Doorzetten

‘Kom op, El, nog even doorzetten.’ Hoe vaak heb ik die zin gehoord in mijn leven? Te vaak, zou ik bijna zeggen. Dat komt uiteraard omdat ik absoluut geen doorzetter ben. Ik geef gauw op, als ik er geen zin meer in heb. En dat gebeurt regelmatig. Ik begin overal heel enthousiast aan, maar iets afmaken kost mij, vanaf jonge leeftijd, veel moeite.

Hobby’s

Wat ik al niet heb geprobeerd en na, soms hoge kosten, aan de kant heb gegooid om er nooit meer naar om te kijken. Ik wilde als kind ook overal op en meedoen maar mijn ouders hadden het na een aantal keren al wel gezien. ‘Ga nu eerst maar eens afmaken waar je mee begonnen bent.’ Dat lukte nooit.

Boek

Mijn manuscript van ‘Open Deuren’ is af. Tenminste dat dacht ik. Niets blijkt minder waar. Want de mevrouw die mij helpt om het manuscript publiek klaar te maken heeft nog een heel aantal tips en aanwijzingen. Met als excuus mijn manuscript zo perfect mogelijk te maken, zodat uitgevers er niet meer omheen kunnen. Prima idee.

Herschrijven

Dat betekent echter wel dat ik al maanden bezig ben om de boel te herschrijven. Dit schijnt een veel voorkomend verschijnsel te zijn. Iedere schrijver krijgt hiermee te maken. Ik las iets van de week van een beroemde schrijver, waar ik om moest lachen: ‘Iedereen zegt altijd tegen mij: Goh wat leuk dat jij schrijft en dat je van je hobby je beroep hebt gemaakt. Wat heerlijk om altijd te kunnen schrijven. Maar ik zeg je heel eerlijk, schrijven is helemaal niet leuk. Het is keihard werken.’

Werken

Gelukkig blijf ik het wel leuk vinden, maar ik ben het helemaal met haar laatste uitspraak eens. Schrijven is keihard werken. En zo heel af en toe vergeet ik dat. Zo had ik van de week een gesprek met een kennis die mij zei: ‘Joh, ik snap niet dat jij geen baan hebt. Je bent intelligent genoeg en iedereen zou jou zo aan willen nemen.’ Tot mijn eigen verbijstering ging ik op dat moment uitvluchten verzinnen en excuses, terwijl ik mijn hele leven nog niet zo hard heb gewerkt als het laatste jaar.

Baan

Toch zijn er nog veel mensen, blijkbaar ook in mijn eigen omgeving, die het schrijven niet als een baan zien. Ook al verdien ik geld met advertenties en artikelen schrijven, het is en blijft een soort hobby. Ook al zit ik een hele middag te puzzelen hoe ik iets het beste kan omschrijven zodat het een leuk leesbaar geheel wordt, is ‘men’ verbaast wanneer ik zeg dat ik aan een artikel 3 uur heb gewerkt. Een, schrijvende, kennis vertelde mij laatst dat zijn ouders hem zijn hele volwassen leven hebben gevraagd wanneer hij nu eindelijk eens een echte baan ging zoeken. Terwijl hij met zijn boeken meer dan genoeg geld verdiende om er lekker van te kunnen leven.

Doorzetten

Ja, soms laat ik de moed een beetje zakken wanneer ik dit soort opmerkingen krijg. Alsof het verboden is zoveel plezier te hebben in het werk dat ik doe dat ik me moet verontschuldigen omdat ik geen ‘echte’ baan heb. Dan wil ik het van de daken schreeuwen: Schrijven is een BAAN, het is WERK. Ik zit gemiddeld 60 uur in de week achter mijn bureau, dat soms uitloopt tot wel 80 uur. Ja ik geniet, het biedt me vrijheid mijn eigen tijd in te delen, ook al werk ik vaak met deadlines. Maar zeg me nooit meer dat ik niet werk en geen baan heb! Ik zal doorzetten en mijn boek zal straks een bestseller worden!