Wil ik nog wel in de zon?
-advertorial-
Wil ik nog wel in de zon?
Ja hoor, daar is ze dan, de zomer! Ik leef in korte broek en hemdjes en dans van het ene terras naar het andere. Mijn balkon is klaar voor mijn buitenleven en de barbeque draait overuren. Ik spring vroeg in de ochtend mijn bed uit, doe alles wat ik moet doen in een reuzevaart, om maar zo snel mogelijk in de zon te kunnen zitten. Maar wil ik nog wel in de zon? Of kies ik voor Mine Tan Zelfbruiners?
Die heerlijke, vrolijke, warme zon
De eerste vijf minuten in de zon zijn heerlijk. Ik geniet en laat de stralen diep doordringen. Na tien minuten wordt het warm. Na 15 minuten hol ik naar binnen. Is dit nu het effect van de opwarming van de aarde? Zweet gutst langs mijn voorhoofd en mijn huid prikt. Zou het dan toch waar zijn, dat gat in de ozonlaag?
Die scherpe zon
Over het algemeen maak ik me niet zo heel druk over dit soort dingen. Maar zelfs ik moet nu toch toegeven dat het zonnebaden, wat ik in mijn jongere jaren uren kon volhouden, me nu niet meer ligt. Is dat omdat ik nu ouder ben of is de zon echt veel scherper dan vroeger?
Bruinen door de zon
Ik denk dat het verschillende redenen heeft. Als je 18 bent heb je alle tijd van de wereld. Je huiswerk is af, je hebt weken achter elkaar vakantie en je wilt ‘Wat ben je lekker bruin!’ horen in de disco.
Die gemene, prikkende zon
Nu zit ik met deadlines, een vakantie zit er voorlopig niet in maar een bruin velletje vind ik nog steeds aantrekkelijk. Ik wil weer ‘Wat ben je lekker bruin, El’, horen. Berichten in de media maken me bang. Ik wil geen huidkanker. Iedere sproet bekijk ik zeer zorgvuldig. Ik geef toe, ik ben een angsthaas. Maar het is helaas een feit, de zon is naast een bron van vitamine D, ook een gemeen, prikkend schepsel.
Dag zon!
Iedereen roept dat het onverstandig is om nog uren in de zon te liggen, zelfs met bescherming. Daar zal vast iets van waar zijn. Ik zoek een alternatief. Een vriend van mij ging naar de zonnebank. ‘Heerlijk El, moet je ook doen.’ Ik nam een 10-ritten kaart en melde me aan. Er stond een soort bank in een klein kamertje waar ik in mijn blootje op moest gaan liggen. Wat lacherig kroop ik erop.
Hallo zonnebank
Tot mijn grote schrik en afschuw ging er toen een klep dicht zodat ik totaal afgesloten in een felverlichte bak lag. ‘HELP, ik wil eruit. NU!’ De mevrouw van de studio kwam hard aangehold. Ik mocht de klep half open laten staan met een stapeltje handdoeken ertussen, tegen de claustrofobie. Of ik dan net zo bruin zou worden als met de klep dicht was geen garantie.
Dag zonnebank!
Het bleef bij één keer. Ik heb mijn 10 strippenkaart aan een ander gegeven. Nee, dit was niets voor mij. Een vriendin kwam met de oplossing. Een tube zelfbruiner. Ik bedekte me met klodders crème en kwam als een pompoen tevoorschijn. Leuk voor Halloween, maar ik wil niet door het leven als een vrouwelijke Donald Trump.
Aha
Mine Tan is een zelfbruiner met ingrediënten die veganistisch en PETA-vriendelijk zijn. Ze zijn parabenenvrij en bestaan uit bv arganolie, avocado-olie, kokosolie, kokoswater en karitéboter, evenals hydraterende antioxidanten en 100% natuurlijke DHA (docosahexaeenzuur, omega 3) Hierdoor heb je geen last van nepgeur en, yes! Geen oranje teint.
Natuurlijk toch bruin
Bij het woord ‘natuurlijk’ ben ik al verkocht. Nu kan ik gewoon lekker achter mijn bureau blijven schrijven zonder aan het eind van de zomer als een soort bleekneus naast mijn gebruinde vrienden te lopen. En op die terrasjes en op mijn balkonnetje kruip ik lekker in de schaduw.
