Lekker Body Positief!
Lekker Body Positief!
“Toen ze jong was, besefte ze niet dat haar lichaam perfect was. Toen ze wat ouder werd, besefte ze dat haar lichaam niet perfect was en was ze bezig om het in perfecte staat te krijgen. Nu de eerste ouderdomstekenen zich manifesteren, verlangt ze naar de imperfecte staat van het volwassen lichaam van vroeger. De laatste stuiptrekkingen van haar ego.
Uitdrogende ego
De bedoeling was natuurlijk, dat haar ego tegelijkertijd met haar huid zou uitdrogen, maar het ego blijkt een betere weerstand te hebben dan haar huid.”
Tranen van een feniks
Dit heb ik vier jaar geleden geschreven in mijn eerste, nog niet uitgekomen debuutroman. Ik ben op dit moment bezig met de laatste (hopelijk) redactieronde. De werktitel is ‘Tranen van een feniks’ en het gaat over relaties, jeugdherinneringen, trauma’s maar ook plezier en verlangens. Het gaat over twijfels en miscommunicatie, over liefde, verdriet en alles wat bij het leven hoort. En ja, het is sterk autobiografisch, want waarom zou ik iets verzinnen, als er zo veel gebeurt?
Linda
Nu werd ik weer herinnerd aan deze passage uit mijn boek. Ik liep langs een rekje met tijdschriften bij de supermarkt en zag Linda. Met Linda de Mol in haar bikini op de cover. Ik koop bijna nooit vrouwenblaadjes, ik vind ze vaak een beetje oppervlakkig en bovendien vol met reclames, vooral voor producten die je eraan herinneren, dat je niet meer jong en strak bent en dat je nodig op dieet moet. Maar dit was lekker body positief!
Onzekerheid over haar lichaam
Maar de cover van Linda had meteen mijn aandacht. Zou wel bewerkt zijn, die foto, dacht ik. Ik sloeg de magazine open en las op de eerste bladzijde Linda’s verhaal. Nee dus! Geen fotoshop, wel een vermelding van haar leeftijd en haar gewicht. Eerlijk verhaal over haar twijfels en haar onzekerheid over haar lichaam. Wauw, dacht ik, wat een topwijf! Verder in het blad nog meer bekende dames in bikini’s. Ze maken een statement: lekker body positief! Hou op met zeuren, meisjes, dames, mama’s en oma’s. Wees dankbaar voor dat geweldige lichaam, dat ons al zo lang door het leven draagt.
Mijn lichaam
Het mijne heeft drie kinderen gedragen en gebaard, het is gezond, het doet nog steeds (meestal) wat ik nodig heb en wat ik graag wil. Ik kan nog steeds dansen, al maak ik geen hoge sprongen meer. Ik wandel en ren (correctie: jog, met mijn snelheid kun je dat niet meer hardlopen noemen). Als ik yoga doe, kijk ik bij ‘de ploeg’ recht tegen mijn vetrollen aan, maar ik kan nog wel ademen. En ik houd nog steeds van seks. Zo.
Coronakilo’s
Helaas pas ik niet meer in een aantal lievelingsjurkjes. We hebben daar een nieuw woord voor: ‘coronakilo’s’. Wat mijn kilo’s betreft heeft dat niets te maken met corona, wel met de wijntjes en tapa’tjes laat in de nacht en het feit dat ik, als Tsjechische, ook bier lust. En het heeft natuurlijk te maken met mijn leeftijd. Je spijsvertering wordt namelijk steeds trager, net als je hardloopsnelheid.
Accepteren of veranderen
Er zijn altijd maar twee opties, universeel bij alle problemen en klachten: accepteren of veranderen. Ik heb besloten om eerst te accepteren dat ik nu een paar kilo extra heb. Ik zal niet meer klagen en mijn foto’s in bikini wissen, nee, ik doe mee aan de challenge van Linda en plaats mijn foto op Facebook.
Met oma in het zand spelen
De nieuwste, waar ik samen met mijn twee kleinzoons aan het strand lig. Wij horen er ook bij, naast onze kinderen en kleinkinderen op de foto, zodat zij later herinneringen hebben aan ons. Zeker weten, dat ze niet zullen zeggen: Daar heb je oma, met haar vetrollen. Nee. Ze zullen denken: Dat was gaaf, met oma in het zand spelen!
Meteen beginnen
(Ik zal ook minder wijn en bier drinken en ga vaker wandelen hoor, ik begin gelijk… uh, morgen!)
Ema Sindelarova, Rheden, 23-7-2020
Meer verhalen van mij leest u op www.ema-sindelarova.nl
