Hieronder vind je het verhaal ‘Dood’ van Jan Rood. Met dit verhaal won hij de derde prijs. 

Dood

Het was de eerste dag of nacht dat ik dood was, een hele nieuwe ervaring waar ik zelf ook aan moest wennen. Want wat ga je, wat moet je dan doen? Niemand geeft je een handleiding.  Of moet je je ergens melden? Ik wist het bij god niet.
Nadat ik een tijdje zo besluiteloos had rondgehangen, keek ik eens wat beter om me heen en zag dat ze inmiddels aan mijn begrafenisdienst waren begonnen. Daar beneden lag ik, of eigenlijk mijn lichaam, in de kist. Nota bene in kleren die ik tijdens mijn leven nooit had aan gewild. Vonden ze zeker beter staan. En dan die muziek. Dat doe je me toch niet aan, dacht ik. Maar ik had zelf blijkbaar niets geregeld. En dan al die mensen, al die vreemde gezichten. De meeste kende ik niet eens. ‘Hé, jij daar, zit maar niet zo te snuiven, hoor,  tijdens mijn leven deed je dat toch zeker ook niet?’
Ik probeerde contact met ze te maken en riep en gebaarde, maar de geachte aanwezigen hoorden, noch zagen me, wat ik ook deed. Ik verkeerde helaas in een andere dimensie dan de hunne.
Maar toch, zo van een afstand had het wel wat; zo semi-gezellig en droevig bij elkaar en dat allemaal om mijn verscheiden…
Toen de dienst over was en wat later de kist met mijn lichaam de hens in ging, had ik geen reden meer om te blijven.

(more…)