• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow

March 2023

Bij ons
30 March 2023

Bij ons

Mijn zus, Maaike, lijkt het ook leuk om af en toe een stukje te schrijven in Sophia Magazine. Ze is heel creatief en heeft weinig tijd. Dus we vinden het heel leuk dat ze ook af en toe haar ervaringen met ons wil delen.
Dit maakte ze mee in haar Galerie ‘Bij Ons’.

Een dag ‘bij ons’

“BIJ ONS” is de winkel en galerie van mijn dochter Geertje en van mij waar ik heel trots op ben! Maar ook dankbaar dat ik het geluk heb om tijd en geld te kunnen steken in een eigen bedrijf. Een plek waar ik schilderijen kan exposeren en waar Geertje haar inpakmateriaal, cadeautjes en leuke kaarten kan verkopen. We geven er ook les, in de vorm van workshops.

Zaterdagmiddag

Zo ook vandaag. Het is zaterdagmiddag, ik heb de tafelezels klaar gezet voor een bekende, oud cursist, die met haar vriendin én kleindochter komt schilderen. Ik heb koffie en thee klaar staan en natuurlijk een schaaltje met koekjes en chocolaatjes. Ik twijfel of ik die laatste op tafel zal zetten. Nee laat ik dat maar niet doen. Dan wil die kleine meid van zes waarschijnlijk liever snoepen dan schilderen. Ik laat ze op het aanrecht staan en doe zo wel een rondje.

Gezellig

De dames komen binnen en gaan gelijk aan de slag. Oma en kleindochter gezellig naast elkaar. Na wat gekeuvel wordt het stil….concentratie. Ik geef wat tips en complimenten, ze doen het echt heel goed. Ik schenk koffie in en heb appelsap voor de jongste onder ons. Ik ga rond met het schaaltje en ze neemt een ingepakt chocolaatje. 

Hoe jonger, hoe sneller

Nu is het over het algemeen zo, dat hoe jonger de cursist, hoe sneller klaar met het kunstwerk. Toch verbaasde het me hoe lang dit meisje bezig was met haar schilderij. Eerst een ondergrond stempelen met een stukje spons, wat ze heel spannend vond. Daarna op dik papier een paard tekenen (met een beetje hulp) en schilderen. Nadat deze droog waren plakten we het paard in de “wei”.

Nog eentje

Maar wat zo leuk was, ze wilde er nog wel eentje maken en was het nog helemaal niet zat. Oma vertelde heel blij: “we zitten thuis ook vaak samen te schilderen of knutselen, zo gezellig altijd.” En oma kreeg ook nog hulp van haar kleindochter bij het ‘mengen’, vooral lila was favoriet.

Weinig ervaring?

Uiteraard kreeg de vriendin ook aandacht. Zij maakte een schilderij in vrolijke kleuren en vertelde dat zij weinig ervaring had. Echt? Nou, dat was niet te zien. En dat is zo leuk aan dit vak: mensen die wat onzeker binnen komen en later trots en voldaan de winkel verlaten.

Klaar

Toen het onderhand half vijf was, waren ze wel klaar en ging ik alvast wat spulltjes opruimen. Hé wat lag daar? Een ingepakt chocolaatje! ‘Vind je hem niet lekker?’ vroeg ik. ‘Jawel, maar ik had vieze handen’.  Ja dat klopt. Maar heel eerlijk…ze gunde zichzelf geen tijd om die te wassen en het chocolaatje op te eten, zo leuk was het om een schilderij te maken.

Voldaan

De drie dames verlieten voldaan onze winkel en komen zeker terug, zo beloofden ze. En dat geloof ik graag.

 

 

Van de redactie: Wij zijn altijd gek op reacties. Dus wil je hierop reageren, wees welkom. En heb jij een hobby, een leuk verhaal, of zomaar iets wat je graag zou willen delen met ons? Schrijf dan naar redactiesophiamagazine@gmail.com.

 

Read More
No Comment

Art

Vanity
28 March 2023

Vanity

‘Hey Ellen, how are you? My you’re looking good! Seems like you only get younger whenever we see you.’ Surprised I look up. I was too busy thinking about what to do first , take my trash out, leave the glass and paper in recycling bins, go to the grocery store, then to the market, mail some cards and on my way back go to the drugstore. In the meantime the sun is shining its first spring rays and friends have a cup of coffee on the patio of the restaurant on the corner. I’m glad vanity took over this morning before I stepped out the door.

Saturday morning

Usually I just run out the door without even checking my appearance in the mirror. Especially on a Saturday morning when it’s time for errands. I hadn’t seen my coffee drinking friends in a while. And I was happy with their compliments. I thought I didn’t really care anymore. At one time in life there are so many more important things than looking good. I don’t care about a few wrinkles anymore. Still it made me conscious and I was glad I had made a little bit of an effort. Wearing my (way too expensive) suede coat and (even more expensive) matching suede boots I felt good.

Feeling good

And feeling good reflects on how you look. Of course it’s not at all important how you look as long as your inner self is pretty. But when you feel pretty it shows. So it’s win-win. Do I want to look younger, though? I don’t know, I really don’t care about getting older. As long as it reflects my inner me. I decided quite some years ago to let my hair grow out. I’ve been gray since a very young age. Fed up with hairdyes and hours of sculpting, dressing and coloring I decided to just let it be. Three years I went without recognizing myself.

Mirror

Whenever I looked in a mirror or saw my reflection anywhere it didn’t feel like me. I was lost. Up to the point I was so confused I went to the hair salon and had my hair fixed in a rich mahogany color. Yes, now I had my self back. Now I could easily peer into a mirror knowing this was me. So, now I sometimes just take a few minutes to study my reflection. Is this vanity? Sure, that has something to do with it. But much more it’s to get re-acqainted with my self. Who am I, what do I look like? Another wrinkle doesn’t bother me, but I do want to see whom my face reflects. Who am I when I look at my face? And what lives inside of this outer shell?

 

Read More
No Comment

leven

IJdelheid
28 March 2023

IJdelheid

Het is zaterdagochtend en ik loop door de stad op weg naar de supermarkt. Ik heb er een beetje rekening mee gehouden dat ik weleens bekenden tegen kan komen, dus ijdelheid speelde een rol vanochtend. In mijn hoofd ben ik al bezig met de routeplanner. Eerst glas en papier in de daarvoor bestemde bakken gooien. Dan de vuilniszak, dan naar Appie en dan naar de Hema. Ook moet ik nog even naar de Bruna en Blokker. Wat is handig, waar kom ik eerst langs? Als ik nu eerst hierheen en dan daarheen dan kom ik ondertussen over de markt.

Bekenden

Ik ben zo druk bezig in mijn hoofd dat ik ze bijna voorbij loop. Bekenden. Ze zitten op het terras te genieten van de vroege lentezon en een kop cappuccino. ‘Hee, Ellen!’ Huh? Wat? Ooohhh, wat leuk! Het eerste wat ik denk is dat ik (misschien uit een soort voorgevoel) blij ben dat ik, voordat ik de deur uit rende nog even in de spiegel keek en terug ben gehold naar de badkamer. Het resulteerde in een uitroep van de bekenden dat ze me een tijd niet hadden gezien en ik steeds jonger lijk wanneer ze me weer eens tegenkomen.

Compliment

Kijk, die dure Estee Lauder producten hebben dus toch zin, denk ik blij. En mijn (veel te dure) suede jas met (nog duurdere) suede laarsjes in dezelfde kleur als de jas, ook. Dat ik nu zelfs de tijd nam om mijn ogen op te maken en mijn haar te krullen zal ook wel helpen. Helpen met wat eigenlijk? Dat bekenden mij een compliment geven over mijn uiterlijk? Altijd leuk maar ik geef hier lang zoveel niet meer om als toen ik jonger was. Toch was ik verrast met hoe goed het me deed. Ik liep even later vol zelfvertrouwen en een grote glimlach verder.

Grijs

Ik was al heel jong grijs. Ik heb vaak gehoord van mijn omgeving dat ik het gewoon uit moet laten groeien. Ik heb namelijk mooi wit/grijs haar. Een aantal jaren geleden vond ik het inderdaad teveel moeite om iedere maand mijn haar te laten verven. Drie jaar lang ben ik grijs geweest. En drie jaar lang heb ik mezelf niet herkend in de spiegel. Als ik onverwacht mijn spiegelbeeld zag in een ruit of waar ook, dacht ik: ‘Wie is dat?’ Het moet wennen, zei iedereen. En het staat je geweldig.

Lang en donker

Mijn haar is al weer enkele jaren lang en donker. Ik draag het vaak in een hoge staart of opgestoken. Ik ben blij dat ik mezelf weer terug heb. Dat ben ik daar in die spiegel. Is dat ijdelheid? Vast een beetje, maar vooral is het een herkenning van mijzelf. Want het is heel onrustig als je je spiegelbeeld kwijtraakt. Misschien dat ik daarom soms een momentje neem om mijzelf te bekijken in de spiegel. Dit ben ik. Zo zie ik eruit. Met een nieuw rimpeltje hier en daar. Ik zie er anders uit dan tien jaar geleden, toch ben ik dezelfde Ellen. Of reflecteert mijn spiegelbeeld mijn innerlijk? Ben ik ook daar veranderd? Zitten er ook een paar rimpeltjes meer van binnen?

Ouder

Ik bekijk foto’s van mezelf van 10, 20, 30 jaar geleden. Wat een jong koppie! Was ik toen mooier, knapper? Ik was zeker gladder, maar ik kan niet zeggen dat mijn uiterlijk van toen me meer aanstaat dan het uiterlijk van nu. Maar uiterlijk is toch helemaal niet belangrijk? Ja en nee. Natuurlijk is je innerlijk veel belangrijker. Maar je uiterlijk kan een hoop zeggen over hoe en wie je bent van binnen. Dus was ik blij dat ik die zaterdagochtend wat meer moeite had genomen. Zodat die bekenden zagen dat ik blij en gelukkig ben en vooral dat ik me daarvan bewust ben.

 

 

Read More
2 Comments

leven

Review The mark and the void – Paul Murray
26 March 2023

Review The mark and the void – Paul Murray

In his book ‘The mark and the void’ Paul Murray describes the exciting work in the financial district of Dublin, Ireland. Claude grew up in France, but decides to try his luck in Dublin at an investment bank. He works long hours, sitting at his desk and talking to clients. It seems like a rather dull story but nothing is further from the truth.

Claude

Claude has one goal in mind: To make money. The void that comes with it doesn’t seem to bother him much. He’s on his office, doing what he does best. He is well liked by his co-workers and his employer. Swiftly going to the top and beyond he doesn’t think about happiness. Then one day everything is about to change.

Author

Claude is approached by the out of luck author Paul. Paul sees a story in the life of Paul. He wants to write a novel about a ‘regular working guy’ and finds in Claude exactly the man to fill that role. Claude isn’t impressed and refuses to let Paul in. However, he keeps thinking about the offer and eventually he gives in.

Difference

Paul couldn’t be more different than Claude. Where Claude lets his mind dictate his life, Paul is impulsive and lets life take over from common sense. He is the perfect candidate to advise Claude about his love life, being married himself to a beautiful trophy wife. The problem is that Claude doesn’t have time for love. Unless, that pretty waitress in the restaurant he goes to after work fancies him. Or does he finally realize that his coworker Is has had a crush on him for a long time now?

Humor

The story is full of wit and humor. Surprising twists and laugh out loud dialogues make this book a fast read. Even when the bank finds itself in a financial crisis, it’s not as bad as it looks. Maybe Claude will finally realize that all his money can make him a pretty wonderful life without having to work for 18 hour days anymore.

Paul Murray

Paul Murray was born in Dublin, Ireland. His father was professor, his mother a teacher. In university Paul studied English literature and creative writing. After a job in Barcelona as an English teacher, something he didn’t enjoy at all, he decided to write. Since then all his books received high praise and many awards.

 

Read More
No Comment

Boeken

Recensie Het doel en de leegte – Paul Murray
26 March 2023

Recensie Het doel en de leegte – Paul Murray

Paul Murray beschrijft in zijn boek ‘Het doel en de leegte’ het doel van geld verdienen, steeds meer geld verdienen en de leegte die dat met zich meebrengt. Dat lijkt misschien een saai verhaal te worden maar niets is minder waar. Het boek leest vlot en makkelijk en is met veel humor geschreven.

Claude

De Franse Claude heeft na een goede opleiding besloten zijn geboorteland te verlaten en zich te vestigen in de zakenwereld in Dublin. Hij komt terecht bij een investeringsbank en heeft het er prima naar zijn zin. Hij houdt van cijfers, van de dagen puzzelen achter zijn computer en van zijn klanten. Zijn collega’s zijn gek op hem en hij maakt de ene promotie na de andere.

Sociaal

Dat hij hiervoor zijn sociale leven helemaal aan de kant zet, is bijzaak voor hem. Hij gaat na zijn lange werkdagen weleens een borreltje drinken in een restaurant om de hoek. Maar zijn leven bestaat voornamelijk uit werk en een paar uur slaap. Totdat dit op een gewone doordeweekse dag ineens allemaal dreigt te veranderen.

Boek

Hij wordt benaderd door een schrijver die een boek wil schrijven over de ‘gewone zakenman’. Ondanks zijn eerste afwijzingen blijft het aanbod in zijn hoofd zweven. Hij is geïntrigeerd. Wat kan deze schrijver nu over hem schrijven? En dan nog wel een heel boek vol? Hij besluit uiteindelijk toe te geven en de schrijver wordt uitgenodigd op zijn kantoor.

Schrijver

Paul is een schrijver die, na zijn eerste niet al te goed ontvangen boek, zoekt naar een tweede poging. Na tien jaar is dit nog steeds niet gelukt. Hij hoopt in Claude zijn muze te vinden. Paul heeft echter een paar zwakheden: Zijn prachtige vrouw, zijn 4-jarige zoontje en zijn naïviteit. Paul speelt een ontroerende en tegelijk komische rol in het verhaal.

Raadgever

Hij werpt zich op als raadgever wanneer Claude hopeloos verliefd wordt op Ariadne, de Griekse serveerster in het restaurant waar hij met z’n collega’s altijd na het werk een drankje gaat drinken. En Ariadne lijkt hem ook wel heel leuk te vinden. Daarnaast heeft Ish, zijn collega, ook haar zinnen gezet op Claude. Iets waar hij totaal geen idee van heeft.

Bank

Na jaren heel veel geld verdiend te hebben komt er een financiële crisis bij de Ierse bank waar Claude werkt. Betekent dit het einde van zijn glorieuze carrière? Of gaat dit deuren openen om zijn leven anders in te richten en meer te genieten van al dat geld dat hij heeft verdiend? Want hoe vaak zijn wij zo geconcentreerd op het doel en verliezen we de bijkomende leegte uit het oog?

Paul Murray

Paul Murray is in 1975 in Dublin geboren. Zijn vader was professor, zijn moeder lerares. Paul studeerde Engelse literatuur aan de universiteit en zijn bijvak was ‘creatief schrijven. ‘Het doel en de leegte’ heeft, net als zijn overige boeken, mooie prijzen gewonnen.

 

Read More
No Comment

Boeken

Dankzij Dorien
23 March 2023

Dankzij Dorien

Hélène schreef het prachtige boek ‘Dankzij Dorien’, waarvan wij in Sophia Magazine een recensie mochten plaatsen. Zij vindt het leuk af en toe iets voor ons te schrijven, waar we heel blij mee zijn. Laat je ons, en haar, weten wat je van haar verhaal vindt? Alle reacties zijn heel welkom!

Wandelen

Ik sta met mijn gezicht richting de zon gekeerd onder een van mijn favoriete bomen. Hier in Frankrijk, loop ik iedere ochtend een flink stuk met de honden door het bos. Die wandeling brengt me over de bospaden langs prachtige exemplaren en een paar daarvan heb ik, figuurlijk weliswaar, op mijn ‘favorietenlijstje’ gezet.

Speciaal

Niet dat ze er niet allemaal mogen zijn, maar sommige vind ik dan om de een of andere reden net iets specialer. Eén daarvan is een hoge, slanke boom en het lijkt net of hij een lange neus heeft met daaronder een brede glimlach. Hij ziet uit als een uit de kluiten gewassen, klassieke koffiepot.

Wilde haardos

Dat is niet die waar ik nu onder sta. Deze heeft een enorm brede stam en heel veel door elkaar groeiende takken, die alle kanten op gaan en die me aan een wilde haardos doen denken. In de stam zie ik ook een gezicht dat kijkt naar ons huis in de verte. Ik noem hem (of is het een haar…?) Witchiepoo, naar de heks in de kinderserie Pufnstuf, die ik als klein meisje ergens rond 1970 op tv zag. 

Dankzij Dorien

Terwijl ik hier van de vroege zonnestralen sta te genieten, vraag ik me af wat ik voor mijn eerste stukje in Sophia Magazine zal gaan schrijven. Sophia Magazine besteedde aandacht aan mijn boek ‘Dankzij Dorien, over de grens’  en dat was voor mij aanleiding tot dit blog:  ‘Hm, waar zal ik het eens over gaan hebben? Er zijn zoveel interessante onderwerpen’…

‘Gewoon dit’

Dan denk ik: waarom niet dit? Gewoon dit. Dat ik hier sta, met de velden nog wit van de nachtvorst, de bomen om me heen, de honden die bij me staan te wachten en die weten dat ik hier, iedere keer dat we deze route nemen, Witchiepoo even begroet en luister naar de stilte, enkel ‘verbroken’ door het kwetteren van de vogels en het kabbelen van het water in het stroompje beneden in de wei. Ze kijken naar me op: “Ja, ja, we lopen zo verder.”

Energie van de natuur

Hoe heerlijk is het en hoe belangrijk ook je te kunnen opladen aan de energie van de natuur. Weer of geen weer, met zon, regen, wind, het doet er niet toe. Ik ga gewoon even lekker naar buiten, probeer alle gedachten, stress, afspraken, de meestal toch drukke agenda van die dag dan niet met me mee te dragen, maar thuis te laten en te genieten van de kalmte om me heen, de frisse lucht en de fysieke beweging van het wandelen.

Frankrijk

And it does the job, iedere keer weer. Je hoeft er niet voor in Frankrijk te wonen hoor. Iedereen kan de buitenlucht opzoeken. Lukt dat niet vóór je aan het werk moet, dan misschien wel tijdens de lunch of na afloop. En anders toch in ieder geval in het weekend. Waai even uit aan zee, wandel door bossen of over velden, door parken, het doet altijd goed. 

Carpe Diem

Terug thuis, voer ik de honden, vul een bak met fris water voor hen en een kop met koffie voor mij. Zó, een fijn begin van de dag. Energiek verder met de rest ervan: Carpe Diem!

Zonnige groet,

Hélène

Read More
No Comment

Natuur

Foul-mouthed
21 March 2023

Foul-mouthed

Watching the news I all of a sudden perk up. The next segment was about the dubious honor of living in the most foul-mouthed country in the world. Did that surprise me? Heck no. We, Dutch, tend to speak our minds. And apparently we all have dirty minds.

Disagree

Also, we are not easily satisfied. We never agree on anything. It’s not by chance we have the most political parties in the world, as well. Everybody needs to speak up and if there is just one tiny little issue you disagree with, well you start your own party. Easy, peasy.

Cussing and swearing

While I kind of like this ‘having your own vision’, I am dead against all the cursing and swearing around me every day, all day. It has literally become a part of life to cuss your way through everything. We cannot seem to be able to utter one sentence without a few 4-letter words or some terrible disease thrown in. Is this very different from other countries and their languages? Well, yes.

Comment

Whenever I comment on this issue my friends all wonder about this statement. ‘You mean to tell me they don’t use many more cuss and swearwords in the US?’ Ehm, no. What you learn from movies isn’t quite the ‘real’ life. On public tv stations any ‘bad’ word is beeped over. And I’m talking about ‘innocent’ words like sh.t. Also, I only know American moms and dads who will correct their kids saying bad words. Not that I know the whole American population, mind you. All I know is that bad manners, which include bad language, is corrected.

News

The news discussion about this issue continues. On how easy and without thinking we wish the worst diseases on another. Something other countries don’t even think about. We use slang (sexual) words for body parts and profanities with every other word in the language. No matter where you are and who you are speaking to. The newscaster wondered how we sank so low.

The c-word

After hearing an upper-class lady use the c-word on public television time and again, when she couldn’t think of the other word she wanted to say, this discussion went haywire. Isn’t it time for us to clean up our act, and thus our language? According to studies it all comes from our inheritance. We never, like most other European countries, came from royalty.

William of Orange

Our founding father, William of Orange, was but a quiet ‘city-holder’ appointed by the king of Spain. He was gifted three cities in what is now called the Netherlands. After that he took care of the several provinces surrounding the cities and united the states into a country named: Holland, now The Netherlands. He was named Prince and from then on we had a kingdom.

Reason

Is that the actual reason we speak a foul language? I highly doubt it. But who am I to dispute this truth that many professors spend a lot of time on. Quite frankly I think it still has to do with upbringing. When we kids uttered a ‘bad word’ we were corrected by our parents and teachers. And not in a foul language. They gave a good example. When I hear young parents shout at their offspring in 4-letter words, I don’t wonder their kids will use the same words later on.

Party against cursing

I’m not kidding you, we even have a party against cursing. Not that they make any difference, but hey at least they try! No, I am not very proud of being a citizen of the most foulspeaking country in the world. I am conscious of what I say and which words to use. Most of the time.

Let us know

What do you think? Should we all be able to say what we think, even if it’s not in the prettiest language? And how about wishing people bad diseases- Oh not for real of course, but just because it’s part of language? Do you believe in the importance of words? Please, Let us know at ‘redactiesophiamagazine@gmail.com’

 

 

 

Read More
No Comment

In gesprek met

Mond spoelen met zeep
21 March 2023

Mond spoelen met zeep

Ik kan me herinneren dat, als wij vroeger een vloek of slecht woord zeiden, we te horen kregen dat we onze mond met zeep moesten spoelen. Niet dat dit ooit gedaan werd. Tenminste, niet bij ons. Het geeft alleen aan dat er gelet werd op ‘slechte’ taal.

Vorige week

Vorige week was er een praatprogramma op tv waar ik inviel. De discussie ging over het slechte taalgebruik van de Nederlanders. Weet jij dat wij als Nederland helemaal bovenaan staan wat betreft slecht taalgebruik? Wij hebben de dubieuze eer om nummer een in de wereld te zijn wat betreft het gebruik van vloeken en ‘vieze’ woorden. In de hele wereld. Kom, dat kan toch niet zo zijn?

USA

Ik vergelijk ons weer even met de USA, omdat ik daar de meeste ervaring mee heb. Natuurlijk gebruiken ze daar ook ‘4-letter woorden’, zoals ze daar omschreven worden. ‘S..t, F..k, enzovoort. Toch is er een duidelijk verschil. Ten eerste zal je die woorden nooit op openbare televisie horen. Mocht iemand zich al vergissen wordt er met een harde pieptoon aangegeven dat dit niet geschikt is uit te zenden.

Films

En in films wordt er vooraf aangegeven dat er slecht taalgebruik wordt gehanteerd en dus niet geschikt is voor jongere kijkers. Dan kun je (of de ouders) alsnog kiezen. Je zal in ieder geval nergens anders ooit horen dat iemand een ander een vreselijke ziekte toewenst. Wie daar mee is begonnen, is geen aardig persoon geweest. Maar wat mij nog meer verbaast is dat wij dit met z’n allen zo gauw hebben overgenomen.

Bedoeling

Welnee, we bedoelen het niet zo erg. Wij zijn toch best aardig. Het betekent helemaal niets als ik met ledematen strooi en vind dat een ander de typhus, of ergere ziekten mag krijgen. Dat bedoel ik helemaal niet in het echt! Dat kan zo zijn. Maar vergeet niet dat woorden heel veel invloed hebben. Wat wij uitstrooien in het Universum komt naar ons terug. En ook al geloof je daar helemaal niets van, als je het niet zo bedoelt, zeg het dan niet. Simpel, toch?

Programma

In het programma werden er verschillende voorbeelden gegeven van mensen die op tv even uit de band sprongen. Een aardige, heel nette, mevrouw uitte het woord ‘k.t’ een tiental keer achter elkaar toen ze even niet op een woord kwam. Was zij asociaal? Welnee. Ze was een van ons. Waarom dan dat soort taalgebruik in het openbaar? Omdat het zo heel erg gewoon is geworden dat de Nederlandse taal zonder schuttingtaal geen Nederlandse taal meer lijkt.

Professoren

Een aantal professoren hebben zich over dit probleem gebogen en zij zijn erachter gekomen waar deze gewoonte vandaan komt. Het komt door onze achtergrond. Nederland is tenslotte gesticht door de eenvoudige stadhouder Willem van Oranje. Wij zijn dus niet van koninklijke bloede. Ook al zijn we daarna al gauw een koninkrijk geworden. Niets ten nadele van al die professors, maar ik zet hier een dikke vette vraagteken bij.

Opvoeding

Ik gooi het toch op de opvoeding. En op de gewenning. Zolang ouders deze woorden gebruiken waar hun (kleine) kinderen bij zijn dan nemen ze die heel gauw over. En worden ze daarin niet gecorrigeerd dan wordt het ‘gewoon’ en geïntegreerd in onze Nederlandse taal. Ondanks de ‘Bond tegen het vloeken’ blijven wij er lustig en vooral veel mee doorgaan.

Trots

Ik ben er niet trots op. Misschien ben ik een van de weinigen. Wij zijn als Nederlanders nou eenmaal graag de beste in alles. Maar voor deze eer bedank ik toch graag. Wat vind jij ervan? Moeten we (in het kader van vrije meningsuiting) alles kunnen zeggen? Of hoort er toch ergens een grens? Denk jij dat woorden invloed hebben, en zo ja, in hoeverre? Laat het ons weten op ‘redactiesophiamagazine@gmail.com’

 

Read More
No Comment

In gesprek met

Review To the top of the mountain – Arne Dahl
19 March 2023

Review To the top of the mountain – Arne Dahl

The book ‘To the top of the mountain’ is the third in its series. Maybe I should’ve started with the first. I know of this famous Swedish author but had never before read one of his books. I must admit that I found this one very confusing at first.

Halfway

This confusion stayed with me until well over halfway in the book. Now Scandinavian authors are known for their unpredictability and confusing stories. I must confess that this author made up for all this confusion at the end of his book. Arne Dahl is very well known. His books, including this one, have received numerous prizes. All his books have been made into movies. So who am I to doubt this story.

Finished

I muddled on. And yes, its very surprising and well thought out when all the, many, persons in the book come together in the end. I couldn’t see it happen, but it did. And how. The story begins with a stabbing in a pub. Football fans against each other. When the police interview the many witnesses, I never saw the significance between all of them.

Power and money

Yes, this crime story is all about money and power. But it goes a little deeper than that. Like his fellow Scandinavian authors, he gets to the core of relationships and seemingly insignificant banter. I slowly came to realize why this Arne Dahl is as famous and well loved as he is.

Arne Dahl

Born in 1963 in Sweden as Jan Arnald, he decided to use the name one Dahl for his books. Now I had heard of him before, who hasn’t, but I was pleasantly surprised to see a photo of him. OK, I admit I have a bit of a crush on Northern gentlemen, But wow. Does this make me superficial? Probably. I know his good looks have nothing to do with his writing. Still, he’s nice to look at. And in the end I really enjoyed his book. Especially its end. When I finally realized how the story was meant to confuse the reader and have this superb end.

Read More
No Comment

Boeken

Recensie Schijnoffer – Arne Dahl
19 March 2023

Recensie Schijnoffer – Arne Dahl

Het boek ‘Schijnoffer van Arne Dahl heeft meerdere prijzen gewonnen. De naam van de auteur was mij bekend, ook door de vele verfilmingen. Maar ik had niet eerder een boek van hem gelezen. Misschien had ik beter kunnen kiezen voor de eerste uit deze reeks, in plaats van het derde boek.

Verwarring

Zoals veel van zijn landgenoten vond ik het boek van deze Zweedse schrijver erg verwarrend. Het verhaal begint in een kroeg waar een voetbalsupporter wordt neergestoken. Bij getuigenverhoren komen er talloze mensen aan het woord. Sommigen hebben in het verdere boek geen enkele stem meer. Maar anderen blijken belangrijk te zijn voor de rest van het verhaal.

Op een rijtje

Voordat ik ze allemaal op een rijtje had was ik al over de helft van het boek. Meerdere keren was ik geneigd het weg te leggen. Maar ik kan toch niet halverwege mijn eerste kennismaking met een van de beste Scandinavische krimi schrijvers al opgeven? En hij heeft toch niet voor niets zo veel prijzen ontvangen. Ook en vooral voor dit boek?

Doorgaan

Dus moest ik mezelf een beetje dwingen om door te lezen. Ik heb er uiteindelijk geen spijt van. Want het zit inderdaad ingenieus in elkaar. Aan het einde wordt alles duidelijk en moet ik ook bekennen dat hier over nagedacht is. De ontploffing in een van de zwaarst bewaakte gevangenissen van Zweden, gelijktijdig met de moord op de voetbalsupporter leek niets met elkaar te maken te hebben. Net als de afpersing en de ravage in een donker gedeelte van de stad.

Geld en macht

Geld en macht staan ook nu centraal in het verhaal. Maar de uiteindelijke samenkomst van hoofdpersonages en gebeurtenissen is zeker knap bedacht en beschreven. Ondanks de verwarring in het begin van het boek. Ik heb besloten een ander boek van deze bekende, en zeer geliefde misdaadschrijver, nog een kans te geven.

Arne Dahl

Arne Dahl, pseudoniem voor Jan Arnald, is een knappe verschijning. Ik weet dat dit niets met zijn schrijfstijl te maken heeft. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik aangenaam verrast werd toen ik een foto van hem zag. Komt dat omdat ik sowieso iets heb met Noordse mannen? Of ben ik gewoon heel oppervlakkig? Geen idee. Maar hij mag er zijn! Hij is in 1963 geboren in Zweden. Hij heeft meer dan 20 boeken geschreven waarvoor hij in de meeste gevallen zeer mooie prijzen heeft ontvangen. Ook is een groot aantal van zijn boeken verfilmd.

 

Read More
No Comment

Boeken

Pay it forward
16 March 2023

Pay it forward

Pay it forward. Weer zo’n mooie Engelse uitdrukking waar ik geen perfecte vertaling voor heb. Alles wat we doorgeven heeft invloed op de rest van de wereld. Ja, zelfs de kleinste rimpeling heeft veel meer effect dan je je realiseert. Daarom is het best wel eens mooi om daar bij stil te staan.

Goed doen

Als jij iets goed doet voor een ander, werkt dat door. De ontvanger zal ook iets goeds doen voor weer een ander en zo voort. En dat hoeft niet in een groot gebaar te zitten. Juist niet, wil ik haast zeggen. Het zijn vaak de kleine, schijnbaar onbeduidende, acties die er zoveel toe doen. Veel meer dan je je voorstelt op dat moment.

Jong

En dat krijg je, als je heel veel geluk hebt, al heel vroeg mee. Ik ga nu even een van mijn nichten in het zonnetje zetten. Dit betekent zeker niet dat ik niet ontzettend trots ben op mijn andere nicht en neef en aanverwanten, ik ben SUPERtrots. Maar nu is het even de beurt aan de oudste van mijn zus. Zij heeft drie kinderen, een lieve man, een druk bedrijf en is daarnaast ook nog heel creatief met het geven van workshops en dergelijke.

Verjaardag

De middelste van haar drie jongens was jarig. Dat is groot feest. Hij werd al elf jaar en dat werd groots gevierd, zoals alle verjaardagen. Het was dan ook oergezellig, hij was dolblij en wij ook. Mijn nichtje had zich weer enorm uitgesloofd, samen met haar man, om het voor iedereen onvergetelijk te maken. En dat geldt zeker voor de jarige. Hij straalde. Maar dit was nog niet alles.

Partijtje

Hij had ook nog zijn kinderfeestje tegoed. En dat werd gevierd met een heus pyama feest. Oftewel, hij mocht een stel vriendjes uitnodigen en het hele spul bleef slapen. Bij de limonade en taart was er voor iedereen een cadeautje, een ‘slaaptrommeltje’ met daarin een zaklampje, een slaapmasker, oordopjes en ga zo maar door. Geweldig vonden ze het. Toen was het tijd om zelf hun eten klaar te maken.

Eigen pizza

Je eigen pizza maken, hoe leuk is dat! Er werd royaal worst en kaas geplakt met tomatensaus. Na de nodige hilariteit (en grote klerezooi) werd er gesmuld en ging het spul even naar buiten. Ze hadden allemaal lichtgevende armbanden, kettingen, zwaarden, en ander lichtgevend tuig om. Dat was spannend en weer lachen, gieren, brullen.

Afgelopen

Maar het feest was nog lang niet afgelopen. Eenmaal binnen mocht iedereen zijn pyjama aan en werd er een leuke film gekeken. Ook nu stonden de bijzettafels weer vol met allerlei repen, snoepjes, limonade en chippies. De mannen kwamen niets te kort. Op de grond lagen de matrassen en kussens al klaar om tijdens, of na, de film lekker te gaan slapen.

Ontbijt

Na een heel kort nachtje zaten de jongens de volgende ochtend aan de beschuitjes met hagelslag en jam, en ander lekkers. Wat een verwennerij allemaal. Maar het allermooiste wat ik van de foto’s meekreeg was het stralende, in-en-in gelukkige smoeltje van de jarige. Ook zijn broers en vrienden hadden het duidelijk enorm naar hun zin. Wat een succes!

Wat een moeder

En wat een moeder. Want dit blijft de jongens hun hele leven bij. Zij zullen dit tot ze heel oud zijn met zich meedragen als een zeer geliefde herinnering. Een van de heel velen. En ik weet hoe ontzettend belangrijk dit is, wanneer je pas je eigen moeder hebt zien weggaan. Ook ik ben heel gelukkig geweest in mijn jeugd. Pay it forward, het lijkt zo eenvoudig. Maar je moet er de moeite voor nemen. Dan heb je wel hiermee vele levens ten goede beïnvloed. En dat is een miljoen keer meer waard dan de 628 woorden die ik hierover kan verzinnen.

Read More
No Comment

leven