Mijn grote kinderen waren blij als eigenlijk alleen kleine kinderen dat kunnen zijn, toen ze vernamen dat hun tante Sveta op bezoek zou komen. Vreugdekreetjes en danspasjes, lachsalvo’s en sprongetjes van geluk vulden ons huis. Dit gebeurt dan ook niet elke dag, noch elk jaar, zelfs niet elk decennium. Het was de allereerste keer dat hun tante uit Oekraïne haar land zou wisselen voor ons land, en dit gedurende 10 dagen. Eigenlijk hadden we 15 jaar gewacht op dit bezoek, maar die laatste dagen, die duurden wel dubbel zo lang als al die voorgaande jaren samen.
Tante Sveta is een mooie vrouw met opvallend grote, prachtige, bolle ogen. Die ogen konden maar niet geloven wat ze zagen. Alsof hun tante door een reusachtige orkaan meegezogen was en in een duizelingwekkende draaikolk terecht was gekomen. En het bleef maar draaien. De vaste grond onder haar voeten was zoek. Ze was het noorden kwijt. En het zuiden. En woorden kon ze ook al niet meer vinden. Ze verdwaalde in al dat anders. Ze voelde zich verloren in al dat moois.
De verbazing, de overdondering en de verwondering zijn tijdens haar verblijf nooit echt opgehouden. Toen ze haar woorden eindelijk teruggevonden had, kon ze daarmee enkel nog vraagzinnen bouwen. Dui-zen-den vragen. Die deden ook óns hoofd duizelen. Marie en Hanna namen haar behoedzaam onder hun vleugels. Trots toonden ze haar hun kamer, hun stad, hun land, hun leven. De meisjes namen haar onder de arm op sleeptouw. Af en toe vroeg tante of ze even in hun arm mocht knijpen. Was dit misschien een droom?
We beleefden samen zowat alle weertypes. Een orkaan en een wervelwind, helemaal in het begin. Een vloed aan vragen, haar hele verblijf door. Een vlaag aan tranen, af en toe tot vrij regelmatig. (Ze kon het ook niet verklaren, maar die tranen, tja, die kwamen gewoon vanzelf. Ze wist zelf niet dat ze er zo veel van had.) Maar bovenal de zon. Eigenlijk twee zonnen. De eerste lentezon en de stralende tante Sveta. Haar naam betekent dan ook ‘licht, helder’. Dat we in de lente ook de winter en zelfs de zomer mochten meemaken, dat was bijzonder.
‘s Avonds zat tante Sveta gretig in haar dagboek te pennen. Waar ze geweest was, wie ze gezien had, wat ze gedaan had, wat ze gegeten had, welk bier ze geproefd had. Ik wist niet dat een dagboek na amper een week al vol kon staan. Zo’n grote indruk maakte ons gewone leven op haar. Hetzelfde leven dat wij soms beu zijn, waaruit we soms willen ontsnappen, dat we soms willen inruilen, waarover we ons te vaak beklagen. Dat leven was voor tante Sveta één grote droom en een onuitputtelijke bron van inspiratie, schoonheid, vragen en tranen.
Het snikken en de ingehouden gilletjes, haar stappen op de kasseien en het klikken van haar foto-apparaat – het klonk als een schitterende symfonie. Een lofzang op onze stad en ons leven. Mooie, warme huizen. Propere, groene straten. De warenhuizen! De koffiebars! Het eten! De mensen! Op een avond kreeg ik de kans om ook zelf eens een vraag te stellen. Ik vroeg of ze ook iets gezien had dat haar niet bevallen was. Tante Sveta keek even onzeker. Ze twijfelde. Maar ze had niet veel aanmoediging nodig.
‘Natuurlijk’, zei ze. ‘Het tempo.’
‘Tempo?’
‘Jullie leven zo snel. Het gaat allemaal zo rap. Ik begrijp niet dat jullie niet struikelen in al jullie geloop, geren en gehaast.’
Ik herinnerde me de reizen naar Oekraïne, eerst zonder en later met kinderen. Hoe ik me soms ergerde aan de traagheid en de gelatenheid ginds. Maar ook welke verademing het tegelijk was. Alsof we niet enkel naar een ander land reisden, maar ook naar een andere tijd. Geen verleden tijd, een andere tijdsbeleving. Dat tante Sveta nu hier net datzelfde aspect aanhaalde, maar in de omgekeerde richting, was niet toevallig. Geen wonder dat ze verdwaalde in haar bijna verlammende verwondering. En goed dat ze op handen gedragen werd door haar nichtjes, zodat ze niet struikelde over ons tempo.
Nele Ninclaus
- Tienermoeder 1
- Tijd om te lezen is altijd gestolen tijd, net als de tijd om te beminnen: Tienermoeder 2
- In to the wild: Tienermoeder 3
- Liefde: Tienermoeder 4
- Lentedag: Tienermoeder 5
- Tante Sveta: Tienermoeder 6
(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)
Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!
Comment
Dit verhaal doet me heel erg denken aan de verhalen van Tuiavii, opperhoofd van de Papalagi. https://www.bol.com/nl/p/de-papalagi/666823063/ Prachtig!