De lucht van uien

Zo af en toe komt er een boek voorbij waarvan je denkt: ‘Dit is het.’ Ik heb heel veel boeken gelezen en dan ben je een beetje verwend. Je wordt ook iets kritischer op de schrijfstijl en de inhoud. Ik kan je zeggen dat je ‘de lucht van uien’ moet lezen.

Moet, Ellen?

Wat zeg je nu Ellen? Moeten we dit boek lezen? Terwijl je altijd zegt dat alles mag en niets moet. Ik maak een keertje een uitzondering. Het zou namelijk heel jammer zijn als je dit boek laat liggen.

Schilderij van woorden

Iedere bladzijde is een schilderij van woorden. Nee, niet sentimenteel, of zweverig. Totaal niet. Het is wellicht het meest eerlijk geschreven boek dat ik ooit gelezen heb. Zonder franjes en onnodige uitschieters. Maar de beschrijving van de sfeer kan niemand beter dan Toon.

Stil en rustig

Zonder veel van de inhoud te willen weggeven, gaat het verhaal over Jan. Jan wordt als zes weken oude baby bij zijn tante An ondergebracht als zijn moeder twee jaar naar een Sanatorium moet. In plaats van het leven tussen zijn vele broers en zusjes op de drukke boerderij, leeft Jan twee jaar met alle aandacht van zijn stille en rustige oom en tante.

Terug naar huis

Dan komt zijn moeder thuis en gaat Jan ook weer thuis wonen. Dat is flink wennen voor de kleine jongen. Je voelt met hem mee, als Toon beschrijft hoe dat moet hebben gevoeld. Maar ze zeggen dat alles went, en ook Jan went aan zijn nieuwe leven. Alleen de band met zijn moeder wordt nooit meer hoe het zou moeten zijn.

Kerk

Als zijn moeder een aantal jaren daarna sterft, kan Jan geen echt verdriet voelen. Hij leeft zijn eigen leventje en vindt zijn troost bij de Katholieke Kerk. Als Jan gaat studeren gaat hij zich, voor het eerst van zijn leven, echt afvragen of er wel een God is. En waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Met zijn studiegenoten leeft hij, zoals velen in de zestiger jaren, op drank en de gedachte de wereld te willen verbeteren.

Drank

Jan zakt steeds verder af. Hij heeft met de kerk gebroken en vindt nu zijn troost in de drank. Als hij op een ochtend wakker wordt in zijn eigen braaksel wordt het ook voor hem duidelijk dat hij dit niet de rest van zijn leven wil. Hij pakt de draad weer op en langzaamaan gaat het ietsje beter.

Vrouwen

Een ding waar Jan zich geen raad mee weet is de aantrekkingskracht van vrouwen. Hij houdt van vrouwen, maar tegelijkertijd zoekt hij allerlei uitvluchten om niet bij zijn vriendinnen te zijn.

Einde

Het boek eindigt zeer verrassend. Tot op de een na laatste bladzijde was ik benieuwd hoe het verhaal zou eindigen. Dat is knap. En me dan toch laten uitroepen op het eind: ‘Waaat??’

De schrijver

Toon Janssen heeft, zoals ik, de Schrijversacademie gevolgd en ik mag vol trots zeggen dat ik het boek heb mogen zien groeien. Na de voltooiing van de academie hebben we met een aantal studiegenoten afgesproken om een schrijfclub te vormen. De ‘Ontzettend Dure Koffieclub’ was geboren. De naam roept ongetwijfeld vragen op, maar dat is een ander verhaal.

Koffieclub

Regelmatig komt onze schrijfclub bij elkaar en moedigen we elkaar aan. Ook proberen we kritisch te zijn. En iedere keer stonden we weer versteld van Toon’s talent.

Verkoop

En natuurlijk wil ik dat zijn boek een bestseller wordt. Maar niet alleen omdat Toon zo’n aardige vent is. Nee, het boek is zonder twijfel een bestseller status waard. Ik weet zeker dat je er heel veel plezier aan beleeft. Hou je van psychologische romans? Van verhalen over het ‘eenvoudige leven’ op een boerderij, van een groot Katholiek gezin? – Het verhaal van Jan en zijn nieuwe klompen is meesterlijk – Hou je van sfeer? – Je ruikt de, door jaren verschraald bier en shag, dorpskroeg. En ja, je ruikt de lucht van uien.

Wil jij ook zo graag Toon’s boek lezen? Neem dan contact op met Toon via:
www.toonjanssenschrijft.nl