Vermoeiend

Hoewel reizen me altijd inspiratie en energie geeft is het over het algemeen ook erg vermoeiend. Misschien ligt het aan de leeftijd of aan alle regeltjes onderweg, maar het lijkt me steeds meer vermoeiend wanneer ik een tijdje niet heb gereisd.

Voorheen niet zo vermoeiend

Voorheen kon ik dagen achter elkaar reizen. Met vliegtuig, bus en trein crosste ik de hele wereld over. Vaak dagen, soms weken achter elkaar. Ik had er geen moeite mee. Nu lijkt een reisje naar het zuiden al bijna een jetlag op te leveren. Het kan zijn dat het door de nachtelijke uren komt. En/of door de lange afstanden die je moet lopen op Schiphol dat het zo vermoeiend is. Was dit voorheen ook altijd zo?

Lopende band

Er zijn lopende banden, maar velen liggen stil. Dus moeten we nog veel lopen. Nu heb ik geen hekel aan lopen en vind ik een luchthaven een van de leukste omgevingen die ik ken. Ik geniet dan ook wanneer ik op Schiphol aankom en al die reizigers om me heen zie en voel. Het geroezemoes, de drukte, de laatste taxfree aankopen en het wachten. Het hoort allemaal zo bij het op reis gaan naar een andere bestemming dan thuis.

Sjouwen

Wanneer het sjouwen met koffers achter de rug is en we hebben ingecheckt begint pas het leukste gedeelte. Wachten. Nu vind ik wachten op zich niet zo bijzonder maar op een luchthaven wordt het anders. Mensen kijken is altijd leuk. Maar het is tien keer leuker op een luchthaven. In de incheck rij gaan er verschillende koffers om ons heen nog een paar keer open. De laatste dingen moeten er in. Bij de balie stijgt een gejuich op van vier jonge dames. Hun koffers zijn net niet te zwaar en mogen mee.

Koffie

Nergens is de koffie slechter dan op Schiphol. Toch geniet ik ervan want het geeft een momentje rust en geeft ons weer de gelegenheid om te kijken hoe alle reizigers zich hebben voorbereid op de reis. Sommigen zien eruit alsof ze naar een bruiloft gaan, anderen gaan voor zeer comfortabel en lopen erbij alsof ze al op hun zonnige bestemming zijn. Compleet met slippers en zonnehoed. De bikini ontbreekt. Of zou die stiekem onder het trainingspak zitten?

Afmeting

De afmeting van een vliegveld doet er niet zoveel toe, als je de loopafstanden niet mee rekent. Of je nou op Schiphol wacht op je koffers of op Aspen Airport of op Palma de Mallorca, het duurt altijd lang en mijn koffer is geheid altijd de laatste op de band. Ik maak me er daarom niet meer druk om. Mijn medepassagiers staan zich vermoeiend te verdringen nog voor de band loopt.

Ik eerst

Wat is dat toch dat iedereen per se de eerste wil zijn? Wanneer de deur van het toestel open gaat wordt er met ellebogen gewerkt om vooral maar als eerste naar binnen te mogen. Alsof het toestel vertrekt zonder jou. Hetzelfde gebeurt zodra het toestel bij de gate is aangekomen. Nog voor de lichten van stoelriemen vast zijn uitgegaan wordt er al naar koffers gegraaid en staan we te dringen in het gangpad. Het kan belangrijk zijn wanneer je weinig overstaptijd hebt voor een volgende vlucht maar dat is in dit geval niet mogelijk.

Er uit

Toch wil iedereen er zo snel mogelijk uit om als een malle naar de bagageband te rennen en daar een uur te gaan staan wachten op de koffers. Ook nu waren er een aantal passagiers die zenuwachtig heen en weer liepen, daarbij iedereen omver maaiend, om het juiste plekje vooraan de bagageband te bemachtigen. Want zodra de koffers werden uitgespuugd moesten ze gegrepen worden. Ik moet er altijd om lachen hoewel ik er om 2 uur ‘s nachts minder plezier om heb dan om bijvoorbeeld 2 uur in de middag.

Druk

Mensen maak je toch niet zo druk. Neem een paar minuten extra de tijd. Of je nou om 3 uur of om 4 uur in de nacht thuis komt. Maakt dat echt zoveel verschil? Blijkbaar wel want de arme douane beambten werden letterlijk omver geduwd en onder de voet gelopen want ze hadden de brutaliteit om voor de deuren van de uitgang te gaan staan. Ik hou van reizen. Ik hou van het ongeduld, van de nervositeit en van de controle die iedereen, arm of rijk, jong of oud, moet loslaten. Reizen is een risico met alle onverwachte gebeurtenissen van dien. We hebben het weer overleefd. Ik kan niet wachten tot de volgende keer.