Oma dag

Ik word vanmorgen wakker met allemaal berichtjes op mijn telefoon. Dikke knuffels op deze ‘oma-dag’. Vandaag is het 3 april en zou mijn moeder 88 jaar zijn geworden. Het is nog steeds wennen dat ik nu rustig aan kan doen en me niet hoef te haasten en met gebak naar haar toe hoef te fietsen. ‘Voor het geval dat er al visite komt in de ochtend om een kopje koffie te drinken.’ Dan moet er wel gebak zijn natuurlijk.

Jarig

Hoewel ze zei dat ze nooit zo om haar verjaardag gaf, was ze stiekem altijd wel heel blij op haar verjaardag. Dat ze al haar ‘kuikens’ om zich heen had gebeurde doorgaans niet zo heel veel. Wel kwam iedereen regelmatig maar niet vaak allemaal tegelijk. En ze straalde als middelpunt tussen al haar ‘liefies’. Ze vond het niet fijn om oud te worden. Ze was juist altijd degene die het voortouw nam, die oplossingen zocht net zo lang tot ze gevonden waren en ze had veel energie.

Ouder

Tot ze ouder werd en ineens dingen niet meer kon. Ze wilde er lange tijd niet aan. Een rollator was voor ‘oude mensen’, en zij was met haar 85 jaar nog niet zo ver. ‘Ze doen alsof ik kinds ben,’ was een andere uitspraak die ze soms riep uit frustratie dat ze niet alles zo duidelijk meer wist en begreep. Haar wil was nog veel sterker dan haar lichaam. En ondanks de vele, geweldige, hulp wilde ze zo graag alles nog zelf doen.

Gemis

Ik mis haar, soms zo erg dat het letterlijk zeer doet van binnen. Ik mis onze gesprekjes over de telefoon en haar knuffels als ik het even moeilijk had. Zo vaak denk ik nog dat ik het haar even moet vertellen als er iets leuks is gebeurd om me vrijwel direct te realiseren dat ik niet meer de telefoon kan pakken. Hoe fijn zou het zijn als er een satelietverbinding met de hemel bestond? Iemand, heren/dames uitvinders en techneuten, voel je geroepen dit voor elkaar te krijgen!

Medium

Ik luister en kijk wel eens naar die programma’s waar een medium aan het woord is. Niet wetend wat ik er van moet geloven. ‘Voelt’ het goed dan wil ik het graag aannemen, maar er zijn ook momenten en ‘gesprekken’ waar ik totaal niets bij voel en die volgens mij van begin tot eind verzonnen zijn. Op zich is het natuurlijk best heel vriendelijk dat er mensen zijn die ons troost willen bieden, door in contact te staan met dierbare overledenen. Aan de andere kant lijkt het me lastig om te kunnen slapen als je daadwerkelijk de hele boel beduveld. Voor veel geld vaak.

Vertrouwen

Dus vertrouw ik liever op de band die er tussen mijn moeder en mij bestond (en bestaat). Ik geloof heel sterk in een leven na de dood. Alles heeft zin en het kan er bij mij niet in dat wij mensen hier 85 jaar op de aarde ronddollen zonder dat daar een doel voor is. Zomaar voor de leuk. En voor veel mensen is het leven best zwaar. Dat zou dan totaal geen zin hebben als er niet iets na zou komen. Nee, ik weet zeker dat het niet afloopt met de dood van je lichaam.

Gesprek

Dus heb ik vanmorgen een gesprek met ‘oma’. Ik vertel haar over de berichten en dat iedereen even stil staat bij haar leven op aarde vandaag. Hoeveel we van haar houden en hoeveel ze voor ons betekent. Ik zeg haar dat we iets lekkers bij de koffie nemen vanavond, misschien een advocaatje met slagroom. En dat we samen lachen en herinneringen ophalen, elkaar knuffelen. Ik voel een warm gevoel door me heen gaan. Ik hoor haar stem: trots is ze op ons, en zo heel erg blij dat we elkaar hebben en dat ze het goed heeft, weer samen met opa. Ze geeft ons een hele dikke knuffel. Ik voel het.

Waar?

Betekent dit gevoel dat ze echt dichtbij ons is? En wil ze ons allemaal een dikke knuffel geven? Ja en ja. Ik ken haar door en door en ik weet dat ze dit het allerliefste wil. Dichtbij ons zijn en ons knuffelen. Zoals ze altijd heeft gedaan en altijd zal blijven doen.