuren. Ik kijk even op van waar ik mee bezig ben. En is er niets spannends aan de hand, dan ga ik verder met een la opruimen, administratie, oude papieren weggooien, foto’s uitzoeken. Dat soort klussen die altijd blijven liggen ‘voor een regenachtige dag’.
Onbegrip
Om me heen krijg ik commentaar. Niemand snapt dat ik zo graag naar de Tour kijk. Zonde van je tijd, er gebeurt zo weinig, pas aan het eind wordt het even spannend. Nou, hierom dus. Ik kan me heerlijk ontspannen terwijl ik vervelende klusjes doe. Ik voel me daarna heerlijk uitgerust. Nu nog ooit een interesse voor golf als televisieprogramma oppikken, dan worden er nog meer vervelende klussen gedaan.
Share this:
Like this: