Ik lig in bed en voel me erg onzeker. Waarom heb ik m’n boekje nou toch afgemaakt? Waarom ben ik ermee naar buiten gekomen? Niemand reageert op mijn mail. Er is nog niemand die het heeft besteld. Had ik het nu maar niet gedaan.
Is het waar dat niemand interesse heeft in Harige Haiku’s?
Het is helemaal niet waar dat niemand heeft gereageerd. Ik heb al een paar lieve reacties gekregen, maar inderdaad nog geen bestellingen. Het is een klein boekje, het kost veel geld en je kunt het niet even inkijken, dus ik snap best dat het niet meteen besteld wordt. Maar dat ik het snap, haalt mijn onzekerheid nog niet weg.
Ik moet terug naar mezelf
Ik moet terug. Terug naar mezelf. Naar de reden dat ik ‘Harige Haiku’s’ heb gemaakt. Ik maakte het boekje, omdat ik het gewoon leuk vind om dat te doen. Ik word er blij van als ik mij verbind met de foto, waardoor er een tekst in mij naar boven komt. Om mijn kijk op de dingen vorm te geven. Het boekje is er nu, wat wil ik dan nog meer?
Oude angst
Wat werkt dat toch raar in mijn hoofd. Ik doe iets wat ik leuk vind. Ik vind het resultaat ook leuk, maar mijn oude angst om niet goed/dom gevonden te worden, steekt gewoon weer de kop op. ‘Het moet wel goed/perfect zijn en dat is het niet. Zo bijzonder is het boekje niet.’ Het kleine meisje in mij is weer getriggerd.
Een trigger is een uitnodiging om te helen
Een trigger wijst naar vroeger, verwijst naar oude pijn. Naar buiten komen met iets wat ik heb gemaakt, raakt oude angsten.
Altijd weer die onzekerheid
Mijn onzekerheid komt niet uit de lucht vallen. Als jongste kind werd ik door de broer boven mij nogal eens uitgelachen. ‘Doe niet zo dom’, zei hij dan. Ik had daar geen verweer tegen en dus kroop ik weg in mijn veilige hoekje. Het lijkt zo onschuldig, maar het heeft me heel lang achtervolgd. Ik word geplaagd door gedachten als: ‘Ik ben dom’, ‘Ik kan dat toch niet’, ‘Hij/zij weet het beter’. Maar deze keer heb ik mijn comfort-zone verlaten.
Niet gedurfd, toch gedaan
Gelukkig heb ik mij niet laten weerhouden. Ik heb het gewoon gedaan, omdat ik dat wilde. En of ik nu wel of geen reacties krijg, of het nu wel of niet gekocht wordt, dat maakt niet uit. Ik heb een droom waargemaakt en daar gaat het uiteindelijk om. Ik ben trots op mijn zelfoverwinning.
Blij maken
Ik hoop natuurlijk stiekem dat ik je wel blij kan maken met een pagina uit m’n boekje :-). En heel diep in mijn hart hoop ik dat je reageert, zelfs al is het maar met een ‘like’ of een ‘mooi’ als commentaar. Maar ik zou er nooit om durven vragen.
Ga jij het ook kopen?
Mocht je bij het zien van het voorbeeld op de foto denken: wow, zoiets wil ik mezelf (of iemand anders) graag cadeau doen, dan kun je hieronder bestellen. (€18,50 incl. verzendkosten).
Wil je bij de lancering van het boek zijn? Wij vieren dit feestje op 28 april om 14:30 uur in Giesbeek. Stuur me een berichtje als je erbij wilt zijn.
Dit bericht is van Agnes van der Graaf
https;//sophiamagazine.nl
3 Comments
Dank je wel Ema. Jij ook succes met je boek. Heb je een link voor mij, zodat ik eens kan kijken?
Warme groet,
Agnes
[…] Ema Sindelarova op Harige haiku’s door Agnes van der Graaf […]
Hi Agnes,
heel herkenbaar, je onzekerheid en je angsten. Mijn boek ligt nu bij de uitgever en ik vind dat ook erg spannend… gaan mensen mijn boek lezen? Kopen? Gaan ze dat begrijpen? Maak ik er iemand blij mee? Boos? Whatever?
Ik heb hier mijn blog er over gepost.
Reageren met een like is omslachtig, heb ik gemerkt, je moet inloggen op WordPress account of via een Google account…. soms lukt dat niet eens. En veel mensen denken dan: laat maar… Dus dat ligt niet aan jou. Ik zie trouwens bijna nergens reacties op de berichten hier. Dat is jammer.
Veel succes met je boekje!
Groetjes,
Ema Sindelarova