Maand van de Geschiedenis 2024 in het teken van feit en fictie

Au

Eline de Moor (51) is nu bijna twee jaar single. Mo blijkt minder saai dan ze dacht, maar de klik voelt ze nog niet.

Donder en bliksem

‘Wat wil je dan?’, vraagt Pia. ‘Donder en bliksem op de eerste date? Je kent hem nog nauwelijks. Ik vind het niet zo raar hoor, weet je nog toen met hoe heet ie ook alweer? O ja, Mick. Die vond je direct leuk en aantrekkelijk, en dat is ook niets geworden. Hoeveel mannen heb je nu eigenlijk ècht leren kennen?’ 

Au zeg

Au zeg, wrijf het er nog maar even in. Veel verder dan vier dates ben ik niet gekomen. Maar ze heeft een punt, en dus tut ik me braaf op voor het etentje met Mo. Hij komt met een brede lach op me afgelopen en ook nu weer merk ik dat ik daar blij van word. Nou, da’s tenminste iets! 

Conservatieve eter

We kletsen wat bij een drankje en als onze bestellingen worden opgenomen, merk ik dat Mo dit vaker doet. Hij bespreekt soepel wat mogelijkheden buiten de kaart met de ober, ik bestel braaf de tagliatelle met zalm. Ik word me er ineens pijnlijk van bewust dat ik zelden of nooit uit eten ga, en als ik het al doe, nogal conservatief en grijs ben. En dat terwijl ik hem als saai had bestempeld.

Wijnkenner

Mo grinnikt als ik zeg dat hij blijkbaar een oude rot in het bestelvak is, en vertelt dat hij voor zijn werk heel vaak uit eten is geweest. ‘Ik vond het op den duur niets bijzonders meer, maar nu heb ik er weer plezier in. Maar dan wel in een goed restaurant met goede wijn.’ Hij heft zijn glas en tikt het tegen de mijne. Ik weet ook al helemaal niks van wijn. Nou ja, ik kan wit van rood onderscheiden, daar houdt het wel mee op.

Een eerste date zegt niks

Het is dus weer eens bewezen, een eerste date zegt niks. Ik rijd met een heel ander gevoel naar huis, geen gejuich maar ook geen nee. Hij is minder saai dan ik dacht, het gesprek liep lekker en kwam van twee kanten. Waarom word ik er dan nog steeds niet echt heel blij van? ‘Nou, dat is toch prima?’ roept Pia uit als ik haar de volgende dag bel. ‘Mooie basis om hem beter te leren kennen. Hop, door naar de volgende ronde.’ Ja, juf.

Au

Het is een prachtige donderdagmiddag, tijd voor een rondje langs het water. Bij de brug twijfel ik, zal ik langs de overkant teruggaan? Dat is wel een stuk verder dan mijn normale rondje, maar het is wel eens tijd om mezelf wat meer uit te dagen. Omkeren kan tenslotte ook nog. Ik werp een blik op mijn horloge en zie een paaltje over het hoofd. Bam. Au! Ik kom lelijk op mijn knie terecht en kan een kreet niet onderdrukken. ‘Eline!’ hoor ik iemand roepen. Voor ik kan kijken wie het is, knielt er al iemand naast me. ‘Gaat het?’, klinkt het bezorgd.

Ronald

Ik ga zitten en besef dat Ronald zich over me heen heeft gebogen. ‘Stom paaltje,’ brom ik. ‘Steekt zomaar ineens over.’ Ronald grinnikt en inspecteert mijn knie. ‘Het ziet eruit alsof je geluk hebt gehad, er steekt geen bot uit of zo.’ Nou, fijn dat ie zo medisch onderlegd is, ik voel me gelijk een stuk beter. ‘Kun je eens gaan staan?’ Hij helpt me overeind en ik hink een beetje rond, tot ik merk dat ie gelijk heeft. Niks gebroken of gescheurd, alleen een flinke snijwond.

Pleister

Er sijpelt een straaltje bloed omlaag langs mijn scheenbeen. ‘Daar moet een pleister op,’ zegt hij beslist. ‘Kom, ik woon hier vlakbij.’ Kordaat legt hij mijn arm om zijn nek en slaat een arm om mijn middel. Ik hobbel naast hem mee naar een wit herenhuis waar hij me snel op een stoel in de keuken zet. Binnen een paar tellen heeft hij een glas water voor me ingeschonken, een schone theedoek nat gemaakt om mijn been schoon te vegen en de EHBO-kist gepakt. Toe maar.

Geen moeite

‘Zo,’ zegt hij tevreden, als de pleister erop zit. ‘Buig je knie eens.’ Ik haal scherp adem als ik dat doe, het is nog erg gevoelig. Maar meer dan die wond lijkt er niet aan de hand te zijn. Mijn glas water is leeg en ik sta op, tijd om te gaan. ‘Zeker weten?’ vraagt Ronald. ‘Geen moeite om je even te brengen, hoor. Het is zeker een half uur wandelen als je niks mankeert.’ Bijna roep ik iets als ‘Ben je mal, ik ben niet van suiker’, maar na twee stappen besluit ik zijn aanbod aan te nemen.

Wat een aardige man

‘Lief van je,’ zeg ik met een glimlach. Een kwartiertje later zet hij me netjes bij de voordeur af. ‘Zo, hier heb je geen last van plotseling overstekende paaltjes,’ lacht hij. Ik schiet ook in de lach en bedank hem voor de goede zorgen. ‘Volgende week herkansing!’ beloof ik. Ik steek mijn hand op als hij wegrijdt en hij doet hetzelfde. Wat een aardige man. 

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Probeer niet te veel na te denken tijdens de date, over wat je van hem vindt of wat hij wel of niet doet. Blijf zoveel mogelijk in het hier en nu, die stemmetjes komen achteraf toch wel. Ga gewoon ervaren hoe hij is, richt je op het gevoel tijdens de date. En als dat in de eerste paar dates neutraal is, dan is er niets aan de hand. Zolang je zin hebt om hem weer te zien, vooral doorgaan.

Wil je meer weten over de valkuilen bij het daten? Doe dan maandagavond 10 mei om 19.30 uur mee aan het gratis online webinar ‘Hoe je in 5 stappen je eindman vindt’.

Wil je nog meer informatie kijk dan op haar website www.laatsteliefde.nl.