Het gevoel komt heel diep van binnen en neemt in rap tempo bezit van mijn ziel.
Ik voel me alleen. Ik mis mijn vader.
Het is niet voor het eerst, maar het gebeurt wel steeds vaker dat dit gevoel me zwaar valt. Eigenlijk valt het me steeds zwaarder, omdat ik steeds dichter bij mezelf ben gekomen en daar ook blijf. En daar dichtbij mezelf, diep van binnen, dat is de plek waar ik sinds enige tijd bij kom als het gaat over mijn innerlijk kind, mijn behoeftes als kind. Ja, ook als je bijna 40 bent, ben je nog steeds een kind.
Jarenlang heb ik gehandeld uit liefde. Ik cijferde mezelf weg naar de achtergrond en zette eigen gevoelens op het zijspoor. Er was begrip voor situaties die we tegenkwamen en we moesten verder gaan, doorgaan in het belang van het grotere geheel. Van tijd tot tijd ging dat gepaard met frustraties uiten, huilen en uitpraten, maar het gemis bleef tot op de dag van vandaag.
Groei
Verwarrend is het, want als persoon leeft mijn vader gewoon. Maar als váder, niet. Daarom is dat gevoel ook zo pijnlijk en verwarrend. Wat het nog ingewikkelder maakt, is dat ik van hem hou. Mijn vader heeft kenmerken uit het autistisch spectrum en dat is lastig in deze verharde maatschappij. Daarom wil ik het voor hem zo gemakkelijk mogelijk laten zijn, maar dat is moeilijk, omdat ikzelf ook behoeften heb. Ik kan ze niet meer negeren. Ze zijn het resultaat van persoonlijke groei en heling.
Behoefte aan een vader
Waar ik de laatste tijd vooral behoefte aan heb, is het hebben van een vader die in lijn boven mij staat. Die me op energetisch niveau laat voelen dat hij de vader is. Die naast mijn moeder staat en ik ben uit hen geboren. Als het ware een sterkere macht die me beschermt, vertelt dat het goed komt en me het gevoel van geborgenheid geeft. Dit gevoel was er wel toen mijn moeder nog leefde, zij nam als die taak op zich, weet ik nu. Niet, omdat hij het niet wilde, maar omdat hij het niet kon. Door het wegvallen van mijn moeder en de intense jaren daarop volgend heb ik inzichten gekregen over hoe het nu zit, hoe dat voelt en wat dat met mij doet.
In de praktijk
Omdat ik het niet goed meer kan verdragen om in het belang van mijn vader bij mijzelf vandaan te gaan, botsen we vaker. In de contacten die er zijn, vind ik het steeds lastiger om de positie in te nemen die het gemakkelijkst is voor de lieve vrede: oppervlakkig zijn, niet teveel op gevoel spelen, discussies uit de weg gaan. Alles in het teken van die kenmerken uit het autistisch spectrum en hoe het bij hem werkt.
Het schreeuwt binnen in me om diepgang met hem te hebben. Praten over vroeger, ervaringen delen, voelen hoe hij als vader zijn plek in het gezin in nam. Maar gevoelens en ervaringen zijn in zijn hoofd anders opgeslagen en moeilijk bereikbaar. Het brengt pijn, frustratie en tranen met zich mee. En dat is het laatste wat ik wil voor ons beiden. Anderzijds kan ik mezelf ook niet uit het oog verliezen. Wat ik voel is echt, wat ik voel, dat wil gehoord worden.
Op zoek naar antwoorden
Onlangs was daar een verschil van inzicht. Over een gevoelig onderwerp ook nog. Ik heb op een zachtaardige manier mijn behoeften gedeeld, maar deze werden niet erkend. Het raakte me en bracht me van mijn stuk. Het was een pijnlijke weergave van een klein kind dat misgrijpt bij het vastpakken van haar vaders hand. Want als er geen ruimte blijkt voor andere ideeën en gevoelens, wat dan? Wat doet dat met mij? Hoe blijf ik bij mezelf, maar kan ik ook invulling geven aan andermans wensen? Hoeveel water moet er bij de spreekwoordelijke wijn? Ik ga terug naar mijn innerlijk kompas, ik ga luisteren en voelen en vertrouw op mijn intuïtief weten. Het antwoord zit in jezelf. En zoals altijd is liefde de helende lijm.
Lief voor jezelf,
Suus
Wil je meer artikelen van Annemarie Lodder lezen over Suus?
(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)
Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!
You might also like
Leave A Reply