zingen

Zingend op de fiets

Er moet meer gezongen worden. Als je zingt kan je niet verdrietig zijn. Automatisch verandert je hele stemming. Ook fysiek ga je er op vooruit. Probeer maar eens zingend op de fiets te gaan zitten en let dan op je lichaamshouding. Je hoofd gaat een tikje omhoog, je schouders zakken, je voelt je van binnen en van buiten blijer.

Radio aan

Ik ken veel mensen die de hele dag de radio aan hebben. Vroeger op mijn werk hadden we dat ding ook de hele dag aan. Het werd een gewoonte, waar ik thuis ook niet meer zonder kon. Zodra ik mijn oordopjes uitdeed als ik thuis kwam ging direct de radio aan. Gezellig.

Gewoonte

Van die gewoonte ben ik afgestapt. Ik vind het nu ook heerlijk om stilte te horen. En voor degenen die nu gelijk roepen: ‘Stilte kan je niet horen!’ zeg ik; ‘Ja hoor, probeer het maar eens.’ Doe je ogen dicht en luister naar de stilte. Woon je midden in de stad, zoals ik, zet dan een koptelefoon op zonder muziek. Of wacht op de nacht.

Keuken

Er is een tijd voor stilte en er is een tijd voor muziek. Voor mij is de tijd voor muziek altijd in de keuken. Al ga ik, bij wijze van spreken, alleen even een kopje naar de keuken brengen dan doe ik toch even mijn cd speler aan. Toen het ding kapot ging ontstond er dus ook echt even een leegte. Gelukkig werd die met de kerst weer gevuld toen ik een mooie cd-speler van mijn moeder kreeg.

Dansend en zingend koken en bakken

Ik kan niet koken en bakken zonder muziek en hard meezingen. De wereld en mijn bakkunsten worden er mooier van. Kleine geluksmomentjes kun je zo makkelijk zelf maken. En die gedachte brengt me op een herinnering van een vriendin van mijn nichtjes.

Voor jou, Suus

Hoi Suus, ik ga je even in het zonnetje zetten. Omdat jij ook dat zonnetje altijd doorgeeft. Ik zie, en vooral hoor je in gedachten, nog vaak langs mijn huis fietsen. Hard, heel hard en heel blij, zingend op de fiets. Ik lach. Ik kan niet anders. En kijk uit het raam. Ja, daar gaat ze. Vol overtuiging en vol overgave, uit volle borst, zingt ze mee met de muziek die in haar oor streamt. Heeft ze toevallig geen muziek in haar oor, dan maakt ze die zelf. Voorbijgangers lachen en steken hun duim omhoog. Suus is blij. En Suus is vooral zichzelf. Daarom mag iedereen haar zo graag.

Een ‘zingend op de fiets’ fietspad

Nu las ik onlangs dat er een ‘zingend op de fiets’ fietspad bestaat in Nederland waar aan het begin een bordje staat. Dit fietspad mag je alleen betreden als je zingt. Hardop. Hoe leuk is dat? Ik stem er voor dat ieder fietspad in Nederland die regel overneemt. Het hoeft niet zoveel moeite te kosten. En de gemeenten in Nederland hoeven niet eens geld uit te geven aan bordjes. Want hoe meer ik langs de paden fiets, hoe meer het me opvalt.

Zingen is besmettelijk

Dat zingen besmettelijk is weten we wel. Maar het bewijs wordt geleverd als je ziet en hoort hoeveel mensen er tegenwoordig zingend op de fiets zitten. Nee, niet alleen tieners, maar vooral ook ouderen. Vaak neuriën die wat voor zich uit, maar het begin is er.

Zingende bel

Zo hoorde ik gisteren een ‘zingende bel’. Blijkbaar reed ik nogal aan de linkerkant van het fietspad want ik hoor ineens een heel vrolijk; ‘ringerdiering, ding ding ding, ringerdiering!’ achter me. Op een vrolijk, eigengemaakt wijsje. Hij had blijkbaar geen bel. Of hij had besloten dat deze eigengemaakte bel veel leuker was. En hij had gelijk. Ik lach en ga gelijk aan de kant rijden. Tot mijn verbazing komt er een jochie van een jaar of acht voorbij rijden. Hij geeft me nog een grote glimlach en zingt: ‘Dag mevrouwtje!’

Dikke knuffel

Ik had het joch een dikke knuffel willen geven. Wat heerlijk. En wat kan zo’n klein gebaar van grote invloed zijn. Ik heb mijn hele verdere weg met een warm gevoel en een lach op mijn gezicht gereden. Kleine geluksmomentjes. Koester ze en geef ze aan elkaar door.

www.ellensommer.com