Dankbaarheid

Vaak vergeet ik het, soms komt het ineens naar boven en ben ik er emotioneel door. Ik heb het over Dankbaarheid. Met een hoofdletter. Wanneer ik nadenk over mijn leven tot nu toe heb ik zo ontzettend veel om dankbaar voor te zijn dat het me soms overweldigt. En ik weet dat het helemaal niet nodig is om de hele dag op een stoel te zitten met mijn ogen dicht, om dankbaar te zitten zijn.

Integendeel

Integendeel. Dan wordt mijn leven wel heel saai en blijft er straks niets over om blij te zijn. Maar zo af en toe is het helemaal niet zo gek om even stil te staan bij alle momenten in mijn dag waarvoor ik dankbaar ben, iedere week, maand en jaar. Meestal laat ik dit soort gedachten over aan de periode tussen kerst en oud-en-nieuw. Met vooral op oudejaarsdag snotteren en lachen en emotioneel zijn over al dat moois en goeds van het afgelopen jaar.

Dankbaarheid

Maar wat is er mis met nu? Ik wil er voor mezelf meer bewust van zijn dat het leven zo ontzettend mooi is. Ja, zelfs als het wat minder gaat. Het vertrouwen dat altijd alles goed komt, leeft steeds sterker naarmate ik aanvaard dat ook de dingen die ik niet direct voor mezelf had gewenst ook altijd goed blijken te zijn. ‘Maar je moet er wel eerst doorheen,’ zegt mijn oom zorgelijk. ‘En dat valt niet mee.’

Gelijk

Hij heeft gelijk. Maar altijd wanneer ik hem later vraag hoe het is afgelopen, weet hij vaak niet meer waar hij zich zorgen over heeft gemaakt. Laat staan dat hij zich er nu nog druk over maakt. Mijn moeder was altijd bezorgd. Het heeft haar leven beïnvloedt. Achteraf gezien is dat jammer, omdat al die zorgen voor ‘niets’ waren. Er is nooit iets gebeurt waar ze zich zorgen over maakte. Een mens lijdt het meest door het lijden dat men vreest.

Journal

Ik kan er niet aan voorbij lopen. Iedere winkel die boekjes heeft liggen die op een journal lijkt moet ik in. En ik moet alle notitieboeken inzien. Zo kwam ik laatst in zo’n rommelwinkel (waar ze van alles verkopen waar je ook zonder kunt) een ‘gratitude journal’ tegen. Een dankbaarheidsboekje, dus. Het moest mee naar huis.

Dagelijks

Het is de bedoeling dat je dagelijks opschrijft wat je dankbare momentjes waren van die dag. Momentjes die je in lachen deden uitbarsten, dingen die je hebt geleerd en kleine overwinningen die je hebt behaald op jezelf. Ook is er ruimte voor positieve gedachten voor de dag erop. Nu weiger ik dit iedere dag in te vullen. Ik bedoel: het in te moeten vullen.

Keuze

Het moet een keuze blijven en soms zal ik de behoefte hebben om het een paar dagen achter elkaar te doen en er zullen dagen zijn die ik oversla. Misschien wel weken. Het gaat niet om het moeten, het gaat om het even stilstaan. Af en toe. En dankbaar zijn voor alles en iedereen om je heen. Vergeet dan ook niet dankbaar te zijn voor jouw zelf. Je bent uiteindelijk toch maar een prachtig en uniek mens.