|
|
|
Bijna alles wat met toerisme te maken heeft, heeft mijn interesse. Ik was dan ook heel nieuwsgierig naar dit boek. En ik werd niet teleurgesteld. Integendeel.
De heer Pfeijffer laat ons nadenken over de rol van Europa in de wereld van vandaag. Europa heeft een enorm rijk verleden, maar hoe zit het met de toekomst. Wij worden snel voorbijgestreefd door de USA en vergeet Azië niet. China is hard bezig een inhaalslag te maken en rent de USA voorbij.
Wat blijft er dan over van Europa? Juist toerisme. De rest van de wereld overspoelt onze oude culturen met camera’s en vooral ook met de ideeën van hoe het zou moeten zijn.
Uiterst herkenbaar en niet zonder een flinke schep zelfspot verklaart Ilja zelf geen toerist te zijn. Hij is reiziger, in tegenstelling tot de toeristen waar hij een vreselijke afkeer van heeft. Zijn wij tenslotte niet allen avonturiers, die voor het eerst de beste plekjes op de wereld willen ontdekken?
Een stad als Venetië wordt als voorbeeld genomen. Nu al regelmatig overstroomd, zal dit in de toekomst helemaal onder water verdwijnen. De stad is simpelweg niet gebouwd om zoveel miljoenen voeten per jaar te verwerken en stort letterlijk in.
Grand Hotel Europa dient ook als voorbeeld van het continent Europa. Zodra het hotel wordt overgenomen door een Chinese meneer moet alles veranderen. Van een oud, krakkemikkig ‘toeristenhotel’ zal dit een hypermodern, luxe resort moeten worden. Je moet tenslotte met de tijd meegaan. Nadeel is dat de oude charme verdwijnt. Voordeel is dat er nu centrale verwarming, comfort en luxe is.
Een metafoor dus voor ons oude Europa. Want hoe gaan wij met ons continent om? Gaan wij als Europa met onze tijd mee? En hoe erg is het als we de speeltuin worden van de rest van de wereld? Ilja beschrijft de hoge kosten die toerisme met zich meebrengt. Denk alleen al aan extra veiligheid. De opbrengsten van toerisme zijn leuk, maar de kosten zijn hoger. Financieel verliezen we er dus met z’n allen op.
Hoe belangrijk is het voor ons om onze cultuur te bewaren. Hoe belangrijk is het voor een geboren Amsterdammer om in zijn/haar eigen stad te kunnen blijven wonen?
De heer Pfeijffer geeft geen antwoorden. Hij geeft zelfs niet geheel zijn eigen mening. Hij geeft ons een aantal voor- en nadelen van toerisme, verpakt in een meesterlijke schrijfstijl. Hij laat ons nadenken. Hoe belangrijk is ons erfgoed, en kunnen we dit koste wat het kost beschermen. Of gaat alles voorbij en moeten we hier als Europeanen gewoon aan wennen?
Grand Hotel Europa kun je hier bestellen
Witte, wollen, wervelende sneeuwvlokken vallen heel zachtjes op mijn gezicht. Alsof ze bang zijn om me aan te raken. Ik til mijn gezicht naar de lucht en steek mijn tong uit zover ik kan. Als ik mijn hoofd weer naar voren draai kijk ik recht in het lachende gezicht van een meneer.
