Het valt me op dat ik de afgelopen weken een bovengemiddeld aantal keren het liedje Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder hoor. Ramses werd vertolkt door een middelmatig doch enthousiast koortje op de lentemarkt in Hattem, kwam via de radio bij me binnen en op Koningsdag mocht ik een wervelende versie tot me nemen in de binnenstad van Zwolle. Waarom?

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Bij alle niet-alledaagse gebeurtenissen vraag ik me dat af sinds Robin er niet meer is. Vanuit de hoop waar ik het in mijn vorige blog over had, wens ik overal een soort van ‘teken’ in te zien en ik wil niets meer aan het toeval toeschrijven.

https://youtu.be/T2o_FXHxYJY

Dus… Waarom laat Robin mij dit liedje de afgelopen weken zo vaak horen? Om die vraag te kunnen beantwoorden moet ik eerst kijken wat er verder allemaal is gebeurd. Misschien moet ik daarvoor nog iets verder terug dan een paar weken geleden. Tenslotte is dit ‘teken’ een gevolg van eerdere gebeurtenissen. Wat is er dan gebeurd? Oke, ik licht een tipje van de sluier op. Alles vertellen zou mensen tekort doen of verraden en dat kan niet de bedoeling zijn van een online blog.

Mannen over de vloer

Het kernwoord was ‘dating’…. Tinder, E-matching, Facebook en zelfs LinkedIn, via alle kanalen kwamen de (soms bijna) vrijgezelle heren in mijn mailbox. Om diverse redenen verdwenen negen van de tien berichtjes in de digitale prullenmand, maar een aantal bleef hangen voor ‘nader onderzoek’. Zo kwam het dat ik achtereenvolgens diverse afspraakjes heb gehad.

Ik vertelde het al, ik noem geen namen…. Maar eigenschappen noemen kan geen kwaad toch? Als disclaimer meld ik vooraf even dat iedere overeenkomst met de vermeende werkelijkheid op puur toeval berust 🙂

Als eerste ontving ik een man die ik al heel lang ken. Al twintig jaar zelfs. Een heerlijke vent bij wie ik me thuis voelde. Oke, hij kwam bij mij, maar bij hem ervoer ik een gevoel van thuiskomen. Het mocht echter niet zo zijn… De tweede man was een lijfelijke zegen. Alle hoeken van de kamer heb ik gezien….. Dat het verder niks kon worden, wist ik eigenlijk al vanaf het begin. Maar man man, wat heb ik genoten. Daarna volgde een aantal stuk voor stuk lieve mannen, die na één of twee dates toch niet bij me bleken te passen.

Rust en bewondering

Nu ik weer ‘date-loos’ ben merk ik dat er een bepaalde rust over me komt. Rust die waarschijnlijk erg goed voor me is. Ik zal eerlijk zijn, ik moet mezelf bij kop en kont pakken om niet weer op Tinder te kijken en een volgend avontuur in te gaan. Maar ik hou het vol. Waarom? Omdat Robin tegen me zegt: ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder.’ Dat doe ik nu even. Met elke dag brandende kaarsjes bij Robins foto. Ik zing heel hard, ik vecht voor wat ik waard ben, ik huil onbedaarlijk, ik bid tot iedere god die ik ken, ik lach zo hard dat ik moeite heb mijn plas op te houden, ik werk me drie slagen in de rondte en….. ik bewonder…. hem.

Liefs, Miranda

Meer blogs van Miranda vind je op Vizier van een vrouw

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!