• Zoeken

  • Recent Posts

    • Afscheid
      24 February 2025
    • Kerst 2024
      24 December 2024
    • Oud
      19 December 2024
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
  • Recente reacties

    • Ellen Sommer on Lezen
    • Elsedien on Lezen
    • Ema Sindelarova on Etalages
    • Ellen Sommer on Lekker eten
    • Ema Sindelarova on Perfect
  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Setup Menu via Wordpress Dashboard > Appearance > Menus
Search results for kinderen. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Wel of geen kinderen
5 May 2022

Wel of geen kinderen

Het lijkt bijna een overbodige vraag, want iedereen gaat er nog steeds vanuit dat er kinderen komen als je deel van een stelletje bent. Terwijl het misschien wel de belangrijkste vraag van je leven is.

Keuze

Je hebt geen keuze, soms. Ik ken mensen die dolgraag kinderen willen en waarbij het niet ‘lukt’. Ook ken ik mensen die ‘onverwacht’ zwanger raakten, waarbij het kindje, op dat moment, niet gewenst was. Uitzonderingen, maar ze gebeuren regelmatig.

Kinderwens

En dan wordt de kinderwens ineens een heel ander verhaal. Dan kan een wens veranderen in een obsessie. En lijkt de wereld heel onrechtvaardig. Want hoeveel mensen krijgen een kind zonder dat ze daarvoor hebben gekozen. En nog veel erger: Hoeveel mensen zijn allesbehalve liefdevol voor hun kinderen.

Spijt

Er is een taboe rond de vraag of je wel of geen kinderen wilt. Ik las laatst dat er meer vrouwen zijn dan wij weten, die er achteraf spijt van hebben dat ze kinderen hebben. En niet een paar maanden nadat het kindje geboren is, dan zou je nog denken aan een postnatale depressie. Maar jaren, een heel leven zelfs. Spijt van je eigen kind(eren).

Vreselijk

Wat lijkt me dat verschrikkelijk. Wat zal je dan een schuldgevoel hebben. Niet dat dat persé nodig is, maar ik denk dat je dat haast niet voorkomen kan. De mensen die (anoniem) geïnterviewd zijn zaten dan ook behoorlijk met dit probleem. Ze probeerden niets te laten merken, vooral niet aan het kind zelf. En gingen overcompenseren, oftewel ze verwenden de kinderen grandioos.

Gelukt

Niet dat dat altijd lukte. Er waren verhalen bij over ouders en kinderen die al jaren geen contact meer hebben. Ik kan me er niet zoveel bij indenken, behalve dat ik mezelf ook nooit echt als moeder kon zien.

Baby

Zo’n klein baby’tje is zo lief, maar ze worden groter. En ik hou zo van mijn ‘vrijheid’ dat ik mezelf niet met een schare kinderen om me heen kon zien. Want heb je er eenmaal eentje, dan verwacht ‘men’ dat er ook zeker nog een tweede komt. Ik ben stapelgek op mijn neefjes, maar ik ben blij en dankbaar dat ik zelf geen kinderen heb.

Vrouw

Toch deed het weleens pijn als mensen mij vroegen waarom ik geen kinderen had. Alsof ik zonder kinderen maar half vrouw ben. Een man heeft me weleens verweten dat, omdat ik niet de pijnen van een geboorte heb meegemaakt, ik niet over een -totaal irrelevant onderwerp- mee kon (of mocht) praten. Ofwel, ik was geen complete vrouw. Het raakte me in die tijd behoorlijk. Nu ben ik er overheen en doet het me niets meer. Ik ben de leeftijd van vruchtbaarheid voorbij, dus het is rustiger op het front van een aanval. Daarbij was het een domme man.

Persoonlijk

Het blijft toch vaak een persoonlijke keuze. Maar niets lijkt me zo verwarrend dan dat je de keuze hebt gemaakt om aan kinderen te ‘beginnen’, en het achteraf zo tegenvalt dat je ze eigenlijk het liefst zou weggeven. Of dat je zo overbezorgd bent dat er iets met je kinderen gaat gebeuren dat je je leven laat beheersen door je angst..

Genieten

Omdat het nog zo’n taboe is, wordt er weinig ruchtbaarheid aan gegeven dat je niet alleen bent. Er zijn veel vrouwen die zich zo voelen. Dus als ik je een tip mag geven, praat er alsjeblieft met iemand over. Je bent niet slecht, je bent geen slechte moeder. Je kan er niets aan doen dat je voelt wat je voelt. Een therapeut, een psycholoog, kan je verder helpen. Zodat jij (en je kinderen) weer echt kunnen gaan genieten van het leven.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

Recensie Maandagskinderen- Arnaldur Indridason
12 September 2021

Recensie Maandagskinderen – Arnaldur Indridason

Pálmi zoekt zijn broer Daniel iedere week op in de psychiatrische inrichting, waar Daniel sinds zijn 14e jaar verblijft. Als kind gaat Pálmi samen met zijn moeder. Na de dood van zijn moeder blijft hij de bezoekjes volhouden. Hij heeft niet veel gemeen met zijn broer, die tien jaar ouder is dan hij. Als hij nu bij de inrichting aankomt gebeurt er echter iets waar iedereen al jaren bang voor is geweest. Daniel pleegt zelfmoord

Leraar

Op hetzelfde moment, aan de andere kant van de stad, wordt de vroegere leraar van Daniel in de brand gestoken. Hebben beide gevallen met elkaar te maken? Wat is er vroeger op de school van Daniel gebeurd en wat heeft dat met de leraar te maken?

Politie

De politie, met daarbij rechercheur Erlendur Sveinsson, gaat op onderzoek uit en komt tot verrassende ontdekkingen. In latere boeken blijft de schrijver de persoon Erlendur gebruiken. Al is het soms maar als een bijrol.

Broer

Onafhankelijk van de politie gaat ook Pálmi onderzoeken wat er gebeurd kan zijn en waardoor zijn broer psychische problemen had. En hoe komt het dat alle jongens van die klas overleden zijn?

Spanning

Er zit spanning en vaart in het boek, zonder dat het bloederig wordt. De schrijver neemt de lezer mee in zijn tocht naar de waarheid. Dat die waarheid uiteindelijk vreemder en angstaanjagender is dan je kunt vermoeden is mooi meegenomen.

Literaire thriller

Het is ook nog verwonderlijk dat dit boek onder het kopje van literaire thriller valt. Het heeft meer diepgang dan de ‘lekker op het strand’ lezen thriller. Er zitten lagen in die je alleen maar kan afpellen hoe langer je leest.

Arnaldur Indridason

Arnaldur Indridason is een IJslandse schrijver. Dat komt ook naar boven in het boek. Het speelt zich voornamelijk af in Reykjavik. Dat geeft het verhaal ook een andere insteek. Hij is geboren in januari 1961. Naast schrijver is hij ook historicus.

Meer

Hij heeft meerdere boeken geschreven en van zijn boeken zijn wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. Hij heeft prestigieuze prijzen gewonnen en zijn boeken zijn vertaald in meerdere talen. Ik ga zeker meer van hem lezen.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Ja, maar jij hebt geen kinderen
9 April 2018

Deze zin, of een variatie erop, hoor ik al jarenlang. Telkens weer. Van vrouwen die ik goed ken en van vrouwen die ik minder goed ken. Ze spreken het trouwens niet altijd met zoveel woorden uit. En het klopt. Ik ‘heb’ inderdaad geen kinderen.

(more…)

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Gezondheid  / Lifestyle  / Relaties  / Werk

Esther 24. Alles voor de kinderen
10 November 2017

Goede voornemens. Er zijn weinig zaken erger dan goede voornemens. Nou ja, sokken in sandalen en een goudkleurige legging, die dan weer wel. Enfin, ik sta op met goede voornemens. Nee, niet de rigoureuze variant: dat ik alles anders ga doen, Joost dump en alleen nog maar Rivella (bah!) drink. Niets daarvan, gewoon kleine haalbare stapjes, precies volgens het boekje. Heel mindfull ga ik me richten op Daan, de kinderen en Fee. Met rust en liefde, niet afgeleid door de satan die in mijn zwarte telefoonhoesje woont. Pas als ik op het eind van elke vreedzame en gebalanceerde dag het idee heb dat ik ze allemaal goed heb gesproken, mag ik me met anderen (lees: Joost) bezighouden.

Esther Malkaan zet haar eerste stappen naar het nieuwe evenwicht. In de badkamer kijk ik even tersluiks of er per ongeluk engelenvleugels op mijn rug groeien.

(more…)

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Nederlands leren aan vluchtelingenkinderen
22 June 2017

Toen mij werd gevraagd of ik vluchtelingenkinderen in de schakelklas naar het MBO wilde bijspijkeren in het Nederlands, was ik niet direct enthousiast. Was ik niet altijd sceptisch over het binnenhalen van zoveel vluchtelingen in ons al zo overvolle, kleine landje? Natuurlijk gun ik ieder mens op deze aardbol een goed leven, een dak boven zijn hoofd, te eten en drinken en wat comfort. Maar helaas, dit is in deze wereld, waarin het ongelijk is verdeeld, niet voor iedereen vanzelfsprekend. Toch zijn de Nederlanders over het algemeen een welwillend en goedaardig volkje, dat bereid is de minderbedeelde medemens te helpen. Al zijn er natuurlijk hele hordes die daar anders over denken.

(more…)

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Lifestyle  / Relaties  / Werk

Kinderen in de watten leggen
24 January 2017

Wij hebben onze kinderen in de watten gelegd, we hebben aan hen bijna alles gegeven wat ze nodig hadden, we hebben ze verre oorden laten zien, blijvende herinneringen bezorgd en andere culturen getoond. Ze wonen nu zelfs in woningen, die wij voor hen hebben gekocht. Soms knaagt het, twijfelen we. Hebben wij ze niet het gevecht ontzegd dat met opgroeien en volwassen worden gepaard gaat?

 

Achtergrond

Ik ben opgegroeid in wat je zou kunnen definiëren als een typisch arbeidersgezin. Mijn vader is van melkrijder uiteindelijk opgeklommen tot chef Expeditie bij de Domo, maar dat is niet van een leien dakje gegaan. Mijn moeder was vooral huisvrouw en kluste wat bij als vakkenvuller bij een supermarkt en als thuishulp.

Als ik op hun levens terugkijk, heeft het vooral mijn vader tegengezeten. Zwakke gezondheid en geestelijk niet helemaal in balans. Misschien onbewust als compensatie, heeft hij zich zijn hele leven ingezet voor de kerk. Hij was een spil in de kerkgemeenschappen waarvan hij deel heeft uitgemaakt.

Ze hebben hun struggles for life keurig voor mij verborgen willen houden, want ja: ‘Daar sprak je niet over.’ Maar gevoeld heb ik het wel. De verhalen die mijn moeder nu in toenemende mate verteld over die tijd, kan ik heel goed plaatsen.

 

Onzichtbare belemmeringen

Mijn ouders hebben mij niet expliciet gestimuleerd om mijn talenten te gebruiken. Dat wilde ik vooral zelf. De toen nog onzichtbare beklemming van de christelijke omgeving heeft mij nog jaren belast met een stemmetje, die mij vooral weerhield buiten mijn kaders te treden. De geringe affectie in onze familie, heeft mij nog tot ver in mijn volwassen leven belemmerd in het verbinden met andere mensen.

Het is mij gelukt om me hiervan los te maken. Na ook jaren mijn steentje te hebben bijgedragen aan het kerkelijk leven, heb ik tien jaar geleden de kerk en korte tijd later ook het geloof vaarwel gezegd. Een leergang bij de Baak heeft mij in laten zien dat affectie niet synoniem is aan het verlangen naar seks. Het was het begin van een weg naar het maken van waardevolle verbindingen met mijn omgeving. Na 25 jaar werken voor een baas, heb ik een jaar geleden besloten de interim wereld in te gaan.

 

Open grenzen

De ontwikkelingen die ik hierboven beschrijf gaan bijna parallel aan mijn (en gelukkig onze) keuze om onze kinderen in toenemende mate niets in de weg te leggen.

Natuurlijk hebben wij ook grenzen gesteld. Maar daar waar een kennis een kinderlokker verzon om haar kinderen toch vooral in het zicht te houden, hebben wij getracht onze kinderen te wapenen en tegelijk getracht te accepteren dat het leven vol met onzichtbare gevaren is.

Zeker waren wij het ook vaak oneens met de keuzes die onze kinderen maakten. Voor een econoom is het lastig als jouw dochter dat prachtige vak laat vallen. Een avond FIFA spelen in plaats van huiswerk te maken, waardoor dat vooral dan ’s nachts gebeurde, heeft meer dan eens tot een woordenwisseling geleid.

Vanzelfsprekend hebben onze kinderen moeten accepteren dat niet alles lukte. Gebrek aan balgevoel stond een gelukkige korfbalcarrière in de weg. Gebrek aan handelingssnelheid maakte, dat de voetbalcarrière gepaard is gegaan met pesterijen. Knokken hebben onze kinderen wel geleerd. Een plaats verwerven in de maatschappij zal je toch echt zelf moeten doen, dat besef lijkt terdege aanwezig.

 

Kinderen in de watten leggen

Maar ik heb het goed, waarom zou je dan een omgeving willen creëren met onnatuurlijke belemmeringen? Waarom zou je kinderen allerlei kunstmatige hindernissen moeten laten overwinnen? Kinderen voelen die fake-hordes feilloos aan, zullen zich daartegen gaan verzetten. De relatie met je kinderen op deze wijze op het spel zetten is onnodig.

Bovendien, ook al leg je jouw kinderen niets in de weg, de tegenslagen zullen zich toch wel aandienen. De eerdere voorbeelden illustreren dit. Het leert ze op een natuurlijke wijze dat knokken bij het leven hoort.

Het voelt daarom heel natuurlijk aan dat wij onze kinderen in de watten leggen, dat we het goede leven aan ze proberen door te geven, dat we aan hen een wereld tonen voorbij de grenzen die we als mensheid geneigd zijn te stellen.

Johan de Boer
MaRuM Interim Management & Consultancy

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin




Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
3 Comments

Relaties

Oud
19 December 2024

Oud

Wat is oud? Ik heb een foto van mijn opoe, die eigenlijk mijn overgrootmoeder was. Zij lijkt op de foto wel 100, maar ik hoorde laatst dat ze de 80 niet gehaald heeft. Door haar kleding en haar knotje achterop het hoofd lijkt ze veel ouder.

Oud in een andere tijd

Ja, ze leefde in een andere tijd. En misschien waren mensen vroeger eerder oud. Zo gedroegen ze zich in ieder geval wel. Ik ben 63 en voel me helemaal nog niet oud. Maar in de ogen van jongeren begin ik dat inmiddels wel te worden. Zo zei laatst een jongeman tegen mij dat hij me niet bij mijn voornaam wilde noemen want ‘u bent oud’. Ik lach en zeg dat ik me niet zo voel.

Trein

Mijn vriendin en ik zitten in de trein van Haarlem naar Utrecht. Na een hele gezellige dag op de kerstmarkt zakken we vermoeid neer. Even later komt er een mevrouw de coupé binnen met een grote boodschappenwagen achter zich aan. Ze neemt tegenover ons plaats en begint een gesprek.

Zus

Over hoe ze regelmatig van Breda naar haar zus toe gaat die in de buurt van Amsterdam woont. Ze helpt haar wat in het huishouden, maakt eten klaar en verwent haar. Ze ruimt ook regelmatig op in huis. Nu had ze in haar kar een heleboel kleren die haar zus niet meer draagt.

Zonde

’Zo zonde’, vindt ze. ‘ Ik geef het aan een goed doel bij mij in de buurt, die mensen zijn er blij mee. Bij haar hangt het in de kast, ze doet er niks mee.’ Ze vertelt verder dat ze iedere dag om 7 uur opstaat. Ze gaat graag zwemmen in de vroege ochtend. Ook is ze lid van een fietsclub en loopt ze zeker een uur per dag.

Oud

Wat een energie! Hoe oud zou ze zijn? Vragen wij ons af. We hoeven niet lang te wachten voor ze ons zelf het antwoord geeft. ‘Ik ben 90 en m’n zus is 91. Maar m’n zus kan niet meer zoveel hoor.’ Ongelovig kijken mijn vriendin en ik elkaar aan. Zei ze nou echt net dat ze 90 is?

Vakantie

Met humor vertelt ze verder dat ze met haar kinderen een paar dagen naar een vakantiehuisje gaat met de kerstdagen. ‘Dan zou je denken dat ik niet zoveel te regelen heb. Daar doen ze het voor. ‘Maar wie neemt alles mee naar ons vakantiehuisje? Wie zorgt dat we niets vergeten en organiseert de hele boel?’ Ze schatert wanneer ze tevreden op zichzelf wijst. ‘Ach, ze zijn het zo gewend he? Ik regel graag. Het geeft  me wat te doen nu mijn man er niet meer is.’

Dank

Wij bedanken haar wanneer we de trein uitstappen in Utrecht. Zij reist nog even verder, om dan met de auto van het station naar huis te rijden. Wat een prachtig mens en wat een voorbeeld. En wat zijn we blij dat ze ons een kijkje heeft gegeven in haar leven en we kunnen alleen hopen, in onze toekomst.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

Onthechten
24 October 2024

Onthechten

Mijn vriendin moest altijd lachen als we ergens met vakantie waren. Ik had moeite me te onthechten en wilde op de meeste plekken gaan wonen. Zo heb ik altijd al graag langer in Griekenland willen verblijven dan alleen een vakantie van een week of twee. Zodra ik naar huis moet moet ik me gaan onthechten van de plek waar ik verliefd op ben geworden.

Verliefd

En ik word heel gauw verliefd. Vaker op een plek dan op een man, moet ik eerlijk bekennen. Ik leef heel graag alleen. Maar ben dan al gauw benieuwd hoe mijn leven eruit zou zien als ik op een andere plek zou wonen dan waar nu mijn thuis is. En er is zoveel moois te ontdekken in deze wereld. Ik ging ooit met ‘vakantie’ in Amerika en de meesten van jullie weten hoe dat afgelopen is. Ik bleef er 20 jaar wonen. En ik vind het nog steeds heel moeilijk me los te maken van mijn tweede thuis.

Dromen

Ik droom heel geregeld over Aspen, Colorado. Maar ook over andere, verre streken. Vooral als ik ergens ben geweest en ik heb het er naar mijn zin gehad ben ik geneigd de plek en de mensen die ik daar heb ontmoet vast te willen houden. Ik kan me moeilijk onthechten van degenen op wie ik spontaan verliefd word. Zo hadden we op Mallorca hele leuke buren.

Zweden

Ik was ervan overtuigd dat het Zweden, of in ieder geval Scandinaviërs waren. De manier van spreken in een taal die ik niet ken en hun uiterlijk deed me vermoeden dat ze verlegen Zweden, Noren of Denen moesten zijn. Tot de jonge vrouw naar ons toe kwam en ons in gebrekkig Nederlands aansprak. Het bleek dat ze al 5 jaar geleden vanuit Oekraïne verhuisd zijn naar Nederland. Ruim voor de oorlog dus.

Onthechten

Maar wat het aller moeilijkst bleek om me van te onthechten was hun 8 maanden oude zoontje, Max. Wat een vrolijk kereltje. De verliefdheid was wederzijds want Max vond ons ook onweerstaanbaar en wilde graag kiekeboe spelletjes doen en vooral ons veel knuffels geven, die we dankbaar terug gaven. Toen zijn papa en mama voor ons vertrek weer terug moesten naar Nederland hebben we Max nog uitgebreid geknuffeld.

Weten

Wetend dat ik hem nooit meer terug zal zien en nooit zal weten hoe hij opgroeit kan bijna fysiek pijn doen. Ik heb me gehecht aan het jochie en wil niet weten dat ik hem nooit meer zal tegenkomen. En ik weet ook dat je niet iedereen kan volgen in je leven maar sommige mensen zijn moeilijker los te laten dan anderen. Vooral kinderen. Het onthechten hoort allemaal bij het leven maar dat maakt het er niet gemakkelijker op.

Max

Lieve kleine vrolijke Max, ik wens je een leven vol geluk en liefde toe. En alsjeblieft, blijf altijd in je leven alles zo wonderlijk vinden als je het tot nu toe vindt. Blijf lachen om al die dingen die wij, volwassenen, zo gewoon zijn gaan vinden. Door jouw ogen zien en beleven wij al die wondertjes opnieuw. We mochten een paar dagen in jouw leventje dit prachtige leven beleven zoals jij. En zeg nou eerlijk, wat is er ook mooier dan de badslippers van je papa, de stang van de parasol en de poot van een tuinstoel? Ik laat het kluiven op die dingen graag aan jou over maar ik deel wel heel graag de blik in je ogen die je met ons deelt zodra je die dingen uitspuugt.

Alles

Want alles, letterlijk alles, is van waarde in jouw ontdekkingstocht. Dank je wel dat je ons weer even hebt laten weten dat, wat we ook tegenkomen in ons leven, we dit moeten onderzoeken en niet zomaar aan de kant moeten gooien zonder het eerst afgekloven te hebben en er zeker van zijn dat dit niet naar meer smaakt.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Liefde

Stille wateren – Viveca Sten
20 October 2024

Stille wateren – Viveca Sten

Stille wateren is een literaire thriller die zich afspeStockholmseelt op het eiland Sandhamm, voor de kust van Stockholm. Het kwam me bekend voor toen ik de eerste bladzijden had gelezen. De hoofdpersoon Nora is getrouwd met Henrik en ze hebben twee jongens. Dat lijkt wel heel veel op de televisie serie ‘Sandhamm murders’ die op BBC first te zien is.

Verschillen

Toch zijn er ook verschillen. In het boek heeft Nora last van diabetes en moet regelmatig insuline spuiten. Ook is ze (nog) getrouwd met Henrik ook al is hun relatie niet zo sterk meer. Henrik heeft meer interesse in zeilen dan in zijn familie. En Nora voelt zich vaak alleen tussen de 120 bewoners van het eiland. Gelukkig heeft ze een goede vriend Thomas. Hij werkt bij de politie, maar heeft over het algemeen niet zoveel te doen op dit vredige eiland.

Dood

Dan wordt er een dode man gevonden op het strand. Is hij per ongeluk verdronken of speelt er meer? Het lijkt er in eerste instantie op dat hij zelfmoord heeft gepleegd maar als er een week later een dode vrouw wordt gevonden op het eiland gaat Thomas op onderzoek uit. Vooral als blijkt dat de vrouw een nicht is van de overleden man lijken de twee doden verband te houden met elkaar. Toch moord en waarom?

Bewoners

De bewoners van Sandhamm zijn er niet gerust op. Er gebeurt nooit iets op het eiland behalve eens een keer een diefstal. Maar nu er twee mensen vermoord zijn, vlak na elkaar is de onrust groot. Nora zoekt bescherming bij Henrik, maar die is als altijd veel te druk met zijn eigen club en sport. Ze kan gelukkig troost en veiligheid zoeken bij Thomas en bij haar oude buurvrouw Signe, die al jaren op het eiland woont.

Signe

Signe ontfermt zich een beetje over het gezin. De jongens zijn gek op haar en haar koekjes en Nora kan haar verhalen kwijt. Thomas komt ook regelmatig op bezoek. Ze maken samen uitjes met de boot en hebben het best gezellig samen. Maar dan is er ook Marit, de collega van Thomas die heimelijk stapelgek op hem is. Thomas heeft echter geen oog voor de liefde. Hij is te druk met het oplossen van deze vreemde zaak.

Viveca Sten

Viveca Sten (1959) woont met haar man en 3 kinderen in Stockholm. Haar familie heeft al sinds 1917 een zomerhuis op Sandhamm en ze komt er graag. Vandaar dat ze een serie boeken heeft geschreven over deze streek en de moorden die er gepleegd worden. Ook heeft ze een andere beroemde serie op haar naam staan over een ski-oord ‘Are’.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Mensen kijken
8 October 2024

Mensen kijken

Misschien is het allerleukste van de zomerperiode om op een terrasje te gaan zitten mensen kijken. Iedereen is anders en ieder heeft zijn/haar eigen verhaal. Nu de zomer afgelopen is moet ik weer even afkicken. Of toch níet?

Nieuwe plek

Ook kan ik nu een andere plek opzoeken. Ergens binnen, waar veel mensen zijn. Ik kies voor het Centraal Station in Utrecht. Daar komen reizigers vanuit heel Nederland bij elkaar. Ik hou van reizen en van mensen kijken die op reis zijn.

Herfst

Met een Starbucks pompoen/kaneelkruiden koffie installeer ik me op een van de vele banken. Mijn notitieblok in de aanslag. Wat is er veel te zien. Ik neem een slok, au nog heet. Er loopt een gezette jonge dame langs die duidelijk geen zin meer heeft. Het is 10 uur in de ochtend.

Nachtdienst

Ze heeft vast nachtdienst gehad, denk ik. Of ze is vanochtend ongesteld geworden. Ze sjokt langs me heen zonder haar voeten op te tillen. Haar rugzak hangt zwaar halverwege haar rug. Waar zou ze heen gaan? Haar gezicht staat op onweer. Ze is duidelijk niet blij met haar dag tot nu toe.

Vliegende non

Een compleet in zwart geklede mevrouw holt langs me heen. Haar rokken en hoofddoek fladderen achter haar aan. Ik moet stiekem een beetje lachen omdat ze me sterk doet denken aan de vliegende non, van de tv serie vroeger. Haastig holt ze de roltrap af, in de hoop dat ze haar trein niet mist.

Koffie

Mijn koffie is inmiddels genoeg afgekoeld om te drinken. Mmm, genietend kijk ik weer om me heen. Een zakenman loopt gewichtig te schreeuwen door zijn mobiele telefoon. Ook hij heeft haast, of doet alsof. Tijd is geld, denk ik. Hij neemt in ieder geval openbaar vervoer, dat pleit voor hem.

Oordelen

En zo (be) oordeel ik zonder gêne iedereen die langs me heen loopt. Ik zit hier volkomen anoniem. Met z’n allen op deze overvolle aarde, haasten we ons van hot naar her. De maatschappij moet draaien en we doen er allemaal graag aan mee. Ik stap er heel even uit en kijk.

Moeders

Moeders met kinderen, kinderwagens en volle tassen lopen naar de lift. Een wielrenner in lycra pakt z’n fiets op zijn schouder en neemt de roltrap. Dat gaat sneller dan te wachten op de volgende lift. Hij kijkt triomfantelijk om zich heen of iedereen wel ziet hoe sterk hij is.

Uren

Ik kan hier uren blijven zitten. Als ik trek krijg loop ik naar een van de vele kiosken voor een broodje. Ik koop nog een koffie en ga ergens anders zitten. Een ander perspectief. Weer andere mensen. Zoveel verschillen. Ze hebben allemaal een doel. Ze willen ergens heen. Ik hoor hier eigenlijk niet tussen. Ik hoef niets. Een gevoel van opwinding komt over mij.

Vrijheid

Ja, dit is de vrijheid waar ik zo’n behoefte aan heb. Na jarenlang gewerkt te hebben tussen 4 muren, met hele gezellige collega’s dat wel, kan ik nu gaan en staan waar ik wil. Ik hoef niet meer op tijd met de trein of bus mee. Ik mag naar huis wanneer ik het zat ben. Maar voor nu heb ik het nog prima naar m’n zin.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Reizen

Iets te verbergen – Elizabeth George
6 October 2024

Iets te verbergen – Elizabeth George

Het was al even geleden dat ik iets van haar gelezen had maar het boek ‘Iets te verbergen’ gaf me gelijk weer reden om als vanouds in een hoekje te kruipen en niet meer ‘boven te komen’ tot ik het uit had. Dat is nog niet zo eenvoudig want ook dit boek is zeer lijvig, het bevat 637 bladzijden.

Inspecteur Lynley

Inspecteur Lynley is als een oude vriend en zijn sidekick Barbara Havers is gelukkig ook nog wie ze altijd was in de de boeken. Rommelig, slordig, maar een uitstekende detective. Iemand met wie je in het gewone dagelijkse leven graag bevriend zou willen zijn. Ook krijgt collega Nkata wat meer aandacht in dit boek.

Verhaal

Zoals de schrijfster in haar laatste boeken steeds meer naar voren laat komen is ook dit boek er een met een thema. Dit keer stelt ze een niet zo populair vraagstuk aan de kaak: wat verstaan we onder culturele achtergronden en wat laten we (nog) gebeuren vanwege traditie of waar steken we een stokje voor?

Lastig

Een lastig probleem als het gaat om mishandeling. Wij zien het als een verminking en mishandeling van vrouwen die als jong meisje worden besneden. Door het te verbieden zou het niet meer voor mogen komen. Toch gebeurt het nog steeds. Nu in het geheim bij ‘klinieken’ die het niet zo nauw nemen met hygiëne en pijnstillers.

Nigeria

Dit verhaal draait om een Nigeriaans gezin, waar de man nog aan het hoofd staat. Hij bepaalt wat er gebeurt. Zijn tienerzoon wordt uitgehuwelijkt aan een Nigeriaans meisje en zijn 8-jarige dochtertje is beloofd aan een oude, rijke Nigeriaanse man. Maar zoals de traditie vereist zal zijn dochter besneden moeten worden, zodat zij er alleen is om haar echtgenoot te dienen en nooit met een andere man kan zijn.

Hypocriet

Dat haar man wel met ander vrouwen seksuele omgang kan hebben is normaal. Hij heeft tenslotte wel recht op plezier. Zijn vrouw is er om kinderen te baren, wat ontzettend pijnlijk is als je dichtgenaaid bent en vol met littekenweefsel zit. Haar moeder is gewend te doen wat haar man wil en lijkt zich niets aan te trekken van het toekomstige leed van haar dochter.

Verandering

Geen wonder dat er een vrouwengemeenschap opstaat die hierin verandering wil brengen. Is de moeder misschien ook in het complot om een einde te maken aan deze vreselijke behandeling? Met gevaar voor eigen leven proberen sommige vrouwen met elkaar deze gevaarlijke methodes en clandestiene klinieken te sluiten en voorkomen.

Spanning

Aan spanning geen gebrek dus in dit bijzondere boek. Ook vond ik het interessant iets meer te lezen en te weten te komen over deze besnijdenispraktijken die nog steeds overal voorkomen. Ik had tot nu toe mijn kop in het zand gestoken, zoals zovelen van ons. Het gaat ons niet aan. Maar denk je eens in: Ondanks alle zorgen en controles blijven de mannen de baas en de (onzinnige) regels maken.

Traditie

Niet dat ik overigens vind dat we als arrogante westerse wereld ons moeten bemoeien met zaken die al eeuwenoud en traditie zijn in andere landen of bij stammen die al jaren zo leven. Wie zijn wij om daar verandering in te willen brengen? Er is al teveel verloren gegaan waar de mensheid baat bij zou hebben. Ik denk aan gezondheidsrituelen. Maar er zijn echter uitzonderingen en vrouwenbesnijdenis lijkt me voor helemaal niemand gezond. Het is onmenselijk en wreed. En hoe eerder dit stopt hoe beter.

Elizabeth George

Elizabeth George is een 75-jarige Amerikaanse auteur. Haar boeken spelen zich af in Engeland. Haar meest bekende boeken zijn wel de Thomas Linley mysteries. Waar ook een tv-serie van is gemaakt. Zij heeft veel prijzen ontvangen en is over de hele wereld bekend door haar spannende detectiveboeken.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Older Posts


  • Meta

    • Register
    • Log in
    • Entries feed
    • Comments feed
    • WordPress.org
  • Voor powervrouwen!

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houdt je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers. Je vindt daar een lijst met lange en korte reizen van verschillende organisaties, zodat je niet een enorme zoekslag hoeft te doen naar een heerlijke vakantie of een weekendje weg.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou kunnen interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen. Veel plezier ermee!

  • Volg Sophia Magazine en krijg een melding bij elk nieuw bericht!

    Follow
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
    • Het verschil tussen slachtoffer zijn en slachtoffergedrag
      6 February 2017
    • Chinees Nieuwjaar met de Vuur Haan
      27 January 2017
    • Alleen uit eten zielig? Bezoek jij wel eens alleen een restaurant?
      11 March 2017
    • Schoonmaken: 3 tips voor een snelle voorjaarsschoonmaak
      5 April 2017
    • Baarmoederstress
      22 February 2017
  • Vacatures

    VACATURES SOPHIA MAGAZINE (Delen=lief)
    Vind je Sophia Magazine ook zo leuk en zou je graag redacteur, social media expert of schrijver willen worden? Klik dan door naar onderstaande pagina en bekijk de #vacatures.

    Het zijn op dit moment nog onbetaalde functies, maar wat we je wel bieden is een hoop #tevredenheid, #gezelligheid en het is een manier om lekker met #letters, #woorden, #teksten en #beeld bezig te zijn!
    https://sophiamagazine.nl/vacatures/


© Sophia Magazine

%d