Veertien jaar, bijna vijftien was ze, toen ze die zomer na het avondeten thuis verveeld op de bank plofte. Ze riep spontaan uit: ‘Ik heb zin om naar de kroeg te gaan’. Haar grote zus proestte het uit bij de gekozen woorden van haar zusje. Riep nog tactisch: ‘Als je het nou zo verwoordt, dat je wat wilt drinken met je vriendinnen, dan mag het misschien nog wel.’ Maar haar ouders riepen meteen dat het dus niet ging gebeuren. Misschien was het feit dat het een doordeweekse dag was ook niet helpend hierin. Maar de onrust in het jonge hoofd bleef. Ze wilde haar grenzen verleggen en haar vleugels uitslaan.

De jongen bij de groenteboer

Hij was interessant, een beetje ouder maar altijd aardig en hij maakte grapjes. Haar moeder kwam er al jaren en ze ging vaak mee. Op een koopavond trok ze de stoute schoenen aan en ze gaf hem een briefje in zijn handen. Of hij na sluitingstijd even naar de ingang van het winkelcentrum kwam. Daar durfde ze te vragen of ze een keer samen naar de film konden gaan.

Het was het begin van grenzen verleggen op een manier die ze niet voor mogelijk had gehouden. De tijd die daarop volgde, was een echte verkering: samen knuffelen, zoenen en leuke dingen doen. Ze spreidde haar vleugels uit en onder het toeziend oog van haar vijf jaar oudere vriendje, mocht ze wat meer van haar ouders dan wanneer ze alleen met leeftijdsgenootjes op pad ging. Ze was van nature geen wildebras en liep al helemaal niet in zeven sloten tegelijk. Eigenlijk zagen haar ouders een gelijkwaardige relatie tussen de twee en ook school bleef dagelijks bezocht. Met behulp van een bijbaantje werd er gewerkt aan meer financiële onafhankelijkheid en er kwam geld binnen voor een eerste vakantie zonder ouders het jaar daarop.

Lloret de Mar

Daar gebeurde het allemaal, the place to be op die leeftijd. Een ruime week naar een hotel, zwemmen en lekker eten, op stap gaan en genieten. Dat was het ook, maar ze voelde ook dat er wat veranderde. Ze konden niet een momentje weg van elkaar, zoals dat thuis kan. Ieder even naar zijn eigen huis zijn en los van elkaar komen. Ze voelde de behoefte om even op zichzelf te zijn, maar vond dat ook vervelend om te zeggen, omdat ze wist dat het daar op die kamer niet ging gebeuren.

Op het moment dat de avond ten einde was en de nieuw gemaakte vakantievrienden naar hun eigen kamer gingen, maakt hij vrij snel duidelijk dat er behoefte was aan lichamelijk contact. Zijn toenadering was niet gering, hij ging ervan uit dat ze meteen naar bed gingen en hij wilde seks met haar. Om zichzelf daar onderuit te krijgen, riep ze in een opwelling dat ze wat buikpijn en hoofdpijn had. De reactie die daarop volgde, was er een die haar nog lang zal bijblijven. Het was het moment van de eerste klap. Vlakke hand. Op haar gezicht. Pats. Stilte.

Het zou nooit meer gebeuren

De woorden die deze zin vormden, galmden vaak nog door het hoofd van Suus. Hij zei sorry, het zou nooit meer gebeuren, hij wist niet wat hem bezielde, hij hield toch van haar? Tranen liepen over haar wangen, ze was in de war en moe. Het enige wat ze wilde, was wat afstand en rust, die avond geen seks, maar lekker slapen. Waarom had ze dat niet gewoon gezegd? Wat maakte, dat ze zich niet vertrouwd en veilig voelde om dat te kunnen zeggen? Er was geen tijd om daarbij stil te staan, de ochtendzon prikte door het gordijn heen. Een nieuwe dag was aangebroken, het Spaanse zonnetje vroeg om actie.

Weer thuis

Terug in Nederland was er onbewust een beslissing genomen. Als dit toch nooit meer zou gebeuren, dan ging ik het thuis niet vertellen. Daar is later menig oordeel over geveld, maar ze had een keus gemaakt. Het gewone leven begon weer en ook school startte. Er werd gestudeerd door de één, de middelbare school gevolgd door de ander. Er kwamen wat meer strubbelingen hier en daar, maar er werd ook uitgegaan en ontdekt. Toch veranderden er stilletjes zaken tussen die twee.

Relatie met regels en restricties

Het leven werd ingewikkelder en gecompliceerder. Zo verwaterden vriendschappen op school en bestond haar leven zo langzamerhand uit naar school gaan, huiswerk maken, familiebezoeken en als er uitgegaan werd, dan was dat met hem en eventuele vrienden van hem. Zonder het heel erg in de gaten te hebben en blind door verliefdheid, sloot zich een net om haar heen. Ze stond er redelijk alleen voor zonder sociaal vangnet. Gekozen voor een jongen en gekozen voor zwijgen over een voorval in de vakantie. Gekozen voor een relatie en leven met regels en restricties. Hetzij bewust, hetzij onbewust. Suus koos. Het was haar leven, het was haar houvast in tijden van onzekerheden.

Consequenties

Ze ondervond vaak consequenties. Want hoewel er regels waren die haar bekend waren, werd ze ook nog geregeld verrast met nieuwe regels die achteraf werden meegedeeld. Die moest ze maar met logisch nadenken hebben bedacht voor ze het deed. Maar ze had soms geen flauw benul.

Consequenties volgden elkaar op. Wanneer je samenleeft met iemand die niet met stress kan omgaan, die zijn grip verliest op zijn leven en zich daardoor uitleeft op een ander, dan is diegene met wie je samenleeft niet te volgen, niet te pijlen en zeer wispelturig. Toch vond ze een manier om zich steeds vaker voor te bereiden op een driftbui. Zij ontdekte, dat ze sterk reageerde op een veranderende energie wanneer hij zo’n bui kreeg. Zij voelde een verandering in haar gemoedsrust en kon op den duur zelfs vertrouwen op de veranderende glans van de kristalsteentjes in haar ring. Het hielp haar, maar kon haar niet volledig beschermen tegen zijn woede en agressie.

Relatie opgeven is geen optie

Als opgeven geen optie is, dan ga je door met zo’n relatie. Ze had door de bedreigingen en agressie niet de moed om op te staan en weg te lopen uit dit leven. Ze moest dit nog zien vol te houden, er kwam vast een moment om het tij te keren. Een rotsvast vertrouwen groeide in het verder inmiddels zo gevoelloze hart van haar. Het werd haar overlevingsmechanisme. Een stadium van ‘zijn’ die haar overlevingskansen vele malen heeft vergroot. Een stadium die later ook lastig bleek te zijn bij de verwerking van haar verdriet.

Maar Suus is Suus: sterk en trouw aan haar vechtlust. Haar vechtlust naar vrijheid en geluk.

Wil je meer artikelen van Annemarie Lodder lezen over Suus?

• Suus, het weeskind met een vader
• Suus en haar haat-liefde verhouding met haar benen
• Suus, een open brief aan mijzelf
• Suus

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!