Het regent als we met de Aerobus naar ons hotel in Lissabon rijden. Maar als we aankomen op Rossio, een groot plein dat het hart van Lissabon blijkt te zijn, breekt de zon door en worden we onmiddellijk ondergedompeld in een gezellige drukte van mensen en verkeer.

Bedelaars

We worden aangeklampt door een bedelaarster met een kind op haar arm. Ik houd een muntje van 50 euro voor haar neus en vraag naar Hotel Mundial. Ze kijkt me wazig aan en blijft maar herhalen en knikken: “Sim, Mundial, ja Mundial”. Ze kan ons duidelijk niet helpen en teleurgesteld slentert ze verder. Maar even verderop heeft een Portugees ons gadegeslagen en wijst ons alsnog de weg naar ons hotel.

Steak met patat

Als we bijgekomen zijn van de reis, gaan we nog even terug naar dit plein. We eten een steak met patat in restaurant Siuça, een onvermijdelijke pleisterplaats tijdens een slentertocht door Lissabon. De kaart verraadt geen Portugese cuisine, de steak wordt als altijd rare, medium of well-done gegeten en patat is er overal bij, waar je ook gaat eten in Europa.
Als we gegeten hebben, is het inmiddels avond en kunnen we op het terras van dit restaurant terecht voor een cappuccino, ook overal verkrijgbaar. En in Lissabon heb je er al eentje voor 1,25 euro. Het is eind september en de temperatuur blijft aangenaam, zo’n 23 graden.

Smoeltjes kijken

We krijgen een gemêleerd gezelschap aan voorbijgangers te zien. Het is kijken en bekeken worden. Wij noemen het altijd “smoeltjes kijken”. Een Portugese student komt met zijn tekeningen langs en biedt deze te koop aan. Twee Roemenen bestoken het terras met accordeon en tamboerijn. Dan volgen weer de bedelaars. Een jong meisje in een kleurige lange rok met kindje op haar arm, kijkt ons smekend aan en houdt het lege zuigflesje van haar baby voor onze neus. Ik geef haar een muntje en ze bedankt vriendelijk. Dan een oud vrouwtje geheel in het zwart, haar gezicht vol wratten, dat ons, nadat ze haar muntje in ontvangst heeft genomen, dankbaar zegent.
Even verderop schuift een oude Portugees voorbij, in keurig geruit colbert, grijs kortgeknipt haar, voetje voor voetje schuifelt hij maar hij komt vooruit. Chique dametjes met schoothondjes komen het restaurant bezoeken en een broodje eten. Heren in strakgesneden maatpak zitten bij elkaar met een glaasje port.

Zien en gezien worden

We flaneren even in ons mooiste zomerpak over het plein waar het inmiddels donker is geworden en steeds stiller.
De andere dagen verkennen we Lissabon per open dubbeldekker en een oud trammetje. Door de oude wijk Alfama gaan we met lijn 12 heuvel op en heuvel af, de remmen gieren en knarsen en de bestuurster draait behendig aan de stuurhendel. Om af en toe even te stoppen, haar hoofd uit het open raampje te steken en om een of andere reden in een scheldpartij uit te barsten naar een argeloze voorbijganger. Het zal allemaal wel bij de Mediterrane cultuur horen. Dan stopt ze halverwege en moet de hele inhoud eruit, het hellende straatje opklimmen en bij een volgende halte weer in een volgende tram lijn 28 vanwege een opbreking. Het straatje is afgesloten en op de rails ligt een hoop puin en veel oud houtafval. Waarschijnlijk overblijfselen van de branden die er tijdens de hete zomer gewoed hebben. Een oude kromme Portugees klautert moeizaam omhoog naar de volgende halte en scheldt tegen mij. Ik kan uit zijn Portugese gebrabbel opmaken dat het er nu altijd zo toegaat in Portugal, dat verdomde Portugal. Hij is duidelijk kwaad op zijn land.

Bezienswaardigheden van Lissabon

Vier dagen zijn we in Lissabon en we genieten van de Fadozang in O Forcado, de port en de behulpzame Portugezen. We wandelen langs de Taag en bekijken de vele bezienswaardigheden zoals de toren van Belem, het Jeronimosklooster, het kasteel Sao Jorge en de brug 25de Abril met het Christusbeeld. We worden misselijk in de taxi die ons met een snelheid van zo’n 80 kilometer per uur door de stad loodst, krijgen zere voeten van het vele klimmen en dalen door de nauwe straatjes en kramp in onze vinger van het steeds weer drukken op het knopje van onze camera.
Maar we hebben vier fantastische dagen gehad in Lissabon. De stad heeft ons hart gestolen.

Dit artikel is van Manja Herstel.

https://sophiamagazine.nl