• Zoeken

  • Recent Posts

    • Afscheid
      24 February 2025
    • Kerst 2024
      24 December 2024
    • Oud
      19 December 2024
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
  • Recente reacties

    • Ellen Sommer on Lezen
    • Elsedien on Lezen
    • Ema Sindelarova on Etalages
    • Ellen Sommer on Lekker eten
    • Ema Sindelarova on Perfect
  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Setup Menu via Wordpress Dashboard > Appearance > Menus
Search results for lachen. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Tuin loungeset
8 April 2020

Tuin loungeset

Mijn vriendin, je weet wel die haar huis aan het opknappen is, belde me van de week om te vertellen dat ze een tuin loungeset wil aanschaffen.

Mooi weer

De meubels voor de woonkamer moeten nu maar even wachten, vertelt ze lachend. Het is lente en ik wil in de zon. Nu heeft ze een lekkere grote tuin en als de zon schijnt, kan ze daar heerlijk zitten.

Eerst ruimte maken

Maar zoals je waarschijnlijk wel eens hebt gezien zijn loungesets best uitgebreid. Natuurlijk heb je alle soorten en maten, maar op mijn kleine balkonnetje zouden ze niet passen. Zij heeft dit probleem niet, alleen dat de tuin nog ‘zomerklaar’ moet worden gemaakt.

Snoeien, harken, volle kliko

En dus is ze druk aan het werk. Oude struiken, overgroeide hagen, een hele boom, alles moet plaats maken voor de zon. En voor de loungeset. Want zetten we vroeger een klapstoeltje buiten en misschien een klein bijzettafeltje, dat kan nu niet meer.

Veranderingen

Het weer verandert. En wij passen ons aan. Zomers worden heter, de lente begint eerder en de herfst houdt later op. Wij willen dus meer naar buiten. Het leven verschuift van binnen naar buiten.

Comfortabel

Tsja, en dan ga je niet acht maanden op een houten krukje zitten. Toch? Dan willen we een loungebank. En comfortabele stoelen. En een ruime eettafel, voor onze gerechten die we in de buitenkeuken klaarmaken. Kortom, we willen buiten hetzelfde comfort als binnen.

Dan ook gelijk goed

Dan kan je natuurlijk de oude bank van je buurman bij zijn grof vuil weghalen. Maar als je dan toch een paar centen hebt gespaard, doe het dan gelijk goed. Je wilt er tenslotte ook echt van genieten.

Vakantie

Veel mensen vieren de vakantie thuis. OK, de omstandigheden vragen daar om. Dan mogen we het ook een beetje gezellig maken voor onszelf. Je kunt wat kleurige kussens kopen of maken. Een paar leuke lampions ophangen en een flesje wijn opentrekken. Voila, je waant je in Frankrijk of Italië.

Plannen

Maar had je toch al plannen voor een nieuw tuinset, klik dan eens op de link van tuinmeubelen, bovenin dit artikel. Ze hebben alle maten, soorten, materialen, stoffen die je je kunt bedenken. Ook de prijzen zijn heel verschillend. Dus wie weet, vind je er iets tussen waarvan je altijd hebt gedroomd.

Nog even wachten met de kasten

Mijn vriendin wacht nog even met de kasten en de nieuwe stoelen voor in de huiskamer. Eerst wordt het zomer. En de winter duurt nog lang. Ze wil een tuin loungeset. En ze wil hem nu.

 

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Wonen

Gezellige Valentijnsdag
14 February 2020

Gezellige Valentijnsdag

Als je geen partner hebt, maak het dan voor jezelf een fijne dag. Hier in Nederland ‘mag’ je single zijn. In Amerika kan je je beter verstoppen vandaag. Gelukkig mag je hier gewoon jezelf zijn. Je kunt zelfs bij verschillende restaurants een speciaal Valentijns menu krijgen als je alleen gaat dineren. Zo heb je toch een gezellige Valentijnsdag.

Niet op mijn gemak

Nu zou ik dat persoonlijk niet zo gauw doen. Maar dat komt omdat ik me, vooral op zo’n avond, niet op mijn gemak zou voelen. Maar waarom eigenlijk? Waarom kunnen we het voor onszelf niet gezellig maken en iets lekkers of moois kopen voor onszelf en genieten van deze dag.

Het leek zo’n goed idee

Mijn vriendin in Amerika had een goed idee. Ze zou haar man verrassen en had van te voren een grote zak met snoephartjes gekocht. Een half uur voor hij thuis zou komen van zijn werk ging ze aan de slag.

Heel koud

Ze had de verwarming in de slaapkamer hoog gezet, want het was koud. Niet bbbrrr…koud, maar Colorado koud. Dat betekent -20 graden in februari. Van de voordeur naar de slaapkamer had ze een spoor van hartjes neergelegd.

Je moet er iets voor over hebben

Zij was zelf boven op bed gaan liggen, met een tube chocopasta en de rest van de hartjes. Het was een hele klus om haar naakte lichaam te bedekken met honderden snoephartjes die ze vastplakte met de chocopasta.

En nu maar wachten

Net op tijd was ze klaar en nu was het wachten op haar man. Ze verheugde zich al op zijn reactie. Wachten duurt lang. Vooral als het steeds warmer wordt in de kamer en het toch ongemakkelijk ligt met al dat snoep op je lichaam.

Ook voor de hond was het een feestje

‘Ting’, daar gleed het eerste hartje op het laminaat. ‘kkrrr .. kkrrr …’ de hond, die onder het bed een lekker plekje had gevonden, at met smaak de hartjes op. Ze gleden nu steeds sneller van haar lichaam op de grond.

Wat een smeerboel

Wat zo romantisch had geleken werd nu een grote smeerboel. Haar man was een halfuur later dan verwacht. Hij was onderweg gestopt om een grote bos rozen voor haar te kopen.

Samen de slappe lach

Hij kon z’n ogen niet geloven toen hij binnenkwam en eerlijk gezegd kon hij z’n lachen ook niet inhouden. Zij kon niet anders dan heel hard meelachen. En daar gaat het om.

Delen mag!

Ik wens iedereen heel veel plezier op deze gezellige Valentijnsdag. En laat eens weten of jij een komisch, liefdevol of tragisch romantisch moment hebt meegemaakt dat je met ons wilt delen.

tekstbureauellensommer@gmail.com
www.ellensommer.com

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Liefde

Recensie Dagboek van Mojo Tweevoeters zijn stom
9 February 2020

Samenvatting Dagboek van Mojo Tweevoeters zijn stom

Mojo is een eigenzinnige kater met een groot schrijftalent. Hij houdt een dagboek bij waarin hij zijn leven met de tweevoeters beschrijft. Zijn vrouwtje tweevoeter
schrijft ook, maar haar kost het meer moeite.
Het leven is zo simpel, vindt hij, maar de tweevoeters hebben dat niet in de gaten. Tweevoeters zijn echt stom.

Dagboek van Mojo

Mensen doen rare dingen. Maken ruzies om niets, wassen zich met water, proppen zichzelf in blikjes op wielen en blijven soms dagenlang weg. Kater Mojo observeert zijn tweevoeters al een tijdje en blijft zich verwonderen. Over zijn bevindingen schrijft hij ultrakorte verhaaltjes die niet meer dan 99 woorden lang zijn.
Mojo is namelijk een beetje kort door de bocht.
Verhaaltjes voor jong en oud, voor kattenliefhebbers en mensenliefhebbers. Om voor te lezen aan de kinderen en dan zelf hardop erom lachen. Verhaaltjes die je wilt lezen op de momenten wanneer je jezelf en de wereld té serieus neemt.

Leeservaring

De belevenissen van Mojo een kat. Je beleeft korte verhaaltjes door de ogen van een kat die de mens maar stom vind. Het is een dun boekje. De verhaaltjes zijn kort, een halve pagina, en voorzien van een leuke illustratie. Het leest makkelijk en is vermakelijk. Leuk als tussendoortje voor volwassenen maar ook leuk om samen met kinderen te lezen of om voor te lezen aan kinderen.
Omdat je alles beleeft vanuit de kat is het een apart en origineel boek. De echte auteur blijft op de achtergrond, het is door de kat geschreven. Een boek dat een glimlach op je gezicht weet te toveren.

De auteur

Mojo een kat die leeft in het gezin van Ema Sindelarova. Mojo maakt veel mee bij de tweevoeters en heeft deze ervaringen opgeschreven in zijn dagboek. Het is hem gelukt een uitgeverij te vinden die dit debuut “Dagboek van Mojo Tweevoeters zijn stom” wilde publiceren.

Algemene informatie

Titel: Dagboek van Mojo Tweevoeters zijn stom
Auteur: Mojo
Uitgeverij: Ambilicious
Jaar van uitgifte: 2019
Genre: Humor
ISBN: 9789492551719

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Je bent een verschrikkelijk kind – Nina Blom
19 January 2020

Je bent een verschrikkelijk kind

Een paar jaar geleden kreeg ik contact met Nina, schrijfster van het autobiografische boek ‘Je bent een verschrikkelijk kind.’ Of ik haar boek wilde vertalen in het Engels. Het boek gaat over het Münchhausen by Proxy syndrome. Daar wist ik helemaal niets van, ik had er nooit eerder van gehoord.

Je bent een verschrikkelijk kind

Maar ik hou van uitdagingen en begon het boek te lezen. Na een paar bladzijden liepen de tranen over mijn gezicht. Onmenselijk, ja, maar ook met humor beschrijft Nina heel openhartig hoe haar leven werd beïnvloed door haar krankzinnige moeder.

Je bent een verschrikkelijk kind

Vanaf heel jonge leeftijd moest Nina ziek zijn. Ouders zijn dolblij als hun kindje gezond wordt geboren, maar Nina’s moeder wilde dat ze ernstig ziek was. Op die manier kreeg haar moeder de aandacht van de artsen en haar omgeving. Hoe zielig het allemaal was en hoe moeilijk en zwaar een ziek kind te hebben.

Je bent een verschrikkelijk kind

Dat het ondraaglijk was voor Nina om niet meer naar school te mogen en uiteindelijk ingezwachteld in bed te moeten leven, was iets waar Nina maar aan moest wennen. Het was niet anders. Nina hoorde alleen maar dat ze ziek moest zijn en kreeg straf als ze vrolijk was of iets liet doorschemeren bij een van de vreselijk nare onderzoeken in het ziekenhuis.

Je bent een verschrikkelijk kind

Artsen, verplegers, specialisten, niemand kon vinden wat er mis was met Nina. Zodra er enige twijfel ontstond nam haar moeder Nina mee naar weer een nieuwe arts, een nieuw ziekenhuis waar alle vervelende onderzoeken opnieuw begonnen. Nina mocht geen bezoek ontvangen en lag weken in het ziekenhuis, of alleen thuis in bed. Iets lezen, handwerken, muziek luisteren, alles werd verboden want daar was ze immer te ziek voor, volgens haar ouders.

Je bent een verschrikkelijk kind

Ja, want hoe zat het dan met haar vader? Hij ging er in mee. Natuurlijk had hij in kunnen springen en voor haar moeten zorgen. Maar ze moest zich niet aanstellen en doen wat haar moeder haar zei. Die had tenslotte toch het beste met haar voor?

Je bent een verschrikkelijk kind

Daarom was (en blijft) het ook zo moeilijk de diagnose te stellen dat er helemaal niets mis is met de gezondheid van het kind. Münchhasuen by Proxy is een van de ergste vormen van kindermishandeling. Op veertien jarige leeftijd lag Nina op sterven.

Je bent een verschrikkelijk kind

Haar moeder had haar zulke zware medicijnen toegediend dat Nina niet lang meer zou leven. En toen was daar die ene kinderarts. Hij kende het Münchhausen by Proxy Syndrome en nam direct de nodige maatregelen. De politie zorgde ervoor dat Nina diezelfde dag uit huis werd weggehaald.

Je bent een verschrikkelijk kind

Jaren van therapie volgden. Nina moest weer leren lopen en moest zichzelf niet alleen op lichamelijk gebied maar ook geestelijk ontwikkelen. Ze had heel wat jaren in te halen.

Je bent een verschrikkelijk kind

Zeg eerlijk, wat voel je nu ik bij ieder kopje dezelfde tekst heb gebruikt? Voel je irritatie? Word je moe van de zin ‘je bent een verschrikkelijk kind’? Denk je bij jezelf, ‘Hè, kan je nu niet even iets anders verzinnen?’ Ik heb het express gedaan, om even stil te staan bij het feit dat als een kind dit heel regelmatig hoort, het toch haast niet anders kan dan dat het daarin gaat geloven?

Nina, de moedigste, vrolijkste, meest geweldige vrouw die ik ken

Misschien komt het door haar zeer positieve aard, maar Nina is alles behalve een zielig hoopje mens. Ze lacht veel en draagt felle, kleurrijke kleding. Ze heeft humor en kan heel aanstekelijk vertellen. De manier waarop ze vertelt hoe ze weer moest leren fietsen, deed me bijna huilen van het lachen. Haar achtergrond is triest maar Nina heeft haar leven omarmd en geniet van iedere seconde.

Levensmissie

Haar levensmissie is meer bekendheid te geven aan het Münchhausen by Proxy Syndrome. Hiervoor heeft zij een stichting in het leven geroepen: StOMbP genaamd. Deze afkorting staat voor: Stichting Overlevers Münchhausen by Proxy. Samen met haar trouwe team verzorgt ze lezingen door het hele land. Nina heeft al een paar keer haar verhaal mogen doen bij praatprogramma’s op tv en radio. Ook is er een documentaire over haar verhaal gemaakt. Als hobby schildert ze prachtige schilderijen.

You are a horrible child

Ik kan je niet zeggen hoe trots en dankbaar ik ben dat ik heb mogen meewerken aan de Engelse vertaling van haar boek ‘Je bent een verschrikkelijk kind’. Wil je het in het Nederlands lezen kun je het hier bestellen. Alle inkomsten die Nina binnen krijgt van haar boeken gaan naar haar stichting.
Ben je nieuwsgierig naar de engelse versie, ‘You are a horrible child’, bestel dan haar ebook hier

Mocht je contact op willen nemen met haar stichting: www.stombp.nl

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken  / Gezondheid

Tweede kans
16 January 2020

Tweede kans

Eline de Moor is net 50 als zij en haar man Michiel uit elkaar gaan. Met hun twee kinderen Julie (16) en Kas (13) probeert ze haar leven weer in te vullen. Na maanden stilte duikt Rob weer op, de date die van de aardbodem verdwenen leek te zijn. 

In de smaak

‘O mam, dank je wel!’ Kas geeft me een korte knuffel, voor hij beseft wat ie doet en me gauw weer loslaat. Ik geef Julie een knipoog. Haar tip welke game in de smaak zou vallen was blijkbaar helemaal raak. ‘Het is helemaal niet zo erg om twee keer je verjaardag te vieren,’ lacht Kas. Ik lach met hem mee.

Meer contact met hun vader

Hij kan duidelijk wat beter met de situatie omgaan, en trekt langzaam aan wat meer naar zijn vader toe.  Ook Julie heeft het ‘best oké’ gehad op eerste Kerstdag bij Michiel. Veel meer laten ze er niet over los, en dat is prima. Het is al goed genoeg dat er weer een soort van contact is.

Samen met Rob

Kas verdwijnt blij naar zijn kamer met zijn nieuwe game. Mijn gedachten dwalen weer af naar anderhalve dag geleden. Toen werd ik wakker naast Rob, in het hotel aan de kust. Ik kan zijn lijf haast nog voelen, zijn lippen, zijn handen. Ik wist niet dat ik seks zo had gemist tot ik het weer beleefde. Na het ontbijt bracht hij me thuis en nam met een heerlijke zoen afscheid. ‘Tot snel’, had hij gezegd, voor hij wegreed.

Zingen

Ik betrap mezelf erop dat ik loop te zingen als ik een kop thee zet of iets in het huishouden doe. Het lukt me wel vrij aardig om minder ongeduldig te zijn op de app. Wat dat betreft ben ik Pia dankbaar voor haar wijze woorden, het gaat me niet nog eens gebeuren dat ik hem wegjaag met mijn vinnige opmerkingen dat ‘ie eens terug moet appen. Al vind ik het wel verdomd moeilijk, want hij is nog net zo stil als de vorige keer. Blijkbaar hoort het bij hem, en heb ik er maar aan te wennen.

Niet opdringen

Maar twee dagen later houd ik het niet meer uit. Ik schrijf allerlei berichtjes die ik weer wis voor ik ze verzend. Bang dat ik te opdringerig ben, te gehaast of te gretig. Na tientallen probeersels heb ik dan eindelijk een redelijk luchtig berichtje weten te verzinnen. Mijn duim aarzelt nog even voor ik de ‘verzend’-knop indruk, maar hop, daar gaat ie dan. ‘Hai, hoe is het daar? Ik vond het heel leuk je weer te zien. Heb je zin om binnenkort te proosten op het nieuwe jaar? Liefs, Eline’. Pffff, en nou maar weer afwachten.

Moeilijk hoor, dat daten

‘Nooit gedacht dat het zo’n hogere wiskunde was, dat daten,’ klaag ik tegen Pia op de app. ‘Niet gelijk antwoorden als ‘ie wat zegt, niet te gretig zijn, wel contact houden, luchtig blijven… Ik doe uren over een berichtje van twee regels.’  Pia antwoordt met een lachende smiley. ‘Komt vanzelf goed. Goed gedaan en je hebt vast wel een kast die uitgeruimd moet worden. Sterkte!’

Dat is een goeie

O, goeie, ik heb inderdaad nog wel wat op te ruimen, ook al zit ik alweer een poosje in mijn nieuwe huis. Een mooie afleiding. Ik zet mijn mobiel uit en ga aan de slag. Twee uur later zijn de laatste dozen uitgepakt en opgeruimd. En mijn app zwijgt nog steeds.

 

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Zoek afleiding als je op een berichtje wacht. Verzet je gedachten, laat die telefoon je leven niet bepalen. Het is een spannende periode, maar het hoort er helaas nu eenmaal bij. 

 

Wil je ook jouw eindman vinden?
Download gratis de ’25 tips, wat datingsites je niet vertellen’. Of lees het praktische boek Vind je eindman.

Carla Ketelaar van Laatste Liefde biedt coaching voor vrouwen. Meer informatie vind je op haar website www.laatsteliefde.nl.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Liefde

De Wens
21 November 2019

Eline de Moor is net 50 als zij en haar man Michiel uit elkaar gaan. Met hun twee kinderen Julie (16) en Kas (12) probeert ze haar leven weer in te vullen. Langzaamaan begint ze te verlangen naar een nieuwe relatie. Wat zou het mooi zijn als ze hem gewoon tegen het lijf zou lopen.

De wens

O, wat ruikt dat toch lekker, een pas geverfd huis. Ik steek mijn sleutel in het slot van mijn huis. Jaja, het is zover, geen tijdelijke huurwoning meer, maar mijn eigen stek. Ik hoefde er weinig aan te doen, alleen hier en daar een lik verf. Ik loop door de kamers, en snuif de geur diep op. Wat een zaligheid!

Centraal gelegen appartement

Een week later staat alles op zijn plek. Het is een fijn, licht appartement, dichtbij het centrum. Ik ben zo blij met mijn eigen plek, ook al is mijn dikke portemonnee weer geslonken. Geen zorgen meer dat ik mijn huis uit moet, lagere maandlasten, wat wil je nog meer?

En hoe zit het met de liefde?

‘Een leuke vent natuurlijk,’ grinnikt Pia, als ik met haar aan de thee zit. ‘Hoe zit het daarmee eigenlijk?’ Ik moet bekennen dat ik de laatste paar weken niet eens heb ingelogd op Paiq. Wel af en toe wat hersenloos heb zitten swipen, het blijkt toch nog moeilijk om afscheid van Tinder te nemen. Maar geen enkel gesprek kon me echt boeien. 

Los gedoe

‘Mooi moment voor een ommezwaai, vind je niet?’ Ik knik, al is het een beetje aarzelend. ‘Ik vind het best moeilijk,’ beken ik. ‘Tot nu toe heb ik gewoon maar wat gedaan, beetje kleppen, beetje flirten, en hop ik had een date. Dat past eigenlijk wel goed bij me, dat losse gedoe. Ik weet het niet, wat je zei over een profieltekst en zo. Wat maakt dat nou helemaal uit?’ 

Losse flodders blijven niet hangen

‘En wat heeft dat losse gedoe je tot nu toe opgeleverd?’ vraagt Pia. ‘Een hoop losse dates, maar niks blijvends, toch? Het is net of je met hagel schiet. Veel lawaai maar je raakt niks.’ Ik moet er een beetje om lachen, maar ze heeft wel een punt, natuurlijk. Van al die losse flodders is er niet één blijven hangen. 

Wat zijn jouw eigenschappen?

Oké, besluit ik, tijd voor een andere aanpak. ‘Maar wat moet ik dan schrijven? Waar moet ik beginnen?’ Na even nadenken zegt Pia: ‘Als je nou eens wat dingen opschrijft, die bij jou horen. Welke eigenschappen je hebt, en als je daar omheen eens wat gaat schrijven, gewoon eens kijken wat dat oplevert. Is dat een idee?’ Ik vind het al top dat ze überhaupt iets weet te verzinnen, dus ik grijp het maar meteen aan. 

Wie ben ik eigenlijk?

Die avond zit ik met mijn laptop op schoot te tikken. Wat valt dat tegen zeg, om mezelf zo te benoemen. In gedachten loop ik allerlei lijstjes af. Sportief. Ben ik dat? Mwah, alleen als je sprinten naar de koelkast meetelt. 

Een opgewekte, gezellige theeleut

Volgende: opgewekt. Ja, dat ben ik wel. Meestal dan toch. O, en gezellig, een theeleut en een feestbeest. O nee, doe die laatste maar niet, sinds de scheiding lig ik als een oud wijf om tien uur in mijn bed. Moe van het werk, van het piekeren over de financiën en woonruimte (hoeft nu niet meer, hoera!), moe van het allemaal alleen doen. Maar ik dwaal af.

Doe ook maar cynisch

Ik schuif de laptop van me af en ga thee zetten. Dat wordt me een profiel wel, zeg. Opgewekt, gezellig en een theeleut. Nou, als dát geen Prince Charming op gaat leveren… Zet cynisch er ook maar bij, Eline. 

Serendipity

Ik geef het voor nu op en zet een film op. Serendipity, een film waarbij ik het steevast niet droog houd. Waarom lukt het mij nou niet om zomaar iemand in een winkel tegen te komen? Iemand die ik niet kan vergeten, en hij mij niet, om elkaar jaren later alsnog in de armen te vallen? Wat geweldig lijkt me dat, niks geen gehannes met datingsites en profielen, gewoon elkaar in de ogen kijken en weten dat je bij elkaar hoort. Zucht.

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Wacht niet tot je hem tegen het lijf loopt, want dan kun je jaren wachten. Hij belt niet zomaar aan. Ga zelf op zoek, maar dan wel op de juiste manier. Met een goede profieltekst maak je meer kans de juiste man te vinden. 

Wil je ook jouw eindman vinden? Carla Ketelaar van Laatste Liefde biedt live & online coaching voor vrouwen. Doe mee met haar gratis online webinar ‘Hoe je in 5 stappen je eindman vindt’ of ontmoet haar live op de Margriet Winterfair van 22 t/m 28 november 2019 in de Brabanthallen in Den Bosch

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Liefde

Blubber, zweet, bier en sigaretten
14 November 2019

Blubber, zweet, bier en sigaretten

Het begint al een beetje te schemeren als ik die middag na mijn werk de trein in stap. Ik ga tegenover een knaap van een jaar of 12 zitten. Hij heeft een flitsend trainingspak aan. Een grote sporttas met reclameteksten staat naast hem op de bank. Het is een vriendelijke jongen die mij met een bescheiden knikje goeiedag zegt.

Belangrijke training

‘Nog even lekker trainen zo?’, vraag ik hem. Dan legt hij mij uit dat hij onderweg is naar een voetbaltraining in Zwolle. Hij speelt de wedstrijden bij de club in zijn dorp, maar om zich goed te kunnen ontwikkelen traint hij één keer in de week mee bij een club met betere spelers. Hij kijkt er heel serieus bij en meent oprecht dat hij van die ene training in de week een betere voetballer wordt.

Trapveldjes

Mijn gedachten gaan terug naar mijn eigen jeugd in Almelo. Eind jaren zestig en begin jaren zeventig bracht ik samen met mijn vriendjes dagelijks uren voetballend door op de vele grasveldjes bij ons in de wijk. Van twee takken of twee trainingsjackjes maakten we een doel.

Biljartlakens

Overal op het gras waren kale plekken te zien. Dat waren de plekken waar de keeper heen en weer bewoog om te voorkomen dat de bal tussen de trainingsjackjes of de takken verdween. Tegenwoordig liggen de grasveldjes er overal bij als biljartlakens. De jeugd voetbalt tegenwoordig op gelikte Cruijff Courts of op kunstgras bij de club.

Muesli

De jongen voor me opent zijn sporttas en haalt er een flesje sportdrank en een mueslireep uit. “Goed bezig”, zeg ik. “Je moeder zorgt maar goed voor je”. De jongen knikt instemmend en is het blijkbaar helemaal met me eens. Mijn moeder zorgde ook goed voor mij, maar sportdrankjes en mueslirepen kenden we toen nog niet.

Suiker geeft ook energie

Als ik op zaterdagmorgen naar de voetbal ging kreeg ik van mijn moeder een appel en een gulden mee. Daarmee redde ik me de hele dag. Voordat ik naar het voetbalveld ging, liep ik langs een sigarenwinkel waar ze ook snoep verkochten. Daar trakteerde ik mezelf op een trekdrop van vijf cent en een krijtlolly die ook vijf cent kostte.

Een appel met ranja

Dan rende ik door naar het voetbalveld om de wedstrijd te spelen van mijn eigen team. Na de wedstrijd at ik mijn appel op en we kregen van de club altijd een kopje met ranja of thee. Tegen 12 uur liep ik naar een houten hok waar ze patat verkochten.

Puntzak patat

Een puntzak patat kostte 50 cent en als je er mayonaise bij wilde hebben was je 60 cent kwijt, maar omdat de vrouw die in het patathok stond mijn moeder goed kende, kreeg ik altijd een zak patat met mayonaise voor 50 cent. Dan had ik nog 40 cent over om snoep te kopen of om wat geld in de flipperkast te gooien.

Voetbalzaterdag

Ik vraag aan de jongen of hij na de training ook weer met de trein en de bus naar huis gaat. “Mijn vader haalt me straks op met de auto, maar die is nu nog aan het werk”, antwoordt hij. Ik sloot de voetbalzaterdag vroeger ook altijd samen af met mijn vader.

Nog een spelletje

Nadat ik mijn patat had opgegeten liep ik opzichtig over het sportpark in de hoop dat er ergens een elftal was waar ze een mannetje tekort kwamen. Vaak pikte ik in het begin van de middag nog wel een wedstrijdje mee bij een ander team. Meestal waren dat teams waar de minder getalenteerde jongens in speelden.

De gevierde man

Ze waren weliswaar wat ouder, groter en sterker dan ik, maar qua motoriek en techniek waren deze knapen behoorlijk beperkt. Het was daarom niet moeilijk om in deze wedstrijden een goaltje mee te pikken en het verschil te maken. Na afloop was je dan de gevierde man.

Veteranen

Voldaan stak ik vervolgens de weg over naar het nabijgelegen sportpark van de vereniging waar mijn vader speelde. Daar speelde mijn vader in een veteranenteam. Na afloop van de wedstrijd rende ik het veld in naar mijn vader en vertelde ik vol trots dat ik ’s middags mee had gedaan met oudere jongens en dat ik een goal had gemaakt.

Zweet en rook

Samen met mijn vader liep ik dan tussen de grote kerels van het veld af. Met mijn donkerblauwe Quick-trainingspak zat ik naast de zwetende en rokende mannen in de kleedkamer. Die typische geur van shampoo in combinatie met sigarettenrook en zweet zal ik nooit vergeten.

In de kantine

Mijn vader was meestal als één van de laatsten klaar met douchen. Ik moest dan van hem onder de banken kijken of er nog wat was blijven liggen. Daarna liepen we samen naar de kantine. De kantine stond blauw van de rook. Je moest turen om te ontdekken waar het team van mijn vader ergens aan een grote tafel zat.

Bier en sigaretten

Maar meestal was dat dezelfde tafel. Ieder team had zo zijn eigen stekkie in de kantine. Even bleef ik dan bij het team van mijn vader zitten. Ik kreeg dan een flesje cola en een frikandel. De mannen dronken bier uit flesjes en rookten sigaretten van het merk Cabalero. Als de tafel helemaal vol stond met volle asbakken en lege flesjes en het geschreeuw harder werd, vond ik het tijd om te  gaan.

Swiebertje

“Zeg maar tegen mama, dat ik er zo aan kom”, zei mijn vader dan. Ik wist dat hij dat zelden na kwam. Hij vond het altijd veel te gezellig met zijn maatjes in de kantine en mijn moeder wist ook wel beter. Zij gunde mijn vader zijn wekelijkse uitje en vond dat helemaal niet erg. Vaak zat ik al met mijn moeder en mijn broertjes naar Swiebertje te kijken als mijn vader in een wat lacherige toestand thuiskwam.

Dromen

Ik vertel de jongen tegenover mij dat ik ook altijd gevoetbald heb. Zo krijgen we een gesprek over voetbal. Over de positie waarop hij speelt, zijn ambities en zijn dromen. Die dromen had ik ook in mijn jeugd, net als zoveel andere jongens van mijn generatie.

De gouden jaren van het Nederlands voetbal

Het waren de gouden jaren van het Nederlands voetbal. Ajax, Feijenoord en het Nederlands elftal waren toonaangevend in de wereld. Ik heb mijn dromen op sportief gebied nooit waar kunnen maken, maar ik heb wel een geweldige tijd gehad in mijn actieve jaren.

Blubber, zweet, bier en sigaretten

Ik heb gelukkig net als mijn vader na de wedstrijd in de kleedkamer de geur op mogen snuiven van sigaretten, gras, blubber, goedkope shampoo en zwetende mannen. En gelukkig mocht ik daarna jarenlang een dampende kantine in stappen met drinkende, lachende en rokende mannen. Prachtig, ik had het voor geen goud willen missen.

Gezonde sportkantine

Anno 2019 speelt bijna iedereen op kunstgras en is het een straf om op een zwaar blubberig natuurgrasveld te spelen. Veel kantines zien er uit als een gestylde loungebar met trendy meubilair en de gezonde sportkantine met verantwoorde snacks is helemaal hip. Je kunt er zelfs subsidie voor krijgen.

Goedkeuring

De meeste sportparken zijn volledig rookvrij en bier mag pas geschonken worden als er geen jeugdwedstrijden meer zijn. Ik keur dit allemaal niet af. Sterker nog, ik denk dat het een goede ontwikkeling is. Het hoort bij deze tijd waarin veel aandacht is voor de gezonde leefstijl, maar als oude nostalgische man verlang regelmatig terug naar de typische voetbalcultuur van mijn jongere jaren.

Nostalgie

De ongezonde sportkantine met de oubollige inrichting, de stinkende kleedkamers, markante clubmensen langs de lijn, de soppige grasvelden, de verkleurde vale katoenen voetbalshirts, de afgezakte kousen en de traditionele zwarte voetbalschoenen.

Succes bij het nastreven van je dromen

We zijn in Zwolle gearriveerd. Al babbelend lopen we samen het perron af, want voetballers van jong tot oud hebben heel snel een klik en kunnen eindeloos over het spelletje praten. Als hij de bus instapt, geef ik hem de hand en wens ik hem veel succes bij het nastreven van zijn dromen.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Gezondheid

De 5 kindconclusies van Lisette Schuitemaker
15 September 2019

Terug van weggeweest

Lieve lezers,

Na een lange periode van me verdiepen in mijn cliënten, de mensen in mijn leven en mezelf schrijf ik weer een stukje. Dit keer wil ik met jullie delen wat ik in mijn (zelf)onderzoek tegen kwam en wat geheel nieuwe materie voor me was.

Moeilijke jaren

Afgelopen jaren waren pittig. Ik liep tegen dingen aan die me raakten, kwetsten en letterlijk pijn deden. Mijn lichaam gaf signalen en mijn geest raakte uitgeput. Wie ben ik echt en wat wil Ik zelf echt? Waarom word ik niet gezien of gehoord? En waar komt het toch vandaan?

Moeder-dochterband

Vanuit mijn vroege jeugd had ik een bijzonder hechte band met mijn moeder. Zij en ik waren twee handen op een buik, beste vriendinnen en tevens hadden we een moeder-dochterband. Van dit laatste kun je je afvragen wie de moeder was. Ik was ongeveer zes jaar toen ik me verantwoordelijk voelde voor haar zonder dat zij erom vroeg. De situatie vroeg daarom. Wat waren de rollen en hoe was de verhouding? En wat deed mijn moeder, maar ook mijn vader waardoor ik mijn denken en handelen heb ontwikkeld?

Vroege jeugd

Dit artikel gaat over de vroege jeugd en de conclusies die wij trekken als kind in reactie op onze omgeving. Laat ik vooropstellen dat wat ik hieronder schrijf niet goed of fout is en dat wij en onze ouders gedaan hebben wat toen voor ons en wat hen goed leek. En dat je er in je volwassen leven misschien anders naar kijkt dat is goed. Maar zie vooral wat de situaties van vroeger je hebben gebracht en hoe je er zelf iets aan kan doen om je beter te voelen.

De 5 Kindconclusies door Lisette Schuitemaker

In haar boek De 5 Kindconclusies zijn er vijf profielen die Lisette Schuitemaker beschrijft met bijbehorende steeds terugkerende gedachtes en hoe die gedachtes tot stand komen. Door inzicht te krijgen in deze gedachtes kun je jezelf en je handelen beter begrijpen en krijg je ook meer compassie voor hoe je als kind chocola gemaakt hebt van de wereld om je heen en jouw plaats daarin. Als je eenmaal de onderstaande 5 Kindconclusies gaat zien en herkennen, dan zal je ook anders naar mensen kijken. Het zou je zelfs kunnen helpen je team en collega’s beter te begrijpen of je gezin en familie. Hiermee creëer je volgens mij meer liefde en harmonie bij jezelf en bij anderen.

Herken je bij jezelf het gevoel van:

  • ‘Er toch niet bij horen’- ‘Ik voel me niet goed genoeg’
  • ‘Laat ik maar doen wat ze zeggen’
  • ‘Maar ik laat me niet kennen, ik zal het ze laten zien’
  • ‘Straks overschatten ze me en val ik door de mand’

De 5 kindconclusies

1 ‘Ik ben niet welkom, ik moet hier weg’

Talloze mensen hebben van zichzelf het idee dat ze nergens bij horen, terwijl anderen denken: die heeft het zo voor elkaar, hoe kan zo iemand er niet bij horen? Toch voelen veel mensen zich nergens welkom. Ze verhuizen vaak, wisselen van baan, sluiten aan bij verschillende sociale kringen en toch… nergens voelen ze zich thuis. Al heel vroeg hebben deze mensen warmte, liefde, aanraking en daardoor hechting gemist.

De goede kant van het verhaal

Gelukkig is er ook een goede kant aan het verhaal. Dit zijn mensen met een overvloed aan originele ideeën en omdat ze alles perfect willen doen of omdat een ander geweldig idee zich alweer aandient, krijgen ze de ideeën niet altijd van de grond. Maar wat uit hun handen komt is van grote schoonheid, mooi en goed. Zij kunnen van niets iets maken en dat iets is vaak bijzonder. En dit zijn ook de visionaire leiders die ervoor zorgen dat anderen zich welkom voelen.

2 ‘Er is niet genoeg, ik ben niet genoeg’

Het tweede profiel is van mensen die denken dat wat ze ook doen, het nooit goed genoeg is. Niet genoeg voor de persoon zelf. Ze vinden zichzelf niet slim, aantrekkelijk, sociaal, aardig genoeg. Ze hebben weinig geduld, ergeren zich aan de lange rij bij de kassa. Stellen zich ook vaak de vraag of hun vraag wel belangrijk genoeg is. Maar mensen in dit profiel zijn ook interessant, onderhoudend en gastvrij. Ze zijn scherp van tong, stellen veel vragen en leren graag. Dit profiel is meer de journalist, presentator, politici, schrijvers en ze weten waar ze het over hebben want ze hebben zich verdiept in de case.

3 ‘Jij je zin! Dan houd ik me wel koest’

De derde is een type mens die vaak de neiging heeft om keuzes aan anderen over te laten om er zo het minste gezeur meer te krijgen. Of: laat ik maar doen wat ze zeggen want zo maak ik de minste vijanden. Zo bekruipt ze wel een gevoel van machteloosheid. Ze hebben wel degelijk goede ideeën en meningen. Door zich zo snel neer te leggen bij wat anderen willen, weten soms niet meer zo goed wat nou echt van hen is… Dit gedachtepatroon is ontstaan door ergens in de jeugd aangetast te zijn geweest in de eigen ruimte. Dat kon een onschuldige opmerking zijn geweest over zijn kunstwerkje van school die de ouders heel anders hebben bedoeld dan het kind het opvatte. ‘Nee lieverd, dat is geen kunst, kunst is…’ Een volgende keer laat het kind zijn werkje niet meer zo graag zien, mama noemt het toch weer anders.

Grensoverschrijding

Laat maar.. Het kan ook een grovere overschrijding van de grens van het kind zijn geweest. Het daaruit voortvloeiende zelfbeschermende gedrag en handelen maakt wel dat zulke mensen een enorm groot inlevingsvermogen hebben. Ze weten immers hoe het is om niet gehoord en gezien te worden. Zij hebben een gave om anderen aan de praat te krijgen, ze zijn creatief en geduldig met moeilijke lastige mensen en klanten. Dit zijn de mensen die met humor relativeren en anderen graag gelukkig maken. Ze zijn gelukkig als anderen dat ook zijn. Hier kan boosheid, bangheid en frustratie onder liggen, want ze weten niet goed wat ze zelf willen. Grenzen stellen is wat hen te doen staat.

4 ‘Ik mag nooit meer verliezen’

Mensen met dit profiel denken op hun hoede te moeten zijn, overal en altijd. Het is een type mensen (havik) dat handelt en denkt vanuit: ‘ken je vrienden en je vijanden en weet voor wie je moet oppassen. Ik laat me niet kisten, mij zullen ze niet krijgen, ik zal ze een stapje voor zijn.’ Enorme strategen die de boel graag onder controle houden. Maar hoe hard ze ook hun best doen het te fixen, het leven blijft andere wendingen aannemen en echte controle krijg je nooit. Al dat schakelen put ze uit. Dit gedrag is voortgekomen uit een kind dat zich vroeger een soort redder voelde van zijn ouders, maar flink op zijn plek werd gezet.

Voor wat hoort wat

Het kinderhart is gebroken doordat vertrouwen geschaad is en het verstrikt geraakt is in de relatie van de ouders. Dit zal ze nooit weer overkomen en dus maken ze zichzelf tot winnaars. Ze houden absoluut niet van verliezen, zelfs als dat ze energie kost en ze compleet leeg trekt. Zeer succesvol op werk en thuis vaak de baas. Dit zijn de mensen die heerlijk kunnen koken en vaak met grote cadeaus komen aanzetten. Vaak zijn ze charmant, overheersend, aanwezig en ook gespannen. De ‘voor wat hoort wat’ gedachte past bij deze mensen. Feitelijk missen ze vertrouwen. Zij hebben het nodig die ander te kunnen vertrouwen en daar zullen ze je op testen eer je de vriendschap krijgt. Of voordat je hun hart kunt stelen. Deze bazige competitieve kinderen die altijd gelijk willen hebben, zijn de kinderen die houden van uitdagingen en doen dingen waar jij als ouder totaal niet op zit te wachten. En word je boos, dan lachen zij. Zij weten als geen ander hoe je omgaat met macht en hoe je de ander kan beïnvloeden. En met de waarheid nemen ze het ook niet zo nauw, alles om te winnen.

5 ’Ik moet me gedragen’

Dit laatste profiel dat gedrag laat zien van keurig en netjes zijn, denkt dat het van levensbelang is om te laten zien dat je weet wat de geldende gedragscodes zijn. Hoe je je aan de regels en codes houdt. Met hun kritische oog struikelen mensen met deze kindconclusie over een kruimel. Ze willen perfect overkomen, zien er goed uit, passen zich in alle situaties goed aan en weten goed met anderen om te gaan. Hun leven ziet er ook perfect uit. Ze doen het ook goed in de wereld, ze zijn succesvol. Belangstellend, beleefd, vriendelijk dat zijn woorden die bij deze mensen passen. Ze kunnen goed plannen maar niet goed improviseren.

Bang om door de mand te vallen

Van binnen voelen deze mensen zich vaak heel koud en leeg. Want wat voelen ze eigenlijk echt? Doen wat hun ouders van hen vroegen voelde goed aan. Alles doen om de liefde van de ouders te mogen ontvangen. Maar van zichzelf hebben ze niet zo n hoge pet op en ze zijn altijd bang om door de mand te vallen als iemand die eigenlijk nergens iets van snapt. Dit patroon is ontstaan uit ooit ergens in de jeugd een soort grens of regels overschreden te hebben waarvoor ze flink zijn afgestraft. Vanuit kindsbeleving gezien dan. Wanneer zij echt hun eigen waarheid gaan leven en weer spontaan worden, komen ze tot bloei en dan zijn zij de natuurlijke leiders.

Naar de kiem

Ik noem nu vooral hoe de kindconclusies je belemmeren en waar ze vandaan kunnen komen, maar het kan je dienen en je kan er je voordeel mee doen.
Leer hoe je anderen snel kunt doorgronden, of hoe je jouw team beter gaat begrijpen en hoe het je energie kan verhogen, zelfvertrouwen kan vergroten en hoe het je kan helpen groeien als mens.
In mijn praktijk leer ik je ze te gaan zien, te gaan ervaren en hoe het je kan helpen. Samen gaan we naar de kiem. We gaan dat stuk leren begrijpen, aandacht geven en helen.

Tot slot

De theorie van de kindconclusies is mooi beschreven door Lisette Schuitemaker die in opleiding was bij Barbara Brennan. Ik waardeer de manier waarop Lisette schrijft en in haar video’s de methodes nog eens helder aan ons uitlegt. Dankbaar ben ik dat Lisette en haar boeken op mijn pad kwamen waardoor zij niet alleen onderdeel is van mijn studie, maar ook van mijn levensdoel.

Warme groet,
Raishrie

Praktijk voor Energetische therapie, coaching & advies
www.lifecoachxperience.nl

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken  / Relaties

Centeren-Thomas F. Crum
1 September 2019

Een boek waar ik enorm veel van heb geleerd is een boek van mijn goede vriend en mentor Tom Crum: Centeren

De auteur

Tom is een ervaren Aikido meester.Ook heeft hij jarenlang Qi Gong en T’ai Chi beoefend en geleerd, maar hij is vooral, zegt hij zelf, een leraar in de kunst van het centeren. Hoe ga je met onverwachtse situaties om? Door in de stress te schieten? Door in bed te kruipen met je hoofd onder de dekens? Of is er een andere manier?

Centeren

Ongeveer 1,5 centimeter onder je navel en zo’n 3 centimeter naar binnen zit ons centrum. Daaruit groeit onze kracht. Als mensen geboren worden ademen ze vanuit hun centrum en zijn ze in balans. Houd maar eens een baby bij de voeten vast. Valt die om? Hij/zij staat rechtop en wobbelt niet.

Oefeningen

Tom geeft voorbeelden en oefeningen in zijn boek Centeren, die voor iedereen heel eenvoudig uit te voeren zijn. Zijn humor is aantrekkelijk en de situaties die hij beschrijft heel herkenbaar.

Intimidatie

Voor een lange tijd voelde ik me een beetje, soms veel, geïntimideerd door Tom. Ik keek huizenhoog tegen hem op. Hier was een man die met de ‘groten der aarde’ heeft gewerkt. Hij heeft samen met de Dalai Lama workshops gegeven, hij kende presidenten, koningen, kunstenaars, schrijvers, filmsterren en mij ..

Leraar en voorbeeld van centeren

Maar Tom is vooral ook een levend voorbeeld van wat hij leert. Hij kan enorm onhandig zijn, zoals wij allen, hij heeft momenten van diepe schaamte en voelt de onmacht van wereldlijke conflicten als ook de conflicten van thuis. Maar hij heeft een oplossing gevonden er mee om te gaan. En wil dit graag met ons delen.

Centeren is niet zomaar een zelf-hulp boek

Het is meer een handleiding om anders tegen situaties aan te kijken. En zou je er verder helemaal niets mee willen doen dan heb je in ieder geval een paar uur hardop gelachen om de herkenbare, maar ook komische situaties waarin Tom zich weet te bevinden.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Eerzucht
8 August 2019

Eerzucht

In de zomerperiode ga ik af en toe op de fiets naar mijn werk in plaats van met de trein.

Sportief ritje

Met Jim, een sportieve collega die ook in Zwolle woont, spreek ik om 7.00 uur af om vervolgens schouder aan schouder in een stevig tempo de 33 kilometer naar Dronten af te leggen. Op pure eerzucht en al babbelend doen we ongeveer een uur en 15 minuten over dit ritje. Voor recreanten en zeker voor ambtenaren is dat een serieus tempo op de vroege ochtend.

Sexy scooters

Meestal halen we iedereen in die voor ons fietst. Zelfs mensen op een elektrische fiets zijn een makkelijke prooi voor ons. Eigenlijk worden we alleen ingehaald door te dikke mensen op een scooter. Ze halen je in zonder opzij te kijken en als ze het stuur naar rechts draaien, heb je als fietser even het voordeel van de slipstream van de scooter. Enkele seconden kijk je dan naar de brede rug en het achterwerk van de man of vrouw op de scooter. Een achterwerk dat aan twee kanten een stukje over het brede zadel zakt.

Fit boy

Jim is dertig jaar jonger dan ik. Hij is zo’n typische fit boy, met een rank maar gespierd lichaam. Hij eet gezond en doet veel aan sport. Hij fietst heel Europa door, loopt regelmatig een halve marathon en doet daarnaast thuis dagelijks zijn fitness oefeningen om zijn core en bovenlichaam in shape te houden. Maar het mooie aan Jim is dat hij ook niet te beroerd is om af en toe los te gaan in de kroeg. “Dan moet ik alleen de volgende dag van mezelf een stukje langer en sneller lopen”, zegt hij. Daarmee wordt voor zijn gevoel het teveel aan bier gecompenseerd.

Kop over kop

Vanmorgen werden we een paar kilometer voor Kampen ingehaald door een man op een racefiets. De man reed een iets zwaarder verzet dan wij. Hij lag plat op het stuur en reed in een schonkige steil van ons weg. Jim en ik keken elkaar kort aan en wisten toen wat ons te doen stond, want dit laten we ons niet gebeuren. Even een stukje “kop over kop” op het grote blad. Vlak voordat we de nietsvermoedende fietser inhaalden nam Jim de kop van mij over. Hij zette nog meer aan. Ik moest flink trappen om zijn wiel te houden. ‘Doe normaal man,’ riep ik hem toe. ‘Dat moet even om te voorkomen dat hij bij ons aanpikt,’ schreeuwde Jim met zijn kop vol in de wind.

Veilige achterstand

Als je iemand inhaalt die jou vervolgens weer inhaalt, krijg je een mentale tik. Dat overkomt hem nou. ‘Daarom moeten we nu vol gas geven.’ Hij hield het hoge tempo een paar kilometer vast en ik liet me uit de wind in zijn slipstream meezuigen. Toen we de fietser achter ons op een veilige achterstand hadden gezet, nam ik de kop van hem over. Jim gunde zich maar enkele honderden meters om op adem te komen om vervolgens mij weer af te lossen.

Verdwenen

Op de brug in Kampen konden we schuin naar beneden kijken en zagen we dat de man op de fiets helemaal uit het zicht verdwenen was. Jim ging weer naast mij fietsen. Ik keek hem aan maar Jim keek tevreden recht voor zich uit met een blik van ‘zo dat klusje heb ik weer geklaard’. Toen draaide hij zijn hoofd naar mij en vroeg: ‘waar hadden we het ook al weer over?’

Competitie en eerzucht

Ik moest lachen in mezelf. Prachtig die eerzucht en dat competitieve van Jim. Veel mensen snappen dat niet en vinden het gedrag van hem storend en irritant. Ik vind het geweldig en herken mezelf in hem. Ik vind het jammer dat ik fysiek, door mijn leeftijd, niet meer kan wat Jim kan. Bij mij heeft dat wel even geduurd voordat ik dat kon accepteren.

Net als vroeger

Maar toen ik vanmorgen in zijn wiel met een bloedgang langs die man op zijn racefiets suisde, voelde ik mij weer even die sterke kerel van vroeger. Die kerel die elke fysieke uitdaging aan ging, die het liefst overal een wedstrijdje van maakte en die niet tegen zijn verlies kon. Zelfs van mijn eigen kinderen, toen ze nog klein waren, wilde ik winnen bij een onschuldig spelletje memory.

Moments of fame

Het geeft wel rust dat ik dat ik die ziekelijke bewijsdrang op sportief gebied nu niet meer heb, maar ik kan nog steeds genieten van die spaarzaam wordende ‘moments of fame’. Het kortstondige gevoel van overwinning, hoe nietszeggend de prestatie ook was, blijft heerlijk. Al word ik 100 jaar.

Rollator-wedstrijd

Als ik ooit in een verzorgingshuis terecht kom, ben ik in staat om op de gang met mijn buurman een wedstrijdje te doen wie er met de rollator het eerst bij de eetzaal is. En als de race dan gelijk op zou gaan zou ik mijn buurman nog een klein schouderduwtje geven ook om hem uit balans te brengen.

Dit artikel is van Martin Veldwijk

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Geen categorie  / Reizen  / Werk

Grijs en blauw
1 August 2019

Eline de Moor is net 50 als zij en haar man Michiel uit elkaar gaan. Met hun twee kinderen Julie (16) en Kas (12) probeert ze haar leven weer in te vullen. Na een leuke date met Rob hoopt ze op een vervolg.

Grijs en blauw

Het werk wil maar niet vlotten. Het voelt alsof ik al tien keer met dezelfde klus ben begonnen, maar ik ben nog geen steek verder gekomen. Mijn ogen dwalen steeds af naar mijn telefoon, die naast mijn toetsenbord ligt, hopend op een piepje, een lampje dat gaat knipperen, een zoemertje. Maar er gebeurt niets.

Is hij stuk?

Tweeëneenhalve dag (om precies te zijn 61 uur en 28 minuten) geleden draaide Rob zich om en zwaaide naar me. Naast mijn appje, waarin ik zeg dat ik hem graag terug wil zien, heeft het eenzame grijze vinkje inmiddels gezelschap gekregen van een tweede vinkje. Meer niet. Voor de zekerheid open ik de chat-app en kijk of alles het wel doet. Jep, geluid, meldingen, alles staat aan.

Weg met die telefoon

Ik zucht, open een lade en leg mijn telefoon erin. Weg ermee. Ik heb een deadline en veel te veel afleiding. Een heel half uur lang doe ik of ik werk, maar veel zin heeft het niet. Ik ruk het laatje weer open en leg de telefoon terug naast m’n laptop. Eerst maar eens thee, altijd goed voor de inspiratie. En natuurlijk hoor ik een tingeltje als ik net met de waterkoker in mijn handen sta. In anderhalve nanoseconde heb ik de chat-app geopend. Nog steeds twee grijze vinkjes. En gek genoeg blijft mijn telefoon maar tingelen, tot het tot me doordringt dat het geen appje is, maar dat Ilse me belt.

Het is best lachen met mijn zus

‘Oh hoi,’ zeg ik tegen mijn zus, zo nonchalant mogelijk. ‘Morgen bij jou eten? Ja leuk, gezellig.’ Ik zeg dat nou wel, maar echt gezellig kan ik het niet noemen. Ach, zo erg is het nou ook weer niet, het is soms best lachen met haar en Vincent, maar regelmatig ontkom ik niet aan het gevoel dat er met afkeur naar me gekeken wordt. En dan met name naar het hoofdstuk Daten. Goddank vraagt ze of Julie en Kas ook komen, dus dan kunnen we dat onderwerp vast wel omzeilen.

Yes, eindelijk een appje

Als ik eindelijk met een kop thee poging 263 wil wagen om wat zinnigs op papier te krijgen, zie ik vanuit mijn ooghoek een wit lampje knipperen. Hèt witte lampje. Het lampje op mijn mobiel dat zegt dat er een berichtje binnen is gekomen, iets dat ik nog niet gelezen heb. En het is een appje. Van Rob.

Hoppa!

‘Ha Eline. Ja, was zeker gezellig. Lijkt me leuk om je weer terug te zien. Nu even druk met werk, maar komt goed. ’Hoera! Jubelt en juicht! Hij wil me terugzien! Met een brede grijns tik ik terug: ‘Super! Ja joh, geen punt. Heb dit weekend nog geen plannen. Werkze!’ Heel even aarzel ik of ik er een X achteraan zal plakken, maar besluit het niet te doen. Een emoji kan wel. Ik zoek een onschuldige smiley, en klik op ‘verzenden’. Hoppa!

Zaterdagavond date night

De onrust vloeit langzaam uit me weg. Ik krijg zowaar een ingeving en zit een uurtje braaf te tikken. Ik open mijn agenda om een afspraak in te plannen en zie tot mijn schrik dat ik dit weekend wel degelijk plannen heb. Zaterdagavond naar de film met Martine, mijn ooit-studievriendin. Zo af en toe gaan we wat doen en deze afspraak staat er al een tijdje. Shit, wat nu? Wat als Rob voorstelt om zaterdag af te spreken?

Kom maar op met het weekend

Ik denk even na. Ach, Martine kent me al zolang, die snapt het wel dat ik een keertje afzeg. Ik tik snel een appje, dat ik me vergist heb in de datum en of we een andere keer af kunnen spreken. Met een opgelucht gevoel ga ik weer aan het werk. Laat het weekend maar komen.

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar:

Reageer niet direct terug als je een berichtje ontvangt. Je wekt de indruk dat je niets anders te doen hebt en smachtend zit te wachten naast de telefoon of achter de computer. Ook al is dat soms zo, dan is dat niet het signaal wat je af wilt geven. Te hunkerend zijn is niet aantrekkelijk.

Wil je ook jouw eindman vinden?
Download gratis de ’25 tips, wat datingsites je niet vertellen’
Carla Ketelaar van Laatste Liefde biedt live & online coaching voor vrouwen. Meer informatie vind je op haar website www.laatsteliefde.nl.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Geen categorie  / Liefde

Newer Posts Older Posts


  • Meta

    • Register
    • Log in
    • Entries feed
    • Comments feed
    • WordPress.org
  • Voor powervrouwen!

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houdt je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers. Je vindt daar een lijst met lange en korte reizen van verschillende organisaties, zodat je niet een enorme zoekslag hoeft te doen naar een heerlijke vakantie of een weekendje weg.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou kunnen interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen. Veel plezier ermee!

  • Volg Sophia Magazine en krijg een melding bij elk nieuw bericht!

    Follow
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
    • Het verschil tussen slachtoffer zijn en slachtoffergedrag
      6 February 2017
    • Chinees Nieuwjaar met de Vuur Haan
      27 January 2017
    • Alleen uit eten zielig? Bezoek jij wel eens alleen een restaurant?
      11 March 2017
    • Schoonmaken: 3 tips voor een snelle voorjaarsschoonmaak
      5 April 2017
    • Baarmoederstress
      22 February 2017
  • Vacatures

    VACATURES SOPHIA MAGAZINE (Delen=lief)
    Vind je Sophia Magazine ook zo leuk en zou je graag redacteur, social media expert of schrijver willen worden? Klik dan door naar onderstaande pagina en bekijk de #vacatures.

    Het zijn op dit moment nog onbetaalde functies, maar wat we je wel bieden is een hoop #tevredenheid, #gezelligheid en het is een manier om lekker met #letters, #woorden, #teksten en #beeld bezig te zijn!
    https://sophiamagazine.nl/vacatures/


© Sophia Magazine

%d