De slappe lach: met wie had jij ‘m voor het laatst?
We lopen door de stad, onze dochter en ik. Allebei chagrijnig, omdat die prachtige jurk die ze voor een feest nodig heeft nergens te vinden is. We zijn al zoveel winkels af geweest, maar te klein, te groot, niet in haar maat, te wijde taille, te smalle heupwijdte, niet de juiste kleur en nog meer tegenvallers. We gaan uit pure narigheid naar een koffiebar en laten ons daar verwennen met hazelnootkoffie en brownies. Treurig kijken we naar de hartjes die de barista in het schuim op de koffie heeft getekend. Dan kijken we elkaar aan en er breekt een lach door.