• Zoeken

  • Recent Posts

    • Afscheid
      24 February 2025
    • Kerst 2024
      24 December 2024
    • Oud
      19 December 2024
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
  • Recente reacties

    • Ellen Sommer on Lezen
    • Elsedien on Lezen
    • Ema Sindelarova on Etalages
    • Ellen Sommer on Lekker eten
    • Ema Sindelarova on Perfect
  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Setup Menu via Wordpress Dashboard > Appearance > Menus
Search results for vrienden. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Vrienden
2 November 2023

Vrienden

Van de week is er weer iemand overleden die te vroeg is heengegaan. Een van de ‘Vrienden’, van de serie Friends. Er waren (zijn) nogal wat vrienden van Friends over de hele wereld, dus dit bericht hakte er in. Mijn nichtje is ook groot fan en zij was er (terecht) van slag door. Ik kan me dat goed voorstellen. Ook ik verloor een goede vriend op veel te jonge leeftijd. Ik meen dat hij, net als Matthew Perry ook pas 53 was toen hij heen ging.

Televisie

En ook al kennen de meesten van ons hem alleen van de televisie, hij was ons toch bekend alsof hij naast ons woonde. We beleefden zijn droge humor en omgang met de overige vrienden van de serie mee, alsof wij een van hen waren. En hoe herkenbaar was de serie voor de meesten van ons. Het deed ons terugdenken aan onze 20er jaren dat we met een groep vrienden bij een favoriete kroeg bij elkaar kwamen. Allerlei avonturen beleefden, verliefd werden, trouwden en/of kinderen kregen of niets van dit alles. Maar in alle avonturen op die leeftijd was altijd die basis van een stabiele vriendenkring die nooit voorbij gaat.

Einde

Toen de serie afgelopen was werd daar over de hele wereld om gerouwd. Maar de 20ers werd zelf ook ouder en het script leende zich niet meer voor de serie met dezelfde mensen. En we hadden ze nooit kunnen vervangen. Nooit zou iemand anders een rol (of alle rollen) kunnen overnemen van de ons zo bekende en geliefde vrienden.

Verloren

En nu hebben we een van die goede vrienden verloren. Het voelt ook alsof er een persoonlijke vriend is doodgegaan. En we kunnen ons troosten met de gedachte dat hij waarschijnlijk zelf heel snel is overleden omdat zijn laatste foto op Instagram nog een beeld geeft van Matthew in zijn jacuzzi, met een prachtig uitzicht op LA in de avond op de achtergrond. Matt draagt een koptelefoon, hij luisterde waarschijnlijk naar zijn favoriete muziek. En toen was hij er ineens niet meer.

Hart

Hij schijnt een hartstilstand te hebben gekregen in diezelfde jacuzzi even nadat de foto was gemaakt. Triest, heel triest. Maar zoals bij ieder heengaan, is het het meest triest voor de mensen die achterblijven. Matthew Perry wilde als kind het liefste beroemd worden. Dat is hem gelukt. Dat hem dat is tegengevallen is bekend. Toch hoop ik dat hij gelukkige tijden heeft gekend en dat alle mensen over de hele wereld zich hem zullen herinneren als een goede vriend. Want welke erfenis kan je beter achterlaten?

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Film

Geen verleden
10 December 2024

Geen verleden

Hoe is het om op 21-jarige leeftijd geen verleden te hebben? Je hele verleden kwijt te raken? Volg jij het ook op NPO 1? ‘De jongen zonder gisteren’ heet het programma. Ik viel er de eerste keer heel toevallig in en ben ademloos blijven kijken en luisteren.

Virus

Jur kreeg op 21-jarige leeftijd een virus in zijn hersenen. Met een glansrijke toekomst voor zich belande hij in een ziekenhuisbed op het randje van de dood. Na veel spanning en goede hulp kwam hij er bovenop. Maar zijn geheugen was weg, om nooit meer terug te keren.

Alles

Niet alleen wat hij de laatste tijd had meegemaakt maar alles. Hij was als een baby die helemaal niets meer wist. Hij herkende zijn eigen ouders, zusje en broer niet meer. Zijn vrienden zeiden hem niets. Hij moest leren eten, lopen, praten.

Goede leerling

Hij was altijd een heel goede leerling geweest. Zat zelfs op Harvard University. Hij was sociaal en gezellig. En nu wist hij helemaal niets meer. Hij moest opnieuw beginnen. Dit is Italië. Wat is Italië? Italië is een land. Wat is een land? Dat is een stuk grond met grenzen erom heen. Wat zijn grenzen en waarom zijn die er?

Interessant

Door zijn volledig open blik op de wereld en niets weten van wat wij als vanzelfsprekend beschouwen, maakte hij keuzes. Keuzes waar hij heel bewust over nadacht. Waarom zeggen we dit? En vooral ook, wie ben ik en wie wil ik zijn?

Keuze

Zo heeft hij op een gegeven moment bewust gekozen voor het leven. En vanaf dat moment steekt hij al zijn energie in het leren. Nee, niet het leren van allerlei feiten waar we niet zoveel meer mee doen: jaartallen, geschiedenislessen. Maar hij kiest voor het leren van elkaar en de juiste vragen stellen over waarom iets is wat het is.

Leraar

Hij kiest ervoor om leraar te worden. We hebben leraren als Jur nodig. Hij zal zijn leerlingen helpen met theoretische stof maar daarnaast met nog zoveel meer. Zoals de waarde van leven. Wat een bijzondere serie en wat een bijzonder mens. Om zoveel op zo’n jonge leeftijd mee te moeten maken en er dan op deze manier mee om te gaan en ervan te leren, ik ben diep onder de indruk.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

Verhuizing
3 December 2024

Verhuizing

Een verhuizing is een van de meest stressvolle gebeurtenissen in iemands leven, heb ik weleens gehoord. ik geloof het direct. Waarom laat ik me dan toch zo vaak in mijn leven verleiden? Het is een soort onrust die me doet verlangen naar andere plekken, andere woningen, andere mensen om me heen. De laatste keer dat ik ging verhuizen is 18 jaar geleden, dus het wordt weer eens tijd.

Andere stad

Ik ga mijn stad uit en eens kijken hoe het in een andere stad bevalt. Ik ben er niet geheel onbekend omdat mijn zus er nu ruim 3 jaar woont en het daar erg naar haar zin heeft. Tijdens mijn bezoekjes werd ik ook enthousiast en van het een kwam het ander. Mijn mooie flat waar ik zolang met zoveel plezier heb gewoond staat te koop en ik krijg vandaag de sleutel van mijn nieuwe appartement.

Stress

Ik zit in de stress. Ik probeer zo mindfull mogelijk in te pakken en alles te regelen maar voor ik het weet ben ik misselijk en heb ik hoofdpijn van alles wat er op me af komt. Iedereen kan me vertellen dat ik me geen zorgen hoef te maken over deze verhuizing. Dat doe ik ook niet, want ik weet dat het goed komt. Het is meer de rommel en de onzekerheid om me heen die me iedere keer weet te pakken.

Hoe, Waar, Wanneer

Hoe moet ik dit voor elkaar krijgen? Waar laat ik alle spullen? En wanneer moet ik verhuizers afspreken? Ik zit dit te schrijven met zo’n 30 dozen om me heen. Meer dan de helft is al gevuld en er moet nog zoveel. Het liefst zou ik nu mijn bed inkruipen met mijn hoofd diep onder de dekens. En er weer uitkomen als alles klaar is. Waar zijn al die kabouters wanneer je ze nodig hebt?

Wacht

Maar wacht: Ik moet een nieuwe afzuigkap en zit er nu al over in wie dat ding zou kunnen plaatsen. Mijn neef biedt zich direct aan. Er moeten nog wat klusjes in huis gedaan worden en zoals jullie (wellicht) weten wil ik wel maar ben ik echt geboren met twee linkerhanden. Gelukkig is daar mijn nichtje die ontzettend handig is en altijd bereid om te helpen.

Vloerbedekking

‘We huren een busje en kunnen dan al een heleboel overbrengen naar je nieuwe woning,’ zeggen familieleden en vrienden. ‘Als jij nou zorgt dat er nieuwe vloerbedekking komt want voor die tijd heeft het geen zin om alles al te gaan verhuizen.’ Ik ben het met ze eens. En daar begint de ellende. Ik bel, mail, app en chat met allerlei bedrijven in Nederland. Ik krijg beloftes dat ze zo snel mogelijk contact gaan opnemen. Maar blijkbaar is iedereen hartstikke druk en gaat het geweldig goed met de Nederlandse economie.

Wachten

Ik wacht en ik wacht nog langer en uiteindelijk begin ik overnieuw bij een ander bedrijf. Het wachten begint ook opnieuw. Ik weet dat ik niet in de meest gunstige tijd ga verhuizen. Iedereen heeft wel iets anders aan zijn/haar hoofd. Maar een bedrijf staat toch niet helemaal stil in deze feestmaand? Misschien is het tijd voor mij om wat geduld te hebben. Maar dat is een moeilijk iets. Ik wil graag alles geregeld hebben en wel nu.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Wonen

Foto’s
19 November 2024

Foto’s

Aan de muur van de wc heb ik een collage van foto’s uit mijn tijd in Amerika. Meestal laat ik ze voor wat ze zijn maar zo af en toe blijf ik er even voor stil staan. Dan duurt het een hele tijd voor ik ‘wakker word’ en mijn wc uitloop. Want ieder plaatje heeft zijn eigen herinnering. Even ben ik wel terug in die tijd. Toen ik nog jong was en geen idee had wat ik met mijn leven wilde doen.

Computer

Tegenwoordig staan mijn foto’s op een stickie. Die liggen in een bak. Ik bekijk ze nooit. Een oud foto album daarentegen pak ik nog wel eens op. Van toen mijn ouders er nog waren, jonge koppies nog. Vakantiefoto’s, ook vol herinneringen. Ik kom vrienden tegen die ik lang geleden uit het oog verloor. Maar ook verbazingwekkend veel mensen die ik nu ook nog regelmatig zie.

Middag

Voor ik het weet zit ik een hele middag met foto’s om me heen. Ach ja, die is overleden en die is verhuisd. En wat hebben we toen met z’n allen gelachen op dat feest. Wat een tijd was die tienertijd. Vol onzekerheid en het allerbelangrijkste waar het volgende feestje was. Ik zie een foto van een berg in Oostenrijk en weet gelijk weer dat ik dacht dat het volgende schooljaar als die berg was. Als ik er maar heelhuids overheen zou komen. Ik was 14.

Gelukkig

Vooral heel veel gelukkige jaren zitten verborgen achter die wat verlegen glimlach op portretten. Zou ik het over willen doen? Alsjeblieft niet. Niet dat ik het niet naar mijn zin had, maar die tijd is geweest. Nu ben ik zoveel gelukkiger dan toen. Ik was zo’n verlegen en onzeker muisje. Ik heb zoveel geleerd in al die jaren. Geloof me, wanneer je 50/60 jaar bent ziet de wereld er zo heel anders uit.

Jonge mensen

Jonge mensen, in de leeftijd van mijzelf op de foto’s vragen me weleens: ‘Maar El, ik ben bang om oud te worden. Hoe blijf je zo gelukkig als je nu bent?’ Ik heb er geen antwoord op. Behalve dan dat ik me nu kan ontspannen. Ik hoef niet zo nodig meer ‘mee te doen’. Ik bekijk mezelf op een aantal foto’s. Met blond haar, met zwart haar, met rood haar. Zo opgemaakt dat je mijn gezicht niet meer herkend. Ik weet nog dat de laarzen die ik droeg toen meer dan 200 gulden kostten. Dat was een kwart van mijn salaris.

Belangrijk

Andere dingen waren zo ontzettend belangrijk. Uiterlijke dingen. Een nieuwe broek, een hippe trui, schoenen en vooral bijpassende tassen. Dat laatste ben ik nog niet ontgroeid. Ik blijf tassen zo belangrijk en leuk vinden dat ik laatst tot mijn schrik merkte dat ik een tas heb besteld die ik al in de kast heb liggen en nooit gebruik. Ik beken het hier en nu. Ik heb dit nog niet eerder aan iemand durven zeggen.

Foto’s

Maar om terug te komen op mijn foto’s: Door die plaatjes weet ik weer waar ik was, wat ik toen deed en vooral wie ik toen was. Ik voel me weer even 10, 12, 16, 18, 25 enzovoort. Ik ben weer even in India, China, de Bahama’s en vele andere prachtige plekken. Ik hoor de stemmen van mijn beste vrienden wanneer ik hun lachende gezichten zie en ik voel de warme armen van mijn ouders om me heen. Ik ben blij met mijn foto’s en mijn albums.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Liefde

Bibliotheek
14 November 2024

Bibliotheek

Mijn eerste bezoek aan de bibliotheek staat in mijn geheugen gegrift. ik moet een jaar of 3 zijn geweest. Al die boeken, al die verhalen en plaatjes. Ik werd verliefd en dat is nooit meer overgegaan. Mijn moeder moest me krijsend weer mee naar huis nemen. Ik wilde er blijven wonen. Ook dat is altijd een droom gebleven.

Engelse kostuumdrama’s

Ieder Engels kostuumdrama verslond ik in de jaren daarna. En vooral de scenes die opgenomen werden in zo’n gezellige, ouderwetse Engelse bibliotheek. Die mensen hadden vroeger een echte bibliotheek in huis. De rijken dan. Wat moet dat geweldig zijn, bedacht ik me vaak. Ik ben gek op lezen en op schrijven. Dat groeide uit van een hobby naar een passie.

Waarom niet?

Er kwamen steeds meer boeken bij. Ik ging ook wat mooiere exemplaren verzamelen. Mijn boekenkasten werden te vol, dus er kwamen steeds meer kasten bij. Vrienden die op bezoek kwamen riepen al vaak: ‘Het lijkt hier wel een bibliotheek.’ Mmmm, waarom niet? Het duurde een aantal jaren maar ik ben verkocht en verknocht aan het idee.

Internet

Ik schrijf me in op iedere site die ideeën heeft over een huisbibliotheek. Prachtige houten boekenkasten van de vloer tot aan het plafond komen voorbij. Ik zie een roterende boekenkast. Hij gaat op mijn lijstje. Een bruine leren chesterfield fauteuil met voetenbankje staat met stip op een. Mijn oude antieke bureau krijgt natuurlijk een ereplaats. En het is hoog tijd om de oude keukenstoel te vervangen door een mooie bureaustoel.

Bestellen

Ik bestel een ijzeren bord met ‘Ellen’s Library’ erop. Wensenlijstjes voor kerst worden gemaakt. Ik kijk naar een Perzisch kleed voor op de vloer en krijg steeds meer een beeld van mijn ideale bibliotheek. Houten bijzettafeltjes en mijn theetafel die ik omgedoopt heb tot bar. Met een mooie whiskyglazen set die ik ooit heb gescoord in Schotland en de fles ernaast. Niet dat ik een fervent whisky drinker ben. Maar het past in het plaatje.

Planten

Natuurlijk mogen de planten niet ontbreken. Een wereldbol, mijn antieke bureausets over de jaren heen gespaard en gekregen voor verjaardagen. Afgestruind op antiekmarkten en dolblij met een echte oude inktpot en verenpen, brievenweegschaal, kistje voor op het bureau met kleine vakjes voor paperclips, postzegels e.d.

Plek

Ik kom al een heel eind. Het meest belangrijke ontbreekt echter nog. Een plek om alles neer te zetten. Tot nu toe gebruik ik een hoek van mijn woonkamer, afgescheiden door planten/boekenplanken. Die hoek breidt zich uit en neemt de gehele woonkamer in beslag. Op zich niet echt erg, maar een heuse speciale aparte kamer zou geweldig zijn. Mijn slaapkamer ombouwen dan? Misschien met een slaapbank die ik overdag kan ombouwen tot gezellig zitje?

Mogelijkheden

Ook heb ik ooit gezien dat mensen hun bed omhoog hadden gebracht door een verhoogd bed in de bestaande kamer te bouwen. Ik heb een vriend die timmerman is. Zou hij dat voor elkaar kunnen krijgen? Oh zeker weten. Maar gelijk komen er praktische zaken om de hoek kijken. Slapen en boeken is niet de allerbeste combinatie als je niet twee keer per dag wil stoffen en stofzuigen. Ik laat de gedachte gaan.

Verhuizen

Er blijft een mogelijkheid over. Mijn prachtige, gezellige flatje verkopen en ergens een woning huren met een extra slaapkamer. Oh het gaat me aan mijn hart, maar het lijkt me de beste oplossing voor nu. Als ik tenminste mijn langverwachte droom in vervulling wil laten gaan. Er zijn voors en tegens. Ik zet alles op een rij. Er is nog geen definitieve beslissing gevallen maar ik neig naar verandering. Naar alles op zijn kop zetten en opnieuw beginnen.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Spijbelen
12 November 2024

Spijbelen

Op zich ben ik altijd een heel braaf meisje geweest. En nog. Maar spijbelen heeft me altijd erg aangetrokken. De vrijheid te doen wat eigenlijk niet gepland staat. Al je verantwoordelijkheden wegleggen en even vergeten. En in plaats daarvan iets heel anders te doen is nog steeds voor mij het toppunt van vrijheid.

Schooltijd

Na de schooltijd ga je het echte leven in en kan je niet zomaar meer wegblijven van je werk. Als je dat doet laat je anderen in de steek en dat kon ik dan ook niet over mijn hart verkrijgen. In Amerika krijgt iedereen die werkt een aantal ‘verlofdagen’ ofwel ‘sickdays’. Dat zijn andere dagen dan vakantiedagen die we hier kennen. Je hebt de mogelijkheid om een dagje te ‘spijbelen’ wanneer je je bed niet uit kunt komen of gewoon even helemaal geen zin hebt om te gaan werken.

Idee

Wat een geweldig idee. Alleen al die mogelijkheid geeft rust. Ik heb in mijn tijd in Amerika daar weinig gebruik van gemaakt. Ten eerste vond ik mijn werk erg leuk en was iedere dag weer een cadeautje. Van sleur was geen sprake. Maar zo heel af en toe als het weer heel mooi was of mijn bed te warm om op te staan maakte ik er wel gebruik van.

Maandag

Ik denk hieraan wanneer ik vanmorgen wakker word. Het eerst wat ik denk is dat het maandag is. Ik heb, in tegenstelling tot veel vrienden die ik ken, nooit een hekel aan de maandag gehad. Maandag is het begin van een nieuwe werkweek en hoe ik ook geniet van mijn weekend ik vond het altijd prettig om de nieuwe week te beginnen. Maandag is de meest constructieve dag van mijn week. Ik ben fris en vol goede moed.

Zin

Ik heb goede zin en barst van de energie en nieuwe plannen en ideeën. Maandag kan voor mij niet lang genoeg duren. Op dinsdag daarentegen komt de inzinking. De rest van de week duurt nog lang tot het weekend. Ik heb mijn energie verbruikt de dag ervoor. De dinsdag is saai en zou ik het liefst altijd willen overslaan in mijn week.

Spijbelen

Maar vanochtend was het anders. Het is maandag, bedenk ik me. Ik heb een hele dag vol afspraken en plannen. Dingen die ik moet in plaats van mag. Ik draai me met een kreun om in bed. Kan ik nog een halfuurtje rust pakken voordat ik aan de slag ga? Ja. Maar het halfuurtje vliegt om. Kom op El, denk ik bij mezelf. Niet lui zijn gewoon de dag beginnen. Douchen, koffie en een broodje en dan gaat het wel weer.

Ontbijt

Ik zit even later achter mijn ontbijtje. Heel diep van binnen moet ik mijn zin in de dag proberen te vinden. Dat moet want ik moet een hoop doen vandaag. Of moet het een dagje niet? Kan ik vandaag een ‘sickday’ nemen? Nee, denk ik gelijk. Doe volwassen, dat gaat nu niet. Je bent weer in Nederland en mensen rekenen op je. Of?

Doen

Ik doe het gewoon. Ik mail, bel en zeg al mijn afspraken af. Ik leg ook uit waarom. Een spijbeldagje. En in plaats van boze of teleurgestelde reacties krijg ik alleen hele lieve berichten terug. Berichten met de mededeling dat zij dit ook gaan instellen voor zichzelf. Nee, niet iedere week maar gewoon spontaan wanneer je echt geen zin hebt. En zelfs als ik denkend aan de woorden van mijn moeder vroeger wanneer ik zei dat ik geen zin had dat ik die dan maar moest maken, dit niet voor elkaar kan krijgen.

Moeten

We moeten namelijk al zoveel. Vandaag is een dag waarop ik bewust niets moet. Ik kruip met een spannend boek op de bank. Ik had hem gisteren uit willen lezen maar het kwam er niet van. Mijn bed is nog niet opgemaakt. De stofzuiger staat midden in de kamer. Ik lees. Het zonnetje schijnt naar binnen. Eigenlijk moet ik nog… Nee, ik moet niets vandaag. Vandaag ga ik spijbelen.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

Kleine dingen
24 September 2024

Kleine dingen

Er was ooit een liedje dat als volgt ging: ‘Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen…’ Mijn moeder zong het vaak. Het was ook echt zo’n deuntje dat bleef hangen. Ik moest er vanochtend ook aan denken toen er een bus stopte om iemand uit te laten. Ik stond te wachten op de volgende bus en keek naar binnen naar de nog zittende passagiers.

Man

Een mooie man kijkt naar mij. Hij heeft lange dreadlocks en fel gekleurde kleding aan. Hij kijkt me met een stralende witte lach aan. Ik lach terug. Hij pakt iets van de stoel naast hem en houdt het om hoog. Het is een muziekinstrument dat iets weg heeft van een banjo maar duidelijk een origineel onbekend instrument is. Hij lacht en wijst er naar. Ik steek mijn duim op, hij geeft me een handkus en we zwaaien naar elkaar als de bus weer door rijdt.

Lach

De lach op mijn gezicht verdwijnt pas veel later. Wat een leuke ontmoeting, zo onverwachts. Het zijn de kleine dingen… Wanneer ik de bus uitstap loop ik langs een straatbibliotheek. Ik heb nog even tijd, dus ik bekijk de titels. Er staat een literaire thriller tussen die mijn aandacht trekt. Ik neem hem mee. De lach is terug. Even verder in een klinkerstraatje zie ik een hondendrol midden op straat.

Feest heuveltje

In het heuveltje steken twee vrolijk gekleurde papieren parapluutjes. Van die ijsparapluutjes. Mijn lach wordt breder en ik moet er een foto van maken. Het zijn de kleine dingen… Oh, ik weet dat iemand zich blijkbaar zo gestoord heeft aan die drol en vooral aan het baasje die het niet netjes heeft opgeruimd. Maar om dan de moeite te nemen naar huis (of de ijssalon) te gaan en er een kunststuk van te maken vind ik creatief. Daar hou ik van. Mijn dag kan niet meer stuk. Ik hoop nog heel veel kleine dingen tegen te komen vandaag. Soms lijkt het zich op te stapelen. Zou het komen omdat ik er de ene dag meer oog voor heb en de andere dag te druk in mijn hoofd ben met andere dingen dat ik ze niet opmerk?

Buiten

Of is het iets buiten mij om? En moet ik gewoon meer om me heen kijken? Ik denk aan de keer een paar weken geleden dat ik onderweg naar ons vakantie appartement liep, terwijl mij vrienden vlak langs mij heen liepen. Ze hadden van tevoren afgesproken dat ze me niet zouden begroeten om te kijken of ik ze zou opmerken. Ze liepen vlak langs me heen en ik merkte ze niet op. Pas toen ze me voorbij waren en iets riepen zag ik dat ik ze voorbij was gelopen zonder herkenning.

Mindful

Sinds die tijd probeer ik meer mindful te zijn. Meer de tijd te nemen om om me heen te kijken en te zien wat er om me heen gebeurt in plaats van me alleen te concentreren op wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelt. Misschien komt het daardoor dat ik vandaag de kleine dingen zie en me zo gelukkig voel.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

spiritualiteit

Boom
19 September 2024

Boom

Lopend door het bos besef ik dat het een hele lange tijd geleden is dat ik mijn vrienden heb gezien. En met vrienden bedoel ik in dit geval de boom. Bomen zijn mijn vrienden, ik hou van hun energie, hun kracht en hun vrijgevigheid. Zij zorgen er tenslotte voor dat wij gezonde lucht binnen krijgen. En heb je ooit weleens en boom aangeraakt, zo niet omhelst? Mocht je dat zweverig vinden, denk er dan toch eens over na.

Ongezien

Al doe je het maar als niemand in je buurt is. Trouwens, wat kan jou het schelen als iemand het ziet, ze gaan je misschien nadoen. Het is namelijk heel helend. Leg eerst eens je hand op de stam. En voel hoe er een antwoord komt van je boom. Je hand tintelt en voelt warm en voor je het weet stroomt er een energie door je hele lijf. Dat doet je boom. Hij wil vrienden met je worden. Je kan dan niet anders dan beide armen om hem heen slaan en tegen zijn bast fluisteren dat je ook van hem houdt.

Blij

Wanneer je de boom loslaat voel je je blij. Er is een connectie tussen mens en natuur. We zijn het jaren geleden al vergeten. Dus hoog tijd om die connectie weer te vinden en ons opnieuw te verbinden met alles wat groeit en bloeit. We worden er beter van. En ik hoop de boom ook. Ik zie het in het klein aan al mijn groene planten in huis. Ik verbeeld me dat ze blij zijn wanneer ik ze goed verzorg. Ze geven mij mooie sterke bladeren terug. Ook de lucht in huis wordt schoner. En, ik weet het zeker, ze groeien sterker en mooier wanneer ik zacht tegen ze praat.

Eenzaam

Bomen groeien in clusters. Ze zijn, net als mensen en vele dieren, deel van een gemeenschap. Ze communiceren met elkaar. Nu schijnt een bos van dezelfde bomen een prachtig ecosysteem op te bouwen. Wat gebeurt er dan als je bomen uit elkaar haalt? Ze ‘missen elkaar’ en gaan dood. Ik denk hieraan als ik in mijn eikenbos een eenzame berkenboom zie staan. Hoe komt hij hier? Misschien is er een zaadje overgewaaid en is hij gaan groeien.

Berk

Hij ziet er ongezond uit. Zijn stam is aan de onderkant nog stevig maar hoe meer hij op ooghoogte is hoe slapper en bruiner hij wordt. Ik denk aan de bomen in de buurt. Is er ergens een berkenboom waar ik een stekkie van zou kunnen verplaatsen naast deze grote broer die zo zijn best doet zich in zijn uppie te handhaven tussen al die enorme eiken? Ik kan het me niet zo gauw bedenken. Maar ik ga voor je op zoek, beloof ik hem.

Belofte

Ook beloof ik de rest dat ik snel terug zal komen. Want ik voel me gesterkt door hun aanwezigheid. Ik snuif nog eens de lucht van bos en boom in mijn longen. Aahhh, ja ik heb jullie gemist. Tot gauw.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Natuur

Place de l’Eglise
17 September 2024

Place de l’Eglise

Ieder jaar in de maand september wordt er op het ‘Place de l’Eglise’ een kunstmarkt gehouden. Afgelopen zondag was het de 6e keer. Het is uitgegroeid van een paar kraampjes tot een ware happening. En de term kunstmarkt doet er eigenlijk geen eer aan. Het Kerkplein in Driebergen-Rijsenburg is voor een dag in het jaar omgetoverd tot een cultureel, kunstzinnig en vooral erg gezellig feest, waar Driebergenaren en inwoners van omliggende dorpen hun kunsten en werken mogen vertonen.

Meer

Maar het is meer dan een kunstmarkt. Er is live muziek (waaronder Franse chansons) en de ijssalon, waar ook koffie te verkrijgen is doet goede zaken. Maar wat direct opvalt is dat de werken van de verzamelde kunstenaars van zeer hoog niveau zijn. Hier vind je geen ‘arts and crafts’, zoals we dat in het Engels zeggen. Geen gebreide poppetjes, of zelfgemaakte potjes van klei. Niet dat daar iets mis mee is, zeker niet, maar op deze markt vind je kunst met een hoofdletter K.

Gezellig

Mijn zus, als kunstenares, doet vanaf het eerste jaar al ieder jaar mee. Ze heeft het zien groeien naar iets waar niet alleen de kunstenaars naar uitkijken maar ook het publiek steeds meer waardering voor krijgt. Dankzij de uitstekende organisatie loopt het ook dit jaar allemaal weer op rolletjes. Het Kerkplein ziet er erg gezellig uit en ik geniet, sinds ik het dorp al lang geleden verlaten heb, van alle oude bekenden die ik tegen kom.

Muziek

Ergens weet ik nu wel dat niet zomaar iedereen kan meedoen, maar ik krijg toch nog een heel aangename verrassing wanneer er een jongeman de microfoon pakt en ons een geweldig stemgeluid laat horen. Niet voor niets wordt hij al de 2e Johnny Cash genoemd. Je kunt zijn muziek beluisteren op Spotify en ik raad het je aan. Want wat een stem heeft deze man. Nog ‘onbedorven’ door sterallures laat hij, iets verlegen, horen wat hij kan. En zoals gezegd is dat verrassend goed.

Esli Frommett

Esli Frommett woont in Driebergen-Rijsenburg en verdient het om voor volle zalen te spelen. Ga hem maar eens beluisteren en je zal zien (horen eigenlijk) dat ik een keer niet overdrijf. Dus lieve muziekvrienden, dj’s en promotors in Nederland en mijn geliefde USA, zoek je nieuw talent? Neem even contact op want ik kan je meer gegevens over dit muzikaal talent geven. Doen!

Uurtje

Ik was van plan even een uurtje te gaan kijken. Maar het Place de l’Eglise liet me niet gaan. Onder het genot van heerlijk ijs luisterde ik naar bovengenoemde artiest, bekeek ik de prachtige kunstwerken en praatte ik bij met oude en nieuwe vrienden. Maar om half 5 moest iedereen helaas de boel weer inpakken, om als afsluiting nog een Franse borrel met, hoe kan het anders, overheerlijke Franse kaas en worst, te nuttigen.

Borrel

De borrel was, terecht, alleen voor de deelnemers aan de markt. Ik had het geluk dat een van de kunstenaars zich had ingeschreven voor 2 personen, waarvan een persoon had afgezegd. Ik werd hartelijk uitgenodigd. Bedankt, Dorinda! Het werd een feestje. Er was uitstekende wijn, natuurlijk uit Frankrijk. Er waren kazen, gedroogde worst, stokbrood en ander lekkers. Er werden Franse chansons gespeeld en veel gelachen en gekletst. Wat een uitstekende manier om plaatsgenoten te leren kennen en met elkaar te keuvelen over wat je zo interssant en leuk vindt. Kunst is meer dan een hobby. Het is een levenswijze.

Dank

Ik wil dan ook iedereen die meedeed hartelijk bedanken. Ook de organisatie veel dank. De mensen die ik heb mogen spreken en die zo belangstellend waren naar mijn boek, dank! Maaike Meeuwes-Sommer, ook dit jaar was weer een superfijne gebeurtenis. Ties, Dorinda, Lida, John, Esli, Carolien, Adrie, Gerrit, Bas, Ida en al die andere fijne oude en nieuwe vrienden: Volgend jaar weer?

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Kunst

Perfect
3 September 2024

Perfect

Wat is perfect? Soms lijkt iets heel dichtbij en geloof je dat perfectie om de hoek staat maar is er tot op het laatst altijd nog wel een klein probleempje of een ‘jammer dat…’ om toch die perfectie te vinden.

Bij elkaar

En zo heel af en toe komt ineens alles bij elkaar en is het op een moment ineens perfect. Ik lig op een ligbed op het strand van mijn favoriete plekje in Nederland: Egmond aan Zee. Het is stil op het strand. Ook omdat het de eerste maandag is na de schoolvakanties. Iedereen is weer aan het werk. Rechts naast me liggen 2 Amerikaanse dames te discussiëren wie van hun de beste ‘tan’ heeft. Voor en links naast me liggen 2 Duitse stellen af en toe tegen elkaar te fluisteren.

Stilte

Voor de rest is het stil. De zon brandt op mijn vel in een wolkenloze blauwe hemel terwijl er net een heel klein windje over mij heen waait. Ik doe mijn ogen dicht en haal diep adem. Ik hoor de golven in de branding en zo af en toe een schreeuw van een zeemeeuw.

Slaap

Ik val bijna in slaap. Alles is goed. Wacht eens, alles is veel beter dan goed. Dit is nu zo’n onverwacht en weinig voorkomend perfect moment. Waarbij alles bij elkaar komt en niets de perfectie verstoort. Zulke momenten zijn er niet veel. Waarbij niets in de weg staat van perfectie.

Geluk

Ik ben niet iemand die haar geluk laat afhangen van perfectie. In tegendeel. Over het algemeen ben ik gelukkiger wanneer niet alles van te voren is gepland en niet alles van een leien dakje gaat. Maar nu ben ik heel tevreden en ja, ook heel gelukkig. Ik geniet van mijn hier en nu. Van mijn perfecte verblijf met vrienden op het perfecte plekje. Op naar de volgende vakantie.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
1 Comment

Geen categorie

Zing me naar huis
20 August 2024

Zing me naar huis

Al schrijvend luister ik naar oude country muziek. Er komt een liedje voorbij wat: ‘Zing me naar huis’ heet. Laat dat nu precies zijn wat ik aan het doen ben. Het liedje zelf stelt niet zoveel voor, zoals de meeste country liedjes. Maar er is iets in die muziek wat me zo sterk doet denken aan mijn tijd in Amerika. En terwijl ik bezig ben met mijn boek ‘Open Deuren’ dat gaat over die tijd, dan kan ik niet anders dan een steek van heimwee voelen.

Jong

Heimwee naar een andere tijd, toen ik nog jong was en alles een avontuur. Alles was nieuw en anders en ik genoot. Van de omgeving, van mijn vrienden, van de bergen, Aspen en haar spiritualiteit en ja, ook van de muziek. Dus duik ik nu eens in mijn oude langspeelplaten en vind een juweeltje. Ik heb het tijden niet meer gehoord maar ach, wat heb ik dit vaak gehoord in die tijd. En wat was het leuk. Met trillende vingers leg ik het op mijn oude platenspeler.

Starland Vocal Band

Een lokale band, de Starland Vocal Band, heeft weinig furore gemaakt buiten Amerika, naar ik weet. Dat is jammer want oh, wat waren ze fantastisch. Nog krijg ik kippenvel bij hun American Tune en mijn persoonlijke favoriet From Boulder to Birmingham.De laatste is, tot mijn verrassing, geschreven door Emmylou Harris samen met Bill Danoff, een van de leden van de Starland Vocal Band. Ik heb dit nooit geweten.

Troost

Bij het meer informatie zoeken van dit nummer kwam ik erachter dat Emmylou het schreef als rouwlied voor haar grote vriend Gram Parsons, die toen net overleden was. Ik luister nu beter naar de tekst en begrijp waarom Bill en Taffy dit lied kozen om in harmony te zingen tijdens de memorial service van John Denver, ook een goede vriend. Zonder muziek, alleen hun stemmen die wegstierven in de ijle Colorado lucht. Zo mooi.

Luisteren

Ik ben gestopt met schrijven. Zonder dat ik het weet rollen de tranen langs mijn gezicht bij het luisteren van dit (en al die andere) prachtige nummers. Wat kan muziek veel losmaken. In een paar seconden ben ik weer jaren jonger en kijk ik naar de Rockies om me heen. Ruik ik de salie en vind ik schaduw onder een Aspen boom. Hoe anders was mijn leven toen. En hoe dankbaar ben ik dat ik dat alles heb mogen meemaken.

Heimwee

Heimwee? Oh zeker. Soms zo erg dat het fysiek pijn doet. Maar ik weet dat ik niet terug in de tijd kan. Niemand kan dat. De herinneringen die ik heb zijn alleen dat: herinneringen. Het is nu niet meer. Dus blijf ik er niet teveel bij stil staan. Maar zo heel af en toe is het even heel erg fijn om die tijd te (her)beleven. Zoals het toen was. Zoals ik toen was. Met mijn lieve vrienden om me heen, in die prachtige natuur en met, altijd, altijd, die mooie muziek. En ik zing me naar huis.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

Older Posts


  • Meta

    • Register
    • Log in
    • Entries feed
    • Comments feed
    • WordPress.org
  • Voor powervrouwen!

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houdt je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers. Je vindt daar een lijst met lange en korte reizen van verschillende organisaties, zodat je niet een enorme zoekslag hoeft te doen naar een heerlijke vakantie of een weekendje weg.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou kunnen interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen. Veel plezier ermee!

  • Volg Sophia Magazine en krijg een melding bij elk nieuw bericht!

    Follow
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
    • Het verschil tussen slachtoffer zijn en slachtoffergedrag
      6 February 2017
    • Chinees Nieuwjaar met de Vuur Haan
      27 January 2017
    • Alleen uit eten zielig? Bezoek jij wel eens alleen een restaurant?
      11 March 2017
    • Schoonmaken: 3 tips voor een snelle voorjaarsschoonmaak
      5 April 2017
    • Baarmoederstress
      22 February 2017
  • Vacatures

    VACATURES SOPHIA MAGAZINE (Delen=lief)
    Vind je Sophia Magazine ook zo leuk en zou je graag redacteur, social media expert of schrijver willen worden? Klik dan door naar onderstaande pagina en bekijk de #vacatures.

    Het zijn op dit moment nog onbetaalde functies, maar wat we je wel bieden is een hoop #tevredenheid, #gezelligheid en het is een manier om lekker met #letters, #woorden, #teksten en #beeld bezig te zijn!
    https://sophiamagazine.nl/vacatures/


© Sophia Magazine

%d