wastafel

Er komt een loodgieter bij een vrouw.
Wat doe je als 57 jarige vrouw met een loodgieter die de afgesproken klus niet afmaakt en vervolgens wel betaald wil worden? Juist, zeggen dat je pas betaald als hij de klus heeft afgemaakt.

Stoer, he?

Klinkt stoer hè! Maar zo stoer voelde ik me niet hoor. Ik was doodsbenauwd, want: Kan ik dat wel maken? Heb ik dat recht? Maar ook: Wie zegt mij dat hij nog terug komt nadat ik heb betaald, want hij vond het in elk geval een rotklus. Hoe ga ik dat dan oplossen?

En zo begon het…

De wastafelkraan in de badkamer doet het al een tijdje niet meer en de afvoer is al even stuk. Dat is voor ons geen probleem, want we poetsen onze tanden gewoon in de keuken. Het geval wil echter dat we dit huis gaan verhuren, omdat we een ander huisje hebben gevonden. Een heerlijk huisje aan de rand van, en met uitzicht op, de natuur.

Er komt een loodgieter bij een vrouw

Ik kom, via een klussers blog, in contact met een loodgieter en vraag om een prijsopgave. Na wat heen en weer mailen hebben we een afspraak. Voor € 95,00 contant komt hij de afvoer maken en de kraan aansluiten. So far so good.

Die vervelende kraan

De loodgieter gaat aan de slag. Zaagt de waterleidingen door, rukt het restant afvoer uit de muur en bromt wat over dat het oud is en moeilijk. Dat had hij kunnen weten, want ik had foto’s gestuurd. Dan wil hij de oude kraan van de wasbak schroeven, maar dat valt even tegen. De kraan zit muurvast. De loodgieter probeert van alles, maar de kraan blijft vastzitten.

Ook een vervelende afvoer

Hij hakt en wrikt weer even bij de afvoer en weet nog niet zo goed hoe hij die aansluiting voor elkaar moet krijgen. Ik sta mee te kijken en vraag of een flexibele slang misschien zou kunnen. Dat is een goed idee, dus ik ga naar de winkel om die te kopen. En hij gaat weer met de kraan aan de slag.

Hij moet er wel wat voor doen

Als ik terugkom zit de kraan nog steeds aan de wastafel vast en is z’n humeur al een stuk knorriger. Hij rommelt wat met de flexibele slang die ik net gekocht heb, maar komt tot de conclusie dat hij een 90 graden bochtje nodig heeft. Dus hij naar beneden naar zijn auto, want alleen het gereedschap is mee naar boven gekomen. Maar hij heeft het niet in z’n auto en gaat even naar de winkel.

Maar ‘t is een doorzetter…of?

In de tussentijd haal ik de wastafel van de muur, want hij wil het nog even ondersteboven proberen. Ik heb al twee keer aangegeven een nieuwe wastafel te willen gaan halen, want dit schiet niet op. Maar daar wil hij niet van horen: ‘Het moet hem toch lukken, dit heeft hij nog nooit meegemaakt’. Is het doorzettingsvermogen? Of is het gewoon de frustratie van een man die het niet kan hebben dat iets hem niet lukt?

Klaar is Kees…ehm…Richard

Na 20 minuten is hij terug en knutselt het bochtje in de muur. Kit eromheen en klaar is Richard F., in dit geval. Nu die kraan, hij moet en zal hem eraf krijgen. Maar helaas, hij moet zijn meerdere in de kraan erkennen. Er zijn twee uur voorbij. Ik heb een afvoerbochtje in de muur en twee doorgezaagde leidingen en Richard zegt naar huis te gaan. En hij zegt ook dat hij het heel druk heeft, dus dat hij niet weet of hij op korte termijn de klus af kan maken.

Dop je ‘m wel af?

Tja, daar sta ik dan. Het is donderdagmiddag en maandag komt de huurder. Hoe ga ik dat voor elkaar krijgen. Ik zeg tegen hem: ‘Het water moet er weer op dus je moet de leidingen wel afdoppen’. Met de nodige tegenzin en met materiaal dat ik toevallig nog in huis heb, want hij heeft geen afdichtdopjes meer, gaat hij aan de slag. Gelukkig lukt dat in één keer goed.

Niet goed? Meer betalen

Voor €35 extra wil hij de klus wel een keer af komen maken, maar dan moet ik wel zelf al de nieuwe wastafel opgehangen hebben. Ik ga daar een soort van mee akkoord, omdat ik geen idee heb wat reëel is, of hij dit wel zo mag doen en omdat ik een paniek voel over hoe het dan verder moet. Een nieuwe afspraak maken kan nog niet, want hij heeft zijn agenda niet bij zich. ‘Ik zal vanavond mailen’, zegt hij.

Dus niet

Richard staat een beetje te dralen en mijn hersens draaien op volle toeren: ik wil hem nu niet betalen, er is nog niets klaar. Ik zit met een nog grotere puinhoop dan voordat hij kwam. Wat als ik betaal en hij komt niet terug? ‘Wil je de factuur of contant?’, vraagt Richard. ‘Contant zoals we hadden afgesproken, maar ik betaal liever de volgende keer’, zeg ik. ‘Dan ga ik nu gelijk weg en dan kom ik ook niet meer terug’, zegt Richard boos. 

Boze Richard

‘Waarom wil je nu niet betalen, waarom dan?, vraagt hij boos. Richard is boos. Hij voelt zich flink op z’n … getrapt. Ik sta inwendig te shaken, maar houd voet bij stuk.Richard gaat boos weg. 

Bange ik

Ik ben bang van boosheid. Altijd. Ik vind het dus heel moedig van mij dat ik voet bij stuk heb weten te houden. Ik bel gelijk mijn vriendin en vertel het hele verhaal, stuur haar de foto’s. Zij is net als ik erg verontwaardigd en geeft me groot gelijk. Dat sterkt me wel, al blijft mijn angst nog lang nasudderen.

Een factuur

Ik hoor niets meer van hem, tot ik 2 weken later een factuur van hem krijg: €181,50. Hij rekent 2 uur werk voor het plaatsen van het bochtje! Direct zit ik weer te shaken. Gelukkig ben ik niet alleen en kan ik mijn angst gelijk delen. Die nacht slaap ik slecht. Maar ik ga niet betalen!

Wanprestatie

Ik mail dat ik hiermee niet akkoord ga en dat hij hierover een mail van mijn jurist gaat krijgen. Die geeft aan dat het hier gaat om wanprestatie en hoe je daar mee om moet gaan. Op mijn mail antwoord Richard dat dat goed is, dat hij een betalingsherinnering zal sturen en daarna een incassobureau.

Wordt vervolgd 

Dit muisje krijgt nog een staartje, het is nog niet klaar, maar wat wel klaar is, is de wastafel. De volgende dag heb ik samen met een vriend een wastafel gekocht en opgehangen en twee dagen later heb ik samen met mijn lief de kraan en afvoer aangesloten. Trots op onszelf!