Gamen
Gamen
Wie is er niet aan verslaafd? Ik weet dat mijn neefjes, zodra ze de kans krijgen, niets liever doen dan gamen. Het schijnt niet gezond te zijn en ‘oudere’ mensen hebben een hoop commentaar dat het vroeger veel gezonder was toen de jeugd nog buiten speelde en andere spelletjes deden met elkaar zonder gebruik van telefoons of iPads.
Slecht
Toch is gamen niet allemaal slecht. De jongens zijn supergoed in de Engelse taal en weten woorden die wij amper (of nooit) hebben gehoord. Ook zal het motorisch wel iets positiefs hebben als ik ze bezig zie. En ja, er komen een hoop beelden binnen op zo’n dag. Maar is er werkelijk zoveel verschil in ontdekking middels een scherm of via ander contact?
Correspondentie
Als kind schreef ik met zo’n 20 verschillende correspondentievrienden en -vriendinnen over de hele wereld. We stuurden elkaar foto’s over onze omgeving en ik leerde culturen en gewoontes kennen van de andere kant van de planeet. Nu doen ze in principe hetzelfde, alleen komt de wereld steeds dichterbij. En dat kan alleen maar goed zijn. Zo leren we elkaar begrijpen door een gemeenschappelijk spel.
Zonde
Ik heb gamen voor mezelf altijd een beetje zonde gevonden van mijn tijd. Eigenlijk denk ik er nog zo over. Ik lees veel liever of kijk een film op Netflix voor de ontspanning. Tot voor kort, want ik heb een spel ontdekt waar ik verslaafd aan ben geraakt. Het is zelfs zo sterk dat mijn eerste gedachte als ik wakker word over het spel gaat en vlak voordat ik in slaap val zie ik mijn tuintje voor me en wat ik er nog aan moet doen.
Merge gardens
Yep, ik beken het. Ik ben gek op het spelletje ‘Merge Gardens’. In een kort verleden heb ik merge mansion gespeeld maar dat werd ik gauw zat. De beslissing om de Gardens te downloaden was dan ook niet echt spontaan. Maar sinds de app op mijn Ipad staat ben ik verslaafd. Als ik mezelf niet dwing ermee op te houden zit ik uren achter elkaar te spelen.
Ontspanning
En het moet ontspanning blijven. Ik heb zelfs geen excuus dat ik iets kan leren van dit spel. Dus ben ik al zo ver dat ik mezelf toesta dat ik niet overal iets van hoef te leren in dit leven. Maar dan moet het spel mijn leven niet overnemen. En dat heeft wel de neiging. Dus komt de timer er weer bij. Zonder timer besef ik me ineens dat ik de laatste 4 uur niets anders heb gedaan dan voor mijn plantjes en vogels te zorgen in mijn virtuele tuin.
