• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow

kerk

Herdenking
28 November 2023

Herdenking

Afgelopen zondag was er een speciale herdenking in de kerk voor alle mensen die het afgelopen jaar zijn overleden. Mijn moeder was er een van en we waren met (bijna) de hele familie aanwezig. Zo tegen het einde van het jaar is het een mooi ritueel om stil te staan en te herdenken wat er allemaal gebeurd is de afgelopen tijd.

Samen

De kerk zat stampvol, er was een koor aanwezig en er werd speciale aandacht gegeven aan alle mensen die iemand verloren hebben. ‘De kerken lopen leeg’, hoor ik vaak om me heen. Ik ben zelf niet zo’n trouwe kerkganger. Mijn bed is lekker warm op zondagochtend en er is altijd nog zoveel anders te doen. Voor zo’n herdenking maak ik graag tijd. Toch is ‘onze’ kerk nooit leeg. Iedereen is blij en dankbaar om een keer in de week samen te zijn.

Genoeg

Dat is eigenlijk al genoeg, denk ik bij mezelf, wanneer ik het gezin uit Ghana ontdek. De vorige keer heb ik uitgebreid met ze gesproken. Hij spreekt een beetje Nederlands, zijn vrouw niets. Toch zijn ze er. Wat hebben ze eraan? Na de dienst komen ze vrolijk op ons af. Breed glimlachend vertellen ze beiden dat het zo fijn is om samen te zijn. Om ergens bij te horen.

Thuis

De dienst stond in het teken van thuis zijn, van ergens bij horen. De stamboom van Jezus werd opgelezen. Maar liefst 77 namen werden genoemd. Iedereen zat op het laatst te schuiven en een beetje te grinniken. Was het nu nog niet afgelopen met die lijst? Er kwam nog een hele opsomming: ‘Zoon van die.., zoon van die..’ Het had een bedoeling. Want uiteindelijk komen we allemaal uit bij die ene vader: Adam, zoon van God.

Uitslag

Ondanks de uitslag van de verkiezingen zijn wij allemaal familie. Horen we allemaal bij elkaar. We leiden onze afkomst legaal af van die ene persoon: Adam, zoon van God. Wij zijn allemaal kinderen van God, of hoe je Hem of Haar of Het wil noemen. En welke huidskleur of cultuur er is ontstaan door de jaren heen, ons begin leidt allemaal naar hetzelfde geslacht.

Lijsten

Lijsten met namen. We horen ze vaak op het nieuws, zoveel slachtoffers, zoveel gegijzelden. En er zijn namen. Namen die vaak niet worden genoemd omdat het teveel tijd kost. Er zijn vandaag weer 1000 slachtoffers gevallen. We zijn een getal geworden. Ieder mens heeft een naam. Ieder mens is belangrijk. Er zijn ook mensen die nooit genoemd worden, die nergens op een lijst staan. Ook zij zijn onze familie.

Kaarsen

Er werden kaarsen aangestoken, voor iedere overledene een. De twee jongste kleinzoons staken samen hand in hand de kaars voor hun omi aan. Mijn zus en ik hadden onze armen om elkaar heen terwijl we ernaar keken en mam herdachten, terwijl het koor en de gemeente een mooi lied zongen over hoop en eeuwig leven. Dood is niet dood, we leven verder.

Brandende lichtjes

Er brandden een heleboel kaarsen op het altaar. Iedereen die iemand had verloren mocht daarna naar voren komen om een kaarsje aan te steken als herdenking aan een geliefde die ze verloren hadden. Mijn zus en ik sloten ons aan. Mijn vader kreeg een brandend kaarsje en de eerste man van mijn zus. Terwijl het lied verstomde sprak de dominee nog enkele woorden. Er was nog een kaars die niet aangestoken was. Dit was de kaars voor al die mensen die niet op een lijst staan, wiens naam niet en nooit genoemd is.

Tranen

Tranen brandden in mijn keel. Dit is goed, ook zij horen erbij. Ook zij zijn mijn familie en horen in mijn en onze stamboom thuis. Het was een feest van licht. Er was geen plaats meer voor verdriet. Iedereen hoort erbij, Niemand wordt ooit vergeten, ook al kent niemand je naam meer, je hebt geleefd en zal altijd voortbestaan.

Read More
No Comment

leven

Engelen vallen
17 January 2023

Engelen vallen

Ik ben gek op engelen. En wie niet, zou ik denken? Ze zijn er om je te helpen, je te beschermen en bij je te zijn. Er bestaan geen nare engelen. Of toch wel? Hoe zit het dan met die ene ‘gevallen engel’ die we de duivel hebben genoemd? Ik heb er de laatste tijd een paar keer (toevallig) met verschillende mensen over gesproken.

Duivel

Ik geloof niet zo in een duivel. Ik denk dat het een verzinsel is van mensen die andere mensen in het gareel willen houden. Met andere woorden bangmakerij. Het is ook een beetje een afschuiven van verantwoordelijkheid. Als je iets stoms hebt gedaan kan je zeggen dat dat het werk van de duivel was. Iemand die iemand anders vermoord heeft maar wiens schuld het eigenlijk schuld niet was. ‘Want dat was de duivel die me dat liet doen.’

Onzin

Persoonlijk lijkt me dat onzin. Maar ik zal niemand ver- of beoordelen die het anders ziet. Het lijkt me alleen een beetje zonde van je tijd. Ik ken mensen die heel bang zijn voor dat wezen met die rode hoorns uit z’n hoofd. En dat vind ik jammer. Ik geloof daarom ook niet in een ‘gevallen engel’ die nu een duivel is.

Goed en kwaad

Dat er goed en kwaad bestaat, dat geloof ik wel. En dat is maar goed ook. Want als er geen kwaad was, kon er ook geen goed zijn. Dan wisten we het verschil niet. Zonder duister geen licht, zonder kwaad geen goed. Ik ben geen kerkganger, maar er was een speciale dienst voor mijn, overleden, moeder afgelopen zondag. Ik was erbij.

Plastic poppen

Bij binnenkomst viel het gelijk op. Er lagen overal ‘poppen’ van plasticfolie gemaakt. Omhulsels. Kunstig gemaakt. Ze hingen slap over de kansel, eentje ‘probeerde’ omhoog te klimmen, anderen lagen op de grond of zaten half rechtop tegen de muur. Wat had dit te betekenen? Gerrit, de dominee, legde het uit.

Gevallen engelen

De poppen beelden ‘gevallen engelen’ uit. Nee, geen duivels, maar mensen. Mensen die even van het padje af zijn. Even niet meer weten welke kant ze op willen en de criminaliteit ingaan. Of dingen doen die ze eigenlijk niet willen doen. En, zoals verschillende poppen ook uitbeelden, proberen weer omhoog te klimmen.

Omhoog klimmen

Want proberen we dat niet allemaal? Proberen we niet iedere keer beter te zijn dan voorheen? Altijd omhoog te klimmen? Naar het licht toe. Ik vond het een prachtige vergelijking. En het verwonderde me dat dit nu juist het thema was van deze dienst. Juist nu ik er zo mee bezig was (geweest). Ik voelde, misschien wel voor het eerst, dat deze kerk midden in de wereld staat. Dat we met z’n allen proberen omhoog te klimmen. Ieder op zijn/haar eigen manier.

Vroom

Ik hoop niet dat dit verhaal vroom overkomt. Want dat ben ik allesbehalve. Ik probeer, net als iedereen, het beste te doen. Wat voor mij goed voelt. En dat lukt lang niet altijd. Dat is eigenlijk het thema van dit verhaal. Want meer kunnen (en hoeven) we ook niet te doen. We doen allemaal ons best. En als het een keertje niet lukt, wees er dan van overtuigd dat niet direct de duivel je staat op te wachten om je naar een of ander hellevuur te leiden. Je mag gewoon weer omhoog klimmen. Met behulp van je engelen.

Read More
No Comment

spiritualiteit

Trouwen
21 May 2021

Trouwen

Het is weer helemaal hip. In plaats van samenwonen gaan weer heel veel mensen met elkaar trouwen in Nederland. En waarom ook niet. Het is sowieso altijd leuk, zo’n feest. Maar ook zeg je tegen elkaar dat je er zeker van bent dat je de rest van je leven met elkaar door wilt brengen.

Samenwonen

Niet dat je dit niet van plan bent als je gaat samenwonen. Natuurlijk is het een verbond tussen twee mensen en hoe je dat ook wilt vieren is natuurlijk helemaal persoonlijk. Ook is het lang niet altijd zeker dat een huwelijk langer stand houdt dan een samenlevingscontract, al dan niet op papier.

Voorbeeld

Ik ben daar een goed voorbeeld van. Ik was verliefd en wilde dolgraag met hem trouwen. We kenden elkaar niet goed genoeg om die stap te wagen, maar ik was jong en geloofde nog helemaal dat alles rozengeur en maneschijn zou blijven. Alle eventuele kleine probleempjes zouden zich vanzelf oplossen. Een soort onzichtbare hand zou ons sturen en begeleiden, als een soort toverfee. Probleempje? POEF, weg.

Bruiloft

Hij heeft me officieel gevraagd om te trouwen. De bruiloft was alles wat een romantische jonge vrouw zich kan wensen. We reden in koetsen met paarden ervoor naar het stadhuis en daarna naar de kerk. Het regende een beetje op die dag, maar toen de foto’s gemaakt werden was het droog en zonnig. Er was een grote receptie, een fantastisch gezellig etentje en daarna een knalfeest met live muziek.

Jurk

En natuurlijk was daar ‘de jurk’. Al maanden van tevoren ging ik met mijn moeder op pad. Toen ik in mijn lange witte kanten gevaarte met sleep de trap afkwam was er geen droog oog te bekennen. Ook mijn aanstaande man had een prachtig pak aan. Want, vergis je niet, bijna even zo belangrijk is een afspraak bij de afdeling trouwkostuum heren.

Trouwkostuum

Ook hij ging met zijn moeder op pad. Ik had haar van tevoren stiekem ingefluisterd dat het alles mocht worden behalve wit. Witte trouwpakken waren erg in in de jaren ’80. Maar daar hield ik niet van. Vooral omdat hij de knapste jongen van het dorp was, stond een donkere kleur hem veel mooier. Het werd een donkerblauw kostuum en ik werd die dag nog verliefder.

Droom en werkelijkheid

De dag was een droom, zoals het hoort te zijn. Dat het ook het begin betekent van een leven lang samen, was iets dat ik me niet ten volle had gerealiseerd. Niets ten nadele van mijn (nu) ex-man. Hij was en is een geweldig leuke man. Maar ik moest nog eerst zoveel leren en zoveel meer volwassen worden. En die toverfee kwam maar niet tevoorschijn.

Zeker weten

Maar als je het zeker weet, en als je met die en juist die persoon de rest van je leven wilt delen: Ga ervoor. Laat niets of niemand je tegen houden. Beleef die dag van je leven. Je kunt er een heel leven lang met veel plezier op terug kijken.

Read More
No Comment

Liefde

Licht
1 December 2020

Licht

Zie! De maan schijnt door de boom. Het is een heldere maan vannacht, in een wolkeloze lucht. Het maanlicht valt naar binnen. Ik word er rustig en tegelijk een beetje rusteloos van. Kan dit samen? Ja, blijkbaar wel. Ik heb dit gevoel vaker als ik naar de lucht kijk. Een rustig gevoel dat alles is wat het is. En een onrustig gevoel dat er nog zoveel meer is dan ik op dat moment zie. Wat zit er achter de maan. Wie leeft er tussen de sterren?

Advent

Afgelopen zondag is de adventstijd begonnen. Het ‘lichtfeest’. We tellen de dagen af naar de kerst. Er branden kaarsen. In deze donkere winterdagen mogen wij ook het licht zien. 

Herdenkingsdienst

De zondag daarvoor was er een speciale herdenkingsdienst in onze kerk, waar we aan alle overledenen van afgelopen jaar dachten. Mijn moeder, zus en ik mochten erbij zijn, als familieleden van mijn vader die op 5 mei overleden is. Hoewel ik geen officieel lid meer ben van deze kerk, mag ik het toch ‘onze’ kerk noemen. Ik hoor er bij. Of ik wil of niet. Gerrit, de dominee van deze kerk, heeft mij dit beloofd. Hij is een man met een grote empathie en een open geest.

Energie

Ik geloof meer in een energetische wereld en ik geloof niet zozeer in een God met een lange grijze baard, die streng op zijn troon zit te oordelen. Voor mij is er een macht/kracht van een allesomvattende liefde en licht dat in ons midden en voorbij de maan leeft en waarnaar wij terug mogen keren als we dit leven achter de rug hebben. 

Leven na de dood

De herdenkingsdienst sprak me dan ook heel erg aan. De woorden die werden uitgesproken en gezongen deelden die mening. Het leven houdt niet op bij de dood. Dat we dan niet meer op aarde zijn, betekent niet dat we verdwijnen. ‘Onze dierbaren zijn ons voorgegaan naar het Licht,’ zegt Gerrit. ‘En later zullen we elkaar ook daar weer ontmoeten. In dat Licht.’ 

Verdriet mag er zijn

Dankbaar en vol vreugde zit ik tussen de mensen die allemaal dit jaar een dierbare hebben verloren. Ze huilen en zijn verdrietig, emotioneel en ontroerd. Dat mag. Natuurlijk mag dat. Ik oordeel niet. Verdriet mag er zijn. Ik voel me schuldig, dat ik de enige lijk te zijn die zo vol vreugde en geluk zit te zijn. Mis ik mijn vader dan niet? Natuurlijk wel. Ik verlang naar zijn knipoog, zijn stem die me ‘lieverdje’ noemt en die zegt dat hij zo trots op me is. Die me beloofd heeft dat we elkaar ooit weer zullen zien. O ja, wij hebben het elkaar beloofd!

Mag ik gelukkig en blij zijn?

Waarom zal ik dan nu huilen? Mag ik dan nu toch intens gelukkig zijn dat hij nu in het Licht leeft? Dat hij nu met heel andere dingen bezig is dan met onze aardse zorgen en verlangens? En dat ik hem nu, juist nu, zo dichtbij weet dat ik zijn arm om me heen kan voelen, zijn aftershave ruik-t- en zijn stem zachtjes hoor zeggen; “El, ruikt is zonder T’, terwijl hij nu over mijn schouder staat mee te lezen. Ik lach hardop. Mijn vader was van de ‘spellingpolitie’. Hij heeft Nederlands gestudeerd en wist altijd heel aardig te corrigeren. Mag ik blij zijn? Ieder op zijn/haar eigen manier. 

De maan en ik begrijpen elkaar

Ik kijk naar de maan. Ik knipoog. De maan knipoogt terug. Wij begrijpen elkaar. Ik ga het licht vieren. Mijn kaarsen branden. In de nachtlucht verschijnen sterren. Ik begroet ze en voel me verbonden met alles dat is. Ik hoop dat ik nog een tijd op deze aarde mag wonen. En in die tijd brandt er een lampje in mij. Tot de tijd dat mijn lampje zich weer mag mengen in het grote Licht. Tot ik weer samen mag zijn met degene die ik in dit leven mijn vader mocht noemen. 

Een wens voor jou

Ik wens iedereen een week vol licht. Voel je je een beetje eenzaam of verdrietig? Omarm dan het lampje dat binnen in jou brandt. Koester het, wakker het aan, laat het helder schijnen voor iedereen die het herkent en het kan zien. En kijk af en toe naar de lucht…

Spreekt deze tekst je aan?

Wil jij ook iedere vrijdag een positief/mindful bericht ontvangen in je mailbox? Abonneer je dan voor een tientje per jaar. Ja, maar een tientje voor 52 weken. Ik heb meer dan 30 jaar ervaring in ‘centeren’, mindfulness en energetisch werk. Stuur me even een berichtje: tekstbureauellensommer@gmail.com.

Read More
No Comment

spiritualiteit

De lucht van uien – Toon Janssen
20 September 2020

De lucht van uien

Zo af en toe komt er een boek voorbij waarvan je denkt: ‘Dit is het.’ Ik heb heel veel boeken gelezen en dan ben je een beetje verwend. Je wordt ook iets kritischer op de schrijfstijl en de inhoud. Ik kan je zeggen dat je ‘de lucht van uien’ moet lezen.

Moet, Ellen?

Wat zeg je nu Ellen? Moeten we dit boek lezen? Terwijl je altijd zegt dat alles mag en niets moet. Ik maak een keertje een uitzondering. Het zou namelijk heel jammer zijn als je dit boek laat liggen.

Schilderij van woorden

Iedere bladzijde is een schilderij van woorden. Nee, niet sentimenteel, of zweverig. Totaal niet. Het is wellicht het meest eerlijk geschreven boek dat ik ooit gelezen heb. Zonder franjes en onnodige uitschieters. Maar de beschrijving van de sfeer kan niemand beter dan Toon.

Stil en rustig

Zonder veel van de inhoud te willen weggeven, gaat het verhaal over Jan. Jan wordt als zes weken oude baby bij zijn tante An ondergebracht als zijn moeder twee jaar naar een Sanatorium moet. In plaats van het leven tussen zijn vele broers en zusjes op de drukke boerderij, leeft Jan twee jaar met alle aandacht van zijn stille en rustige oom en tante.

Terug naar huis

Dan komt zijn moeder thuis en gaat Jan ook weer thuis wonen. Dat is flink wennen voor de kleine jongen. Je voelt met hem mee, als Toon beschrijft hoe dat moet hebben gevoeld. Maar ze zeggen dat alles went, en ook Jan went aan zijn nieuwe leven. Alleen de band met zijn moeder wordt nooit meer hoe het zou moeten zijn.

Kerk

Als zijn moeder een aantal jaren daarna sterft, kan Jan geen echt verdriet voelen. Hij leeft zijn eigen leventje en vindt zijn troost bij de Katholieke Kerk. Als Jan gaat studeren gaat hij zich, voor het eerst van zijn leven, echt afvragen of er wel een God is. En waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Met zijn studiegenoten leeft hij, zoals velen in de zestiger jaren, op drank en de gedachte de wereld te willen verbeteren.

Drank

Jan zakt steeds verder af. Hij heeft met de kerk gebroken en vindt nu zijn troost in de drank. Als hij op een ochtend wakker wordt in zijn eigen braaksel wordt het ook voor hem duidelijk dat hij dit niet de rest van zijn leven wil. Hij pakt de draad weer op en langzaamaan gaat het ietsje beter.

Vrouwen

Een ding waar Jan zich geen raad mee weet is de aantrekkingskracht van vrouwen. Hij houdt van vrouwen, maar tegelijkertijd zoekt hij allerlei uitvluchten om niet bij zijn vriendinnen te zijn.

Einde

Het boek eindigt zeer verrassend. Tot op de een na laatste bladzijde was ik benieuwd hoe het verhaal zou eindigen. Dat is knap. En me dan toch laten uitroepen op het eind: ‘Waaat??’

De schrijver

Toon Janssen heeft, zoals ik, de Schrijversacademie gevolgd en ik mag vol trots zeggen dat ik het boek heb mogen zien groeien. Na de voltooiing van de academie hebben we met een aantal studiegenoten afgesproken om een schrijfclub te vormen. De ‘Ontzettend Dure Koffieclub’ was geboren. De naam roept ongetwijfeld vragen op, maar dat is een ander verhaal.

Koffieclub

Regelmatig komt onze schrijfclub bij elkaar en moedigen we elkaar aan. Ook proberen we kritisch te zijn. En iedere keer stonden we weer versteld van Toon’s talent.

Verkoop

En natuurlijk wil ik dat zijn boek een bestseller wordt. Maar niet alleen omdat Toon zo’n aardige vent is. Nee, het boek is zonder twijfel een bestseller status waard. Ik weet zeker dat je er heel veel plezier aan beleeft. Hou je van psychologische romans? Van verhalen over het ‘eenvoudige leven’ op een boerderij, van een groot Katholiek gezin? – Het verhaal van Jan en zijn nieuwe klompen is meesterlijk – Hou je van sfeer? – Je ruikt de, door jaren verschraald bier en shag, dorpskroeg. En ja, je ruikt de lucht van uien.

Wil jij ook zo graag Toon’s boek lezen? Neem dan contact op met Toon via:
www.toonjanssenschrijft.nl

 

 

 

 

 

Read More
No Comment

Boeken




%d