Van donker haar naar grijs haar

Ik ben van nature donker. Dat wil zeggen, ik werd met een bos zwart haar geboren. Dat viel al snel uit en de eerste jaren ging ik als sexy blondine door het leven. Vanaf mijn zesde werd het steeds donkerder. Het zou niet meer zo lang duren voor mijn donkere haar naar grijs haar zou veranderen.

Mein schwarze madonna

Tegen de tijd dat ik tiener was, was ik zwart. Op vakantie in Oostenrijk fluisterde een mooie Oostenrijkse man ‘schwarze Madonna’ in mijn oor. Tot grote hilariteit van de rest van de familie, die zijn zwoele liefkozing had opgevangen. Ik was nog geen zestien en schaamde me dood.

Kaal

Ik ging vanaf die avond als ‘schwarze madonna’ verder. Helaas mocht het niet zo lang duren, voor de eerste grijze haren zich aankondigden. Niet twee of drie, maar gelijk met z’n allen tegelijk. ‘Ach joh, die trek je er toch gewoon uit,’ ging voor mij niet op, want dan was ik hartstikke kaal geworden. Ik ging heel snel van donker haar naar grijs haar.

Van moeders kant of ..

Nu heb ik wel eens gelezen dat de genen van je haar van je moeders kant komen. Ik twijfel daar aan. Want ik heb het haar van mijn vader. Hij is nu 85 en heeft nog een hele dikke bos wit haar. Hij werd op zijn 18e al grijs.

Vroeg grijs

Mijn moeder heeft ook een dikke bos, maar bij haar is het peper- en zoutkleurig. Meer peper dan zout, ook nog. Dus ik blijf erbij dat ik mijn vroeg-grijze haren van mijn vader geërfd zijn.

Zelf verven

En wat doe je dan? Verven, die boel. Ik verf mijn haar vanaf mijn twintigste. Eerst zo één keer in de zes weken, maar al gauw moest dat veel sneller. Het kostte me veel te veel om het iedere keer bij de kapper te laten doen, dus ik kocht een goedkoop pakje bij Kruidvat en deed het zelf.

Haar verven is dodelijk

Ineens werd het vreselijk slecht voor je. Dat zal vast wel eerder het geval zijn geweest, maar toen had niemand het er over. Nu kreeg je er hersentumoren en allerlei engs van. Daarbij was het dodelijk voor de natuur.

Op de natuurlijke manier

Daar had ik natuurlijk weinig zin in, dus op zoek naar natuurlijke haarverf. Henna. Het stonk en het bleef hooguit een week zitten. En ik was rood. Knalrood.

Weg met die verf, ik ga naturel

Ik had het er echt een beetje mee gehad. Op advies van vriendinnen en mijn kapster, waar ik af en toe even voor een kuurtje heen ging, liet ik de verf uitgroeien. Ik ging helemaal natuurlijk. ‘Joh, mensen geven een hoop geld uit om die mooie kleur grijs/wit te krijgen en jij hebt het van nature.’

Het was gemakkelijk

Iedereen vond het geweldig. Wat stond dat me goed. Ik heb het twee jaar volgehouden. Ja, het was vreselijk makkelijk. Nooit meer dat gedoe met die verf. Intrekken, dure conditioner om de boel weer een beetje zacht te maken. Geen handdoeken meer waar de verf nooit meer uitgaat.

Maar zo vreselijk saai

Maar iedere keer als ik mezelf in een winkelruit of, onverwacht, in een spiegel zag, schrok ik. Ik zag mijn oma. Ik probeerde het met wat felle make-up bij te werken maar ik bleef saai en grijs.

Ik was mijn gezicht kwijtgeraakt

Na twee jaar ben ik in alle vroegte naar de winkel gegaan en heb haarverf gekocht. Diezelfde dag werd mijn haar van grijs naar donker. Ik ben nooit zo blij geweest. Ik had mijn eigen gezicht weer terug. Ik was echt mijn gezicht kwijtgeraakt, maar nu (her)kende ik mezelf weer.

Je moet je goed voelen over jezelf

Dus, laat je niets wijsmaken. Als anderen je zeggen dat je er geweldig uitziet, is dat een leuk compliment. Maar het belangrijkste is dat je je er zelf goed bij voelt. En gelukkig zijn er steeds meer voordelige soorten haarverf die ook niet zoveel rommel hebben.