Voor Lieven Vandekerckhove mocht ik zijn boek “In schuinschrift” lezen en recenseren waarvoor mijn hartelijke dank.
Recensie In schuinschrift – Lieven Vandekerckhove
Flaptekst / samenvatting
Tijdens zijn werkzame leven publiceerde Lieven Vandekerckhove met regelmaat literaire cursiefjes in het tijdschrift van de oud-leerlingenbond van zijn school, het Klein Seminarie van Roeselare. Met milde blik kijkt hij daarin terug op het wel en wee van zijn collegeleven. Aan de hand van sprankelende anekdotes illustreert hij de uiteenlopende manieren, waarop zijn leraars voor de klas stonden. Hij typeert figuren (de knecht, de ingehuurde beenhouwer…), die in de marge van het schoolgebeuren zijn weg kruisten. Hij beschrijft scènes of voorvallen, die droevig stemmen, maar vooral andere, die een glimlach uitlokken. Een kleurrijk beeld, waarin velen een stuk van hun eigen schoolverleden zullen herkennen. De leukste van deze cursiefjes zijn nu gebundeld.
Leeservaring
De cover van het boek doet denken aan een schoolschriftje. Een schriftje van leerling Lieven Vandekerckhove voor het vak schrijven/taal. De titel is aan elkaar geschreven. Deze manier van schrijven was op school gebruikelijk. De cover is erg toepasselijk en goed gekozen omdat het onderwerp van het boek school is. Met deze cover kom je al meteen in de sfeer van deze novelle.
Het boek is gedrukt op stevig papier, de kaft voelt prettig aan.
Het boekje dat 84 pagina’s telt is opgebouwd uit korte hoofdstukken. Ieder hoofdstuk is een op zichzelf staand verhaal.
Het is goed te merken dat de gebeurtenissen zich jaren geleden afspeelden en toen ook geschreven zijn. Het taalgebruik komt formeel over. De auteur is Vlaams. Zinsbouw en sommige woorden zijn net iets anders geschreven als we in Nederland gewend zijn. Hierdoor kan het zijn dat je er even aan moet wennen. Als je het met aandacht leest is het goed te volgen en went het snel. De gebeurtenissen in het boek zijn belevenissen van de auteur. Het geheel leest alsof de auteur rechtstreeks zijn ervaringen aan jou verteld. Alle gebeurtenissen spelen zich af op school en rondom het schoolleven. Hoewel sommige dingen tegenwoordig misschien anders zijn, of in Nederland anders zijn als in België, is het goed mogelijk je een voorstelling van de situatie te maken. Een boekwerk dat herinneringen en herkenning oproept.
De auteur
Lieven Vandekerckhove is emeritus hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Leuven, waar hij tot 2006 sociologie doceerde. Als socioloog publiceerde hij meerdere boeken, waarvan er enkele werden vertaald in het Frans, Engels en/of Duits. In 1982 kreeg hij voor zijn studie “Gemaakt van as. Lichaam en norm in de westerse cultuur” de driejaarlijkse Jan en Maria Huyghe-prijs voor humane wetenschappen.
Algemene informatie
Titel: In schuinschrift
Auteur: Lieven Vandekerckhove
Uitgeverij: Schrijverspunt
Jaar van uitgifte: 2019
Genre: literaire novelle
ISBN: 978-94-6266-354-1
Deze recensie is geschreven door Ans Stier
Bedankt, Ans!
https://sophiamagazine.nl
Comment
Van de auteur kreeg ik nog een aanvulling n.a.v. mijn recensie die ik graag ook wil delen;
“Dat het taalgebruik in Vlaanderen enigszins anders is dan in Nederland, heb ik al vaker gemerkt. Dat is ook niet abnormaal, een taal ontwikkelt zich, en blijkbaar lopen de lijnen van deze ontwikkeling in beide landen niet steeds parallel.
Misschien had ik je beter nog vooraf iets gezegd over de titel: “In schuinschrift”. Je hebt het inderdaad bij het rechte eind als je zegt dat ik met de cover, inclusief de sticker erop én de titel, naar de school verwijs. Daarmee wordt dus naar de inhoud van het boek verwezen.
Maar met de titel wil ik tegelijk ook verwijzen naar de vorm, d.i. naar het genre literatuur waarmee ik in dat boek voor de dag kom: het cursiefje. De titel is namelijk een woordspeling, het is een vervorming van het woord ‘schoonschrift’. Op de lagere school leerden wij namelijk “in schoonschrift” schrijven: tussen twee lijntjes, er goed voor zorgend dat de letters – alle even groot – mooi tussen de lijntjes bleven. Daarom zijn mijn naam en de titel op de sticker daadwerkelijk ook in mijn handschrift gedrukt, en wel in schoonschrift, alsof ik ze tussen twee lijntjes geschreven heb. Maar door van de titel “In schuinschrift” te maken in plaats van “In schoonschrift” wilde ik tegelijk ook suggereren dat het boek een bundel cursiefjes is, die – de naam zegt het zelf – oorspronkelijk steeds cursief, dus schuin, gedrukt werden.“