• Zoeken

  • Recent Posts

    • Afscheid
      24 February 2025
    • Kerst 2024
      24 December 2024
    • Oud
      19 December 2024
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
  • Recente reacties

    • Ellen Sommer on Lezen
    • Elsedien on Lezen
    • Ema Sindelarova on Etalages
    • Ellen Sommer on Lekker eten
    • Ema Sindelarova on Perfect
  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Setup Menu via Wordpress Dashboard > Appearance > Menus
Search results for tranen van een feniks. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Recensie Tranen van een Feniks – Ema Sindelarova
19 December 2021

Recensie Tranen van een Feniks – Ema Sindelarova

Zoek je nog een cadeau om zelf of iemand anders te geven met de kerstdagen? Of heb je gewoon zin in een fantastisch mooi boek? ‘Tranen van een Feniks’ van onze ‘eigen’ Ema Sindelarova is zo’n boek dat je niet kan wegleggen en waarop je verliefd wordt bij iedere pagina die je leest.

Ema

Je kent de naam van de schrijfster al: Ema Sindelarova. Ze schrijft ook regelmatig haar verhalen in Sophia Magazine. Altijd betrokken, intiem en humoristisch. In dit boek gaat zij echter een stapje verder.

Verhaal

Haar verhaal is autobiografisch. En dat is altijd spannend en eng. Maar wat dapper is Ema (in haar boek Emma, hoewel ook de redigent zich af en toe vergist en haar Ema noemt in het boek) als zij al haar gevoelens en twijfels met ons, haar lezers, deelt. Om uiteindelijk als een feniks, de sterke krachtige en uiterst sympathieke vrouw, te herrijzen uit haar as.

Tsjechië

Ema is geboren en opgegroeid in Tsjechië. In de tijd van het ijzeren gordijn. Als zij, als jong volwassen vrouw, verhuist naar Nederland om daar met haar Nederlandse man te gaan wonen blijkt het sprookje al gauw te veranderen in een nachtmerrie. Als haar relatie stuk loopt blijft zij alleen achter in een onbekend land. Niets is bekend, ze kent de taal niet, ze mist haar thuis.

Niet opgeven

Toch zal ze niet opgeven. In plaats van terug te keren leert ze Nederlands en gaat studeren. Ook leert ze een nieuwe man kennen die wel goed voor haar is in het begin van de relatie. Maar ook deze keer loopt het fout. Emma leert dat ze steeds opnieuw dezelfde fouten maakt in haar relaties. Ondanks dat ze heel moedig en sterk is aan de buitenkant, leeft er binnenin haar nog het kleine meiske Emicka. Het kind van vroeger hunkert naar liefde en is bang verlaten te worden.

Vreemd land

Waarom lijkt dit dan toch steeds te gebeuren? En waarom doet de Regisseur van haar leven hier niets aan? Terwijl ik het boek las dacht ik telkens: ‘Ach Ema, hadden we elkaar maar gekend in die tijd. Dan was ik er voor je geweest in dit voor jou vreemde, koude, kille en vaak eenzame land.

Zonder reden

Maar niets gebeurt zonder reden. Ook alle strubbelingen niet, ook al waren ze vaak nog zo zwaar. Maar denk nu niet dat dit een heel triest boek is waar je ‘down’ van raakt. Integendeel. De humor is zo aanstekelijk dat ik regelmatig hardop heb zitten lachen. Als Ema schrijft dat ze onderhand een boek kan schrijven over ‘relatie termen’ en dan de termen verwijst naar elkaar (zie ook connectie, liefde en vuilnisbak) schaterde ik. Wat goed en wat komisch.

Herkenning

Een ieder die weleens een ‘foute’ relatie heeft gehad zal zeker dingen herkennen in dit boek. En zeg eerlijk, ‘in elke vrouw schuilt een feniks’ zoals Ema schreef in haar berichtje aan mij voorin het boek. En zo is het. Een absolute ‘must read‘!

Ema Sindelarova

Ema is in 1966 in Tsjechië geboren. In 1991 verhuisde ze naar Nederland en tegenwoordig woont ze ook gedeeltelijk in Andalusia, Spanje. Naast een zeer getalenteerd schrijfster is Ema ook klassiek homeopaat en heeft ze psychologie en filosofie gestudeerd. Ze schrijft ook regelmatig artikelen voor Sophia Magazine, waar we zeer trots op zijn.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
3 Comments

Boeken

Tranen van een Feniks – Ema Sindelarova
7 November 2021

Tranen van een Feniks – Ema Sindelarova

Nu al in voorverkoop! De laatste weken vlogen in een stroomversnelling voorbij. Toen de cover klaar was (dit is het geworden, nu mag ik het delen!) en de laatste puntjes op alle i’s zijn gezet in de tekst, begon de eindsprint.

Boeklancering

We hebben een datum geprikt voor de boeklancering, 7 november 2021 in een besloten gezelschap wordt mijn Feniks gevierd. Daarna vliegt ze de wereld in.
Natuurlijk is het spannend, als je boek uitkomt. Het is mijn debuut, dus alles is nieuw. Bovendien schrijf ik autobiografisch, dat maakt het bijna ondraaglijk spannend.

Slapen

Het is nu 6 uur ’s morgens, ik kon niet langer slapen. Zo veel gedachten in mijn hoofd! Bijvoorbeeld: komt het pakket op tijd aan? De stapel boeken voor de lancering wordt vandaag bezorgd. Hoop ik.

Catering

Gisteren heb ik met Annelies van FoodVia gesproken, of zij voor lekkere vegetarische, lokale hapjes kunnen zorgen. Ook lekker op tijd, vier dagen te voren… Gelukkig is Annelies flexibel en het team creatief, het komt vast goed.

Boektrailer

Mijn uitgever Ambilicious heeft een eigen studio, waar Peter aan de knoppen zit en prachtige filmpjes maakt voor elk boek, dat bij hen uitkomt. Ik heb hier ook aan mogen meewerken, als je dat zo mag noemen, als je mensen overspoelt met honderden ideeën en uren aan filmfragmenten. Ook dit vind ik spannend: hoe zal ‘mijn’ trailer eruitzien? Redden zij dat op tijd? En hoe speel ik dat dan af? (Ik ben een kluns, wat techniek betreft.)

Extraatje

Je wilt als schrijver iets extra geven aan de mensen die speciaal naar je toe komen om je boek te lanceren, behalve een lekker hapje en bubbels. Ik heb mijn eigen boekenleggers online gemaakt en besteld. Die komen ook vandaag aan. Dat is ook een onzekere factor. Ik geloof wel, dat ze vandaag komen, maar hoe ziet dat er dan uit?! Ik zei toch, dat ik een kluns was wat techniek betreft… Een keer heb ik online een foto laten printen, de mensen erop misten een stuk van hun hoofd.

Prioriteiten

Jullie snappen dat, ik weet niet wat ik eerst moet doen, dus stond ik op en ging schrijven voor Sophia Magazine. Je moet je prioriteiten stellen. Ik moet ook echt nodig yoga doen, al een week niets gedaan, ik voel me stijf en gespannen. Er moet ook nodig gestofzuigd worden, maar wat als ik de bel niet hoor? Mijn boeken bij de buren bezorgd? Een nachtmerrie! 

Emma Dilemma

Officieel wordt het eerste exemplaar door de uitgever aan de auteur overhandigd tijdens de boeklancering. Voor ons was het meest praktisch om een stapel bij mij thuis te laten bezorgen. Nu heb ik een dilemma: zal ik het openmaken? Ik moet echt mijn boek zien! Dat snappen jullie toch?
Nog een dilemma, dat jullie allemaal zullen begrijpen: Wat moet ik aan?!

Ema Sindelarova, Rheden, 4-11-2021

www.ema-sindelarova.nl

https://bit.ly/tranenvaneenfeniks

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Boekrecensie Feniks op de Finca – Ema Sindelarova
1 October 2023

Boekrecensie Feniks op de Finca – Ema Sindelarova

Eindelijk, het tweede boek van Ema Sindelarova, Feniks op de Finca, is uit. Heb je ook zo genoten van haar eerste boek, Tranen van een feniks? Haar onbevangen, kwetsbare manier van schrijven smaakt naar meer. Je hebt het gevoel alsof je tegenover haar op de bank zit, terwijl ze je haar verhaal vertelt. Ook dit boek heb ik verslonden.

Finca

Emma heeft haar droom waargemaakt en is samen met haar partner vertrokken naar Spanje. Daar hebben ze een oude finca gekocht met een groot stuk grond eromheen. Het is de bedoeling dat ze van het land gaan leven, maar eer het zover is komen ze nog heel veel moeilijkheden tegen.

Reizen

Ten eerste moeten ze wennen aan een nieuw land. De taal en de gewoonten van de plaatselijke bevolking is even wennen. Ook mist Emma haar vrienden en familie. Haar vriend heeft het ook moeilijk zijn kinderen zo ver weg te weten. En zoals in alle relaties stellen deze moeilijkheden ook de relatie van Emma en Bas op de proef.

Verbouwing

Dat een verbouwing in Spanje anders gaat dan in Nederland horen we ook weleens in televisieprogramma’s als ‘Ik vertrek’. Nu waren Emma en Bas niet zo naïef als sommige andere emigranten, maar toch komen ze hier ook voor verrassingen te staan. Vergunningen, laksheid, onverwachte strubbelingen, het is maar goed dat ze ook hier gauw mensen leren kennen die hen graag willen helpen.

Langzaam

Hun paradijsje groeit langzaam en je krijgt veel bewondering voor het stel hoe verder je in het boek komt. Ze hebben er heel veel voor over, maar dan lijkt het toch ook een schitterend stuk land te worden, met precies wat ze voor ogen hebben. Ook dit verhaal is biografisch en als je weet dat Emma gecertificeerd homeopaat is, kan je je voorstellen dat ze ook graag in haar enorme tuin veel kruiden en geneeskundige planten wil zien.

Ademloos

Ik heb het boek ademloos uitgelezen en ik kan alleen maar wensen dat ik ooit nog een keer welkom ben haar te bezoeken in haar prachtige thuis in Spanje. Tot die tijd lees ik het boek graag nog een keertje en droom ik met haar mee van een prachtige tuin en gezellig en knus huis in de zon.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
3 Comments

Boeken

Feniks op de Finca
1 June 2023

Feniks op de Finca, Ema Sindelarova

In november 2021 is mijn eerste boek ‘Tranen van een Feniks’ uitgebracht, een autobiografisch verhaal in de vorm van een roman. Ik bleef schrijven. Over onze beslissing om een huisje in Andalusië te zoeken, onze verkenningstocht en de reis erheen in de tijd van de pandemie. Maar ook over onze beslissing om samen verder te gaan en ons eigen paradijs op aarde te creëren. Het werd: ‘Feniks op de Finca’.

Ambilicious

De uitgeverij Ambilicious wilde ook mijn tweede boek uitgeven en we hebben er weer iets moois van gemaakt. Ook op deze nieuwe cover staat mijn dochter Kristýna, deze keer is zij amandelen aan het oogsten, want dat doe je, als je een finca, oftewel een stuk grond koopt in zuid Spanje, waar dertig amandelbomen op staan. 

Eerste indrukken

Ik wil met jullie de eerste indrukken delen van onze nieuwe manier van leven, verhalen over de prachtige pure mensen die wij hier ontmoeten, het berglandschap van las Alpujarras en de natuur, de uitdagingen die wij tegenkomen in allerlei vormen. Soms grappig, soms verontrustend, soms triest.
Ik blijf schrijven op mijn eigen, eerlijke manier, ik wil mijn momenten van puur geluk delen alsook de momenten van twijfel, omdat ik geloof, dat persoonlijke verhalen verbinden.

Feniks op de Finca

Feniks op de Finca verschijnt op 29 juni 2023 en is een vrij vervolg op de Tranen van een Feniks. Het boek zal verkrijgbaar zijn via de website van Ambilicious, mijn eigen website www.ema-sindelarova.nl en natuurlijk te bestellen bij alle fysieke boekhandels en online. Heb je het eerste boek nog niet gelezen? Je kunt het bestellen of opvragen bij je bibliotheek. Leuk, als je mij laat weten wat je ervan vindt! 

@ Válor, Spanje, 23-5-2023

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

De cover van mijn boek – Ema Sindelarova
24 August 2021

De cover van mijn boek

De laatste puntjes op de i’s zijn gezet, laatste strijd om de woorden gestreden. De tekst van mijn eerste boek is klaar. Nu begint het proces van de opmaak van het boek. En net als je jezelf opmaakt voor de spiegel, vraag je je af: wat wil ik uitstralen? Want ga je naar een feestje, dan maak je je anders op dan naar kantoor, toch?

Opmaak

Bij de opmaak van een boek wordt een boekformaat gekozen, papiersoort, lettertype en de omslag oftewel de cover. Bij de keuze van het formaat denk je vooral aan de praktische kant. Een kinderboek, zeker voor de kleintjes, heeft vaak een andere formaat dan een roman. Ook de papiersoort is anders, meestal wat steviger, zodat het heel blijft na honderden keren lezen (kinderen zijn dol op rituelen en als ze een verhaal mooi vinden, willen ze dat de volgende dag weer lezen en de dag daarop ook).

Roman

Dat gaat niet gebeuren met een roman. Misschien lees je dat ooit nog een keer of geef je het door aan een vriendin, maar dat is het dan ook. Lettertype speelt ook een rol. Onbewust associëren we bepaalde lettertypen (alsook plaatjes) met andere dingen, boeken, situaties. Je wilt niet hetzelfde lettertype voor je boek als die je in de plaatselijke krant ziet en niemand zou een boek gedrukt in Comic Sans serieus nemen.

Papiersoort

Dan de papiersoort. Dat is een hele praktische kwestie, waarbij je denkt aan de prijs, het milieu misschien, en je probeert het voor elkaar te krijgen, dat het boek niet te dik wordt waardoor het niet meer in de brievenbus past. Ja, daar wordt ook aan gedacht!

Feniks

En dan de cover. Die moet passen bij het boek, je wilt in een oogopslag duidelijk maken waar het over gaat. Mijn debuut heet Tranen van een feniks. Als je een tekening van een feniks op de cover doet, dan denken mensen dat het om ‘fantasy’ gaat. Fout.

Ikzelf, dus

Het is gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen, het gaat over het echte leven van een echte, bestaande vrouw. Ikzelf dus. Daarom moest er een echte vrouw op de cover. Liefst een wat jongere exemplaar. Het moet kracht uitstralen, flow, beweging, er mogen symbolen op die naar de inhoud wijzen. Een rode tangojurk bijvoorbeeld. 

Cover Model

Wie moet er dan op de foto staan? Ik wil eigenlijk geen onbekend model, het boek is mijn kindje… wacht even… mijn kindje: ik vraag mijn dochter! Ging er meteen door mijn hoofd heen. Mijn dochter moest er even over nadenken. Ze weet dat het boek mijn persoonlijk verhaal is, ze weet dat ik over hele intieme dingen heb geschreven en ze weet dat zij er ook in voorkomt. Ze heeft het nog niet gelezen. Misschien vind ik jouw boek helemaal niks en sta ik wel lekker op de cover, dacht ze. Begrijpelijk. Ze zei toch ja. Ik was zo blij!

Fotosessie bij Ton

Mijn uitgever, Ambilicious, werkt samen met ProBeeld in Utrecht. Ton de Koning is fotograaf en ontwerper. Bij wijze van uitzondering mocht ik mee om mij ermee te kunnen bemoeien, als auteur van het boek, anders heeft hij liever geen pottenkijkers tijdens een fotosessie.

Een ochtend om nooit te vergeten

Het was een ochtend om nooit te vergeten. Mijn dochter in een rode jurk, een andere rode jurk, draaiend en zwaaiend, nog een keer en nog een keer en ik riep vanaf de zijkant na elke klik: Mooi! Of Prachtig! We waren het er snel over eens, welke foto we gaan gebruiken voor de cover.

35

Daar gaat Ton dan verder mee aan de slag. Met de cover; de foto is gewoon perfect zoals die is. Tja… als je 35 bent, sta je geweldig op alle foto’s, of niet dan? ‘Heb je ook een profielfoto?’ vroeg Ton. ‘Uh… nee, geen recente.’ ‘Dan maken we die gelijk.’
‘Maar mijn haar is slap, ik dacht dat het alleen haar fotosessie was…’ ‘Je haar is altijd slap, mam, dat is gewoon hoe je bent. Je hebt een eerlijk boek geschreven, dus dan moet je ook eerlijk op de foto. En geen fotoshoppen, please.’ Aldus mijn dochterlief.

So be it

So be it.  Als je straks een boek tegenkomt met een prachtige jonge vrouw in een rode jurk op de kaft en aan de achterkant een oudere versie met slap blond (al wat grijzend) haar, maar ongelofelijk trotse blik, koop je het dan?

© Ema Sindelarova

Rheden, 17-08-2021

Meer weten? www.ema-sindelarova.nl, www.probeeld.com

Foto: ©Ton de Koning – ProBeeld

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Art

Redactie is een bitch
4 March 2021

Redactie is een bitch

Dat is een bekend fenomeen bij schrijvers. Een manuscript schrijven is één ding. Daarna probeer je je manuscript te verkopen, dat is de volgende moeilijke fase. Als je een uitgever vindt die jouw schrijfsels wil publiceren, ben je blij als een kind. Maar daarna begint het pas allemaal. Ik wist dat wel, van horen zeggen. Zelf ervaren is een ander ding. Ik zit er middenin. Al heel lang. Redactieronde nummer een duurde lang. Het zijn barre tijden, ook voor boekhandelaars, uitgeverijen, redacteuren en… schrijvers. Ik zit nu in redactieronde nummer twee, het schiet al op. Hoeveel komen er nog? 

Kom niet aan mijn kindje

Het redactieproces is zwaar. Iedereen bemoeit zich met jouw boek, met jouw kindje. Mijn redacteur valt over de ‘maren’ en ‘ennen’, knipt mijn prachtige lange zinnen in tweeën omdat ze erin verdwaalt. Ze struikelt over mijn foutieve lidwoorden (mijn specialisme) en begrijpt mijn hoofdstukken niet. Help, mijn redactrice begrijpt mij niet! Maar (daar komt het weer, de ‘maar’) als mijn redactrice mij niet begrijpt, zal de lezer mij dan wel begrijpen? 

De bitch heeft gelijk

Waarschijnlijk niet. Als zij al verdwaalt, dan zal het een arme lezer misschien ook gebeuren. En (ik mag best een keer een zin met ‘en’ beginnen, hoor) dat willen we niet. We willen geen verdwaalde lezers in onze boeken hebben. Dus laten wij, schrijvers, aan onze kinderen komen. Professionals. Zij willen namelijk hetzelfde als wij schrijvers, namelijk een mooi en goed boek. Uitgevers natuurlijk ook, want zij hebben geïnvesteerd in mij en mijn kindje, nog voordat het geboren werd. Dus strijd ik niet meer om elk woord. In de meeste gevallen heeft de redactie-bitch gelijk. 

Positief blijven

Als ik weer het manuscript van mijn ‘feniks’ terugkrijg (‘Tranen van een feniks’ wordt waarschijnlijk de titel), duizelt het mij van alle kleuren, markeringen en opmerkingen in ballonnen van Word. Diep ademhalen, lezen en verbeteren. Soms weglopen, iets anders gaan doen. Zoals mediteren, wandelen en in de tuin werken. Daarna weer schrappen, veranderen, en door.

Feest

Ik heb mij erbij neergelegd, dat het veel langer duurt dan ik had verwacht. Normaal duurt een redactiefase ook geen twee jaar.  We hadden allemaal verschillende obstakels die voor veel vertraging zorgden. Belangrijk is, dat er een goed boek komt. Gezien de tijd waarin wij nu leven is het ook beter dat het nog even duurt voordat mijn feniks eruit vliegt. Ik wil een feestje geven, met alles erop en eraan. Proosten en signeren, met mijn vrienden en mijn uitgever en de redactie-bitch in het bijzonder.

Ema Sindelarova, februari 2021

www.ema-sindelarova.nl

www.ambilicious.nl/ema-sindelarova

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Mijn boek in mijn moedertaal – deel 2 – Ema Sindelarova
30 November 2023

Mijn boek in mijn moedertaal, deel 2

Een half jaar geleden nog zat ik in een spanning af te wachten naar de reacties op mijn eerste boek, ‘Tranen van een feniks’, dat ik zelf in het Tsjechisch heb vertaald en dat in augustus 2023 in Tsjechië is uitgebracht onder de titel Jako tažní ptáci (Zoals de trekvogels…). Ik was vooral bang, dat mijn ouders mijn boek als een persoonlijke aanval zouden zien, dat ze mij zouden verwijten, dat ik zo open en eerlijk was over mijn leven en dus ook over dat van hen. Dat ze boos zouden worden omdat ik “vuile was buiten heb gehangen”. Nu denk ik al over mijn boek in mijn moedertaal, deel 2

(Nog) niet onterft

Gelukkig is dat niet gebeurd. Al waren ze geschokt (“We wisten dit helemaal niet!”) en voor een deel hadden ze het gevoel, dat ze mij helemaal niet herkenden in het verhaal (“deze vrouw kennen we niet”), ze praten nog steeds met mij en ze hebben mij, voor zover ik weet, niet onterft. Dat betekent, dat ik, als ik oud en seniel word, in het ouderlijk huis kan intrekken, op straat mijn moedertaal kan horen en in de kroeg een “černý kozel” kan bestellen; donker bier vind ik erg lekker. Maar voorlopig vind ik het nog steeds leuk om een wereldburger te zijn en tussen drie landen te pendelen.

Hoe doet jouw boek het, in Tsjechië?

‘Hoe doet jouw boek het in Tsjechië?’ vragen mijn vrienden. Ik heb geen idee! Je zou denken, dat communiceren in mijn moedertaal makkelijker zou zijn, maar daar heb je altijd nog de andere partij voor nodig. Die van de uitgever. Het marketing team ofzo. Ik heb zeker 5 mails gestuurd naar verschillende mensen, onder andere ‘mijn’ redactrice, geen antwoord. Het werk van de redactrice zit er echter op, dat snap ik. Hoe fantastisch zij ook was en hoe soepel onze communicatie ook verliep tijdens het redactieproces, toen het werk eenmaal klaar was en het boek ter perse ging, hield alles op.

Internet

Zoekend op internet kwam ik een website tegen, die op de Nederlandse Hebban website lijkt, Databáze knih. Daar heb ik mijn boek gevonden en wat supergaaf is, ook mooie recensies. Mijn Tsjechen begrijpen mij! Niets mooier voor een auteur, dan gelezen en begrepen te worden! Hoeveel boeken zijn er verkocht? Werkelijk geen idee. 

Tweede boek

Inmiddels is mijn tweede boek, Feniks op de Finca, in juni 2023 in het Nederlands uitgebracht. Ik zou ook dit boek heel graag in het Tsjechisch zien verschijnen. Maar ja, dat is ook afhankelijk van het succes van het eerste boek op de Tsjechische markt. Een uitgeverij zal niet opnieuw investeren in een auteur, die geen succes heeft (en dus geen geld oplevert).
Maandenlang heb ik niets geschreven (nou, niets … dat is niet waar; een essay en twee artikelen is ook niet niets). Ik twijfelde. Zal ik aan een nieuw boek beginnen, want de avonturen van de Feniks zijn nog lang niet klaar, of zal ik mijn pas verschenen boek naar het Tsjechisch vertalen en het risico lopen, dat ik dit voor niets doe en dat dit boek nooit het licht zal zien? Het licht, dat zich in Moldau weerkaatst? 

Inzicht

Toen kwam een inzicht. Tijdens een meditatie wist ik het ineens zeker: Ik ga vertalen. Als je iets heel graag wilt, dan is het visualiseren van je wens de eerste stap. Dat heb ik tijdens deze meditatie gedaan. Daarna moet je ook de tweede stap zetten: waarmaken van je wens. Ik vertaal hoofdstuk voor hoofdstuk, elke keer een beetje. Ik zit nu ongeveer op een kwart. Zo weet Het Universum, dat ik serieus ben met mijn wens. Dat ik het echt meen en dat ik daar iets voor doe.

Mijn boek in mijn moedertaal, deel 2

Nu moet de uitgever dat ook nog willen. Ik ga dit aan hem vragen, in december, als ik in Praag ben. We hebben al afgesproken in het café, waar we elkaar eerder hebben ontmoet. Toen hebben we tijdens het eerste kopje koffie al een mondelinge overeenkomst afgesloten. Voordat mijn cappuccino op was, had ik het boekcontract! Dat wil ik nu graag herhalen. Duim voor mij!

 

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Mijn boek in mijn moedertaal
9 March 2023

Mijn boek in mijn moedertaal

Tranen van een Feniks van Ema Sindelarova komt dit jaar uit in Tsjechië. Dat brengt ook twijfels met zich mee. 

Grapjes

Ik heb wel eens grapjes gemaakt over mijn schrijven in het Nederlands. Als mensen mij vroegen waarom ik niet in het Tsjechisch schreef, zei ik: ‘Ik schrijf liever niet in mijn moedertaal, want dan zou mijn moeder het kunnen lezen.’ Haha. Ha.

Tsjechië

Het is niet grappig meer. Mijn boek komt dit jaar in Tsjechië uit. Daar heb ik zelf voor gezorgd, dat wilde ik toch heel graag, maar nu komen de twijfels. Alweer.
Alle schrijvers kennen ze: Doe ik er goed aan, als ik dit boek de wereld in laat vliegen? Waarom doe ik dit toch? Wat zullen ze ervan vinden? Worden ze boos? Heb ik ze gekwetst? Wat heb ik ook alweer geschreven over ze? Oh help, ze gaan mijn boek lezen!

Tranen van een feniks

Nadat mijn boek ‘Tranen van een Feniks’ in november 2021 is uitgekomen kreeg ik lovende reacties. Het is geen bestseller, daar is mijn uitgeverij en mijn naam te klein voor, maar ik was heel blij met de recensies en feedback die ik van lezers kreeg. Na een paar maanden begon het te kriebelen. Het zou heel gaaf zijn als het ook in Tsjechië uit zou komen!

Praag

Ik heb een paar hoofdstukken vertaald en naar twee uitgeverijen in Praag gestuurd. Er kwam één afwijzing en één doorverwijzing: ‘Wij adviseren u uitgeverij Motto, daar past uw boek beter bij.’ Ik heb gelijk gezocht op internet, de juiste persoon gevonden waar ik mijn vertaling naar toe kon sturen en twee dagen later ging de telefoon.

Schrik

Ik zag op de display een Tsjechisch nummer. Op dat moment dacht ik alleen: Er zou toch niet iets met mijn ouders zijn gebeurd?! Maar toen hoorde ik de naam van de redactrice die zich voorstelde. Ze klonk te opgewekt voor een afwijzing.
We hebben drie kwartier gepraat. Over boeken, vertalingen, over het leven in Tsjechië, over mijn emigratie naar Nederland.

Klik

Er was een klik. Ze vond mijn boek leuk! Althans, de hoofdstukken die ik had gestuurd. Ze moest echter het complete boek lezen om te beslissen of ze dat konden uitgeven en daar gaat het hele redactieteam over. Ik moest aan de slag.

Herschrijven

Mijn eigen werk vertalen betekende alles herbeleven. Eigenlijk was het opnieuw schrijven. Met alle emoties, twijfels, herschrijven van zinnen. Want sommige woorden klonken in mijn moedertaal ineens heel anders. En omdat alleen ik wist hoe ze moesten klinken, alleen ik wist wat ik bedoelde, was ik ook de enige die dit kon doen. Bovendien zijn er niet zo veel literaire vertalers Tsjechisch-Nederlands, dit zijn beide ‘kleine talen’.

Geweldige hulp

Ik had geweldig goede hulp van mijn Tsjechische vriendin, die een echte boekenwurm is en goed in de taal. Want de taal ontwikkelt zich, ook achter mijn rug om. Ik woon al meer dan 30 jaar in het buitenland. Mijn vriendin heeft mij erdoorheen gesleept. Elke week stuurde ik een paar vertaalde hoofdstukken. Een paar dagen later belden we, zij las het voor (hele goede methode om eens te horen, wat je hebt geschreven) en verbeterde mijn fouten. Maar vooral motiveerde zij mij, gaf mij complimenten en toonde haar medeleven in de moeilijke passages van mijn boek, een waargebeurd verhaal. 

Albatros Media

Nu heb ik een uitgeefcontract getekend met Albatros media, de grootste uitgever in Tsjechië. ‘Motto’ is een onderdeel van dit grote concern. Ze geven met name boeken voor vrouwen uit, veel van hun auteurs zijn ook vrouwen. Ik voel me daar thuis. Ik heb al kennis gemaakt met ‘mijn’ redactrice, met haar koffie gedronken in een Praags café en voelde ook bij haar een enorme klik. Ik weet zeker, dat mijn boek nu ‘naar huis gaat’. 

Wantrouwen

Mijn ouders reageerden blij, doch met wantrouwen. Mijn vader vroeg, waarom ze het niet eerst konden lezen. Het kleine meisje in mij werd weer aangesproken. Ze schrok ervan. Maar de wijze vrouw in mij beschermde haar. Ik schreef een brief aan mijn vader: ‘Ik ben dat kleine meisje niet meer, papa! Ik laat mij niet meer zeggen wat ik wel en wat ik niet mag doen. Ik ben een schrijfster. Ik ben vrij om mijn gedachten en gevoelens op papier te zetten. Ik wil mensen inspireren, het is nooit mijn bedoeling geweest iemand pijn te doen en zeker niet jullie. Heb vertrouwen in mij, alsjeblieft.’

Ema Sindelarova 

Wat vind jij? Heb je ook zulke twijfels? Hoe is jouw relatie met je ouders? Lees je graag waargebeurde verhalen? Schrijf je misschien ook? Het is altijd heel gaaf om reacties te krijgen. Je kunt direct reageren onder dit artikel.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
2 Comments

Boeken

Lekker Body Positief!
28 July 2020

Lekker Body Positief!

“Toen ze jong was, besefte ze niet dat haar lichaam perfect was. Toen ze wat ouder werd, besefte ze dat haar lichaam niet perfect was en was ze bezig om het in perfecte staat te krijgen. Nu de eerste ouderdomstekenen zich manifesteren, verlangt ze naar de imperfecte staat van het volwassen lichaam van vroeger. De laatste stuiptrekkingen van haar ego. 

Uitdrogende ego

De bedoeling was natuurlijk, dat haar ego tegelijkertijd met haar huid zou uitdrogen, maar het ego blijkt een betere weerstand te hebben dan haar huid.”

Tranen van een feniks

Dit heb ik vier jaar geleden geschreven in mijn eerste, nog niet uitgekomen debuutroman. Ik ben op dit moment bezig met de laatste (hopelijk) redactieronde. De werktitel is ‘Tranen van een feniks’ en het gaat over relaties, jeugdherinneringen, trauma’s maar ook plezier en verlangens. Het gaat over twijfels en miscommunicatie, over liefde, verdriet en alles wat bij het leven hoort. En ja, het is sterk autobiografisch, want waarom zou ik iets verzinnen, als er zo veel gebeurt? 

Linda

Nu werd ik weer herinnerd aan deze passage uit mijn boek. Ik liep langs een rekje met tijdschriften bij de supermarkt en zag Linda. Met Linda de Mol in haar bikini op de cover. Ik koop bijna nooit vrouwenblaadjes, ik vind ze vaak een beetje oppervlakkig en bovendien vol met reclames, vooral voor producten die je eraan herinneren, dat je niet meer jong en strak bent en dat je nodig op dieet moet. Maar dit was lekker body positief!

Onzekerheid over haar lichaam

Maar de cover van Linda had meteen mijn aandacht. Zou wel bewerkt zijn, die foto, dacht ik. Ik sloeg de magazine open en las op de eerste bladzijde Linda’s verhaal. Nee dus! Geen fotoshop, wel een vermelding van haar leeftijd en haar gewicht. Eerlijk verhaal over haar twijfels en haar onzekerheid over haar lichaam. Wauw, dacht ik, wat een topwijf! Verder in het blad nog meer bekende dames in bikini’s. Ze maken een statement: lekker body positief! Hou op met zeuren, meisjes, dames, mama’s en oma’s. Wees dankbaar voor dat geweldige lichaam, dat ons al zo lang door het leven draagt. 

Mijn lichaam

Het mijne heeft drie kinderen gedragen en gebaard, het is gezond, het doet nog steeds (meestal) wat ik nodig heb en wat ik graag wil. Ik kan nog steeds dansen, al maak ik geen hoge sprongen meer. Ik wandel en ren (correctie: jog, met mijn snelheid kun je dat niet meer hardlopen noemen). Als ik yoga doe, kijk ik bij ‘de ploeg’ recht tegen mijn vetrollen aan, maar ik kan nog wel ademen. En ik houd nog steeds van seks. Zo.

Coronakilo’s

Helaas pas ik niet meer in een aantal lievelingsjurkjes. We hebben daar een nieuw woord voor: ‘coronakilo’s’. Wat mijn kilo’s betreft heeft dat niets te maken met corona, wel met de wijntjes en tapa’tjes laat in de nacht en het feit dat ik, als Tsjechische, ook bier lust. En het heeft natuurlijk te maken met mijn leeftijd. Je spijsvertering wordt namelijk steeds trager, net als je hardloopsnelheid. 

Accepteren of veranderen

Er zijn altijd maar twee opties, universeel bij alle problemen en klachten: accepteren of veranderen. Ik heb besloten om eerst te accepteren dat ik nu een paar kilo extra heb. Ik zal niet meer klagen en mijn foto’s in bikini wissen, nee, ik doe mee aan de challenge van Linda en plaats mijn foto op Facebook.

Met oma in het zand spelen

De nieuwste, waar ik samen met mijn twee kleinzoons aan het strand lig. Wij horen er ook bij, naast onze kinderen en kleinkinderen op de foto, zodat zij later herinneringen hebben aan ons. Zeker weten, dat ze niet zullen zeggen: Daar heb je oma, met haar vetrollen. Nee. Ze zullen denken: Dat was gaaf, met oma in het zand spelen! 

Meteen beginnen

(Ik zal ook minder wijn en bier drinken en ga vaker wandelen hoor, ik begin gelijk… uh, morgen!)

Ema Sindelarova, Rheden, 23-7-2020

Meer verhalen van mij leest u op www.ema-sindelarova.nl

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
2 Comments

Gezondheid  / Schoonheid


  • Meta

    • Register
    • Log in
    • Entries feed
    • Comments feed
    • WordPress.org
  • Voor powervrouwen!

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houdt je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers. Je vindt daar een lijst met lange en korte reizen van verschillende organisaties, zodat je niet een enorme zoekslag hoeft te doen naar een heerlijke vakantie of een weekendje weg.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou kunnen interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen. Veel plezier ermee!

  • Volg Sophia Magazine en krijg een melding bij elk nieuw bericht!

    Follow
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
    • Het verschil tussen slachtoffer zijn en slachtoffergedrag
      6 February 2017
    • Chinees Nieuwjaar met de Vuur Haan
      27 January 2017
    • Alleen uit eten zielig? Bezoek jij wel eens alleen een restaurant?
      11 March 2017
    • Schoonmaken: 3 tips voor een snelle voorjaarsschoonmaak
      5 April 2017
    • Baarmoederstress
      22 February 2017
  • Vacatures

    VACATURES SOPHIA MAGAZINE (Delen=lief)
    Vind je Sophia Magazine ook zo leuk en zou je graag redacteur, social media expert of schrijver willen worden? Klik dan door naar onderstaande pagina en bekijk de #vacatures.

    Het zijn op dit moment nog onbetaalde functies, maar wat we je wel bieden is een hoop #tevredenheid, #gezelligheid en het is een manier om lekker met #letters, #woorden, #teksten en #beeld bezig te zijn!
    https://sophiamagazine.nl/vacatures/


© Sophia Magazine

%d