Eén van de mooiste uitvindingen van God is de zonsopgang. Na de eerste twee ellendige ochtendstonden in de refugio´s hadden we het begrepen. We hadden geleerd ons als mieren te gedragen. Het onophoudelijk gefluister, geritsel, gehoest en gekuch en het bijbehoren toiletevenement had ons uitslaapfestijn dusdanig in de war gestuurd, dat we ons noodgedwongen bij de friemelende werkmieren hadden aangesloten. Dankzij dit aanpassingsvermogen ontdekten we het verrukkelijke uur van de zonsopgang. In de valleien die ‘s nachts door een zilverkleurige deken worden toegedekt, pinkte hier en daar nog een lichtje van een eenzame boerderij of schaapstal. Stillekensaan doofden de lichtjes en toverde de opkomende zon een feest van duizenden fonkelingen op die deken van zilverstof. Het was adembenemend mooi. Zelfs de meest luidruchtige pelgrim dempte zijn stem en zijn stap totdat de eerste vogels luid kwetterend de stilte doorbraken en aan hun dagelijkse insectenjacht begonnen.

Pelgrimstocht kan ook een spirituele uitdaging zijn

Hoe ouder ik word des te meer ik word verscheurd door de tweespalt in de natuur. De immense schoonheid ervan en de gruwelijke keerzijde. De elegantie van het tere vogeltje en de wreedheid van zijn snaveltje, waardoor bijna transparante en onschuldige insecten doorpriemd worden.

Volgens het oeroude Bijbelverhaal werd onze wereld in zeven dagen geschapen. God keek er naar en zag dat het ‘goed’ was. Ik heb er heel veel jaren over moeten nadenken alvorens ik de betekenis van het woordje ‘goed’ begon te verstaan. In mijn ogen was er veel ‘niet goed’. God zei echter niet: ‘Ik vind mijn schepping mooi, of prachtig, of volmaakt’. Nee, het was ‘goed’ voor waartoe de schepping moest dienen. Ik moet eerlijk bekennen : ik begrijp er geen jota van. Achter Zijn Idee kan ik me niet scharen, maar ik neem aan dat mijn verstand te klein is om het te begrijpen. Ik sta dan ook vol ‘bewondering’ voor die mensen die het allemaal wel snappen en elkaar uitmoorden, omdat ze ervan overtuigd zijn dat hun Godsdienst – hun dienst aan God – de juiste is. Ik weet alleen : ik zit er midden in en ik moet mee, zowel met de schoonheid van de Schepping, als met de gruwel.

Terug naar de realiteit

Mijn pelgrimstocht ligt nu al een hele tijd achter de rug. Heerlijke, zorgeloze periode waarin een matras de hemel op aarde was en een paar sappige perziken smaakten als de appels uit het Paradijs. In de maand augustus van dat jaar, werden Frieda en ik weer twee normale, ietwat saaie burgerdametjes. Ik met pensioen, Frieda terug in de mallemolen van het heen en weer rennen tussen kantoor, fax, computer en de huishoudelijke beslommeringen.

Iedere daad heeft een gevolg

Ooit vlogen twee reusachtige stalen vogels het hart van New York binnen en sindsdien is er veel veranderd. Ons burgerlijk bestaantje staat op losse schroeven. Een dagelijkse portie mensenleed wordt breed over het televisiescherm uitgesmeerd en is in plaats van ons brood, ons ontbijt, onze lunch en ons avondmaal geworden. Men heeft mij geleerd dat iedere daad een gevolg heeft. Ze noemen dat de wet van oorzaak en gevolg. Wel, dan zou ik niet graag in Gods schoenen staan, maar ja, dat is een ander verhaal. Bij het bewonderen van de Spaanse zonsopgang, nu enkele maanden geleden en honderd ervaringen rijker, dacht ik nog niet zo scherp na.

Moedig zette ik mijn pelgrimstocht voorwaars

De jagende vogeltjes waren nog klein en schattig om te zien… Zo schattig dat ik mijn plannen om huiswaarts te keren, vergat en moedig voorwaarts ging. De rugzak werd met de dag minder zwaar. Mijn tailleomvang werd ook minder en mijn humeur was uiteindelijk niet meer kapot te krijgen. Het één-worden met de rugzak is niet gelukt. Het is en blijft een onhandelbaar ding, dat een eigen leven leidt en op bepaalde tijdstippen een voorkeur krijgt om naar links of naar rechts over te hellen. Het ijzeren frame dat de hele boel moest ondersteunen, maar onbarmhartig mijn lendenen ranselde, heb ik eruit gepeuterd en in een container van de stad Léon gekieperd.

Lees ook deel 1 en deel 2.

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!