Toen ik het verhaal van Els en haar bijstandsuitkering opschreef had ik niet kunnen vermoeden dat er zoveel reacties zouden komen en dat het zo vaak gedeeld en gelezen zou worden!

Even het geheugen opfrissen: Els is een goede bekende van me. Ze is een vijftiger met een WIA- en bijstandsuitkering. Ze is hier heel verdrietig en beschaamd om vanwege het stigma en de oordelen, maar ook vanwege de uitzichtloosheid. Door haar gezondheid zal ze niet meer in staat zijn zich uit de uitkering te kunnen werken en alle extraatjes moeten meteen verrekend worden met de sociale dienst.
Zowel Els (niet haar echte naam) als ik zijn verrast door de vele reacties op mijn column. Die waren zonder uitzondering lief en positief! Els en ik waren echt onder de indruk! Vele harten onder de riem, maar ook lieve aanbiedingen.

Tegengeluid

Ik merk o.a. door al die reacties en de enorme belangstelling voor deze column dat er iets begint te bruisen in onze samenleving. Een tegengeluid. Men slikt niet alles meer voor zoete koek. Men verzet zich steeds meer tegen de stigmatisering van bepaalde groepen zonder die meteen helemaal dood te knuffelen (wat weer het andere uiterste is). Dat geldt voor mensen met een uitkering, maar bijvoorbeeld ook voor allochtonen, voor vluchtelingen/asielzoekers, voor mensen uit bepaalde inkomensgroepen, vrouwen, etcetera. Het wordt minder vanzelfsprekend gevonden om ongenuanceerd van alles te roepen wat je in de mond komt of mensen als één groep weg te zetten als slecht, profiteurs, dom, seksobject, gelukszoekers. Er komt steeds meer een tegengeluid. De nuance begint terug te komen.

Crisisjaren voor mensen met een bijstandsuitkering

De crisisjaren hebben een lelijke kloven geslagen tussen de mensen. Oud versus jong, arm versus rijk (en modaal er tussen in), allochtoon versus autochtoon, werkenden versus uitkeringsgerechtigden, ziek versus gezond, en nog veel meer groepen die tegen elkaar werden opgezet door sommige politici en media. Mensen die zondebokken zochten. Waardoor mensen als Els, die niet aan hun eisen/verwachtingen konden voldoen, zich doodongelukkig gingen voelen.

Warmere wind

Wat is het dan mooi om te merken dat anno 2017 die scherpheid begint te verzachten! Mijn column is door enkele duizenden gelezen en de reacties waren stuk voor stuk positief. Ik ben er nog steeds beduusd van. Els voelt zich verlegen. Maar ik hoop ook dat ze door de vele reacties zal gaan beseffen dat zij er mag zijn en haar onbetaalde vrijwilligerswerk-naar-vermogen bij de bejaarden gerespecteerd wordt alsof het gewoon betaald werk is.

Ook al zijn er helaas nog steeds mensen zoals bijvoorbeeld onze premier. Hij meent dat mensen zoals zij gekort moeten worden in hun uitkering en huurtoeslag, zodat ze toch sneller naar betaald werk gaan (alsof er overal genoeg passend betaald werk is voor mensen met forse beperkingen). Ook hij zal hopelijk ooit gaan beseffen dat mensen als Els op hun eigen aangepaste manier waardevol zijn voor de maatschappij.

Maar er is steeds meer tegengeluid. We laten steeds minder toe dat men zich ongenuanceerd (al dan niet “satirisch bedoeld”) uit laat over anderen, dat men hen beledigt of afwijst. De tegengeluiden worden steeds hoorbaarder. Voor uitkeringsgerechtigden, allochtonen, vluchtelingen, kortom, de zondebokken van de 21e eeuw. We mogen best kritisch zijn over misstanden of misbruik, maar de nuance komt weer terug. Er begint gelukkig een andere wind te waaien in onze maatschappij. Een mooiere, warmere wind.

Voel je die wind, Els en alle andere Elsen? Ook jullie mogen er zijn!

Wil je meer lezen van Marijke Schipper?

• ‘Jij kunt gewoon nog wel werken!’ Over Els en haar bijstand
• Overgang, vroege vogels en grijze duiven
• Duurzame Dinsdag: LENTEoogst, een recensie
• Boekrecensie: SMULTUINlessen (eBook)
• Dat ene kledingstuk… Afscheid nemen bestaat niet?
• Eenpersoonskamertoeslag en tweede kaartje gratis: hoezo happy single?
• Rouw bij dieren – fascinerend en ontroerend
• Boodschappen doen in Duitsland: een culinaire ontdekkingsreis
• Hoe overleef ik een drukke treinreis?
• Alleen uit eten zielig? Bezoek jij wel eens alleen een restaurant?

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!