Zang fietspad

Het is er al heel even, maar nu ook in mijn woonplaats: Het Zang fietspad. Het is natuurlijk heel positief bedoeld. Maar toch zet ik er een paar vraagtekens bij. Want allereerst vraag ik me af: ‘Waarom?’ En dan komen er gelijk nog een aantal vragen bij me op. Zoals of je dan niet mag zingen op een ander fietspad die het officiële bordje niet heeft gekregen.

Regels

We zijn dol op regeltjes hier in Nederland. En ik zou me maar zo kunnen voorstellen dat er mensen zijn die zich aangesproken voelen als ze zo’n bordje aan het begin van het fietspad zien hangen. ‘Dit is een officieel Zangfietspad’. Om het nog duidelijker (en officiëler te maken) hebben ze met grote witte muzieknoten op het asfalt aangegeven, waar je dan precies op het fietspad je lied mag zingen.

Lachen

Ik dacht in eerste instantie dat het een grap was. Dat is natuurlijk ook een beetje zo. Of zijn we al zo ver heen dat we willen commanderen wanneer iemand wel en wanneer iemand niet mag zingen buiten? Want komt er nu iemand hard zingend voorbij langs mijn huis denk ik onwillekeurig dat het hier nog niet ‘mag’, nog even wachten tot je op het hiervoor bestemde pad bent aangeland. En dat moet niet gekker worden natuurlijk.

Fantaseren

Ik zie het voor me. Zolang je over de muzieknoten rijdt mag je luidkeels zingen, maar zodra je rechts- of linksaf slaat moet je direct je mond houden. Ook al zit je midden in een regel. Want op die paden staan geen noten en er hangt geen bordje! En dat bordje is nu juist om jou de regels te vertellen van wat je wel en wat je niet mag doen op de fiets.

Voorstellen

Kijk, ik kan me voorstellen dat ze een bordje neerhangen met bijvoorbeeld de tekst dat je al fietsen geen gebruik mag maken van je mobiele telefoon. Dat kost je namelijk iets van € 120,00 als je gepakt wordt. Ja, het is belachelijk veel geld, vooral als je op een fietspad fietst. Maar daar kan ik nog een beetje inkomen. Op de openbare weg is het levensgevaarlijk. Maar zingen?

Zingen

Op zich ben ik er helemaal voor. Ik zing graag en lach ook graag naar de mensen die ik tegenkom. Ik ben op zich best een vrolijk mens. Maar ze moeten me niet gaan vertellen wanneer ik (mag) moet gaan zingen. Zingen is iets spontaans. Daar moet je zin in hebben. En misschien heb ik wel helemaal geen zin om te gaan zingen op die ene kilometer die men daarvoor heeft bedacht. Nogmaals, het is goed bedoeld. Het is grappig, maar er zit ook iets van een controle in. En daar hou ik niet van. Want wat is het volgende? Een ‘vloek fietspad, een schreeuw fietspad, scheldfietspad, lachfietspad, moppenfietspad, dronken fietspad’, ik kan er nog heel veel meer bedenken. En dan is het langzaamaan niet leuk meer.