Zonder lippenstift voel ik me onverzorgd en kleurloos. Al heb ik mijn oudste kleren aan en ziet mijn kapsel er verpieterd uit: even wat kleur op mijn lippen en ik oog meteen weer een stuk florissanter. Tenminste, als ik de juiste kleur te pakken heb. Het grote probleem is dat zo’n stift een keer op gaat, en als je dan dezelfde weer wilt kopen, blijkt dat de fabrikant hem uit de collectie heeft genomen.

Zo had ik ooit een dieprode, frambozenkleurige lippenstift gevonden die ik overal bij kon dragen en waarmee ik me happy voelde. Toen ik tot mijn chagrijn merkte dat hij begon op te raken, ging ik een aantal parfumerieën af op zoek naar iets in min of meer dezelfde kleur. Elke keer kwam ik thuis met een miskoop. Ik gaf ze aan vriendinnen of ze belandden in mijn toilettas, om later alsnog weggegooid te worden.
Maar deze keer, dacht ik, overkomt dit me niet meer: ik ga nu namelijk een duurder merk uitproberen. Met de oude stift zet ik een streepje op de muis van mijn hand en bij de testers kijk ik dan net zolang tot ik een kleur vind die met mijn favoriet overeenkomt. En dan zet ik daarmee een streepje ernaast om helemaal zeker te zijn.

Maar je hebt er geen idee van hoeveel verschillende kleuren frambozenrood er bestaan! En als je hand vol staat met allerlei rode streepjes, zie je door de bomen het bos niet meer. Toch denk ik ditmaal dat ik met een bepaalde kleur aardig in de buurt van mijn oude stift kom. Zie je wel, zeg ik tegen mezelf, je moet gewoon eens bij de duurdere merken kijken: goedkoop is duurkoop.

Ik veeg mijn streepjeshand schoon en laat de in een prachtige zwarte huis gestoken stift inpakken bij de verkoopster. “Is het een cadeautje?” vraagt ze. “Ja, het is een cadeautje.” Voor mezelf, denk ik erbij. Op de kassa slaat ze bijna vijftig gulden aan, en daar moet ik toch even bij snikken.

En als ik eenmaal thuis bij mijn eigen vertrouwde badkamerlicht het dure kleurtje op mijn lippen smeer, slik ik weer. Te licht, te flets – kortom, mijn zoveelste miskoop. Ik neem me voor voortaan gewoon maar weer bij de goedkopere merken te zoeken. De afgedankte stiften geef ik wel aan mijn neefje, voor zijn kleurboek.

Wil je meer artikelen lezen van Manja Herstel?

• Atjehstraat 20, drie hoog
• Premier Amour Parijs
• Oud, maar nog niet afgedaan
• Nederlands leren aan vluchtelingenkinderen
• Een band voor het leven. Met wie heb jij dat?
• Verrassend voordelig naar Delft, de stad van Vermeer
• Wat maakt Nederland zo gelukkig?
• Geluk op een sombere winterdag kost niets
• Elke dag iets te vieren

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!