Voor de gek houden
Voor de gek houden
Voor de gek houden, we weten niet beter. Het gebeurt constant. Meestal weten we dit en zijn we het al zo gewend, dat als iemand me erop wijst ik even verbaasd ben. Mijn moeder is 86 jaar en heeft geen computer, geen smart phone en geen social media.
Social Media
Social media is voor haar gewoon ouderwets een bakkie doen met familie of kennissen. Dat de (klein- en achterklein-) kinderen dan vaak met de telefoon zitten te spelen vind ze interessant maar ze snapt er niets van. Niet dat ze dom is maar ze heeft geen idee wat we allemaal doen met een telefoon, tegenwoordig.
Bellen
Een telefoon is om iemand op te bellen of gebeld te worden. En daar heeft ze een ouderwetse (mits draadloze tegenwoordig) telefoon voor. ‘Ik heb daarom geen mobiele telefoon nodig, ik kom nergens en anders bellen ze me maar terug als ik thuis ben.’ Simpel en hartstikke waar. Maar als ze al een van onze telefoons in handen heeft zit ze graag te scrollen. Om steeds uit te roepen hoe het toch mogelijk is.
Schermtijd
Ik heb vorige week gemiddeld 6,5 uur per dag schermtijd gebruikt. Dat is bijna een hele werkdag. Ok, ik werk thuis en ik zit achter de computer. Dus ik heb het scherm ook voor mijn werk nodig. Maar niet constant en niet alleen voor werk. We zijn constant ‘bereikbaar’ en moeten ook constant ‘bereiken’. Of het nu een persoon is of een andere computer. We kunnen niet meer zonder.
Hoe is het mogelijk!
En automatisch komt er van alles voorbij wat we ook maar even meepikken. Ook al interesseert het ons geen klap. Het komt nu eenmaal voorbij. Zoals de reclame op tv, maar dan korter en veel en veel indringender. Flitsender. Mijn moeder speelt met mijn telefoon en vertelt opgetogen dat er zo’n bijzonder filmpje opstaat van een man en een kat. En de kat beweegt precies op de maat van de muziek zijn koppie heen en weer. ‘Hoe is het mogelijk, he? Hoe krijgen ze zo’n beest zo gek.’
Verbazing
Ik keek haar verbaasd aan en ben even geneigd om het te laten voor wat het is. Maar leg haar dan uit dat dit niet ‘echt’ is. Het is gefotoshopt. Ze had er nooit eerder van gehoord en voelde zich in eerste instantie heel erg in de maling genomen. Dat deed me even stilstaan bij het idee hoe vaak wij allemaal in de maling genomen worden. Alles onder het mom van sneller, makkelijker, handiger en amusement, in dit geval. Oh ja en om zoveel mogelijk volgers te krijgen via social media.
Verbaast
Nu is het haar beurt om verbaast te zijn. Waarom zou iemand op deze manier vrienden willen maken en hebben? Als je elkaar verder nooit ziet. En als je, door een filmpje wat nep is, mensen aan moet trekken die dan zogenaamd je vrienden zijn? En hebben ze daar dan tijd voor? Ja. Want ze hoeven de vrienden niet allemaal thuis uit te nodigen. Dat scheelt een hoop tijd waardoor ze meer kunnen spelen op de telefoon en dit soort grappige filmpjes in elkaar kunnen draaien. Ze snapt er niets van.
Jaloers
En dan ben ik af en toe een klein beetje jaloers op mijn moeder en veel van haar leeftijdsgenoten. Want zeg eerlijk, is het leven zoveel simpeler geworden met al die extra elektronica? Met al die zogenaamde hulpmiddelen die juist daarvoor bedoeld zijn: Om het ons makkelijker te maken? Nee, ik ben niet tegen vooruitgang. En ik ben hartstikke blij met een wasmachine en een oven. Maar of nu alles een vooruitgang betekent? Ik zet er mijn vraagtekens bij.
