Hoe snel wennen we aan nieuwe dingen? Want zo heel erg lang is het nog niet geleden dat we nog geen mobiele telefoons hadden. En ook toen draaide de wereld door. 

Hoe was het ook alweer?

Ik kan me er weinig meer van herinneren. Ik zit eerlijk gezegd al even te denken hoe het toen ook alweer ging. Dat we toen zonder iets moesten doen waar we nu absoluut niet meer buiten kunnen. Dat we er echt niet meer buiten kunnen heb ik vanochtend maar weer eens ervaren.

Een nieuwe Iphone

Ik heb pas geleden een nieuwe iphone gekregen en heb -helemaal mijn eigen schuld- de telefoonnummers niet omgezet. Er zal ongetwijfeld een handigheidje zijn dat je dit alsnog kunt doen, maar ik ben niet zo handig en ben dus een hoop kwijt geraakt.

Afspraakje zonder af te spreken

Nu had ik vanmorgen afgesproken met mijn nicht. Ik wist met welke trein zij aan zou komen en bedacht dat het wel aardig zou zijn haar van het station op te halen. Zij wist van niets. Terwijl ik wacht probeer ik nog snel wat make-up op te doen. Heb je wel eens geprobeerd een potloodlijntje te trekken rond je ogen zonder spiegel? Ik raad het af. De jongen naast me op het bankje kijkt naar me alsof ik van een andere planeet kom.

Waar is mijn nicht?

De trein komt aan en een dikke stroom mensen loopt naar de uitgang. Het regende dus iedereen had of een paraplu of een capuchon op. Ik ren achter de meute aan, zie iemand die op mijn nicht lijkt, maar haar haar was toch niet zo blond? Wel/niet? Voor ik het weet verlies ik haar uit het oog. Wat vreselijk dat ik haar telefoonnummer kwijt ben. Ik zou haar kunnen bellen of appen.

Nicht gemist

Ik hol naar het busstation, de bus staat al klaar. Ze zit vast al in de bus. Terwijl ik instap, rijdt de bus weg. Ik kijk alle passagiers aan. Geen nicht. Sh.t. Ik zit in de bus en zij staat vast nog ergens op het station. Bellen kan niet. Appen ook niet. Wat nu? Kan ze het wel vinden zo alleen?

Voordat er mobieltjes waren

Mijn nicht is een bijdehante vrouw en weet zich natuurlijk heel goed te redden. Zij heeft ook nog de tijd meegemaakt dat mobiele telefoons niet bestonden en we gewoon nog de weg moesten vragen aan voorbijgangers als we het even niet wisten. Ze kwam dus gewoon tien minuten later aan, omdat ze de bus had gemist en een latere bus had genomen vanaf het station.

Stress

Wat mij vooral verbaasde van dit hele verhaal is mijn reactie op deze gebeurtenis. OK, het is heel erg handig zo’n mobiele telefoon. Maar dat ik zo in de stress zou schieten als ik iemand even niet kan bereiken en daar dan bijna geen oplossing voor zie, is belachelijk.

Alternatief

Het alternatief is vertrouwen dat het goed komt en dat de ander er wel komt. Al is het een paar minuten later. Maar dat betekent dat je de controle los moet laten. En dat valt nog niet mee. Misschien moet ik wat vaker mijn mobieltje thuis laten liggen.