• Zoeken

  • Recent Posts

    • Afscheid
      24 February 2025
    • Kerst 2024
      24 December 2024
    • Oud
      19 December 2024
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
  • Recente reacties

    • Ellen Sommer on Lezen
    • Elsedien on Lezen
    • Ema Sindelarova on Etalages
    • Ellen Sommer on Lekker eten
    • Ema Sindelarova on Perfect
  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Setup Menu via Wordpress Dashboard > Appearance > Menus
Search results for familie. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Kiezen of delen – Jill Mansell
3 December 2023

Kiezen of delen – Jill Mansell

Zo af en toe vind ik het heerlijk om een echt ‘chicklit’ boek te lezen. En wie kan je dan beter kiezen dan Jill Mansell. Zij is en blijft de koningin van de romantische verhalen. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, want ze heeft ook drama en veel humor in haar boeken verwerkt. ‘Kiezen of delen’ is hier weer een goed voorbeeld van.

Nadia

Wanneer Nadia een auto ongeluk krijgt is daar ineens een knappe man die haar overeind helpt. Het lijkt alsof ze haar prins op het witte paard heeft gevonden, ware het niet dat zij al jaren verliefd is op Laurie. Nu moet ze noodgedwongen de nacht doorbrengen met deze vreemde man, Jay, die wel heel aantrekkelijk is.

Trouw

Maar hoe kan ze Laurie bedriegen. OK, Laurie is vaak in het buitenland voor zijn werk als fotomodel. Daar zal hij ook best mooie dames ontmoeten, maar hij zweert haar dat hij haar nooit ontrouw is. Zij moet hem nu laten zien dat zij dat ook kan. Het wordt haar echter nog moeilijker gemaakt wanneer ze een droombaan aangeboden krijgt door Jay. Hij is nu haar baas en vaak bij haar in de buurt.

Verwikkelingen

Uiteraard zijn er veel verwikkelingen, ook in dit boek. Wanneer alles van leien dakje zou gaan in de liefde zouden we geen boek kunnen vullen. Een lekker leesboek dat je makkelijk kunt wegleggen, maar dat je toch graag wil uitlezen. Kopje thee, speculaasje, warme deken, zachte bank of stoel en ‘Kiezen of delen’ in je hand. Dat is genieten.

Wie?

Voor wie zal Nadia uiteindelijk kiezen? Wordt het Laurie op wie haar hele familie stapeldol is of kan Nadia de charmes van Jay toch niet weerstaan? We weten lange tijd niet welke man ze kiest. De rest is allemaal vrij voorspelbaar, maar zoals gezegd is het ook wel eens heerlijk gewoon een boek te lezen waar je niet teveel bij hoeft na te denken. In deze tijd van rennen, vliegen en drukke decemberdingen een klein momentje voor jezelf.

Jill Mansell

Jill Mansell is een Britse schrijfster die al meer dan 25 bestsellers op haar naam heeft staan. Haar boeken worden omschreven als ‘feelgood’ boeken, lekker zwijmelen dus. Zij heeft miljoenen boeken verkocht dus het is duidelijk dat haar leespubliek zich graag goed voelt. Je komt haar boeken overal tegen, van luxe boekhandels tot marktkraampjes. Probeer het een volgende keer eens, wanneer je haar tegenkomt.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Herdenking
28 November 2023

Herdenking

Afgelopen zondag was er een speciale herdenking in de kerk voor alle mensen die het afgelopen jaar zijn overleden. Mijn moeder was er een van en we waren met (bijna) de hele familie aanwezig. Zo tegen het einde van het jaar is het een mooi ritueel om stil te staan en te herdenken wat er allemaal gebeurd is de afgelopen tijd.

Samen

De kerk zat stampvol, er was een koor aanwezig en er werd speciale aandacht gegeven aan alle mensen die iemand verloren hebben. ‘De kerken lopen leeg’, hoor ik vaak om me heen. Ik ben zelf niet zo’n trouwe kerkganger. Mijn bed is lekker warm op zondagochtend en er is altijd nog zoveel anders te doen. Voor zo’n herdenking maak ik graag tijd. Toch is ‘onze’ kerk nooit leeg. Iedereen is blij en dankbaar om een keer in de week samen te zijn.

Genoeg

Dat is eigenlijk al genoeg, denk ik bij mezelf, wanneer ik het gezin uit Ghana ontdek. De vorige keer heb ik uitgebreid met ze gesproken. Hij spreekt een beetje Nederlands, zijn vrouw niets. Toch zijn ze er. Wat hebben ze eraan? Na de dienst komen ze vrolijk op ons af. Breed glimlachend vertellen ze beiden dat het zo fijn is om samen te zijn. Om ergens bij te horen.

Thuis

De dienst stond in het teken van thuis zijn, van ergens bij horen. De stamboom van Jezus werd opgelezen. Maar liefst 77 namen werden genoemd. Iedereen zat op het laatst te schuiven en een beetje te grinniken. Was het nu nog niet afgelopen met die lijst? Er kwam nog een hele opsomming: ‘Zoon van die.., zoon van die..’ Het had een bedoeling. Want uiteindelijk komen we allemaal uit bij die ene vader: Adam, zoon van God.

Uitslag

Ondanks de uitslag van de verkiezingen zijn wij allemaal familie. Horen we allemaal bij elkaar. We leiden onze afkomst legaal af van die ene persoon: Adam, zoon van God. Wij zijn allemaal kinderen van God, of hoe je Hem of Haar of Het wil noemen. En welke huidskleur of cultuur er is ontstaan door de jaren heen, ons begin leidt allemaal naar hetzelfde geslacht.

Lijsten

Lijsten met namen. We horen ze vaak op het nieuws, zoveel slachtoffers, zoveel gegijzelden. En er zijn namen. Namen die vaak niet worden genoemd omdat het teveel tijd kost. Er zijn vandaag weer 1000 slachtoffers gevallen. We zijn een getal geworden. Ieder mens heeft een naam. Ieder mens is belangrijk. Er zijn ook mensen die nooit genoemd worden, die nergens op een lijst staan. Ook zij zijn onze familie.

Kaarsen

Er werden kaarsen aangestoken, voor iedere overledene een. De twee jongste kleinzoons staken samen hand in hand de kaars voor hun omi aan. Mijn zus en ik hadden onze armen om elkaar heen terwijl we ernaar keken en mam herdachten, terwijl het koor en de gemeente een mooi lied zongen over hoop en eeuwig leven. Dood is niet dood, we leven verder.

Brandende lichtjes

Er brandden een heleboel kaarsen op het altaar. Iedereen die iemand had verloren mocht daarna naar voren komen om een kaarsje aan te steken als herdenking aan een geliefde die ze verloren hadden. Mijn zus en ik sloten ons aan. Mijn vader kreeg een brandend kaarsje en de eerste man van mijn zus. Terwijl het lied verstomde sprak de dominee nog enkele woorden. Er was nog een kaars die niet aangestoken was. Dit was de kaars voor al die mensen die niet op een lijst staan, wiens naam niet en nooit genoemd is.

Tranen

Tranen brandden in mijn keel. Dit is goed, ook zij horen erbij. Ook zij zijn mijn familie en horen in mijn en onze stamboom thuis. Het was een feest van licht. Er was geen plaats meer voor verdriet. Iedereen hoort erbij, Niemand wordt ooit vergeten, ook al kent niemand je naam meer, je hebt geleefd en zal altijd voortbestaan.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

Fiona in koelen bloede – Harry Bingham
19 November 2023

Fiona in koelen bloede – Harry Bingham

De schrijver Harry Bingham was mij eerder nog niet bekend maar ik ben blij dat ik het boek Fiona in koelen bloede bij een straatbibliotheekje oppikte. Die kleine huisjes langs de kant van de weg zijn een geweldig idee, vind ik. Helaas woon ik in een flat en is het bij mij niet mogelijk zo’n huisje met boeken neer te zetten. Je kunt er soms hele leuke boeken in vinden.

Fiona

Zo ook dit boek. Het begin is een beetje bloederig, waar ik niet zo van hou, maar al gauw komt de psychologische kant van het verhaal om de hoek kijken. Fiona als rechercheur heeft zelf veel duistere kanten. Ze is ooit gevonden door haar adoptie ouders toen ze twee jaar was. Ze weet zich er niets van te herinneren maar draagt wel een trauma met zich mee, dat regelmatig de kop op steekt.

Cotard’s syndroom

Ik had er nooit eerder van gehoord maar het blijkt echt te bestaan: Het Cotard’s Syndroom. Een syndroom waarbij het slachtoffer niet beter weet dan dat het dood is. Terwijl hij/zij leeft heeft de persoon het gevoel alsof het dood is. Het ziet zelfs het eigen lichaam verrotten en voelt niets. Bij het zelf in de arm of been steken zijn er geen prikkels voelbaar. Een zeer vreemd en heel interessant ziektebeeld. Waar komt het vandaan en hoe kan je hiermee leven? Het is waarschijnlijk ooit ontstaan door een zeer traumatisch voorval. Het ermee leven lijkt bijna onmogelijk. De meeste mensen die deze ziekte ervaren plegen zelfmoord.

Hoofdrol

Dat de hoofdrolspeelster in het boek, Fiona, lijdt aan deze ziekte maakt het boek spannend. Niet alleen door de moorden die zij probeert op te lossen maar ook en vooral door de gedachten en gevoelens die iedere keer de kop opsteken. Zij probeert haar leven zo ‘normaal’ mogelijk te leven. Ze heeft een leuke vriend waar ze stapelgek op is en die haar steunt. Ze heeft fijne collega’s die haar niet altijd begrijpen. En ze heeft een speciale band met de slachtoffers die vermoord zijn. Ze staat zelf dicht bij de dood. Is het daarom dat ze niet opgeeft en meer ziet dan haar andere collega’s?

Adoptieouders

Haar adoptieouders zijn stapelgek op haar. Ook heeft ze een uitstekende band met haar twee zusjes. Door die sterke familieband kan Fiona overeind blijven. Ondanks dat haar vader een criminele achtergrond heeft en zij, als politieagent, niet alles door de vingers kan blijven zien. Zo komen er een heel aantal factoren voorbij die anders zijn, verrassend anders, dan in andere thrillers aan de orde komen. Ik heb van dit boek genoten en ben een beetje wijzer geworden van de vele aspecten van Cotard’s.

Harry Bingham

Harry Bingham werkte jaren als bankier voordat hij ‘the writers workshop’ oprichtte. Dit bureau om manuscripten te redigeren is uitgegroeid tot het grootste van het Verenigd Koninkrijk. Fiona in koelen bloede is de tweede in een reeks van 6 boeken over hetzelfde personage. Ook heeft Harry Bingham meerdere thriller series geschreven, alsmede non-fictie boeken.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Piraten
16 November 2023

Piraten

Boeken en films over piraten zijn af en toe best leuk. Maar wie noemt zijn/haar politieke partij nu de Piratenpartij. Heb je er weleens over gehoord? Ik, tot nu toe, nog nooit. Dat zegt wel iets. Maar ik, zoals velen met mij, heb van de week eens even de kieswijzer gedaan. Want ook ik heb geen idee op wie ik nu moet gaan stemmen. Ze zeggen allemaal hetzelfde, ze beloven van alles en we moeten allemaal nog maar zien wat er van terecht komt.

Pieter Omtzigt

Lange tijd dacht ik aan Pieter, maar als hij nu al begint met draaien en dingen niet willen zeggen dan wordt dat alleen maar erger naar mijn bescheiden mening. Geen Pieter dus. Ik ben een groen links fan. Maar zoals met alle een beetje ‘ultra’ partijen wil ik niet te links en niet te rechts. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben zeker voor alle klimaatregelingen. Ik heb ook geprotesteerd tegen kernenergie, het was waarschijnlijk een van mijn eerste protesten. Om nu te horen dat we toch maar weer die energiecentrales moeten openen. Nee, dus. Groen links is daarom nog wel een optie. Maar wie is die Jesse Klaver?

Frans Timmermans

Ik zie Frans Timmermans zeker als premier. Hij heeft ervaring en in de tijd in Brussel heeft hij vast de nodige vriendjes gemaakt en dat kan nooit kwaad, denk ik dan. Zo wip ik van de een naar de ander. Hoog tijd dus om eens even te kijken welke partij het best bij mij past, wat betreft de antwoorden op de stellingen die als voorbeeld dienen. Nu is het altijd zo dat er veel vragen tussen staan die niet met ja en niet met nee kunnen worden beantwoord.

Antwoorden

Helaas is het nog steeds niet mogelijk om een toelichting bij te voegen of een ja of nee antwoord te geven met een indien. Dus worstelde ik me door de vragen heen en geef zo eerlijk mogelijk antwoord. De uitslag is spannend. Na enig diep nadenken van de computer komt er een antwoord; De Piratenpartij/de Groenen. En ja, we waren het over de meeste standpunten eens. Ok, ik ben tegen de wapenindustrie en om daar meer geld aan uit te geven vind ik zwak. Maar ik ben ook eerlijk genoeg dat we helaas nog niet zover zijn met z’n allen dat we andere mogelijkheden aannemen dan elkaar doodschieten om met elkaar om te gaan.

Mogelijkheden

Niet dat die er niet zijn, maar niet een politieke partij durft dat aan. We blijven graaien naar wapens. Maar goed, terug naar mijn piraten. Waarom? Waarom toch lieve aardige piraten, noemen jullie je partij zo? Er is toch geen hond die dit serieus gaat nemen. Neem een voorbeeld aan de naam van de Dierenpartij. Een partij waar ik meermalen op heb gestemd omdat ze goeie ideeën hadden. Ik hou van dieren maar kom op zeg. Zij geven nu ook toe dat het geen handige naam is, maar het is zo ingeburgerd dat het veranderen verwarring op gaat leveren.

Voorbeeld

Piraten: Neem een voorbeeld aan de dierenpartij en hol ze niet achterna wat betreft je naamkeuze. Wat is er mis met alleen: De groenen? Jullie lijken me ook niet zo’n stelletje dat kost wat het kost (zelfs levens) voor de natuur opkomt. Een beetje meer gematigd is ook prima. Ik ben helemaal voor jullie standpunten, maar ga ik op jullie partij stemmen? Ik denk het niet. Om de eenvoudige reden dat ik het idee heb dat niemand anders dit doet, behalve misschien jullie familie en vrienden. Komt dit door jullie stellingen? NEE, het komt puur door de naam.

Eerste

En ik snap dat als iedereen er zo over denkt jullie nooit een zetel zullen krijgen. Maar om nou zomaar mijn stem weg te gooien vind ik ook een beetje zonde. Dan toch maar GroenLinks? Het zou maar zo kunnen. Helmaal zeker ben ik nog niet en ik ben bang dat ik blijf twijfelen tot ik in het stemhokje sta. Piraten, zo noemden we in de jaren ’70/’80 de illegale radiozenders.

En dit doet me even denken aan mijn ex-man die ook zo’n zender had. Willem, van harte gefeliciteerd met je verjaardag vandaag!!

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

actualiteit

De Jasmijnzussen – Corina Bomann
15 October 2023

De Jasmijnzussen – Corina Bomann

‘De Jasmijnzussen’ is wederom een fantastisch geschreven boek door Corina Bomann. Het verhaal zit goed in elkaar en ik hou ervan om over andere culturen te lezen. Dus voor mij was het een pluspunt dat dit boek zich vooral afspeelt in Vietnam.

Verhaal

Melanie Sommer (zou het familie zijn?) is succesvol modefotografe en komt net terug uit Vietnam voor een fotosessie wanneer ze hoort dat haar verloofde een ongeluk heeft gehad. Hij ligt in coma en wordt kunstmatig in leven gehouden. Melanie kan het allemaal niet aan en besluit om bij te komen bij haar overgrootmoeder, die samen met haar grootmoeder in een rustige, grote woning leeft.

Hanna

Melanie kan erg goed opschieten met Hanna, haar overgrootmoeder, die haar probeert op te vangen door haar klusjes te laten doen in huis. Te beginnen met het opruimen van de zolder. Daar vindt Melanie iets waarover ze meer wil weten. Dat Hanna dit er expres heeft neergelegd wordt al snel duidelijk wanneer zij haar achterkleindochter vertelt over haar jeugd.

Geheimen

Dat haar overgrootmoeder zoveel heeft meegemaakt in haar leven was Melanie niet bekend. Ze wist dat Hanna van Vietnamese afkomst is maar verder weet ze erg weinig over haar jeugd en hoe ze uiteindelijk in Duitsland terecht is gekomen. Stukje bij beetje wordt dit duidelijk. De beschrijving van de jeugd van Hanna in Saigon, het tegenwoordige Ho Chi Minh, is meesterlijk. Je ruikt de geuren en voelt de hitte van deze Aziatische stad.

Vaart

De schrijfster houdt de vaart er goed in, ondanks dat ze terugblikt in het verleden van Hanna. Het enige minpuntje vond ik de reactie van haar grootmoeder, de dochter van Hanna en de oma van Melanie. Zij woont in hetzelfde huis maar komt weinig ter sprake in het boek. Als mijn moeder zoveel geheimen zou hebben dan zou ik daar als dochter erg nieuwsgierig naar zijn. Vooral als ze merkt dat haar moeder wel alles deelt met haar kleindochter. Het lijkt me dat ze zich een beetje overgeslagen voelt.

Familie

Maar de familieband is hecht en geen van de dames tussen Melanie en Hanna lijkt er last van te hebben dat die twee op onderzoek naar het verleden gaan. Alles om Melanie haar gedachten te verzetten van het feit dat Robert nog steeds in coma ligt en misschien nooit meer wakker zal worden.

Corina Bomann

Corina is geboren op 7 maart 1974 in Duitsland. Ze woont in een klein dorpje op het Duitse platteland waar ze in alle rust aan haar boeken kan werken. Ze heeft al veel geschreven en verkocht. Haar boeken zijn vertaald en ze heeft in de ruim 10 jaar dat ze boeken schrijft en uitgeeft al veel fans weten te winnen door haar vlotte schrijfstijl.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Atlas – Lucinda Riley en Harry Whittaker
8 October 2023

Atlas – Lucinda Riley en Harry Whittaker

Het laatste boek van de zeven zussen, ‘Atlas’, moet alle geheimen oplossen die in de vorige boeken naar voren kwamen. De schrijfster Lucinda Riley heeft gelukkig heel veel notities gemaakt over hoe dit laatste boek geschreven moest worden. Helaas overleed zij en kon zelf het boek niet afmaken. Dit kwam aan op de talenten van haar zoon.

Anders

Ik weet niet of dit de reden is, of dat het al zo goed als af was, maar ik vond het persoonlijk een beetje tegenvallen. Het kan zijn omdat ik de boeken al enige tijd geleden gelezen had en er nu weer helemaal in moest komen. Ik vond verschillende delen erg vergezocht. Toch wilde ik het uitlezen want vooral aan het einde wordt het toch nog spannend.

Volgorde

De vorige boeken zijn ook een beetje op volgorde geschreven en ik raad aan om die volgorde ook aan te houden bij het lezen. Het geldt zeker voor dit boek, waarin constant teruggekeken wordt naar wat er eerder gebeurd is. Je kan dan niet anders dan eerst de andere delen lezen anders raak je in de war.

Verhaal

De zeven zussen zitten op het jacht van hun vader. Het is een jaar geleden dat hij is overleden en zij willen hem op deze verjaardag eren door een herdenkingsdienst te houden op de plek waar hij is overleden. De zevende zus heeft de sleutel tot hun verleden in de vorm van een dagboek dat hij haar heeft nagelaten. Zij wil niet de eerste zijn die zijn geheimen ontdekt en spreekt af met haar zussen dat ze het gezamenlijk zullen lezen.

Geheimen

Maar hoe verder ze in het dagboek lezen hoe meer geheimen er naar boven komen. Intussen laat het boek ons de persoonlijke geschiedenis van pa Salt meebeleven. Als klein jongetje moest hij vluchten uit Rusland en komt terecht bij een rijke familie die hem liefdevol opneemt. Het lijkt allemaal goed te gaan totdat de oorlog uitbreekt en hij opnieuw moet vluchten.

Leven

Zijn leven hangt van drama’s aan elkaar en net als je bekomen bent van de schrik gebeurt er weer iets naars in zijn leven. Spannend is het zeker, maar ik wens niemand zoveel ongeluk toe als hij moet meemaken. De uiteindelijke reden voor al die misère vond ik zwak. Maar als je de vorige boeken hebt gelezen kan je deze echt niet laten liggen.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Verschillen
3 October 2023

Verschillen

Soms zijn verschillen zo groot dat ik me weleens afvraag hoe het mogelijk is dat twee mensen toch bij elkaar komen en de toekomst gebeurt zoals het waarschijnlijk zou moeten gebeuren. Ik zit hieraan te denken wanneer ik de geschiedenis van mijn moeder erbij pak. Wij worden gevormd door onze geschiedenis, vandaar dat ik daar weleens nieuwsgierig naar ben.

Oma en opoe

Zo vertelde mijn moeder dat zij een oma en een opoe had. Oma was de moeder van haar vader en opoe de moeder van haar moeder. De twee dames hadden niet verschillender kunnen zijn. Opoe liep altijd op sloffen terwijl oma altijd schoenen droeg. Ook al had ze last van dikke voeten die soms over haar schoenen hingen, ze deed haar schoenen pas uit wanneer ze naar bed ging en er niemand in de buurt was. Opoe heeft volgens mij nooit van haar leven schoenen gedragen.

Families

De twee families konden ook niet verschillender zijn. Opoe was getrouwd met een zigeuner, die met zijn volk onderweg was naar Engeland. Hij werd verliefd op opoe en heeft de paarden en woonwagens nagezwaaid en ze een goed leven toegewenst. En is bij opoe gebleven. Opoe was katholiek en zij en zigeuneropa kregen 12 kinderen. Oma was getrouwd met een middenstander en zij waren nu niet bepaald adelijk maar gedroegen zich wel een beetje zo. Ze woonden in een groot deftig huis met veel kamers en een ruime tuin met oprijlaan.

Opoe

Opoe woonde met haar zigeuner en hun 12 kinderen in een bovenwoning. Gelukkig had die woning een grote zolder, voor de rest was het erg klein. Er was een kleine woonkamer waar een grote ronde eettafel in stond, een dressoir en een potkachel. Er hing een spiegel aan de muur om het ietsje groter te doen lijken. Er was een heel klein keukentje en een slaapkamer waar opa en opoe sliepen. De zolder was verdeeld in twee gedeelten door een gipsen wandje. Aan de ene kant sliepen de jongens, aan de andere kant de meiden.

Gezelligheid

Er was nog een verschil. Bij oma was het deftig en moesten de kinderen gezien worden en niet gehoord. De kleding die ze droegen mocht niet vuil worden. Er was hulp in huis en het was er stijf en koud. Bij opoe was het altijd gezellig. Mijn zigeuneropa was een virtuoos op de accordeon. Hij gaf les aan studenten en verdiende zo zijn geld. Dat dit niet veel was merkte je aan het feit dat ze arm waren. Maar hoe armoedig het er ook was, er was altijd muziek. Er werd altijd gedanst en was er iemand jarig dan werd er met zeep op de spiegel ‘gefeliciteerd’ geschreven.

Moeder

Mijn moeder schaamde zich altijd een beetje voor haar afkomst. Haar moeder was de oudste van de twaalf en ziekelijk. Zij is uiteindelijk op vroege leeftijd overleden. Vanaf die tijd heeft mijn moeder niet zoveel contact gehad met haar familie aan de zigeunerkant. Zij trok meer naar de deftige oma en opa. Zij zag duidelijk de verschillen tussen de twee families. Mijn oom daarentegen is wel helemaal opgenomen in die familie. Hoewel er nu niet veel meer van de familie over is, vertelt hij me trots al zijn herinneringen van vroeger. Ik hang aan zijn lippen.

Stoelen

Stoelen waren er niet genoeg zodat iedereen rond de tafel kon zitten. Ze hadden er iets op bedacht, er werden planken tussen de stoelen gelegd. Zodat toch iedereen een plekje had. Alleen degene die nu op de stoel moest zitten moest niet ineens opstaan anders schoot er een plank weg en viel de rest van de familie op de grond. Mijn oom schatert als hij vertelt dat opa accordeon speelde en de zoons (en vriendjes) de dames oppakten om een dansje te maken in de kamer. ‘Ze kleefden allemaal tegen elkaar aan, want er was geen ruimte om een stap te zetten.’ Maar er werd gelachen, gezongen en muziek gespeeld.

Keuze

Achteraf gezien was het eigenlijk onmogelijk dat twee mensen met zulke verschillen in milieus en achtergronden bij elkaar kwamen als mijn oma en opa. Toch moest het zo zijn anders waren mijn zus en ik er niet geweest. Dat verbaast me en vertedert me. En ik ben superblij dat ik toch ook zelf een paar herinneringen aan mijn zigeunerfamilie heb meegekregen. Hoe weinig ik ook van ze weet, ik weet welke keuze ik zou maken: Liever veel gezelligheid, warmte en liefde zonder geld, dan andersom.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

Boekrecensie Feniks op de Finca – Ema Sindelarova
1 October 2023

Boekrecensie Feniks op de Finca – Ema Sindelarova

Eindelijk, het tweede boek van Ema Sindelarova, Feniks op de Finca, is uit. Heb je ook zo genoten van haar eerste boek, Tranen van een feniks? Haar onbevangen, kwetsbare manier van schrijven smaakt naar meer. Je hebt het gevoel alsof je tegenover haar op de bank zit, terwijl ze je haar verhaal vertelt. Ook dit boek heb ik verslonden.

Finca

Emma heeft haar droom waargemaakt en is samen met haar partner vertrokken naar Spanje. Daar hebben ze een oude finca gekocht met een groot stuk grond eromheen. Het is de bedoeling dat ze van het land gaan leven, maar eer het zover is komen ze nog heel veel moeilijkheden tegen.

Reizen

Ten eerste moeten ze wennen aan een nieuw land. De taal en de gewoonten van de plaatselijke bevolking is even wennen. Ook mist Emma haar vrienden en familie. Haar vriend heeft het ook moeilijk zijn kinderen zo ver weg te weten. En zoals in alle relaties stellen deze moeilijkheden ook de relatie van Emma en Bas op de proef.

Verbouwing

Dat een verbouwing in Spanje anders gaat dan in Nederland horen we ook weleens in televisieprogramma’s als ‘Ik vertrek’. Nu waren Emma en Bas niet zo naïef als sommige andere emigranten, maar toch komen ze hier ook voor verrassingen te staan. Vergunningen, laksheid, onverwachte strubbelingen, het is maar goed dat ze ook hier gauw mensen leren kennen die hen graag willen helpen.

Langzaam

Hun paradijsje groeit langzaam en je krijgt veel bewondering voor het stel hoe verder je in het boek komt. Ze hebben er heel veel voor over, maar dan lijkt het toch ook een schitterend stuk land te worden, met precies wat ze voor ogen hebben. Ook dit verhaal is biografisch en als je weet dat Emma gecertificeerd homeopaat is, kan je je voorstellen dat ze ook graag in haar enorme tuin veel kruiden en geneeskundige planten wil zien.

Ademloos

Ik heb het boek ademloos uitgelezen en ik kan alleen maar wensen dat ik ooit nog een keer welkom ben haar te bezoeken in haar prachtige thuis in Spanje. Tot die tijd lees ik het boek graag nog een keertje en droom ik met haar mee van een prachtige tuin en gezellig en knus huis in de zon.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
3 Comments

Boeken

Prinsjesdag
21 September 2023

Prinsjesdag

Wat was het weer een mooi gezicht, onze volksvertegenwoordiging in die mooie zaal op Prinsjesdag. Iedereen weer prachtig aangekleed, met de nodige nieuwe hoedjes. De koning zag er waardig uit en leek zichzelf. Hij leek me zelfs af en toe een beetje ongemakkelijk. Want ga er maar aan staan om die speech voor te lezen, waarin eigenlijk geen oplossingen voor problemen worden aangedragen.

Beloftes

Oh natuurlijk, iedereen is het erover eens dat we met z’n allen ons land moeten (her)opbouwen. Er wordt kromgesproken over immigratiebeleid, over stikstof en klimaat. En nog korter over de armoede in Nederland. Maar het is duidelijk dat we ons vooral nu richten op de verkiezingsstrijd. Je kan weinig beloftes doen als er geen kabinet is.

Vaag

En dus bleef de hele boodschap van Prinsjesdag erg vaag. In de gesprekken na de troonrede weer er door verschillende partijen nog eens over nagepraat. Allemaal zeiden ze hetzelfde. Het is ook moeilijk concrete afspraken te maken wanneer we geen regering hebben. Maar hoe erg is het toch eigenlijk dat in een rijk land als Nederland zoveel armoede heerst. Ja, mensen, dat is erg. Het is zelfs vreselijk beschamend en in plaats van allerlei vage beloftes zouden we er iets aan moeten doen. Nu.

Komende dagen

Maar houd goede hoop. Want vanaf gisteren zijn we aan het vergaderen. Er moet iets aan gedaan worden, dat is duidelijk. Wat? Tsja, dat zullen we moeten gaan bespreken in de kamer. Dat zal allemaal best waar zijn, maar hoe vaak en hoeveel moeten we het hierover hebben? Volgens mij zijn we het met z’n allen een beetje zat, al dat vergaderen. Hoe gezellig die bijeenkomsten ook kunnen zijn, er zijn op dit moment Nederlanders die niet weten hoe ze hun rekeningen moeten betalen en hoe ze hun boodschappen moeten doen.

Protesten

Ik ben niet zo voor protesten. Persoonlijk sta ik niet graag vooraan met een spandoek. Maar ik snap de mensen die van zich lieten horen. Ook snap ik de mensen die in het sprookje willen blijven geloven. De mooi aangeklede dames, de prachtige koetsen en paarden. De zwaaiende mensen aan de kant, uitgedost in oranje. Wij zijn trots op ons land. Op onze koning en koningin. Op het sprookje. En als iedereen weer thuis zit dan gaat het leven verder en dooft het vlammetje een beetje.

Op de bank

De koninklijke familie trekt de huispakken aan. Ook de families met kinderen zitten voor de tv. Om nog even de hoogtepunten terug te zien. Fijn dat er 2 miljard uitgetrokken wordt om armoede niet nog meer uit de hand te laten lopen. Een zoethoudertje. Het is een goed begin, zei iemand. Een ander zei dat het in ieder geval een start is. En die mensen eten hun biefstukje en zijn tevreden over hoe alles is verlopen. Het gezin denkt er het zijne van. Vader en moeder buigen zich nogmaals over het niet bestaande budget voor de rest van deze maand.

Hoe nu verder?

Want hoe gaat het nu verder? Wat gebeurt er als de verkiezingen zijn geweest? Wanneer we misschien weer een regering hebben? Gaat er dan veel veranderen? De mensen die hier verstand van hebben denken van niet. Ja, ze vergaderen erover. En morgen vergaderen we verder. En misschien komen we volgend jaar met een idee voor een oplossing. En intussen eten gezinnen drie keer in de week soep en is er geen geld voor extraatjes, die zo normaal zijn in de gezinnen van regeringsambtenaren en ministers. Het is lastig om je in te denken dat Nederlanders honger lijden. Hier, in ons eigen land. Wanneer is het eindelijk tijd voor een spoedactie die voor meer dan 800.000 mensen NU nodig is ?

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

Nazomeren
12 September 2023

Nazomeren

Ik ben denk ik een van de weinigen maar ik heb het wel gehad. Voor mij mag de temperatuur naar beneden. Ik ben niet zo van dat nazomeren. In ieder geval niet met deze hitte. Nu heb ik last van transpiratie. Dit schijnt te maken te hebben met hormonen. Het zal wel, ik wil er van af. En de enige manier is koel blijven.

Ideeën

Ik stik van de nieuwe ideeën en leuke plannetjes. Ik wil mijn keuken veranderen, mijn slaapkamer iets anders inrichten en nog veel meer leuks. Maar ik lig voor de air cooler niks te doen. Ik kan geen adem krijgen, ik ben het zat. Ik wil winter. Koude lucht buiten en warme dekens binnen, kaarsen aan en laarzen.
Ik ben een wintermens. Een zonnetje vind ik heerlijk maar meer dan 18 graden is mij gauw te veel.

Klagen

Toch wil ik absoluut niet klagen. Wij hebben het hier nog niet zo slecht in ons Nederland. Ook al wordt ons weer ook af en toe een beetje extreem, we hebben nog steeds geen last van orkanen, vloedgolven of aardbevingen. Wat lijkt me dat vreselijk. Ik leef heel erg mee met alle mensen die daar wel mee te maken hebben. Om al je bezittingen kwijt te raken en nog geen tent kunnen vinden om even in te verblijven. Om maar niet te spreken over familieleden die vermist zijn of voor wie hulp al te laat komt.

Nazomer

Nee, ik doe dan nog heel graag mee met nazomeren. Ik zweet wel een paar straaltjes meer, ik drink veel en heb een handdoekje bij me. Als dat het enige ongemak is, en dat is het, dan heb ik het heel erg getroffen. Ik ben blij en gelukkig in Nederland. Na het weekend aan zee ben ik er weer eens van overtuigd dat we heel veel moois hebben in ons land.

Gelukkig

En natuurlijk zit ik ook met open mond te kijken naar de Vuelta wieleretappe in Navarro in Spanje. Is het niet schitterend daar? Ik wil direct naar Pamplona, tussen die hoge bergen. Tot ik hoor dat ze daar gek zijn op stierenvechten. Nee, dank je. Ik haal een dikke streep door Pamplona. De commentator houdt zich nog een beetje in en wil niet gelijk zo’n eeuwenoude traditie afkeuren. Ik heb daar geen moeite mee. Ik ben hartstikke tegen.

Traditie

Wanneer een traditie werkt in 18oo hoeft het nog niet vandaag de dag ook te werken. Ik heb geen idee hoe lang het stierenvechten al aan de gang is in die streek maar ik begrijp dat het al heel erg lang is. Dan zijn al jaren teveel. Op een gegeven moment hoop ik dat wij zo ver geëvolueerd zijn dat we inzien dat sommige dingen niet meer van deze tijd zijn. Zoals oorlogen en gevechten tussen dieren onderling en tussen dieren en mensen.

Zomer

Maar het is nog zomer en ik wil me niet teveel opwinden. Daar is het te warm voor. Ik kruip weer lekker naast mijn air cooler en dank God en het Universum dat ik hier veilig ben en zoveel leuke dingen mag beleven in deze (na)zomer. Ik hoop voor jullie allen dat je ook een heerlijke tijd hebt en geniet van alles wat ons land je te bieden heeft.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

La Superba – Ilja Leonard Pfeijffer
10 September 2023

La Superba – Ilja Leonard Pfeijffer

Enige tijd heb ik zitten nadenken of ik La Superba zou behandelen vandaag of ‘Brieven uit Genua’. Beiden staan hoog op mijn lijstje, zoals overigens alle boeken van de heer Pfeijffer. La Superba wint het, want het is voor mij het beste voorbeeld van supermooi. La Superba betekent letterlijk ‘De Hoogmoedige’, mooi, trots en ongenaakbaar. Het is de bijnaam van de stad Genua, waar de schrijver zo van houdt. Het boek gaat in eerste instantie over het zoeken van een beter leven elders. Iets dat mij nauw aan het hart ligt.

Ook ik

Ook ik was ooit zoekende naar een plek waar ik volledig thuis kon zijn. Om uiteindelijk te vinden dat iedere plek een thuis is. Toch raad ik een ieder aan, mocht je de kans hebben een tijdje ergens anders te verblijven dan waar je geboren bent, dit niet te laten. Ja, het is zelfs de moeite waard om alles en iedereen ervoor op te geven. Al is het alleen om te weten dat je je dromen, je verleden altijd met je meesleept. Waar je ook heen gaat, je kunt je thuis overal vinden.

Rijke immigranten

Nu zijn Ilja en ik een paar rijke immigranten. En daarmee kunnen we ons moeilijk vergelijken met alle duizenden, tienduizenden, misschien wel honderdduizenden immigranten die dagelijks hun leven op het spel zetten om naar het rijke Europa te verhuizen. Zonder iets op zak, omdat ze dat allemaal hebben uitgegeven aan de mensenhandelaren. Met alleen een droom en de druk van de familie op hun schouders verhuizen ze naar het magische Europa.

Europa

Waar de straten belegd zijn met goud, waar iedereen zo rijk is dat ze allemaal in een mooi huis wonen, een horloge hebben en iedere avond vlees kunnen eten. De droom wordt steeds mooier afgespiegeld. En geef ze eens ongelijk? De interessante, humoristische, gesprekken die Ilja voert met verschillende immigranten in zijn stad Genua, doen je de ogen openen met welke beelden deze mensen naar een nieuwe toekomst kijken. Oh, wij oordelen graag over al die ‘gelukszoekers’, die hierheen komen om hun hand op te houden. Die ‘ons werk’ van ons afpakken en praat me niet van al onze huizen!

Hoofddoeken

‘Nog meer hoofddoeken in ons rijke land,’ verzuchten wij. Zonder ons maar een seconde te verdiepen in hun verhaal en hun leven. ‘Zij moeten zich aanpassen aan ons leven, wanneer ze hierheen komen.’ En natuurlijk, ik begrijp het. Ik begrijp de frustratie wanneer er weer een heel gezin uit Marokko in een mooi huis komt wonen, terwijl je al jaren op de wachtlijst staat. Toch hoor ik steeds meer nieuws over bedrijven die geen personeel kunnen vinden. Omdat wij niet in fabrieken willen werken voor een mager loon. En niet in een soort kooi, opgebouwd uit loodsen, willen wonen. Een man uit Senegal zou zijn leven willen geven voor die kans.

Begrip

Ik begrijp de moedeloosheid, de moed, het doorzettingsvermogen en de enorme kracht van de mensen die letterlijk hun leven willen geven voor een kleine kans op een baan, op een beetje geld, op een beetje waardigheid in deze wereld. Ook al kan ik me niet voorstellen wat ze daarvoor over hebben. Daarom ben ik blij met boeken als la Superba, waarin geen antwoorden worden gegeven maar wel een andere kijk op een problematiek waar we voorlopig nog niet uit zullen komen met z’n allen. Wat wel duidelijk wordt is dat we het met z’n allen moeten doen.

Niet omheen

Ik kan, en wil er niet omheen, dat het wrange van de situatie is dat er genoeg is voor iedereen. Ja, natuurlijk hebben we een overbevolking op aarde. Maar dat is geen excuus dat de helft van ons in diepe armoede moet leven. Alleen omdat die mensen toevallig ergens anders geboren zijn. Op een plek die de rijken eerst hebben leeggeroofd. ‘Dat is geschiedenis, daar hebben we het nu niet meer over.’ Lekker makkelijk. Laat ze het maar uitzoeken daar op hun dorre, droge stukje grond. Moeten ze daarom met z’n allen massaal naar het noorden trekken? Misschien, maar uiteindelijk is dat ook niet de ideale oplossing.

Gelijkheid

Het is zo ongelooflijk eenvoudig dat ik me schaam, als mens, dat we er nog steeds niet uit kunnen komen met z’n allen. Als er meer dan voldoende geld, grondstoffen en voedsel is om ieder mens op aarde van de basis-levensbehoeften te voorzien, waarom gebeurt dit dan nog steeds niet? Omdat er nog steeds een te groot verschil is tussen rijk en arm. Omdat er nog mensen zijn die een huis kopen van 101 miljoen dollar(!). Vorige week verkocht in Aspen. En een auto laten bouwen van 80 miljoen dollar. Omdat een auto van de helft niet goed genoeg is.

Makkelijk

Ik weet ook dat het heel makkelijk is om de vinger te wijzen naar een ander. Ik heb geen miljoen. Dat betekent niet dat ik het niet met minder kan doen. Als ik heel eerlijk ben koop ik ook weleens een paar schoenen die ik helemaal niet nodig heb. Ik vind ze mooi en ik wil ze graag hebben. Om over handtassen maar te zwijgen. Hoeveel handtassen kan een vrouw dragen per keer? Dat bedoel ik, ik heb voor de rest van mijn leven meer dan genoeg.

Humor

Welk, soms moeilijk, onderwerp Ilja Leonard Pfeijffer ook aansnijdt, hij weet dit altijd met een droge humor te doen. Zo worden zijn boeken allesbehalve saai of belerend. Zo zit ik regelmatig te schateren terwijl ik me bijna hiervoor schaam want het gaat eigenlijk over een intriest gegeven. Toch is dat een kunst. Juist door deze manier van schrijven blijven lastige vraagstukken hangen. En denk niet dat een boek van Ilja een ‘niemendalletje’ is. Dat nooit. Zijn prachtige volzinnen zou je willen inlijsten.

Tip

Ook kreeg ik weer een tip mee uit zijn manier van verhaal opbouw. Hij schijnt het boek aan een ‘goede vriend’ te schrijven. Wij komen er ooit achter wie die vriend is. Maar het is een leuke manier om je verhaal te vertellen. Het wordt zo persoonlijker dan dat je het in de derde persoon neerzet. Ik begrijp dat meneer Pfeijffer inmiddels meer dan 50 werken op zijn naam heeft staan, dus ik kan voorlopig nog even doorgaan met volop genieten. La Superba zal ook vast niet mijn laatste recensie zijn van een van zijn boeken.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Newer Posts Older Posts


  • Meta

    • Register
    • Log in
    • Entries feed
    • Comments feed
    • WordPress.org
  • Voor powervrouwen!

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houdt je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers. Je vindt daar een lijst met lange en korte reizen van verschillende organisaties, zodat je niet een enorme zoekslag hoeft te doen naar een heerlijke vakantie of een weekendje weg.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou kunnen interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen. Veel plezier ermee!

  • Volg Sophia Magazine en krijg een melding bij elk nieuw bericht!

    Follow
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
    • Het verschil tussen slachtoffer zijn en slachtoffergedrag
      6 February 2017
    • Chinees Nieuwjaar met de Vuur Haan
      27 January 2017
    • Alleen uit eten zielig? Bezoek jij wel eens alleen een restaurant?
      11 March 2017
    • Schoonmaken: 3 tips voor een snelle voorjaarsschoonmaak
      5 April 2017
    • Baarmoederstress
      22 February 2017
  • Vacatures

    VACATURES SOPHIA MAGAZINE (Delen=lief)
    Vind je Sophia Magazine ook zo leuk en zou je graag redacteur, social media expert of schrijver willen worden? Klik dan door naar onderstaande pagina en bekijk de #vacatures.

    Het zijn op dit moment nog onbetaalde functies, maar wat we je wel bieden is een hoop #tevredenheid, #gezelligheid en het is een manier om lekker met #letters, #woorden, #teksten en #beeld bezig te zijn!
    https://sophiamagazine.nl/vacatures/


© Sophia Magazine

%d