• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Search results for love. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Muren
9 April 2024

Muren

Waar komt toch het idee vandaan dat we muren moeten bouwen om de ‘vijand’ buiten te sluiten? Ik las pas weer dat er een grote lange muur gebouwd gaat worden tussen de Dominicaanse Republiek en Haïti. Als reden wordt opgegeven dat de mensen uit Haïti overlast veroorzaken in de Dominicaanse Republiek. Dat zal best waar zijn want die mensen zijn straatarm, maar de Dominicanen zijn ook niet bepaald rijk te noemen.

Groen gras

Toch is het gras altijd groener aan de overkant. En waar de Dominicaanse regering, samen met het volk, brood in zag was toerisme. Terecht want de stranden zijn schitterend en de zee is blauw. Tel daarbij de verse kreeft en krab die iedere dag gevangen wordt en je hebt een begin van een luxe resort voor rijke westerlingen. Dat de lokale bevolking weinig meekrijgt van de tonnen die verdiend worden in die megagrote hotels is te betreuren, maar ‘zo werkt het nu eenmaal’.

Investeren

Er moet tenslotte eerst geïnvesteerd worden in die luxe dorpen langs de zee. En geld was er niet. Dus komen de aasgieren uit het buitenland en beloven de bevolking werk en rijkdom. Dat eerste bestaat uit kamers schoonmaken en zich rot werken voor de rijke toeristen. De fooien gaan naar de baas. Net als de 200 dollar per nacht voor een kamer. Die moet zijn investering er eerst uithalen tenslotte.

Overblijven

En wat er overblijft zijn kleine, stoffige hutjes langs de kant van de weg waar de lokale bevolking hun waar tentoonstelt. Prachtige kunstwerken worden voor een paar cent verkocht aan de rijken. Zodat ze toch nog een graantje mee kunnen pakken van die toeristen. Voor de rest zijn ze hun stranden kwijt. Er lopen mannen met geweren langs het strand. Uit veiligheid van die toeristen die heel graag naar de Dominicaanse Republiek willen maar het liefst geen bruine mensen tegenkomen tijdens hun superluxe vakantie.

Voorwaarden

Ze eisen Caraïbische sferen maar wel op hun voorwaarden. Zo zag en hoorde ik een stel Amerikanen met overgewicht afdingen bij een hutje. Zij wilde toch dit handgemaakt beeldje voor 3 dollar proberen te bemachtigen in plaats van de 5 dollar die de mevrouw ervoor vroeg. Thuis hebben ze waarschijnlijk kunst aan de muur voor 30.000 dollar. Maar het gaat om het ‘spel’. Ik ben met een rood hoofd weggelopen en nadat het stel wegliep, heb ik een zelfde beeldje gekocht voor 10 dollar. En ik had het gevoel dat ik ver onderbetaald had.

Werk

Maar sommige Dominicanen hebben tenminste werk. En dat is nu juist wat de Haïtianen ook willen. Dus komen ze in grote getale naar het andere eind van hun eiland. Ze worden niet aangenomen want ze zijn anders en horen er niet. Dus gaan ze stelen, van de rijken. Zodat er nog meer politie en militairen op straat en de stranden verschijnen. Aan hun kant van het eiland is de zee ook blauw en de stranden ook geel. Waarom leren ze dan niet van hun buren en beginnen ook in Haïti toeristenressorts?

Leren

Misschien is het omdat ze zien wat er gebeurt in de Dominicaanse Republiek. Misschien is er het geld niet om te investeren. Of zien ze de uitbuiting en hebben daar geen zin in. In plaats daarvan drinken ze liters rum op hun lege stranden en proberen te vergeten dat ze arm zijn. Totdat er een of andere politicus opstaat en vindt dat er een muur moeten komen tussen zijn Dominicaanse Republiek en Haïti. En ook hij denkt dat het gaat werken, ondanks wat de geschiedenis ons heeft geleerd.

Politiek

Ik ben helemaal niet politiek onderlegd. Daarom weerhoud ik me vaak van kritiek. Maar ik weet wel dat het bouwen van muren veel geld kost. Daarbij laat geen mens zich weerhouden over een muur te klimmen. Dus moeten er ook langs die muren een hele rij mannen met geweren geplaatst worden. Ook is het menselijk dat als er iets afgesloten wordt wij naar binnen willen. Dus blijft men proberen. Zo’n muur gaat niet alleen heel veel geld kosten maar ook mensenlevens. En wie zit daar nou op te wachten?

Samen

Dus roep ik het nog maar eens, niet de verwachting hebbende dat er een Dominicaan naar mij zal luisteren. We kunnen alleen problemen aanpakken door die samen op te lossen. Je bent bevoorrecht om samen op een eiland te wonen. Ga dan ook samen aan de slag. Leer van elkaar en verwelkom je publiek met jouw kunst, jouw sfeer en jouw gewoonten. Drink samen met de toeristen een glas bruine rum en laat ze ervoor betalen wat ze thuis gewend zijn. Serveer ze verse kreeft die jijzelf hebt gevangen in die blauwe zee. En open samen met je buurman een hotel aan je prachtige strand, gebouwd en gestoffeerd door lokale bewoners.

Terug

Pak een van je oude busjes en rijd de toeristen van de ene naar de andere kant en weer terug. Zo proeven ze de sfeer van beide gedeelten van het eiland voor een prijs. Dan kom ik terug. Of dat nu in Haïti is of in de Dominicaanse Republiek. Ik kom heel graag terug naar jouw authentieke eiland. En ik wil graag met jou gaan zwemmen en rum drinken en kreeft eten. Haïtiaans of Dominicaans, jullie zijn me allen even lief. Afbreken die muren!

Read More
1 Comment

Reizen

Oma dag
4 April 2024

Oma dag

Ik word vanmorgen wakker met allemaal berichtjes op mijn telefoon. Dikke knuffels op deze ‘oma-dag’. Vandaag is het 3 april en zou mijn moeder 88 jaar zijn geworden. Het is nog steeds wennen dat ik nu rustig aan kan doen en me niet hoef te haasten en met gebak naar haar toe hoef te fietsen. ‘Voor het geval dat er al visite komt in de ochtend om een kopje koffie te drinken.’ Dan moet er wel gebak zijn natuurlijk.

Jarig

Hoewel ze zei dat ze nooit zo om haar verjaardag gaf, was ze stiekem altijd wel heel blij op haar verjaardag. Dat ze al haar ‘kuikens’ om zich heen had gebeurde doorgaans niet zo heel veel. Wel kwam iedereen regelmatig maar niet vaak allemaal tegelijk. En ze straalde als middelpunt tussen al haar ‘liefies’. Ze vond het niet fijn om oud te worden. Ze was juist altijd degene die het voortouw nam, die oplossingen zocht net zo lang tot ze gevonden waren en ze had veel energie.

Ouder

Tot ze ouder werd en ineens dingen niet meer kon. Ze wilde er lange tijd niet aan. Een rollator was voor ‘oude mensen’, en zij was met haar 85 jaar nog niet zo ver. ‘Ze doen alsof ik kinds ben,’ was een andere uitspraak die ze soms riep uit frustratie dat ze niet alles zo duidelijk meer wist en begreep. Haar wil was nog veel sterker dan haar lichaam. En ondanks de vele, geweldige, hulp wilde ze zo graag alles nog zelf doen.

Gemis

Ik mis haar, soms zo erg dat het letterlijk zeer doet van binnen. Ik mis onze gesprekjes over de telefoon en haar knuffels als ik het even moeilijk had. Zo vaak denk ik nog dat ik het haar even moet vertellen als er iets leuks is gebeurd om me vrijwel direct te realiseren dat ik niet meer de telefoon kan pakken. Hoe fijn zou het zijn als er een satelietverbinding met de hemel bestond? Iemand, heren/dames uitvinders en techneuten, voel je geroepen dit voor elkaar te krijgen!

Medium

Ik luister en kijk wel eens naar die programma’s waar een medium aan het woord is. Niet wetend wat ik er van moet geloven. ‘Voelt’ het goed dan wil ik het graag aannemen, maar er zijn ook momenten en ‘gesprekken’ waar ik totaal niets bij voel en die volgens mij van begin tot eind verzonnen zijn. Op zich is het natuurlijk best heel vriendelijk dat er mensen zijn die ons troost willen bieden, door in contact te staan met dierbare overledenen. Aan de andere kant lijkt het me lastig om te kunnen slapen als je daadwerkelijk de hele boel beduveld. Voor veel geld vaak.

Vertrouwen

Dus vertrouw ik liever op de band die er tussen mijn moeder en mij bestond (en bestaat). Ik geloof heel sterk in een leven na de dood. Alles heeft zin en het kan er bij mij niet in dat wij mensen hier 85 jaar op de aarde ronddollen zonder dat daar een doel voor is. Zomaar voor de leuk. En voor veel mensen is het leven best zwaar. Dat zou dan totaal geen zin hebben als er niet iets na zou komen. Nee, ik weet zeker dat het niet afloopt met de dood van je lichaam.

Gesprek

Dus heb ik vanmorgen een gesprek met ‘oma’. Ik vertel haar over de berichten en dat iedereen even stil staat bij haar leven op aarde vandaag. Hoeveel we van haar houden en hoeveel ze voor ons betekent. Ik zeg haar dat we iets lekkers bij de koffie nemen vanavond, misschien een advocaatje met slagroom. En dat we samen lachen en herinneringen ophalen, elkaar knuffelen. Ik voel een warm gevoel door me heen gaan. Ik hoor haar stem: trots is ze op ons, en zo heel erg blij dat we elkaar hebben en dat ze het goed heeft, weer samen met opa. Ze geeft ons een hele dikke knuffel. Ik voel het.

Waar?

Betekent dit gevoel dat ze echt dichtbij ons is? En wil ze ons allemaal een dikke knuffel geven? Ja en ja. Ik ken haar door en door en ik weet dat ze dit het allerliefste wil. Dichtbij ons zijn en ons knuffelen. Zoals ze altijd heeft gedaan en altijd zal blijven doen.

Read More
No Comment

Geen categorie

Plastic nest
21 March 2024

Plastic nest

Het lijkt al lente. De vogels zijn druk bezig met hun nest en zingen hun longetjes uit hun lijf. Ik fiets langs de sloot en zie ook de eenden en ganzen druk aan het werk. Als ik dichterbij kom zie ik dat hun nest vooral een plastic nest is geworden. Ze hebben van alles uit het water en langs de kant naar hun nest gesleept. Ik kan me voorstellen dat al die gekleurde plastics een fraai gezicht vormen voor je nieuwe huis.

Mevrouw eend

Mevrouw eend staat kritisch aan de kant te kijken hoe het mannetje met van alles aan komt sjouwen. De kers op de taart is misschien wel een groot stuk aluminium folie, dat schittert en blinkt in het zonlicht. Als eenden konden glimlachen had ze dat beslist gedaan. Ze zwemt naar haar nest en bekijkt het van alle kanten. Ondanks dat een nest niet teveel mag opvallen voor roofdieren lijkt ze te houden van alle glim en glitter.

Nest is goedgekeurd

Het lijkt dus dat ze haar nieuwe omgeving goedkeurt. Gelukkig, het wachten op de eieren en de kuikens kan gaan beginnen. Ik vraag me af of eenden zo slim zijn niet hun kuikens straks die rommel te gaan voeren. Zou een eend weten dat plastic en folie niet goed is voor hun baby’s? Misschien moet ik meer vertrouwen hebben in de natuur.

Mensen

Want dat wij mensen zo ontzettend dom zijn om alles maar van ons af te mikken zonder na te denken wat voor consequenties dit heeft is bijna al ‘normaal’ geworden in onze samenleving. Ik hoop dat dieren intelligenter zijn dan wij. Ik ben geneigd daarin te geloven. En zal proberen me niet teveel zorgen te maken over alle plastic nesten.

Reactie

Want mijn eerste reactie is dat ik het prachtig opgebouwde nest stuk moet maken voor de gezondheid van de kleintjes. Met daarbij uiteraard de gedachte en het voornemen om een schitterend nestjes terug te bouwen. Maar ik weet al dat dit lang niet de goedkeuring van mevrouw eend zal krijgen. Om over meneer eend maar te zwijgen. Ik zal er maar van uit moeten gaan dat dieren mee -evolueren met onze domme daden. En dat zij precies weten dat ze al ons afval kunnen gebruiken om hun nest op te pimpen, maar het nooit aan hun kuikentjes zullen voeren.

Read More
No Comment

Natuur

Held
27 February 2024

Held

Vroeger waren er voldoende helden waar we ons aan op konden trekken. Het vreemde van een held is dat ze vaak pas bekend worden in de geschiedenis. De boeken staan er vol van. Hoe zit het met de hedendaagse held? Bestaat die nog?

Zeker

Ik denk direct aan dhr. Navalny. Wetend wat hem te wachten staat kiest hij ervoor om zijn vrouw en kinderen achter te laten in een veilig land. Hij gaat zelf terug naar zijn geliefde Rusland. Had hij nog enige hoop dat hij zo door zou kunnen lopen bij de grens? Nee, ik denk het niet. Van tevoren had hij al aangekondigd dat ze hem ongetwijfeld zouden opwachten. En dat deden ze ook. Hij werd direct overgebracht naar de gevangenis.

Siberië

De laatste jaren van zijn leven bracht hij door in een strafkamp in Siberië. Alleen de naam van dit gebied boezemt angst in voor degenen die iets van de koude oorlog hebben meegekregen. Siberië was een gebied waar je naar toe werd verbannen wanneer men in Rusland geen raad meer met je wist. Daar zou je nooit levend vandaan komen. Het meest onherbergzame en, letterlijk en figuurlijk, het meest koude gebied van de wereld.

Schitterend

Ik heb later beelden van dit uitgestrekte sneeuwgebied gezien. Het is schitterend. Maar dat geldt alleen als je vrij bent om te gaan en staan waar je wilt. En geldt dat niet voor ieder gebied in de wereld? Vrijheid is het meest belangrijk en als dat weggenomen wordt lijkt je leven voorbij. Tenminste zo kan ik het me voorstellen. Gelukkig heb ik het nooit bij de hand gehad. Daarom, en vooral daarom, heb ik zo’n grote bewondering voor mensen als Navalny.

Vrijheid

Want door hun moed laten ze ons in vrijheid leven. Meneer Navalny heeft er letterlijk zijn leven voor gegeven. Is zijn leven nu voor niets geweest? Rusland is nog steeds in oorlog, mensen zijn er nog steeds niet vrij. Zelfs de mensen die bloemen leggen ter nagedachtenis aan zijn leven worden in de gevangenis gezet. Huilend zag ik beelden van mensen die hardhandig worden meegesleurd en met hun gezicht in de ijskoude sneeuw worden geduwd, zodat ze bijna stikken. Om vervolgens in een politiebusje te worden weggevoerd, op weg naar een gevangenis. Alleen omdat ze een mooi bosje bloemen achterlieten voor hun held.

Angst

Weten die politiemensen en bewakers van het regime wat ze doen? Zijn ze het ermee eens om mensen te mishandelen en zelfs te doden omdat ze daartoe opdracht hebben gekregen? Of kunnen ze slecht slapen die nacht nadat Navalny werd gedood? Ik heb het idee dat Poetin er geen seconde minder om heeft geslapen. Maar ik ken de man niet persoonlijk en wie weet, ik geef hem nog steeds een heel klein beetje twijfel. Ondanks alles wat hij doet en gedaan heeft. Ook hij is mens en zijn gewelddadige acties komen ergens vandaan. Ik durf te wedden dat alle geweld uit angst geboren wordt.

Held

En dan noem ik nogmaals de held die daar naast kan gaan staan. Die angst zover weet te overwinnen om zichzelf en zijn geliefden in de strijd te willen en kunnen gooien voor de vrijheid. Het is een keuze. Mar wel een heel moeilijke. Ik zag in een praatprogramma een discussie op gang komen die de gemoederen en spanningen hoog deed oplopen. Een meneer voegde toe dat Navalny alle Russen heeft opgeroepen tot verzet tegen het regime. Hij heeft de aanzet gegeven, nu is het wel aardig om bloemen neer te leggen maar daar heeft de man niets aan en Rusland ook niet. Er werd fel gereageerd door een mevrouw die veel in Rusland is geweest.

Verzet

Want ga er maar aan staan. Ja, Navalny was en blijft altijd een held. Een zeer moedig man. En hij heeft een voorbeeld gegeven. Maar wie doet het hem na? Ik vind iedereen die bloemen legt in Rusland nu een held. Iedereen die naar buiten gaat en hem op een of andere manier steun betuigt is een held. Zou ik dit kunnen als ik daar zou wonen? Ik vraag het me af. Oh, zeker, ik teken petities en ik wil ook best mijn naam en woonplaats vermelden bij het aanvragen van de verandering van de straatnaam waar de Russische ambassade staat in Den Haag. Iemand kwam op het lumineuze idee om de straatnaam te veranderen in Navalnystraat. Hoe heerlijk om al je postadressen te moeten veranderen als je bij de Russische ambassade werkt in de naam van iemand die je vreest. Heeft het enige zin? Geen idee, de ambassade kan verhuizen en heeft dan niets meer met die naam te maken.

Toch

En toch, alle kleine beetjes helpen. Daar wil en moet ik in geloven. Mijn oud-oom is gefusilleerd tijdens WO II, omdat hij in het verzet zat. Hij was net 20 jaar. Heeft hij zijn leven voor niets geleefd? Heeft mijn opoe zich voor niets hard huilend op de grond laten zakken toen zij de schoten hoorde? Niet in staat om te leven de eerste weken na zijn dood? Of is er een zaadje ontstaan waar de hoop voor vrede uit kan groeien. Hebben wij helden nodig in ons leven om als voorbeeld te dienen? Ik zeg JA. DANK meneer Navalny, voor uw moed, voor uw levenswerk en voor de hoop op een vredig Rusland.

Read More
No Comment

actualiteit

Grensoverschrijdend gedrag
20 February 2024

Grensoverschrijdend gedrag

We kunnen er tegenwoordig niet meer omheen. We horen het in de media en hebben het er onderling over. Wat is grensoverschrijdend gedrag en wat kunnen we eraan doen? Begrijp me niet verkeerd ik ben er helemaal voor dat dit aangepakt wordt. Het heeft te lang geduurd dat er om gelachen werd en dat er mensen misbruikt werden.

Grens

Maar waar ligt nu eigenlijk die grens? Dat zal voor iedereen anders zijn. Duidelijk is het dat een verkrachting alle grenzen te buiten gaat. Dat mag niet, dit mag nooit, onder geen enkele voorwaarde. Fysiek geweld is nooit nodig en altijd grensoverschrijdend. Het is het verbale misbruik dat ingewikkeld wordt. Daar liggen de grenzen niet zo duidelijk aangegeven.

Gevoelig

De een is gevoeliger dan de ander en zal zich bepaalde uitspraken meer aantrekken dan iemand die zijn/haar schouders ophaalt. Want ja, ook mannen worden verbaal aangepakt en hebben last van grensoverschrijdend gedrag. Wanneer ik programma’s zie waarin dit onderwerp ter sprake komt, en dat zijn er veel tegenwoordig, dan zet ik voor mezelf weleens vraagtekens bij de uitspraken die als grensoverschrijdend zijn ervaren.

Kapot

Er zijn carrières en levens kapot gemaakt door woorden van iemand die daar misschien helemaal niets mee bedoelde. Toch kan dit niet natuurlijk. En ik heb medelijden met die mensen die daar zo’n last van hebben (gehad). Nogmaals, het is goed dat dit aan het licht komt zodat er iets aan gedaan kan worden. Ik heb ook te maken gehad met grensoverschrijdend gedrag, in een baan in een, toen, typische mannenwereld.

Te ver

Dat ging vaak veel te ver en stond een fijne werksfeer in de weg, en dus een goede productieve samenwerking. Ik moest me echter niet aanstellen, niet te gevoelig zijn, daar moest ik maar tegen kunnen en anders zoek je toch gewoon een andere baan? Iets wat meer geschikt is voor vrouwen? Op mijn vraag wat voor soort baan dat zou moeten zijn werd er in de richting van kinderopvang of schoonmaak gedacht. Maar daar had ik geen universiteit voor gedaan!

Anders

Gelukkig is alles nu anders. Deze heren die mijn chefs waren hadden in deze tijd heel anders gepiept en zo niet waren ze er allang uitgeknikkerd. En toch vraag ik me weleens af of we niet teveel verzanden in het alles/nietes spelletje en elkaar gaan aankijken en beschuldigen voor er iets daadwerkelijk aan de hand is. Vooral omdat de heren (in dit geval) geen tegenwoord kunnen geven. Er komen gesprekken aan het licht van jaren geleden die nu ineens heel belangrijk waren. Op de vraag of er indertijd over is gesproken wordt vaak ontkennend geantwoord omdat dit niet mogelijk was.

Verdediging

Dan is het heel lastig om jezelf te verdedigen. Het enige wat je kunt doen is hopen dat het overwaait en mensen je nog steeds geloven wanneer je zegt dit niet te hebben gezegd of het in ieder geval niet zo hebt bedoeld. Ik weet niet wat er precies aan de hand is geweest en misschien is dhr. Matthijs van Nieuwkerk wel een hele domme idioot geweest. Het enige wat ik weet is dat ik persoonlijk een heel andere mening kreeg over de man. Hij was uiterst beleefd, ja hoffelijk zelfs, toen ik hem een keer ontmoette en aansprak.

Fijn gesprek

Ik had een heel fijn gesprek met hem, als gelijkwaardige partners. Er was niets, nog geen heel klein twijfeltje, dat hij misschien in andere omstandigheden iets van grensoverschrijdend gedrag zou kunnen tonen. Maar misschien heeft hij weleens een andere bui dan wanneer ik hem aantrof. Ik zeg niet dat de mensen die hem ‘veroordelen’ liegen. Ik was er niet bij. Een ander verhaal is dat van dhr. Mart Smeets. Een allervriendelijkste, het woord hoffelijk dient zich weer aan, heer die weleens een grapje kan maken. Dat kan verkeerd uitpakken. Maar ik ken hem goed genoeg om te weten dat dit zeker niet vrouw onvriendelijk bedoeld is. Hij is zelfs nog een beetje ‘ouderwets’ wat betreft zijn gedrag, lees hier ook weer ‘hoffelijk’ dat hij een vrouw eerder met een handkus zal begroeten dan met een omhelzing.

Leugen

Maar ook hier geldt weer dat ik er niet ben geweest als hij al iemand onjuist heeft behandeld. Dus zal er voor die persoon zeker iets van waarheid in schuilen. Het enige wat ik aan wil geven is dat de betrokken schuldigen zich niet kunnen of mogen verweren. En dat we soms die grenzen zelf wat vaag aangeven. De een vindt een beetje flirten leuk, de ander is er totaal niet van gediend. En bij flirten gaat het misschien iets verder dan jouw bedoeling was. Laten we gewoon eerlijk zijn tegenover elkaar. We zijn nu hoop ik in een tijd beland waarin we mogen zeggen wanneer iemand te ver gaat, naar onze zin. Met respect en een luisterend oor komen we een heel eind.

Read More
No Comment

actualiteit

De filosofie van de heuvel – Ilja Leonard Pfeijffer
18 February 2024

De filosofie van de heuvel – Ilja Leonard Pfeijffer

Sinds Ilja het boek ‘De filosofie van de heuvel’ heeft uitgegeven heeft hij nog veel meer meesterwerken geschreven. Allen zeer de moeite waard. Toch was ik verguld met dit werk. Misschien omdat ik mezelf er zo in herken. Het boek gaat, zoals de titel al verklapt, over hoe wij de heuvels in ons leven nemen.

Letterlijk

Ilja had een relatie met een Russische vrouw die graag onverwachte ‘toevalligheden’ ontmoette in haar leven. Zo sprak zij, na de nodige alcoholische consumpties in de kroeg, af met Ilja om de volgende dag naar Rome te vertrekken.  En wel op de fiets. Dat Ilja geen fiets bezat was een bijkomstigheid die snel opgelost kon worden.

Fiets

Hij kocht een hele oude Batavus racefiets en liet die opknappen. Alles bij elkaar kostte het hem 90 gulden. Hij zou wel zien hoever dit beestje hem zou brengen op weg naar Rome. Er bestond geen twijfel, ze vertrokken die middag rond een uur of 4 naar het zuiden. Een route hadden ze niet in het hoofd. Zolang ze maar richting Italië zouden fietsen kwam alles wel goed.

Humor

Met zijn heerlijk droge humor beschrijft hij de reis, die zonder enige training vooraf, niet altijd vlekkeloos verloopt. Maar, en hier komt voor mij het interessante gedeelte van het boek, zijn Aikido training helpt hem door de zwaarste stormen heen. Ai(harmonie)-ki(energie)-do(de weg). Letterlijk en figuurlijk sloeg hij de harmonieuze weg in gesteund en geleid door zijn energie. Boos worden had geen zin, chagrijnig ook niet.

Doel

Het doel van de reis is namelijk niet belangrijk. De reis op zich is waar het allemaal om gaat. Als Ilja dan de Taoïstische spreuk aanhaalt die bij mij in de woonkamer op de deur hangt: ‘the journey is the reward’, weet ik precies wat hij bedoelt. Dat dit zo eenvoudig is als het lijkt wordt zelfs door Aikidomeesters weleens vergeten. En zo raak je soms van je weg af en moet je een omweggetje maken om weer bij je zelf uit te komen.

Knap

Ik vind het altijd ontzettend knap dat mensen hun trainingen zo verwoorden dat het heel simpel is te begrijpen. Ook roep ik steeds; ‘Ahhh, ja natuurlijk,’ wanneer ik de tekst lees. Mijn goede vriend en Aikido meester Tom Crum kan dit ook als geen ander. Vol humor en in eenvoudige taal leren ze ons dat het leven helemaal niet zo moeilijk is als wij vaak geloven. Integendeel. Alles is een spel. Of een fietstocht.

Trots

Wanneer ze eindelijk in Rome aankomen zijn ze in eerste instantie trots dat ze het doel hebben behaald. We leven nu eenmaal van doel tot doel. Om er vervolgens achter te komen dat het eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is als ze hadden gedacht. Een soort anti-climax volgt. Ze hadden liever al eerder onderweg gestopt, in hun geliefde Genua, de stad die ze niet wilden verlaten en hebben gemist sinds ze het verlieten.

Anders

Om maar aan te geven dat je werkelijke doel vaak, zo niet altijd, anders is dan het doel dat je in eerste instantie voor ogen had. En precies daar ligt de uitdaging en de reden van ons bestaan, naar mijn bescheiden mening. Een doel hebben in je leven is prima, als je maar onderweg naar dat doel niet vergeet dat de reis ernaar toe het allerbelangrijkste is en altijd het doel voorbijstreeft.

Read More
No Comment

Boeken  / spiritualiteit

Taliban
15 February 2024

Taliban

Mijn neefjes wisten al heel vroeg dat er goeieriken en slechteriken bestaan in de wereld. Gelukkig zijn zij omringd door goeieriken en hebben weinig, zo niet nooit, te maken gehad met slechteriken. Ik vergelijk ze met jongens van hun leeftijd uit Oekraïne of Syrië of Afghanistan. Je zal als jonge jongen maar te maken krijgen met een regime van de Taliban, bijvoorbeeld.

Angst

Het woord alleen boezemt me angst in. Taliban staat voor alles wat slecht is in de wereld, toch? Daar wil je niet mee omgaan en zeker niet als vrouw. Ik had een boeiend gesprek met een nieuwe vriendin die uit Afghanistan is gevlucht. Zij woont al 20 jaar in Nederland maar heeft veel heimwee naar haar geboorteland. Ze zegt me dat Afghanistan een prachtig land is met schitterende natuur. Vooral in de bergen schijnt het prachtig te zijn. Ik geloof haar.

Op reis

Ik zou graag eens een kijkje willen nemen en ze nodigt me uit om samen met haar in de toekomst een keer naar haar land af te reizen zodat ze me de mooiste plekjes kan laten zien. ‘Maar nu nog niet,’ lacht ze. ‘We moeten nog even wachten, ik hoop binnen een paar jaar.’ ‘Dan zal eerst die Taliban uitgeroeid moeten zijn,’ zeg ik. Daar is ze het niet mee eens.

Positief

Voor het eerst in mijn leven hoor ik ook positieve geluiden over deze groep mensen. Afghanistan, een land van vele jaren oorlog, is verwoest. Het doet haar pijn om haar land zo in armoede te zien, terwijl Afghanistan zo enorm rijk is aan grondstoffen. Alles is weg, gebombardeerd en verwoest. Zij zegt me dat de Taliban bezig is het land op te bouwen. Ze stoppen veel geld in de opbouw van niet alleen de steden en gebouwen, maar ze vinden ook dat de bewoners recht hebben op gratis zorg, educatie en woningen.

Vrouwen

‘Ja alleen voor de mannen, maar wat doen ze met de vrouwen? Die mogen niet eens meer een schoolopleiding volgen.’ Dat is inderdaad schandalig, knikt ze. Maar, en nu twinkelen haar ogen, Afghaanse mannen zijn gek op intelligente vrouwen. Ook de Taliban mannen willen geen domme vouw. Ze krijgen nu door dat door de onderdrukking van vrouwen, deze niet meer zijn zoals ze zich wensen. Het is geen winst maar een verlies als de vrouwen dom gehouden worden.

Drugs

Dat ook Afghanistan geteisterd werd door drugsmaffia, wist ik niet. Zij vertelt me dat de straten vol met criminaliteit waren. Sinds de Taliban het voor het zeggen heeft is de drugshandel van 80 % naar 0 % gezakt. Wauw, ik weet niet of ik haar moet geloven. Maar al zou het voor de helft gezakt zijn is dit best een prestatie.

Handelingen

Toch twijfel ik zeer over de handelingen waarmee de Taliban zich bediend. Ook mijn nieuwe vriendin is niet 100 % blij met de taliban en zeker geen aanhanger. De mensenrechten schijnen dan verbeterd te zijn in haar optiek, de vrouw heeft toch ook rechten en waar blijven die? Ze laat me foto’s zien van haar moeder toen zij als jong meisje in Afghanistan woonde. Ik zie een knappe vrouw met een minirok en hoge hakken. ‘Mocht dat in jouw land?’ ‘Ja dat mocht. Nu niet meer, nu moeten vrouwen bedekt zijn. Maar langzaam vindt er een verandering plaats.’

Scholen

Vrouwen mogen hier en daar weer naar de universiteit. Ze mogen weer in vrijetijdskleding lopen en hoeven geen boerka(meer) aan. Het gaat langzaam maar mijn vriendin is vol goede moed. Ooit gaat zij terug naar haar geboorteland en neemt ze mij mee om me trots haar roots te laten zien. Ik ben benieuwd en kan net als zij niet wachten tot die dag van vrijheid aangebroken is.

Read More
No Comment

Travel

De minnares – Camilla Grebe
11 February 2024

De minnares – Camilla Grebe

In ‘De minnares’ is Emma verkoopster in een nieuwe winkel met luxe dameskleding. Haar baas is de knappe zakenman Jesper. Emma heeft Jesper al een keer ontmoet in haar winkel en is heimelijk een beetje verliefd op hem. Jesper komt nogal vaak voor in het nieuws omdat hij zijn zaken goed op orde heeft, zeer streng en, vaak, onrechtvaardig met zijn personeel omgaat maar vooral ook erg rijk en charmant is.

Jaloezie

Geen wonder dat de helft van de vrouwelijke Zweedse bevolking op hem valt en de andere helft hem verguist. In de wereld van macht en geld is jaloezie altijd aanwezig. Zo ook in het leven van Jesper. Dat Jesper nu juist Emma heeft uitgekozen als zijn vriendin is voor Emma nog steeds een droom die waar wordt.

Stiekem

Dat Jesper hun relatie geheim wil houden is best begrijpelijk, vooral in het begin van hun relatie. Ze werkt tenslotte in een van zijn winkels en haar collega’s zouden het niet begrijpen, laat staan de rest van het land. Ze doet dan ook haar uiterste best om de relatie geheim te houden, zoals Jesper verzocht heeft. Niets zal Emma weerhouden van die geheimhouding. Vooral omdat zij niet nog eens de grote fout wil maken die zij als tiener heeft gemaakt door verliefd te worden op haar handarbeidleraar op de middelbare school.

Kans

Emma voelt dat ze nu de kans heeft gekregen echt gelukkig te worden en beschermt haar vriend met alles wat ze heeft. Maar wanneer er een dode vrouw gevonden wordt in het huis waar Jesper woont en hij zelf van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen wordt het haar erg moeilijk gemaakt over hem te zwijgen. Ze heeft tenslotte pas van hem een verlovingsring gekregen en nu is hij ineens verdwenen, zonder haar iets te zeggen. Is hij dan toch de vrouwenversierder en eventuele moordenaar waarover de geruchten de ronde doen?

Politie

De politie vindt hem in ieder geval heel verdacht en is op zoek naar Jesper, zonder veel resultaat. Zij zijn niet op de hoogte van zijn relatie met Emma. Totdat Emma in de geldproblemen komt en uit noodzaak haar verlovingsring moet verpanden om eten te kunnen kopen. Nu komt de politie aan haar deur om haar te vragen naar de ring, die gestolen blijkt te zijn.

Begrip

Emma snapt er inmiddels helemaal niets meer van. Heeft ze zich dan zo vergist in Jesper? Met al zijn geld hoefde hij haar ring toch niet te stelen? En waarom neemt hij geen contact meer met haar op? De politie moet het helemaal bij het verkeerde eind hebben. Die vermoorde vrouw in zijn huis heeft niets met Jesper te maken. Dat is onmogelijk. Een huis nota bene, waar Jesper haar nooit mee naar toe heeft genomen. Hij bracht haar altijd naar een flatje in de stad. Had hij meerdere relaties, was hij getrouwd, wat is het geheim van Jesper?

Raadsel

Tot op het allerlaatst blijft het een raadsel. En als dan de waarheid naar boven komt is dat zo totaal onverwacht dat je het eerst niet kan of wil geloven. Wat een knap geschreven verhaal. Niets is wat het in eerste instantie lijkt. De ontknoping is zo’n pure verrassing dat het boek me nog een tijd, nadat ik het uitgelezen had, achtervolgd heeft.

Camilla Grebe

De Zweedse schrijfster Camilla Grebe is jarenlang onderneemster geweest en heeft topfuncties bekleed in de zakenwereld. Ook is zij zeer succesvol als schrijver en heeft al meerdere prestigieuze prijzen ontvangen. Dit verbaast me niets als ik afga op ‘De Minnares’ dat het eerste boek is wat ik van haar gelezen heb. Wat een bijzonder verhaal. Een ‘must read’.

Read More
No Comment

Boeken

Wapens
1 February 2024

Wapens

‘What are we making weapons for?’ Waarom maken we nog steeds wapens? Om er nog maar een keer een John Denver lied in te gooien. Ik weet het antwoord: Om ons te kunnen beschermen. Helaas werkt het nog steeds niet en zal het nooit werken ook. Ik ben een pacifist. En ik ben tegen alle oorlogsmateriaal. ‘Maar dat is naïef El, zo kan je nooit een oorlog winnen als je land ooit aangevallen wordt.’ Ik weiger hierin te geloven.

Alternatieven

Er zijn alternatieve ‘wapens’ om je te verdedigen. Zonder elkaar dood te schieten. Ik ben ervan overtuigd. En misschien wel boven aan het lijstje staat ‘Aikido’. Ai-ki-do. Ai betekent harmoniseren, ki is energie en do betekent letterlijk ‘de weg’. Ofwel de weg om te harmoniseren via energie. Nee, geen zweverig gedoe. Aikido is hard werken, constant oefenen en niet voor watjes weggelegd.

Waarom?

Waarom grijpen we dan nog steeds naar geweren, bommen en gevechtsvliegtuigen? Ik weet ook daar het antwoord op: Omdat het heel veel geld kost en geld is het allermachtigste wapen dat we kennen. En omdat er een aantal mensen stinkend rijk van worden zodra er ergens een oorlog wordt uitgevochten, doen we er met z’n allen aan mee. Omdat zij ons doen geloven dat dit de enige manier is om de vijand te verslaan.

Ouderwets

Maar die regel is ouderwets en slaat in principe echt helemaal nergens op. Nadat we met z’n allen miljoenen, zo niet miljarden, euros en dollars hebben uitgegeven voor Rusland en Oekraïne zijn we nog geen stap verder in die oorlog. Hetzelfde geldt in de oorlog tussen Israël en Palestina en welke oorlog dan ook. Wel zijn we heel veel mensen verloren. Mensen met talenten, met creatieve ideeën. Wie zegt dat er tussen al die slachtoffers niet iemand zat die in de toekomst het medicijn had uitgevonden waarmee we kanker de wereld uithelpen? Ik noem maar een voorbeeld, zo zijn er talloze voorbeelden te bedenken.

Niet weten

We zullen het nu nooit te weten komen, Want al die potentie is weg. Alle leven is uitgedoofd van zoveel mensen die zoveel hadden kunnen betekenen. Nu zijn het nummers. Weer zoveel doden gevallen in… Noem het maar op. Het lijkt alsof we steeds verder achteruit gaan in onze evolutie in plaats van ergens van te leren. En ik kan roepen wat ik wil: Mensen, het werkt niet, echt niet. Hou nou eens op met zo eigenwijs achter die wapenindustrie te blijven staan. Mijn zachte, kleine, stem zal geen verschil maken.

OF?

Of is het zo dat als we dit steeds meer en harder roepen dat er ergens in het Universum een collectief bewustzijn ontstaat? Hoe meer mensen ervan overtuigd raken dat er andere manieren zijn om met elkaar om te gaan (Aikido) zal dan eindelijk het ouderwetse oorlogvoeren van de baan zijn? Zullen we dan met z’n allen een groot vreugdevuur maken van alle wapens die ooit op de markt zijn verschenen? En zullen we dan eindelijk al die miljarden euros gaan gebruiken voor leven in plaats van dood?

Read More
No Comment

leven

Wachtlijst
9 January 2024

Wachtlijst

Ik las vanmorgen dat er heel veel panden leegstaan in Nederland. Toch is de wachtlijst voor een woning nog nooit zo lang geweest. Ergens klopt er iets niet, naar mijn bescheiden mening. En dat bedoel ik serieus. Hoe kan dat nou? Een oplossing lijkt me heel simpel. Ik zie het vast weer een beetje te makkelijk. Maar aan de andere kant word ik ook weleens moe van alle vergaderingen en uitstel.

Stad

In mijn eigen stad zijn er voorbeelden te over. Het lijkt even veelbelovend te worden. Want de gemeente heeft besloten twee grote leegstaande panden te verbouwen. Dat wil zeggen, de eerste gaat helemaal tegen de vlakte, voor de tweede vindt zelfs de gemeente het een beetje te ver gaan om te slopen. Het pand staat er nog niet zo lang en is uitstekend geschikt om appartementen in te maken. Er hoeft niet eens zo heel veel aan te gebeuren.

Jaren

De twee gebouwen staan al jaren leeg. Ik heb zitten denken maar ik zou niet eens zo gauw weten hoe lang, meer dan 5 jaar zeker. Nu is er besloten dat het misschien toch een beetje zonde is om die panden leeg te laten staan. En ja, er komen appartementen in. Sociale huur, gewone huur en koopappartementen. De laatste mogen ze wat mij betreft overslaan. Want er staat voldoende te koop in de stad. Het zijn juist die huurappartementen die zo hard nodig zijn.

Sociale huurwoningen

Met name de sociale huurwoningen zijn hard nodig. Alles wordt schrijnend duur en ik heb medelijden met starters en mensen die hun huur niet (meer) kunnen opbrengen. Ikzelf val een beetje buiten de boot. Ik heb het geluk gehad een kleine 20 jaar geleden een supermooi, klein, appartement te kunnen kopen midden in de stad voor een hele gunstige prijs. Mijn hypotheek is dan ook laag. Je kunt er bij wijze van spreken niet eens een halve schuur voor huren.

Huren

Niet dat ik hier weg wil, ik heb het prima naar mijn zin en hoop er te kunnen blijven wonen tot ik dood ga. Nu weten jullie dat mijn financiën de laatste jaren een grote dip hebben gemaakt. Ik ben daarom blij met mijn lage hypotheek. Wat mij nekt zijn de kosten die erbij komen omdat ik in een woning met overwaarde woon. Gemeentelijke belastingen rijzen de pan uit. En ja, ik hoor het je zeggen, verkoop de boel en ga in een huurwoning zitten. Ik kom op dit moment zeker in aanmerking voor een sociale huurwoning.

Cirkeltje

En zo is het cirkeltje weer rond. Die sociale huurwoningen zijn nog niet met een grote schijnwerper te vinden. Iedereen is dus blij dat er een besluit is genomen door de gemeente die twee panden op te knappen. Op de wachtlijst staan veel meer mensen dan er in die aankomende appartementen passen. Daarbij moet er, nu het besluit genomen is, nog heel veel over vergaderd worden. Want eenieder die dacht dat ze volgende week met de bouw beginnen heeft het mis.

2026/2030

Als het allemaal volgens plan verloopt worden de appartementen misschien opgeleverd in het jaar 2026. Maar waarschijnlijker is het dat het nog wel een aantal jaren langer gaat duren. Denk aan 2030. Geduld is een schone zaak, maar je kan het ook overdrijven. Ik wens eenieder die op die wachtlijst staat heel veel succes en ik hoop dat je sneller dan verwacht je nieuwe woning kan betrekken. Maar ik zou er niet al teveel op rekenen.

Gemeente

En aan de gemeente zou ik de volgende tip willen meegeven. Het is geweldig dat jullie deze twee panden gaan opknappen, maar het is ook bekend dat dit niet de enige twee leegstaande gebouwen zijn in onze omgeving. Zou het misschien een goed idee zijn de andere leegstaande gebouwen ook vast te bekijken? Misschien dat het dan niet minstens 5 jaar hoeft te duren voor er een besluit wordt genomen om ook die panden te slopen/verbouwen? Het is maar een idee hoor, ik begrijp dat er meer komt kijken voor er een besluit genomen kan worden. Maar toch, het zou zoveel mensen gelukkig maken.

Read More
No Comment

leven

Het Moederland – Paul Theroux
17 December 2023

Het Moederland – Paul Theroux

Heerlijk weer eens een boek van Paul Theroux. Ik hou van zijn reisverhalen, en de titel is veelbelovend. Want waar ligt Het Moederland? Dat moet vast ergens in Amerika zijn, omdat ik weet dat het een Amerikaanse schrijver is.

Moeder

In dit boek beschrijft hij zijn ‘thuis’ met alle voor- en nadelen van familie. Dat hij een van de 8 kinderen is met een autoritaire moeder. Zij houdt de aandacht van haar kinderen vast door ze uit te spelen tegen elkaar.

Autobiografisch

Het verhaal lijkt autobiografisch omdat de hoofdpersoon ook een schrijver is die veel reist en daarover schrijft. Het wordt duidelijk dat moeder de spil is waarom alles draait. Ze houdt van geschenken en deelt haar liefde vooral uit aan haar kinderen die haar de meeste aandacht en leukste presentjes geven.

Jaloezie

Dat hierdoor veel jaloezie en onvrede ontstaat tussen de broers en zussen lijkt onvermijdelijk. De verschillende relaties worden uitgebreid besproken op de zo bekende vlotte manier van schrijven van Paul Theroux.

Diep

De intieme en diepe karaktertrekken komen uitgebreid aan bod en maken het heel interessant om te lezen. Weer een kleurrijk en leuk boek om te lezen. Anders dan zijn andere werk, daarom ook interessant.

Leeftijd

Dat moeder de hoge leeftijd bereikt van 102, past bij de vrouw. Zelfs de leeftijd heeft geen vat op deze vrouw. Zij heeft het voor het zeggen. Over alles in het leven. Je zou bijna een hekel aan haar krijgen zoals ze iedereen probeert te manipuleren, als ze niet zo rechtdoorzee en komisch was.

Paul Theroux

Paul Theroux is inmiddels al 82 jaar, hij woont in Massachusetts, USA en heeft heel veel reisboeken geschreven waarvoor hij veel complimenten heeft gekregen. Hopelijk blijft hij ons nog lang verblijden met zijn meesterwerken.

Nieuw boek

Ik lees dat er onlangs weer een nieuw boek is verschenen. Ik kan niet wachten om dit te lezen.

Read More
No Comment

Boeken