Lieve dochters van me,

Jullie zijn 16 en 14 geworden. We hebben dus al een lange weg achter ons. Soms leek die iets te hebben van een fris groen bospad (en jullie iets van makke lammetjes). Soms leek onze route meer op een bergweg met haarspeldbochten (en jullie leken dan meer op opstandige berggeiten). Maar tegenwoordig doet de weg die we gaan meer denken aan een hobbelige kasseibaan. Talrijk zijn de laatste tijd de builen en blutsen die we oplopen.

Jungle

Dat komt omdat jullie bezig zijn de jungle te verkennen. De wereld lonkt. De liefde lonkt. Het is moeilijk, zelfs onmogelijk, om aan die lokroepen te weerstaan. En dat is goed. Zo hoort het. De wereld die jullie nu zo erg aantrekt, lijkt wel een beetje op de wildernis. Er zijn geen richtingaanwijzers, het is er één grote chaos. Je struikelt en valt er, je loopt er schaafwonden op en soms ook zielepijn.

Slangen en vossen

Jullie staan te springen om met zoveel mogelijk mensen kennis te maken, om door iedereen geliefd te zijn. Omring jullie met diegenen die het goed met jullie menen. Mensen die om jullie geven. Kies mensen die van het leven houden. Kies mensen die jullie doen lachen en schitteren. Mijd de slangen die giftige opmerkingen maken. Mijd de sluwe vossen die vleien en lief doen, maar een eigen verborgen agenda hebben.

Wie ben ik?

Te midden van die chaos rijst wel eens de vraag “Wie ben ik?” Ook dat is normaal. Je hoort en ziet en voelt zoveel, je zou voor minder het noorden kwijtraken. Dat is verwarrend en soms bangelijk. Gelukkig zijn er in de jungle hier en daar open plekken. Eilandjes van rust. Ga daar even naartoe als je denkt dat je je hoofd verliest. En soms zal je echt ontroerd worden door iets. Dat is je hart dat spreekt. Dan moet je goed luisteren. Misschien is dat één van de schaarse momenten waarop je iets dichter bij je echte ik komt. De weg door de jungle is de weg die je naar anderen én naar jezelf leidt.

Camouflage

Niemand gaat de jungle verkennen zonder camouflage. Doe je harnas om wanneer een mooie Tarzan je met pijlen belaagt. Zet een masker op wanneer je je diepste ik niet wil blootgeven. Draag een kroon wanneer je terecht trots bent op jezelf. Wees een prinses als je een prins ontmoet. Laat alle vermomming vallen wanneer je in gesprek gaat met jezelf. Heb je me nodig? Roep en ik kom. Zonder camouflage. Die heb ik niet nodig met mijn bos krullen. En ik ben al eerder in de jungle geweest…

Rugzak

Ga! Verken jullie wereld. Wees niet bang. Ik stuur jullie niet zomaar de wildernis in. Jullie krijgen een rugzak liefde mee. Dat volstaat natuurlijk niet om alle uitdagingen die op jullie pad zullen komen het hoofd te bieden. Beschouw de inhoud van jullie rugzak dus best als een soort zalf, een pleister, een kusje op de wond na de val. En weet, wanneer het te heftig wordt, sta ik al op jullie te wachten. Ik ben niet altijd in beeld, maar ik hou jullie wel in de gaten.

Littekens

Als trofeeën draag ik de littekens die het leven mij via jullie toebrengt. Geen liefde zonder leed. Vechten zou ik voor jullie, als een leeuwin. Trots als een pauw ben ik, en ook dankbaar, dat ik jullie moeder mag zijn. Dit is mijn beste rol, mijn mooiste opdracht. Ook al doet het op momenten zo onvoorstelbaar veel pijn.

Ik wens jullie een prachtige tocht door de jungle.

Mama

Wil je meer Tienermoeders lezen?

• Tienermoeder 1
• Tienermoeder 2
• Tienermoeder 3
• Tienermoeder 4
• Tienermoeder 5
• Tienermoeder 6
• Tienermoeder 7 
• Tienermoeder 8
• Tienermoeder 9
• Tienermoeder 10
• Tienermoeder 11
• Tienermoeder 12
• Tienermoeder 13
• Tienermoeder 14

De foto is van ©Kylli Sparre.

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!