Geduld

Ik heb niet zoveel geduld. Ik kom bij de arts en hoor van haar dat mijn bloeddruk te laag is. De bovendruk is 90 en de onderdruk 60. Dit is verrassend voor mij omdat ik sinds mijn 18e al een te hoge bloeddruk heb. De laatste jaren is de bloeddruk echter heel netjes, maar nu was hij te laag. Ik had er ook last van, vandaar dat ik bij de dokter zat. En iedereen die weleens in een wachtkamer heeft gezeten weet dat je altijd te lang moet wachten.

Meten

‘Ik wil graag even een meting doen van een aantal keren achter elkaar,’ zegt ze. Dit betekent dat ik in een apart kamertje word gezet met mijn arm in een band die aan een machine verbonden zit. Iedere 5 minuten trekt de band zich automatisch strak om mijn arm en wordt de druk gemeten. Dit duurt zo’n half uur tot drie kwartier. ‘Had ik nu maar een boek meegenomen,’ zeg ik tegen haar.

Bedoeling

Maar dat is juist niet de bedoeling. Ik moet ruim een halfuur helemaal niets doen. Niet lezen, niet praten, niet bewegen, helemaal niets. Ik haal mijn schouders op en denk dat moet dan maar. Ze laat me alleen en ik kijk wat om me heen. Er is niets aan de muur of in de kast wat mijn aandacht trekt. Ik sluit m’n ogen en voor ik het weet staat de arts weer voor m’n neus.

Iets mis

‘Hij doet het volgens mij goed hoor,’ zeg ik. ‘Of is er iets mis?’ Ze lacht en zegt dat ik al klaar ben omdat er inmiddels 40 minuten verstreken is. Ik kan haar niet geloven. Waar zijn die minuten gebleven dan? Ik mediteer wel meer maar niet zo spontaan en onverwacht. Ik voelde me heerlijk rustig en op mijn gemak. Het leek bijna alsof ik een nacht goed had geslapen. En dat alles in een half uurtje.

Geduld

Ik besef dat het voor een ongeduldig mens zo rustgevend is om een half uur per dag helemaal niets te doen. Maar dan ga ik het weer automatisch in een hokje stoppen. Ik denk aan Tom Crum. Die heeft verschillende ‘centering’ momenten gedurende de dag. Momenten waarop je ongeduldig kan gaan worden en dus gestresst. Wanneer je bijvoorbeeld weer helemaal achteraan de rij staat voor de kassa waar de medewerker maar niet opschiet.

Stoplicht

Een stoplicht is ook zo’n moment. Want zeg eerlijk, altijd als jij aan komt rijden springt ‘ie op rood. Toch? Wat een heerlijk moment om even diep adem te halen en even je ogen dicht te doen. Een momentje rust. Mediteren voor een stoplicht is misschien niet zo handig want dan gaat iedereen achter je staan toeteren als je daar zit en niet beweegt terwijl het licht allang weer op groen staat. Maar het is wel een klein moment om even diep adem te halen. Bewust even rust nemen.

Jagen

Maar we jagen met z’n allen door de dag, de week, het leven. Zo bang voor onze eigen gedachten dat er altijd prikkels van buitenaf moeten komen. Hoe vaak zie jij mensen onderweg die op hun mobiel kijken, oordopjes in hebben met muziek, druk bezig zijn met iets. En hoevaak zie je iemand in de bus of trein die uit het raampje kijkt en even helemaal niets doet? Het komt bijna niet meer voor. Geen wonder dat we zo gehaast en gestresst zijn. We weten niet meer wat het is om even een momentje helemaal niets te doen. Al is het maar een paar minuten.