• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Search results for werk. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Doe het zelf
23 April 2024

Doe het zelf

Al enige tijd staat er een grote, zware doos in mijn slaapkamer. In die doos zit een bouwpakket voor een kast. Nu ben ik niet zo handig met bouwpakketten. Maar in plaats van te wachten op hulp had ik nu het idee: ‘Ik doe het zelf.’ Al zou ik er een week over doen, het zou me moeten lukken. Hoe moeilijk kan het zijn, toch?

Ervaring

Een ieder die ervaring heeft met zo’n bouwpakket weet dat dit nog vies kan tegenvallen. Ik had me goed voorbereid en alle hulpmiddelen uitgespreid op mijn bed. Hamer, schroevendraaiers, stanleymessen en ook maar een paar schroeven en spijkers voor het geval het ding in elkaar zou storten. In de reclame had wel gestaan dat er geen hulpmiddelen nodig zijn om deze kast in elkaar te zetten maar je weet maar nooit.

Alle begin

Onder het motto dat alle begin moeilijk is, maar het wellicht mee zou vallen, pak ik de doos uit en leg alle onderdelen netjes bij elkaar. Nu zou het handig zijn als er een gebruiksaanwijzing in de doos zat. Doos op z’n kop, nee er kwam echt niets meer uit. Tussen de onderdelen gekeken: nergens een papiertje met onduidelijke tekeningen. Kortom, ik mocht het zelf uitvinden. Dan zal het wel heel makkelijk zijn en voor zich spreken.

Kijken

Eerst kijken is het halve werk heb ik altijd geleerd van mensen die dit kunnen. Ik ben hier veel te ongeduldig voor en wil dat die kast in een kwartier klaar is en ik er leuke spulletjes in kan zetten. Lange latten voor de lengte, korte latten voor de breedte, 4 hoekpijlers waar ze aan vast gemaakt moesten worden. ‘Easy, peasy,’ zegt een Amerikaanse vriend altijd. De latten hadden stekels, de pijlers hadden gaatjes. Stekels in de gaatjes en klaar.

Passen

Maar zoals bij ieder bouwpakket wat ik ooit eerder heb gezien, passen ook hier de stekels niet precies in de daarvoor bestemde gaatjes. Kijk, toch een schroevendraaier nodig om ze wat op te rekken en een hamer om ze in elkaar te rammen net zolang tot het past. En voor ik het wist had ik het geraamte van de onderkant in elkaar. ‘Zie je El? Je kan het zelf.’

Plezier

Ik kreeg er echt plezier in en stuurde trots optimistische berichtjes met foto naar vrienden. Zij waren allen terecht onder de indruk. Toen kwam het midden van het gevaarte. Hier waren speciale verbindingsstukken voor nodig en toen ging het helemaal mis. De verbindingsstukken moesten of aan de binnen- of aan de buitenkant. Ik kon er niets van maken. Toen mijn hele kast in elkaar stortte begreep ik dat ik verkeerd had gegokt.

Koffie en tranen

Ik kon weer helemaal opnieuw beginnen. Omdat ik de helft met een hamer in elkaar had gezet was het moeilijk deze delen weer uit elkaar te halen. Ik vloek nooit maar ik huil wel. Dikke tranen en een grote kop koffie later begon ik overnieuw. Nu zou het me lukken. En ja, het ging maar het was allesbehalve zo makkelijk als dat ze me beloofd hadden. De middenstukken bleven mij pesten. Zodra ik er een in had kwam die er tegenover weer los. Uiteindelijk zaten ze alle vier op hun plekje en kon ik verder opbouwen. Dat vond de kast niet prettig want weer stortte de hele boel in elkaar.

Frustratie

Aaarrgghhh, ik smeet alles van me af en vluchtte weg. Mijn huis uit en even een stuk lopen om af te koelen. Naast ongeduldig ben ik ook heel koppig dus het zou en moest me lukken. Ik laat me toch niet door zo’n rotkast op m’n kop zitten. Ik begin weer van voor af aan. Met de nodige ervaringen van de vorige keren had ik hem nu eindelijk in elkaar. Tijd om de planken erin te leggen en hem in te richten. Ik leg de planken op hun plek en bekijk de kast van een afstandje.

Scheef

Twee van de 5 planken liggen scheef. Hoe kan dat nou? Ik had toch zo heel zorgvuldig alle gaatjes geteld aan beide kanten zodat de latten op dezelfde hoogte zouden komen? Niet zorgvuldig genoeg dus. Uiterst voorzichtig timmerde ik de scheve latten los en ramde ze op de juiste hoogte weer in elkaar. Kwam er hierbij niets los van de rest van de kast? Natuurlijk wel. Maar ook dit werd verbeten vast getimmerd. Mijn kast stond. Af. En helemaal zelf gedaan. Ik heb hem voor de zekerheid met tie-wraps vastgemaakt aan de muur.

Trots

Ik ben trots. Ik vraag je niet te dichtbij te kijken naar mijn handwerk. Maar de kast staat en zelfs met leuke spullen erin valt hij niet in elkaar. Ik zal nooit een echte doe-het-zelver worden maar dit heb ik in ieder geval helemaal zelf voor elkaar gekregen. Voorlopig hou ik het hierbij.

Read More
No Comment

Werk

Stil
16 April 2024

Stil

Het is zondagavond half 12 en het is stil. Ik woon midden in de stad maar als ik goed luister zou ik nu net zo goed boven op een berg in mijn geliefde Colorado kunnen zitten. Stilte. Ik hoor helemaal niets, geen verkeer, geen blaffende honden, geen mensen op straat. Zelfs in de lucht is het stil. Om het gevoel te versterken heb ik alleen mijn bureaulamp aan. De rest van het huis is donker.

Nacht

Ik hou van de nacht. ‘Men’ zegt dat ik vast over-sensitief ben en gauw afgeleid door geluiden en prikkels van buitenaf. Daar zit vast iets van waarheid in, hoewel ik niet zo van het hokjes denken ben. Ik weet wel dat ik erg graag alleen ben en ik voel me vredig en rustig wanneer het stil is en ik in het donker zit te schrijven. Misschien heb je weleens gehoord van Julia Cameron? Ik mocht haar voor het eerst ontmoeten in Aspen. Zij schrijft en coacht en is vooral bekend om haar ‘morning pages’ oefeningen.

Ochtend stil?

Zij beweert dat als je iedere ochtend voor je goed en wel wakker bent een paar bladzijden schrijft je daar de rest van de dag plezier van hebt. Wat er in je hoofd komt schrijf je op. Dit schijnt heel heilzaam te werken en zo kan je je dag ontspannen beginnen. Maar in de ochtend is het allesbehalve stil om me heen. Ik heb het door de jaren heen vaak geprobeerd maar haak ieder keer af. De reden is dat ik absoluut geen ochtendmens ben. Mijn gedachten hobbelen alle kanten uit in de ochtend. ‘Dat is juist de bedoeling’ zegt Julia. Die gedachten moet je opschrijven.

Ophouden

Ik ben er mee opgehouden. Voor mij werkt het veel beter om in de nacht te schrijven. Wanneer een ‘normaal’ mens naar bed gaat zit ik achter mijn bureau en komen de ideeën. Niet alleen ideeën over teksten, maar ook de manier om mijn slaapkamer aan te pakken en helemaal te veranderen. Ik lach hardop wanneer ik besef dat ik veel op mijn moeder lijk. Die ging het liefst de boel op z’n kop zetten om 2 uur in de nacht. Tot ongenoegen van mijn vader, die zich verplicht voelde mee te helpen maar een echt ochtendmens was.

Start

In de ochtend start de hele wereld op. Er ratelen karren over de weg met voorraad voor de winkels en restaurants. Tieners op de fiets schreeuwen naar elkaar onderweg naar het lyceum even verderop. Een auto alarm gaat af en een bus komt de hoek om scheuren. Ik zit met mijn kop koffie voor het raam slaperig naar buiten te kijken en neem het allemaal in me op zonder er deel van te zijn. Nee, geef mij de nacht: Ik zie nog hier en daar een lichtje branden op slaapkamers in de huizen tegenover mij. De dag zit er weer op. De nacht begint.

Luister

En luister; zelfs de vogels zijn naar bed. Ik voel me heel even alleen op de wereld. Slapen jullie allemaal maar. Ik ga nog even een paar uurtjes door. Want dit is mijn tijd. Dit is mijn stilte. Ik vind het bijna storend dat ik mijn nagels tegen de letters van mijn toetsenbord hoor tikken. Geregeld hou ik even op om de stilte te horen. Wat een prachtig geluid.

Read More
No Comment

leven

Geduld
11 April 2024

Geduld

Ik heb niet zoveel geduld. Ik kom bij de arts en hoor van haar dat mijn bloeddruk te laag is. De bovendruk is 90 en de onderdruk 60. Dit is verrassend voor mij omdat ik sinds mijn 18e al een te hoge bloeddruk heb. De laatste jaren is de bloeddruk echter heel netjes, maar nu was hij te laag. Ik had er ook last van, vandaar dat ik bij de dokter zat. En iedereen die weleens in een wachtkamer heeft gezeten weet dat je altijd te lang moet wachten.

Meten

‘Ik wil graag even een meting doen van een aantal keren achter elkaar,’ zegt ze. Dit betekent dat ik in een apart kamertje word gezet met mijn arm in een band die aan een machine verbonden zit. Iedere 5 minuten trekt de band zich automatisch strak om mijn arm en wordt de druk gemeten. Dit duurt zo’n half uur tot drie kwartier. ‘Had ik nu maar een boek meegenomen,’ zeg ik tegen haar.

Bedoeling

Maar dat is juist niet de bedoeling. Ik moet ruim een halfuur helemaal niets doen. Niet lezen, niet praten, niet bewegen, helemaal niets. Ik haal mijn schouders op en denk dat moet dan maar. Ze laat me alleen en ik kijk wat om me heen. Er is niets aan de muur of in de kast wat mijn aandacht trekt. Ik sluit m’n ogen en voor ik het weet staat de arts weer voor m’n neus.

Iets mis

‘Hij doet het volgens mij goed hoor,’ zeg ik. ‘Of is er iets mis?’ Ze lacht en zegt dat ik al klaar ben omdat er inmiddels 40 minuten verstreken is. Ik kan haar niet geloven. Waar zijn die minuten gebleven dan? Ik mediteer wel meer maar niet zo spontaan en onverwacht. Ik voelde me heerlijk rustig en op mijn gemak. Het leek bijna alsof ik een nacht goed had geslapen. En dat alles in een half uurtje.

Geduld

Ik besef dat het voor een ongeduldig mens zo rustgevend is om een half uur per dag helemaal niets te doen. Maar dan ga ik het weer automatisch in een hokje stoppen. Ik denk aan Tom Crum. Die heeft verschillende ‘centering’ momenten gedurende de dag. Momenten waarop je ongeduldig kan gaan worden en dus gestresst. Wanneer je bijvoorbeeld weer helemaal achteraan de rij staat voor de kassa waar de medewerker maar niet opschiet.

Stoplicht

Een stoplicht is ook zo’n moment. Want zeg eerlijk, altijd als jij aan komt rijden springt ‘ie op rood. Toch? Wat een heerlijk moment om even diep adem te halen en even je ogen dicht te doen. Een momentje rust. Mediteren voor een stoplicht is misschien niet zo handig want dan gaat iedereen achter je staan toeteren als je daar zit en niet beweegt terwijl het licht allang weer op groen staat. Maar het is wel een klein moment om even diep adem te halen. Bewust even rust nemen.

Jagen

Maar we jagen met z’n allen door de dag, de week, het leven. Zo bang voor onze eigen gedachten dat er altijd prikkels van buitenaf moeten komen. Hoe vaak zie jij mensen onderweg die op hun mobiel kijken, oordopjes in hebben met muziek, druk bezig zijn met iets. En hoevaak zie je iemand in de bus of trein die uit het raampje kijkt en even helemaal niets doet? Het komt bijna niet meer voor. Geen wonder dat we zo gehaast en gestresst zijn. We weten niet meer wat het is om even een momentje helemaal niets te doen. Al is het maar een paar minuten.

Read More
1 Comment

Gezondheid

Muren
9 April 2024

Muren

Waar komt toch het idee vandaan dat we muren moeten bouwen om de ‘vijand’ buiten te sluiten? Ik las pas weer dat er een grote lange muur gebouwd gaat worden tussen de Dominicaanse Republiek en Haïti. Als reden wordt opgegeven dat de mensen uit Haïti overlast veroorzaken in de Dominicaanse Republiek. Dat zal best waar zijn want die mensen zijn straatarm, maar de Dominicanen zijn ook niet bepaald rijk te noemen.

Groen gras

Toch is het gras altijd groener aan de overkant. En waar de Dominicaanse regering, samen met het volk, brood in zag was toerisme. Terecht want de stranden zijn schitterend en de zee is blauw. Tel daarbij de verse kreeft en krab die iedere dag gevangen wordt en je hebt een begin van een luxe resort voor rijke westerlingen. Dat de lokale bevolking weinig meekrijgt van de tonnen die verdiend worden in die megagrote hotels is te betreuren, maar ‘zo werkt het nu eenmaal’.

Investeren

Er moet tenslotte eerst geïnvesteerd worden in die luxe dorpen langs de zee. En geld was er niet. Dus komen de aasgieren uit het buitenland en beloven de bevolking werk en rijkdom. Dat eerste bestaat uit kamers schoonmaken en zich rot werken voor de rijke toeristen. De fooien gaan naar de baas. Net als de 200 dollar per nacht voor een kamer. Die moet zijn investering er eerst uithalen tenslotte.

Overblijven

En wat er overblijft zijn kleine, stoffige hutjes langs de kant van de weg waar de lokale bevolking hun waar tentoonstelt. Prachtige kunstwerken worden voor een paar cent verkocht aan de rijken. Zodat ze toch nog een graantje mee kunnen pakken van die toeristen. Voor de rest zijn ze hun stranden kwijt. Er lopen mannen met geweren langs het strand. Uit veiligheid van die toeristen die heel graag naar de Dominicaanse Republiek willen maar het liefst geen bruine mensen tegenkomen tijdens hun superluxe vakantie.

Voorwaarden

Ze eisen Caraïbische sferen maar wel op hun voorwaarden. Zo zag en hoorde ik een stel Amerikanen met overgewicht afdingen bij een hutje. Zij wilde toch dit handgemaakt beeldje voor 3 dollar proberen te bemachtigen in plaats van de 5 dollar die de mevrouw ervoor vroeg. Thuis hebben ze waarschijnlijk kunst aan de muur voor 30.000 dollar. Maar het gaat om het ‘spel’. Ik ben met een rood hoofd weggelopen en nadat het stel wegliep, heb ik een zelfde beeldje gekocht voor 10 dollar. En ik had het gevoel dat ik ver onderbetaald had.

Werk

Maar sommige Dominicanen hebben tenminste werk. En dat is nu juist wat de Haïtianen ook willen. Dus komen ze in grote getale naar het andere eind van hun eiland. Ze worden niet aangenomen want ze zijn anders en horen er niet. Dus gaan ze stelen, van de rijken. Zodat er nog meer politie en militairen op straat en de stranden verschijnen. Aan hun kant van het eiland is de zee ook blauw en de stranden ook geel. Waarom leren ze dan niet van hun buren en beginnen ook in Haïti toeristenressorts?

Leren

Misschien is het omdat ze zien wat er gebeurt in de Dominicaanse Republiek. Misschien is er het geld niet om te investeren. Of zien ze de uitbuiting en hebben daar geen zin in. In plaats daarvan drinken ze liters rum op hun lege stranden en proberen te vergeten dat ze arm zijn. Totdat er een of andere politicus opstaat en vindt dat er een muur moeten komen tussen zijn Dominicaanse Republiek en Haïti. En ook hij denkt dat het gaat werken, ondanks wat de geschiedenis ons heeft geleerd.

Politiek

Ik ben helemaal niet politiek onderlegd. Daarom weerhoud ik me vaak van kritiek. Maar ik weet wel dat het bouwen van muren veel geld kost. Daarbij laat geen mens zich weerhouden over een muur te klimmen. Dus moeten er ook langs die muren een hele rij mannen met geweren geplaatst worden. Ook is het menselijk dat als er iets afgesloten wordt wij naar binnen willen. Dus blijft men proberen. Zo’n muur gaat niet alleen heel veel geld kosten maar ook mensenlevens. En wie zit daar nou op te wachten?

Samen

Dus roep ik het nog maar eens, niet de verwachting hebbende dat er een Dominicaan naar mij zal luisteren. We kunnen alleen problemen aanpakken door die samen op te lossen. Je bent bevoorrecht om samen op een eiland te wonen. Ga dan ook samen aan de slag. Leer van elkaar en verwelkom je publiek met jouw kunst, jouw sfeer en jouw gewoonten. Drink samen met de toeristen een glas bruine rum en laat ze ervoor betalen wat ze thuis gewend zijn. Serveer ze verse kreeft die jijzelf hebt gevangen in die blauwe zee. En open samen met je buurman een hotel aan je prachtige strand, gebouwd en gestoffeerd door lokale bewoners.

Terug

Pak een van je oude busjes en rijd de toeristen van de ene naar de andere kant en weer terug. Zo proeven ze de sfeer van beide gedeelten van het eiland voor een prijs. Dan kom ik terug. Of dat nu in Haïti is of in de Dominicaanse Republiek. Ik kom heel graag terug naar jouw authentieke eiland. En ik wil graag met jou gaan zwemmen en rum drinken en kreeft eten. Haïtiaans of Dominicaans, jullie zijn me allen even lief. Afbreken die muren!

Read More
1 Comment

Reizen

Oma dag
4 April 2024

Oma dag

Ik word vanmorgen wakker met allemaal berichtjes op mijn telefoon. Dikke knuffels op deze ‘oma-dag’. Vandaag is het 3 april en zou mijn moeder 88 jaar zijn geworden. Het is nog steeds wennen dat ik nu rustig aan kan doen en me niet hoef te haasten en met gebak naar haar toe hoef te fietsen. ‘Voor het geval dat er al visite komt in de ochtend om een kopje koffie te drinken.’ Dan moet er wel gebak zijn natuurlijk.

Jarig

Hoewel ze zei dat ze nooit zo om haar verjaardag gaf, was ze stiekem altijd wel heel blij op haar verjaardag. Dat ze al haar ‘kuikens’ om zich heen had gebeurde doorgaans niet zo heel veel. Wel kwam iedereen regelmatig maar niet vaak allemaal tegelijk. En ze straalde als middelpunt tussen al haar ‘liefies’. Ze vond het niet fijn om oud te worden. Ze was juist altijd degene die het voortouw nam, die oplossingen zocht net zo lang tot ze gevonden waren en ze had veel energie.

Ouder

Tot ze ouder werd en ineens dingen niet meer kon. Ze wilde er lange tijd niet aan. Een rollator was voor ‘oude mensen’, en zij was met haar 85 jaar nog niet zo ver. ‘Ze doen alsof ik kinds ben,’ was een andere uitspraak die ze soms riep uit frustratie dat ze niet alles zo duidelijk meer wist en begreep. Haar wil was nog veel sterker dan haar lichaam. En ondanks de vele, geweldige, hulp wilde ze zo graag alles nog zelf doen.

Gemis

Ik mis haar, soms zo erg dat het letterlijk zeer doet van binnen. Ik mis onze gesprekjes over de telefoon en haar knuffels als ik het even moeilijk had. Zo vaak denk ik nog dat ik het haar even moet vertellen als er iets leuks is gebeurd om me vrijwel direct te realiseren dat ik niet meer de telefoon kan pakken. Hoe fijn zou het zijn als er een satelietverbinding met de hemel bestond? Iemand, heren/dames uitvinders en techneuten, voel je geroepen dit voor elkaar te krijgen!

Medium

Ik luister en kijk wel eens naar die programma’s waar een medium aan het woord is. Niet wetend wat ik er van moet geloven. ‘Voelt’ het goed dan wil ik het graag aannemen, maar er zijn ook momenten en ‘gesprekken’ waar ik totaal niets bij voel en die volgens mij van begin tot eind verzonnen zijn. Op zich is het natuurlijk best heel vriendelijk dat er mensen zijn die ons troost willen bieden, door in contact te staan met dierbare overledenen. Aan de andere kant lijkt het me lastig om te kunnen slapen als je daadwerkelijk de hele boel beduveld. Voor veel geld vaak.

Vertrouwen

Dus vertrouw ik liever op de band die er tussen mijn moeder en mij bestond (en bestaat). Ik geloof heel sterk in een leven na de dood. Alles heeft zin en het kan er bij mij niet in dat wij mensen hier 85 jaar op de aarde ronddollen zonder dat daar een doel voor is. Zomaar voor de leuk. En voor veel mensen is het leven best zwaar. Dat zou dan totaal geen zin hebben als er niet iets na zou komen. Nee, ik weet zeker dat het niet afloopt met de dood van je lichaam.

Gesprek

Dus heb ik vanmorgen een gesprek met ‘oma’. Ik vertel haar over de berichten en dat iedereen even stil staat bij haar leven op aarde vandaag. Hoeveel we van haar houden en hoeveel ze voor ons betekent. Ik zeg haar dat we iets lekkers bij de koffie nemen vanavond, misschien een advocaatje met slagroom. En dat we samen lachen en herinneringen ophalen, elkaar knuffelen. Ik voel een warm gevoel door me heen gaan. Ik hoor haar stem: trots is ze op ons, en zo heel erg blij dat we elkaar hebben en dat ze het goed heeft, weer samen met opa. Ze geeft ons een hele dikke knuffel. Ik voel het.

Waar?

Betekent dit gevoel dat ze echt dichtbij ons is? En wil ze ons allemaal een dikke knuffel geven? Ja en ja. Ik ken haar door en door en ik weet dat ze dit het allerliefste wil. Dichtbij ons zijn en ons knuffelen. Zoals ze altijd heeft gedaan en altijd zal blijven doen.

Read More
No Comment

Geen categorie

Sneeuwblind – Ragnar Jónasson
31 March 2024

Sneeuwblind – Ragnar Jónasson

In het boek ‘sneeuwblind’ beschrijft Ragnar Jónasson Ari, een jonge politieman die samen met zijn vriendin in Reykjavik woont. Hij is net afgestudeerd aan de politieacademie, terwijl zijn vriendin nog midden in haar studie zit. Kristin is een serieuze jonge vrouw en zit liever binnen een boek te lezen dan dat ze een wandeling maakt met Ari. Zij heeft hun toekomst uitgestippeld en werkt daar nauwgezet aan.

Verhuizing

Ari is echter nog helemaal niet zeker van zijn toekomst. Hij heeft zijn eerdere studie theologie afgezegd en is verder gegaan met zijn ambitie om politieagent te worden. Wanneer Ari een baan bij de politie in een heel klein stadje in het noorden van IJsland aangeboden krijgt hoeft hij er niet lang over na te denken en zegt ja. Kristin begrijpt er niets van. Niet alleen is zij net bij Ari ingetrokken maar dat hij een baan aanneemt zover van Reykjavik zonder het met haar te overleggen maakt haar woest. Hij hoeft niet te denken dat zij met hem mee gaat naar dat donkere gat ergens aan een fjord.

Alleen

En dus verhuist Ari alleen. Hij huurt een klein appartement en maakt kennis met zijn chef en collega. Het lijkt er inderdaad op dat er niet veel gebeurd in dit kleine stadje waar iedereen elkaar kent. Tot er een halfnaakte vrouw gevonden wordt in de sneeuw. Ze wordt in alle haast naar het ziekenhuis gereden en overlijdt kort daarna. Het lijkt op een moord, dus krijgt de politie voor het eerst in lange tijd een onderzoek voor hun kiezen waar ze zich geen raad mee weten.

Theater

Wanneer er daarna een man dood gevonden worden in het plaatselijk theater lijkt dat op een ongeluk. Ari is er niet gerust op en gaat de twee doden behandelen als een moordzaak. Hebben ze wel of niet met elkaar te maken? Intussen leert hij een mooie jonge vrouw kennen die ook van buiten de stad komt maar zich hier gevestigd heeft om lerares te worden. Hij vindt troost bij haar wanneer de claustrofobie van sneeuw en donker hem te veel worden. Maar hoe zit het met Kristin?

Slaperig stadje

Hoe meer Ari in de zaak duikt hoe meer er boven komt drijven in dit gehucht waar voorheen nooit iets gebeurde. Wat liggen er voor geheimen verborgen? En zijn ze nu wel zo blij met deze jonge politieman die alles overhoop komt halen?

Ragnar Jónasson

De IJslandse schrijver is opgegroeid in het kleine gehucht waar zijn boeken zich afspelen. Hij weet dus alles over sneeuw en donkere dagen. Tegenwoordig woont hij in de hoofdstad Reykjavik en geeft les aan de rechtenfaculteit van de universiteit. ‘Sneeuwblind’ is het eerste boek uit de serie Duister IJsland met in de hoofdrol politieman Ari.

Read More
No Comment

Boeken

Kristallen klankschalen
26 March 2024

Kristallen klankschalen

‘Hou je maar bezig met je kristallen klankschalen in jouw persoonlijke tijd.’ Zei iemand tegen mij deze week. Ze was boos en ze dacht me te kwetsen met deze woorden. Het werd mij duidelijk dat ze mij als een soort hippie ziet die niet in de gewone wereld staat. In ieder geval niet in haar wereld. Ik was er een beetje verbouwereerd over. Meer omdat ik het niet van haar had verwacht. Ze bood me later haar excuses aan maar het komt nooit meer goed tussen ons.

Cru

Dat klinkt cru en zo bedoel ik het ook zeker niet. Natuurlijk blijf ik gewoon met haar omgaan maar waar ik haar voorheen als iemand zag waar ik mijzelf kon zijn en alles tegen kon zeggen ben ik nu toch voorzichtiger. Niet dat ik me echt iets aantrek van haar woorden. Ik zie het zelfs als een compliment, hoewel dit van haar kant niet zo bedoeld werd. Is het erg dat ik nu anders tegenover haar sta? Welnee.

Gewoonte

Ik hou me nog steeds vast aan de gewoonte dat ik graag wil dat iedereen mij aardig vind. Dat hoeft en kan ook niet. Als kind wilde ik graag vriendjes met iedereen zijn terwijl ik iedere keer weer merkte dat dit juist averechts schijnt te werken. ‘Zij is zo makkelijk, zij doet toch onze zin, enzovoort.’ ik ben daar al een tijdje klaar mee. Vandaar dat ik de opdracht die ik van deze ‘vriendin’ had gekregen op mijn eigen manier had ingevuld. Dat was niet de bedoeling, maar ik wilde het proberen. Met de woorden dat ik alles aan kon passen.

Woede

Dat viel niet in goede aarde. In tegendeel, ze werd woest. In plaats van dat haar woede mijn probleem wordt moet ik het teruggeven en het bij haar neerleggen. Maar dat is lastig. Ik had haar willen helpen. Dat viel verkeerd. Dat is jammer, maar dat is alles wat het is. Ik maak het in mijn hoofd en hart veel groter. Wij hebben die neiging. Kritiek is al lastig, maar te behappen. Als het gecombineerd wordt met woede en schelden dan willen we gelijk in de verdediging. Of, excuses maken. Dit laatste heb ik gedaan. Niet voor het project op zich maar omdat ik haar blijkbaar heb teleurgesteld.

Anders

Iedereen is anders. Dat mag. Maar laten we elkaar toch niet zo gauw proberen onderuit te halen. Nu lijkt het wellicht alsof ik me er nog niet overheen kan zetten. Dat is gelukkig wel het geval. Ik kaart het vandaag aan omdat het een uitstekend voorbeeld is van wat ik dagelijks om me heen zie en hoor. Mensen voelen zich in hun ‘recht’ en beter dan een ander. Dat is goed, dat mag. Hiermee proberen ze anderen onzeker te maken en zich te schamen of vervelend te voelen. Of het nu een belangrijk of een onbelangrijk onderwerp is doet eigenlijk niet zo ter zake.

Gedrag

Het gaat om het gedrag naar elkaar toe. Waarom altijd zo’n kort lontje? Frustratie  en gelijk in de hoogste boom klimmen werkt naar mijn mening veel slechter dan met elkaar praten en elkaar proberen te begrijpen. Op die manier had ik het project aangepakt, maar de dame in kwestie was daar (nog) niet klaar voor en probeerde mij te pakken op, wat zij blijkbaar als zwakke plek ziet in mij, mijn spiritualiteit.  Uiteindelijk hebben we het uitgepraat, waar zij me hartelijk voor bedankte. Omgaan met kristallen en klankschalen heeft zo zijn voordelen.

Delen

Heb jij ook zo’n voorbeeld dat je graag met ons wilt delen? Of tips hoe je met deze mensen omgaat? Heb jij medelijden of word je kwaad? Ben je soms vreselijk gefrustreerd dat de hele mensheid dom is en jij de enige bent die het begrijpt? We horen het graag! Als altijd behandelen wij alleen positieve teksten zonder schelden 🙂

 

Read More
No Comment

spiritualiteit

De naakte waarheid – Hans Muijsson
24 March 2024

De naakte waarheid – Hans Muijsson

Uitgeverij Doornwater is al maanden bezig met ‘De naakte waarheid’, een heel bijzonder project en eindelijk kan de Noord-Hollandse uitgever ermee naar buiten treden. Hans Muijsson, de man die ruim veertig jaar toerde met de legendarische band Golden Earring, heeft zijn opzienbarende verhaal opgetekend en dat boek verschijnt binnenkort onder de titel ‘The Real Naked Truth’.

Gesprekken

Vele gesprekken met Muijsson en René Verweijmeren, de man die een belangrijk aandeel heeft gehad in het op papier krijgen van het verhaal, diverse redactieronden, een covershoot en het doorspitten van het persoonlijke fotoarchief van Muijsson verder, is het dan eindelijk zover. Op 1 april a.s. om 14.00 uur zal ‘The Real Naked Truth’ worden gelanceerd in Museum RockArt, aan de Zekkenstraat 42 in Hoek van Holland. Niemand minder dan Erik de Zwart zal het eerste exemplaar in ontvangst nemen.

Uniek

Het verhaal van Muijsson wordt in het boek ondersteund door tal van unieke foto’s, appjes en handgeschreven briefjes van de bandleden. Er is niemand in Nederland die Golden Earring zo goed kent als Hans Muijsson. De man die 42 jaar achter de schermen zo dicht bij de band is gekomen. Dit is het enige boek in de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek dat het verhaal vertelt over de grootste rock ‘n roll band van ons land, vanuit het Earring kamp zelf.

Van fan tot leider

Een uniek verhaal dat ook de ups en downs laat zien die horen bij het leven onderweg. Muijsson neemt je mee terug in de geschiedenis, gezien vanuit zijn ogen. Zijn avonturen vertellen het verhaal van een fan die leider werd van het Golden Earring Infocentrum om daarna voor de band te gaan werken. Uiteindelijk werd hij de persoonlijke assistent en soigneur van de band op het podium en in de kleedkamers.

Passie

Een verhaal vol passie voor muziek, vriendschap en trouw waarin we ook de rafelranden van het leven in het Earring kamp leren kennen en de diepe littekens van 42 jaar on the road. Zijn verhaal is hartverscheurend eerlijk. Dankzij dit boek blijven deze avonturen bewaard en zien we the Real Naked Truth achter deze magische band.

‘The Real Naked Truth’ is in eerste instantie exclusief verkrijgbaar via Museum RockArt (https://rockart.nl/) en Uitgeverij Doornwater (www.uitgeverijdoornwater.nl).

Read More
No Comment

Boeken

Plastic nest
21 March 2024

Plastic nest

Het lijkt al lente. De vogels zijn druk bezig met hun nest en zingen hun longetjes uit hun lijf. Ik fiets langs de sloot en zie ook de eenden en ganzen druk aan het werk. Als ik dichterbij kom zie ik dat hun nest vooral een plastic nest is geworden. Ze hebben van alles uit het water en langs de kant naar hun nest gesleept. Ik kan me voorstellen dat al die gekleurde plastics een fraai gezicht vormen voor je nieuwe huis.

Mevrouw eend

Mevrouw eend staat kritisch aan de kant te kijken hoe het mannetje met van alles aan komt sjouwen. De kers op de taart is misschien wel een groot stuk aluminium folie, dat schittert en blinkt in het zonlicht. Als eenden konden glimlachen had ze dat beslist gedaan. Ze zwemt naar haar nest en bekijkt het van alle kanten. Ondanks dat een nest niet teveel mag opvallen voor roofdieren lijkt ze te houden van alle glim en glitter.

Nest is goedgekeurd

Het lijkt dus dat ze haar nieuwe omgeving goedkeurt. Gelukkig, het wachten op de eieren en de kuikens kan gaan beginnen. Ik vraag me af of eenden zo slim zijn niet hun kuikens straks die rommel te gaan voeren. Zou een eend weten dat plastic en folie niet goed is voor hun baby’s? Misschien moet ik meer vertrouwen hebben in de natuur.

Mensen

Want dat wij mensen zo ontzettend dom zijn om alles maar van ons af te mikken zonder na te denken wat voor consequenties dit heeft is bijna al ‘normaal’ geworden in onze samenleving. Ik hoop dat dieren intelligenter zijn dan wij. Ik ben geneigd daarin te geloven. En zal proberen me niet teveel zorgen te maken over alle plastic nesten.

Reactie

Want mijn eerste reactie is dat ik het prachtig opgebouwde nest stuk moet maken voor de gezondheid van de kleintjes. Met daarbij uiteraard de gedachte en het voornemen om een schitterend nestjes terug te bouwen. Maar ik weet al dat dit lang niet de goedkeuring van mevrouw eend zal krijgen. Om over meneer eend maar te zwijgen. Ik zal er maar van uit moeten gaan dat dieren mee -evolueren met onze domme daden. En dat zij precies weten dat ze al ons afval kunnen gebruiken om hun nest op te pimpen, maar het nooit aan hun kuikentjes zullen voeren.

Read More
No Comment

Natuur

Overgang
19 March 2024

Overgang

Ik denk dat het een overgang is. Nee, niet die overgang, daar zit ik ook middenin. Maar een andere. Ik heb er eens over na zitten denken. Dat moet en hoef je niet te vaak te doen, maar de vraag hield me van de week bezig hoe het komt dat ik blijkbaar altijd in maart ziek wordt. Gelukkig blijft het bij een griepje, maar toch. Het is frappant dat het altijd plaatsvindt in maart.

Verjaardag overgang

Als kind hielden de volwassenen het bij de spanning voor en over mijn verjaardag. Ik ben begin maart jarig en als kind was dit altijd een bijzonder spannende en leuke week. Ik kon er nachten van tevoren niet van slapen en moest er altijd wel een weekje van bijkomen nadat mijn verjaardag geweest was. Dat ik vaak na mijn verjaardag ziek werd, werd gegooid op de spanning.

Mazelen

Ook ben ik een paar keer (gelukkig niet altijd) ziek geweest op mijn verjaardag zodat we de hele boel moesten omgooien en alle verstuurde uitnodigingen moesten annuleren. Op mijn 7e verjaardag had ik de mazelen waar ik zo ziek van ben geweest dat ik engelen zag en dat de arts mijn ouders later nog eens extra bezorgd maakte dat ik ‘op het randje’ had gelegen. Misschien dat ik het daarom nog weet. Of was het omdat ik op die verjaardag mijn eerste echte bureau kreeg met allemaal vakjes en laatjes en waar ik direct en voor mijn leven lang verliefd op werd.

Maart in de overgang

Maar ik dwaal weer lekker af. In de jaren daarna lag ik geregeld iedere maand maart een week op bed met de rillingen, koorts en keelpijn. Toen me dat dit jaar ook weer gebeurde zag ik ineens dat het wel heel toevallig is dat dit altijd in maart gebeurt. Ik kon het in mijn verjaardagweek nog aardig bijhouden. Maar daarna was het toch echt gedaan met mijn energie en lag ik met 39.3 te zweten in bed. Ik was er echter dit jaar op voorbereid. En pakte het nu anders aan.

Nest

Dat wil zeggen, in plaats van me boos en frustrerend af te vragen; ‘Waarom ik en vooral waarom nu, nu dat ik zoveel te doen heb en natuurlijk net een week voor de boeg heb met stik veel afspraken?’ schoof ik daar al snel doorheen en nam het zoals het is. Ik nam me voor de natuur zijn/haar gang te laten gaan en dan ook maar het voorbeeld te volgen van nestelen. Ik maakte van mijn bed en van mijn bank in de woonkamer een nest.

Dekens

Nu was ik dit ook al van kinds af aan gewend dat ik pas comfortabel lig als ik een ‘nest’ heb gemaakt van mijn beddengoed. Mijn zus wilde een boot, de lakens zo strak om haar heen dat haar matras als een soort worstenbroodje om haar heen gespannen lag. ‘Lekker in mijn boot,’ zuchtte ze voor ze in slaap viel. Bij mij moest en moet alles los. Alle lakens moeten van mijn matras, de eventuele dekens en dekbed losgetrokken om samen met mijn knuffels en kussens om me heen een soort rond nest te vormen waar ik tussenin als een vogel in zijn nest mijn plekje vind.

Voorbereiding

Met die voorbereidingen in bed en op de bank was ik al een eind op weg. Mijn salontafel en mijn nachtkastje werden een soort apotheek: tissues, hoestdrank, dropjes, druiven, paracetamol, glazen sap en water en vooral heel veel chicklit boeken vormden mijn omgeving. Ik ben in de luxe positie dat ik een tv in de woon- en in de slaapkamer heb, dus ook de beide afstandsbedieningen lagen klaar. Alleen mijn telefoon en iPad voor spelletjes moest ik heen en weer dragen. Ik ben van nature onrustig en vooral bij ziekte moet ik me kunnen verplaatsen, vandaar die twee nestjes.

Doorgekomen

Zo ben ik tenminste drie dagen heel prettig doorgekomen en hoefde ik me alleen maar af en toe naar de waterkoker in de keuken te slepen voor soep en thee. Misschien door die rust en het idee dat er niets moest ben ik er nog vrij snel doorheen gerold deze keer. En heb ik de tijd gehad om me af te vragen of deze maand de functie heeft voor mij om een soort overgang te duiden. Van winter naar lente, van weer een jaartje ouder zijn, van dankbaar zijn dat het ieder jaar maar weer een gewoon griepje is dat weer over gaat, van een week bezinning en verlangen naar narcissen en de zon. En van een voorbereiding op het Paasfeest, het feest van hoop en overgang.

Beter

Ik voel me beter. Zelfs beter dan de weken daarvoor. Zou het dan toch ook zo kunnen zijn dat de natuur haar werk doet in de vorm van rust en een weekje in mijn nest voordat ik weer uitvlieg het voorjaar en de zomer in? Ik ben benieuwd of jullie dit verhaal herkennen. Heb jij ook een bepaalde periode in het jaar waarop je even rust moet nemen? En is dit iedere keer in dezelfde periode? Of ben jij het voor en laat je het niet zover komen dat je letterlijk even uitgeschakeld bent?

 

Read More
No Comment

Gezondheid

Recensie Alexander Olbrechts – De Heraklesmoorden
17 March 2024

Recensie Alexander Olbrechts – De Heraklesmoorden

De Heraklesmoorden lijken realiteit en mythologie samen te laten komen wanneer een moordenaar zich door de twaalf werken van Herakles laat inspireren. In een zoo worden een leeuw en zijn verzorger op een gruwelijke manier vermoord. In het voorhoofd van de leeuwenverzorger is een Romeinse I gesneden. Als er opnieuw een man wordt vermoord en de politie het Romeinse cijfer III terugvindt, voert hoofdinspecteur Rudi Smeets een race tegen de klok om een vermiste man te vinden die mogelijk het volgende slachtoffer kan zijn.

Motief en dader

Om het motief en de dader te vinden, verdiepen Rudi en zijn team zich in de mythologie van Herakles. De druk op Rudi’s team neemt zienderogen toe en de moordenaar lijkt haast ongrijpbaar. Zal Rudi tijdig het tij kunnen keren en voorkomen dat er nog meer genummerde slachtoffers vallen? Want mens noch dier is veilig voor de heraklesmoordenaar…

Griekse Mythologie

Herakles is een held uit de Griekse mythologie. Hij is vooral bekend om de twaalf werken die hij heeft uitgevoerd in opdracht van koning Eurystheus. De heraklesmoorden is een boek uit de nieuwe serie ‘De mythosmoorden’ waarbij er telkens een mythologisch verhaal centraal staat.

Leeservaring

Het verhaal leest soepel. De moordenaar werkt 12 werken van Herakles af. De Heraklesmoorden leest alsof het 12 korte vertellingen zijn over een moord en de moordenaar. Het geheel wordt aaneen geweven door het verhaal van het politieteam dat een race tegen de klok ervaart omdat het weet dat ze met een seriemoordenaar te maken hebben en het slechts wachten is tot het volgende slachtoffer valt.

Vlaams

De auteur is Vlaams, dat is aan sommige woorden te merken die anders zijn als in Nederland. Voor het begrip van het boek is dit geen belemmering, ik vond het juist leuk om soms heel andere woorden tegen te komen.

Humor in een politiethriller

Ook is er humor in het boek verweven. Leuke subtiele grapjes die een glimlach op je gezicht toveren terwijl je toch met gruwelijke moorden te maken hebt. Het verhaal is een politiethriller. Je krijgt een goed beeld hoe de politie te werk gaat om een gecompliceerd dossier opgelost te krijgen. Dit boek leest alsof je lid bent van het rechercheteam.

Spanning

Het eerste deel van het boek is wel voorspellend, je weet dat er meerdere moorden zullen komen maar naarmate het boek vordert wordt het ook spannend en komt er steeds meer actie. Je voelt tijdens het lezen de tijdsdruk die de agenten hebben. Als rode draad wordt de Griekse mythologie van Herakles gebruikt. Het is interessant om door middel van een spannende thriller hier ook meer van te weten te komen.De Heraklesmoorden is een prettige politiethriller.

De Auteur

In 2020 debuteerde de auteur met Gevlinderd. Alexander behaalde zilver op De Zilveren Strop 2022 – de grootste schrijfwedstrijd voor Nederlandstalige spannende kortverhalen. Eerder won hij samen met drie andere auteurs de schrijfwedstrijd Fatale ontmoeting.

Algemene informatie

Titel: De Heraklesmoorden

Auteur: Alexander Olbrechts

Uitgeverij: Godijn Publishing

Jaar van uitgifte: 2022

ISBN Ebook: 978-94-6464-051-9

ISBN Paperback: 978-94-6464-050-2

Genre: Thriller

Read More
No Comment

Boeken