De Azoren

De Azoren bestaan uit negen eilanden in de Atlantische Oceaan. Ze behoren bij Portugal en hebben jaren, bijna onopgemerkt in de oceaan doorgebracht. Tot een aantal jaren geleden de reisorganisatie TUI een vlucht ging uitvoeren naar het grootste eiland Sao Miguel. Ik mocht mee, samen met een vriendin en nog een heel aantal reisagenten.

Ponta Delgada

We vlogen naar Ponta Delgada, de hoofdstad van Sao Miguel. Het hotel waar we verbleven was een mooi, maar zakelijk, stadshotel. Toerisme stond nog in de kinderschoenen. We werden door de plaatselijke bevolking met argusogen bekeken.

Uitstapjes

Toch konden we al wel een aantal uitstapjes maken. En er waren aan de haven een paar restaurantjes geopend. Daar zaten dan ook alle toeristen van het eiland. Want de rest van het eiland was nog niet zo ingericht op toeristen in die tijd.

Sete Cidades

Een van de uitstapjes die we hebben gemaakt was een tocht naar Sete Citades. De weg ernaar toe was al schitterend. Overal bloeiden de hortensia’s in het wild, langs de kant van de weg. Bij het meer aangekomen vertelde de gids ons de legende. Het meer bestaat uit twee delen. Het ene deel is helderblauw, het andere deel van het meer is groen.

Legende van de twee meren

Het verhaal gaat dat er lang geleden een mooie prinses woonde in het paleis van haar vader. De koning verbood zijn dochter naar buiten te gaan. Maar de mooie prinses verliet stiekem iedere middag het paleis en kwam op een van haar tochtjes een herder tegen. Het was liefde op het eerste gezicht. De herder verzamelde al zijn moed en vroeg de koning om de hand van zijn dochter. Die weigerde. De laatste keer dat de twee jongelui bij elkaar kwamen om afscheid te nemen huilden ze samen dikke tranen. De ogen van de herder waren blauw. Hij huilde het blauwe meer vol. De ogen van de dochter waren groen. Zij huilde zoveel dat het groene meer volstroomde.

Walvis

Een andere tocht die me altijd bij zal blijven was de boottocht met als belofte dolfijnen kijken. En als we geluk hadden zouden we misschien ook nog een walvis zien. We voeren al een aantal uren en zagen nog niets. Tot de kapitein van het schip een melding kreeg dat er verderop het spuiten van een walvis gesignaleerd was.

Niet storen

Als een dolle zette hij koers naar de bewuste plek. Samen met nog een heel aantal toeristenboten van andere eilanden uit de Azoren. Ik kreeg er al een beetje een naar gevoel van. Ik wil best een walvis zien, maar ik wil die dieren niet teveel storen. Maar de walvis deed wat hij het beste doet. Hij ging z’n eigen gang.

Nieuwsgierig

Teleurgesteld draaide de kapitein de boot terug naar de kade. Alle toeristen aan boord bleven aan de linkerkant staan kijken waar de walvis het laatst gezien was. Mijn vriendin en ik stonden rechts. Heel langzaam kwam er precies naast de boot een reuzegevaarte omhoog en keek ons met één oog nieuwsgierig aan. We konden hem aanraken.

Doei

Een paar seconden stonden en ‘zwommen’ we oog in oog. Tot de rest van het gezelschap het in de gaten kreeg en zich met een schreeuw naar onze kant bewoog. De walvis hield het voor gezien en verdween weer langzaam naar de diepte. Om ons even later nog even gedag te zwaaien met zijn staart.

Scholen dolfijnen

Mijn vriendin en ik waren stil, terwijl iedereen enthousiast om ons heen stond te kwekken en de laatste foto’s probeerden te maken. We werden vergezeld door scholen dolfijnen terug naar de kust. Ze speelden met de golven van de boot en hadden de grootste lol.

Ananas

Er zijn veel ananasplantages op het eiland die je kunt bezoeken. In de winkel kun je letterlijk alles met ananas kopen. Van zeepjes tot olie. Van snoepjes tot likeur. Als je er met de auto op uit gaat, ruik je overal de geur van verse ananas.

Restaurants

We vonden een heerlijk visrestaurant aan de haven. De prijzen waren goedkoop en de vis was die ochtend gevangen. Ik kan nog vaak terugdenken aan dat eilandje in de oceaan. Ik ben benieuwd hoe toerisme het eiland veranderd heeft. Misschien de volgende keer eens een ander eiland van de Azoren bezoeken…