Boekrecensie Feniks op de Finca – Ema Sindelarova
Eindelijk, het tweede boek van Ema Sindelarova, Feniks op de Finca, is uit. Heb je ook zo genoten van haar eerste boek, Tranen van een feniks? Haar onbevangen, kwetsbare manier van schrijven smaakt naar meer. Je hebt het gevoel alsof je tegenover haar op de bank zit, terwijl ze je haar verhaal vertelt. Ook dit boek heb ik verslonden.
Finca
Emma heeft haar droom waargemaakt en is samen met haar partner vertrokken naar Spanje. Daar hebben ze een oude finca gekocht met een groot stuk grond eromheen. Het is de bedoeling dat ze van het land gaan leven, maar eer het zover is komen ze nog heel veel moeilijkheden tegen.
Reizen
Ten eerste moeten ze wennen aan een nieuw land. De taal en de gewoonten van de plaatselijke bevolking is even wennen. Ook mist Emma haar vrienden en familie. Haar vriend heeft het ook moeilijk zijn kinderen zo ver weg te weten. En zoals in alle relaties stellen deze moeilijkheden ook de relatie van Emma en Bas op de proef.
Verbouwing
Dat een verbouwing in Spanje anders gaat dan in Nederland horen we ook weleens in televisieprogramma’s als ‘Ik vertrek’. Nu waren Emma en Bas niet zo naïef als sommige andere emigranten, maar toch komen ze hier ook voor verrassingen te staan. Vergunningen, laksheid, onverwachte strubbelingen, het is maar goed dat ze ook hier gauw mensen leren kennen die hen graag willen helpen.
Langzaam
Hun paradijsje groeit langzaam en je krijgt veel bewondering voor het stel hoe verder je in het boek komt. Ze hebben er heel veel voor over, maar dan lijkt het toch ook een schitterend stuk land te worden, met precies wat ze voor ogen hebben. Ook dit verhaal is biografisch en als je weet dat Emma gecertificeerd homeopaat is, kan je je voorstellen dat ze ook graag in haar enorme tuin veel kruiden en geneeskundige planten wil zien.
Ademloos
Ik heb het boek ademloos uitgelezen en ik kan alleen maar wensen dat ik ooit nog een keer welkom ben haar te bezoeken in haar prachtige thuis in Spanje. Tot die tijd lees ik het boek graag nog een keertje en droom ik met haar mee van een prachtige tuin en gezellig en knus huis in de zon.
You might also like
3 Comments
Haha, Ellen, ja hoor, het is de oogsttijd voor de amandelen, olijven komen in december, dus nee, winter hebben we niet … 🙂 Of wel een beetje, we zijn in de bergen, maar de winter betekent geen rust, integendeel: het is niet zo heet en de grond is een beetje vochtig, dus tijd om grote dingen te doen. Rust heb je in de zomer, dan zorg je alleen dat de boel niet uitdroogt, inclusief jezelf…
Hi Ellen,
dankjewel voor je recensie, zo fijn om iets te horen van een lezer!
En ja, je bent welkom op de Finca de los Morciguillos om een kijkje te nemen, of dat klopt met het beeld, dat ik in mijn boek schets!
Laat wel eerst even weten, want misschien zijn we net ergens amandelen aan het oogsten…
Liefs van Ema (Emma)
Hoi Ema, het zou heel leuk zijn een keertje te komen kijken, maar dat zal nog wel even duren hoor. Is het nu oogsttijd? Zie je, ik heb er echt totaal geen verstand van. Hopelijk krijg je een beetje rust in de wintertijd. Groetjes Ellen