Alleen

De een kan het makkelijk af, de ander vindt het vreselijk. Ik behoor tot de eerste categorie. Ik vermaak me prima. Natuurlijk vind ik het heel gezellig om met vrienden en familie te zijn. Maar ik heb ook de rust nodig van het alleen zijn. Ik zou nooit als kluizenaar willen leven, maar dat is een ander verhaal.

Gedwongen

Het is ook een ander verhaal als iemand ‘gedwongen’ alleen moet leven. Mijn moeder voelt zich vaak alleen. Dit betekent niet dat ze geen mensen om zich heen heeft. Maar na een huwelijk van 63 jaar, mist ze mijn vader ontzettend. En niemand kan zijn plaats innemen. Dus hoeveel mensen er om haar heen zijn maakt niet zoveel uit, zolang hij er niet tussen zit.

Verlies

Het gaat dan meer om het gevoel van verlies, dat haar eenzaamheid vergroot. En dat laatste valt niet mee wanneer je alles altijd samen deed. Ik vind het moeilijk om alles altijd samen met iemand te doen. Ik mis de vrijheid, die ik voel als ik alleen ben. Niet dat ik bijzondere dingen ga doen, maar ik voel me het meest vrij zonder iemand om me heen.

Alleen weg

Zo zie ik er ook niet tegenop om alleen weg te gaan. Of dit nu voor een dag is, of voor een hele vakantie. Integendeel, zou ik haast zeggen. Ik ga graag met een vriendin op vakantie maar als ik alleen ga, heb ik een andere tijdsindeling. Andere ervaringen. Allebei zijn ze leuk, en voor mij zijn ze allebei belangrijk.

Vraag

Ik word vaak gevraagd of ik er niet tegenop zie twee weken op stap te gaan, zonder een reisgenoot. Nee. Ik kijk ernaar uit. Mis ik iets? Niet alleen in de vorm van die reisgenoot, maar is er iets mis met mij? Geen idee. Ik denk er weleens over na, waarom ik dit zo graag doe en waarom het zelfs echt nodig is voor mij dit zo af en toe te doen…

Beste vriend/vriendin

Ik heb het antwoord gevonden. Ik heb mijn allerbeste vriend/vriendin gevonden in mijn verhalen, in mijn notitieblok. Niets ten nadele van mijn fysieke vrienden en familie, maar tijdens het schrijven voel ik me helemaal verbonden met dat wat ik schrijf waardoor het een band geeft.

Nooit alleen

Zodoende ben ik nooit alleen. Nooit. En om de reden dat die innerlijke stem soms heel zacht klinkt, vaak bijna niet te horen is, moet ik af en toe alleen zijn. Moet ik af en toe die rust hebben. Om te luisteren. Om te schrijven. Het is voor mij het mooiste cadeau dat ik ooit gekregen heb.