Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Claimingo
Pubers denken dat ze volwassen zijn en dat ze de wereld aan kunnen, maar de realiteit valt vaak een beetje tegen. Zo verging het ook mijn zeventienjarige zoon en zijn vrienden twee jaar geleden. Toen zij in Barcelona strandden, omdat het vliegtuig niet vertrok, kregen wij, de moeders, eerst jolige berichtjes over dat ze nog wat langer wegbleven. Die berichtjes werden nog vrolijker toen ze zakgeld kregen van de vliegtuigmaatschappij. Chips, drank en andere ongezonde troep werden gekocht en in een mum van tijd opgegeten en gedronken. Onze telefoons liepen vol met foto’s van het fastfood bacchanaal. Nadat het eten en de laatste euro’s op waren, sloeg de paniek toe: het duurde zo lang, ze waren moe en wilden naar huis toe. De lange puberlijven kregen bovendien weer honger! Ondertussen kon niemand ze vertellen hoe lang het nog zou duren. Dik vier uur later dan gepland mochten ze toch boarden en naar huis. Resultaat was dat één van de moeders midden in de nacht naar Eindhoven kon rijden om ze op te halen. Wat waren ze moe en brak van het lange hangen op het vliegveld!
