sorry, beste mensen. Mijn excuses dat er vandaag geen boekrecensie verschijnt. Ik beloof er later deze week eentje te plaatsen
Ik heb even een hele drukke periode maar ik kom zsm bij je terug!
hele fijne zondag!
Normaal gesproken heb ik allang de tekst klaarliggen voor vandaag, maar deze week kwam er door de hitte iedere keer iets tussendoor. Dus zou het op de laatste dag voor donderdag moeten gebeuren. De woensdag dus. Dertig graden en waar ik verbleef was het wel 50 graden. Kortom, ik viel zowat flauw en kon niets op papier krijgen.
Ik beloof dat er dit keer van uitstel geen afstel komt. Hij komt eraan, nog deze week. Ik ga morgen naast de airco zitten en ga schrijven. Dus nog even geduld en in de tussentijd: geniet van de zon want het duurt geloof ik niet zo lang. Dus probeer zoveel mogelijk naar buiten te gaan en leuke dingen te doen. Terrasjes, lekker naar bos of zee, of gewoon lekker in je eigen tuin of op je balkon relaxen.
Het is eindelijk een beetje zomer, dus genieten van al die ijsjes en zwembaden. Vermijd al te veel hitte en doe voorzichtig, smeer je goed in. Verbranden is geen pretje, de zon is sterk. Tot gauw!
Voor zover ik in mijn herinneringen terug kan gaan was ik bang voor brand. Een vuurtje vond ik op zich niet eng, maar ik vond een vuur wat niet onder controle meer was erg spannend. Dat komt omdat wij vroeger een kolenkachel hadden die regelmatig in de fik vloog. Mijn moeder rende dan naar de buurvrouw al schreeuwend: ‘Brand, brand!’ Mijn zusje en ik renden huilend achter haar aan.
Dat mijn moeder in paniek was was voor ons aanleiding ook bang te zijn. De buurvrouw had wel voor hetere uren gestaan en liep kalm met een emmer water naar de kachel, doofde het vuur en het leed was weer geleden. Sinds die tijd heb ik een onredelijke angst voor brand. Nu is brand nooit leuk natuurlijk, maar hoe vaak gebeurt het in je leven dat je een brand van dichtbij meemaakt?
Gelukkig niet zo heel veel. Toch hou ik er altijd rekening mee dat het kan gebeuren. Zo kijk ik in ieder hotel waar de nooduitgang is en wat de procedure is mocht er brand uitbreken. Toen ik mijn appartement kocht wist ik dat ik bij eventuele brand of via de slaapkamer gemakkelijk via mijn balkon op het dak van de schuurtjes kon klimmen en zo via een trap op de begane grond terecht kwam. Als die uitgang onverhoopt afgesloten was kon ik ook via de keukendeur aan de voorkant op mijn andere balkon komen en dan via de luifel onder mijn balkon naar beneden gaan.
Een een derde mogelijkheid is nog via de buitendeur naar het portiek en dan of via de trap in het portiek naar beneden of via de galerij aan de andere kant naar de brandtrap. Kortom, er waren genoeg mogelijkheden zodat ik me geen zorgen hoefde te maken dat ik ooit gevangen zou zitten bij brand. Want dat lijkt me het allerergste wat je kan overkomen. Dat je nergens heen kan vluchten en het vuur en de rook je overmand.
Tot nu toe heb ik twee keer een vals alarm meegemaakt in een hotel. Het was midden in de nacht maar ik rook nergens iets van brandlucht en ik zag nergens rook of vuur in de gang waar mijn hotelkamer lag. Ik heb me vrij rustig aangekleed en kwam met mijn koffer beneden (via de trap uiteraard) waar mijn mede hotelgasten in pyjama’s op blote voeten en met hun haar overeind me lodderig aanstaarden.
Vorige week werd ik echter opgeschrikt door politie en brandweer aan de deur. ‘Direct uw huis uit er is brand en iedereen moet zo snel mogelijk naar beneden.’ Wat doe je dan? Ik greep mijn handtas en mijn jas van de kapstok en holde door een met rook gevuld portiek de trap af. Door de rook zag ik de trappen niet meer en moest ik op gevoel naar buiten. Mijn hart klopte in mijn keel en ik moest eenmaal buiten even diep ademhalen.
Het restaurant dat zich onder onze woningen bevindt stond in de fik. Dikke roetwolken stroomden naar buiten en er waren 8 brandweerauto’s en vele brandweerlieden druk in de weer om het vuur te blussen. Het was 1 uur in de nacht. Alle bewoners verzamelden zich en werden op de hoogte gehouden van een coördinator, daar speciaal voor aangesteld. Aan het zenuwachtige heen en weer geloop van de hulpdiensten begrepen we dat de brand nog niet onder controle was. Even later werd dit bevestigd. Men kon niet bij de vuurhaard komen.
Inmiddels maken wij ons en onze buren bang door allerlei scenario’s te bedenken. ‘Wat als,’ en ‘had ik mijn computer maar onder mijn arm mee naar buiten genomen. ‘Even bedenk ik me hoe ik zal reageren als alles weg is. Als er niets gered kan worden. Zoals later bleek bij mijn buren, eigenaren van het restaurant. Een zin als ‘Joh, je bent toch verzekerd.’ doet dan echt helemaal niets. Je moet wel weer helemaal opnieuw beginnen.
De schade beneden was enorm. Alles moet vernieuwd worden, niets was nog te redden. Tot aan de vloeren en muren toe moet alles eruit en opnieuw gelegd en geverfd worden. Gelukkig zijn de appartementen daarboven gespaard gebleven. Ik ben er heel erg dankbaar voor. En in de tussentijd hopen we onze benedenburen op allerlei manieren te kunnen en mogen helpen. Want ja, de verzekering keert vast een bedrag uit, maar je gaat er nooit, nee nooit, op vooruit.
En wat te denken aan al je zomerinkomsten? Je lege terras, je personeel die hun geld willen blijven ontvangen iedere maand, en terecht. Deze zomer gaat het restaurant niet meer open. Het zal een wonder zijn als ze het redden voor de winter. Ik kan wel met ze mee huilen zo sneu vind ik het. En hoe kwam het nu? De computer die in de kelder staat is in de brand gevlogen. HUH?? Ja, blijkbaar kan dat. Ik hoor het nu van alle kanten. Stof verzamelt zich in de binnenkant van je computer en wanneer je computer warm wordt (en dat wordt
-ie) kan er spontaan brand ontstaan.
Een goede vriend vertelde dat hij hetzelfde heeft meegemaakt maar gelukkig zat hij achter zijn computerscherm toen er rook uit zijn computer kwam. Hij kon erger voorkomen. Ik schrok ervan. Ik ben blij dat ik geen computer meer heb maar het met een macbook doe tegenwoordig. Maar kan deze ook spontaan in brand vliegen? Ik zou het eerlijk gezegd niet weten. Het blijft enorm spannend en ik wil er niet teveel over nadenken. Tegelijk wil ik nooit meer de hele nacht buiten staan in spanning of er nog iets overblijft van mijn verzamelde spulletjes. Of erger…
Wat heb ik genoten van het laatste boek Landlijnen van Raynor Winn, een Engelse auteur die een aantal jaren geleden een heleboel narigheid te verwerken kreeg. Eerst waren zij en haar man Moth verwikkeld in een rechtszaak en moesten ze hun huis uit. Thuisloos kregen ze te horen dat Moth leed aan een zeldzame ziekte waarvan hij niet meer beter zou worden.
Totaal ontredderd deden ze het enige wat ze konden doen: Ze gingen lopen. Met een tent en een paar pond op zak liepen ze de kustlijn van Zuid Engeland, zie het boek: Het zoutpad. Als fervente natuurliefhebbers en wandelaars konden ze zich op deze manier voorbereiden op alles wat ze te wachten stond. Het bleek dat ze, door het lopen, een hoop narigheid los konden laten.
Natuurlijk was het niet zo eenvoudig als het klinkt. Moth had lichamelijke klachten en soms was het lopen zwaar. Maar ze redden het en hij voelde zich na de wandeling een stuk beter. En toen kwam covid. Verplicht thuis zitten dus. Raynor beschrijft hoe ze in eerste instantie haar eerste boek schreef voor haar man. Om hem te steunen in zijn herinneringen die hem steeds vaker in de steek lieten.
Nooit verwacht dat een uitgeverij er iets in zag om het boek uit te geven werd de introverte Raynor voor een wijds publiek gegooid. Aan de ene kant vond ze het geweldig, aan de andere kant moest ze leren omgaan met ‘publiek’. Haar boek werd een bestseller en het opende deuren die voorheen gesloten leken. Zo was er een meneer die een herenboerderij had gekocht op het platteland. Zijn vrouw en kinderen hadden echter geen zin om van de stad naar de ‘middle of nowhere’ te verhuizen. Hij vroeg aan Moth en Raynor of zij op zijn landgoed wilden passen.
De uitgestrekte boomgaard en weilanden waren verwaarloosd. Ook het huis was niet bewoonbaar. Er stond ze dan ook een stevige klus te wachten. Maar vol goede moed begonnen ze aan het bewoonbaar maken van het stuk land voor alle vogels, insecten en dieren die er gebruik van wilden maken. Het was heel zwaar en hard werken. En Moth zijn gezondheid ging achteruit.
Hij werd steeds zieker en kwam haast zijn bed niet meer uit. Op een middag kwam Raynor een wandelgids tegen over het hooggebergte in Schotland. Dit was een gedeelte waar Moth altijd van gedroomd had ooit te kunnen wandelen. Ze legde het boek op zijn nachtkastje. Bij het wakker worden smeet hij het boek door de kamer. Woest dat Raynor hem dit onder zijn neus had gelegd terwijl hij zo ziek was dat hij amper nog kon staan.
Toch bleef de droom hangen. Natuurlijk kon hij dit nooit meer aan en natuurlijk zou hij nog geen 100 meter kunnen volhouden. Maar wat dan? Hier in bed wachten op de dood? Op een ochtend stond hij op, stofte hun oude tent en rugzakken af en met de gedachte dat hij het in ieder geval zou proberen gingen ze op pad.
Er waren vanaf dag 1 twijfels en schuldgevoelens bij Raynor. Hoe had ze hem zo kunnen opjutten terwijl het zo duidelijk was dat hij wel wilde maar niet kon. Ze moest hem letterlijk oprapen wanneer hij viel. Hoe zou dat gaan als ze in de hoge bergen waren waar ze een hele dag, of langer, geen mens zouden zien? Wat als Moth zo ziek zou worden dat hij zou overlijden onderweg? Liever onderweg dan in bed, was zijn gedachte.
Maar met een onmenselijke moed en kracht redden ze het. Langzaamaan ging Moth vooruit. Wat een inspiratie en wat een prachtig geschreven boek. Eerlijk en nietsontziend beschrijft Raynor hun weg door Schotland maar ook hun weg naar en met elkaar. Alle frustraties, de pijn en het verdriet, maar ook de triomfen. Ze spiegelt niets beter voor dan het is en zegt ook heel eerlijk dat wat voor Moth werkt heel persoonlijk is geweest. Het is geen wondermiddel voor andere mensen die met een afbrekende ziekte te kampen hebben. Maar duidelijk is wel dat wandelen heel veel gezonde invloed heeft op ons gestel. Lichamelijk en geestelijk.
|
|
|
Wie ben jij? En wat is jouw identiteit? Ik kom het steeds vaker tegen, het is zelfs standaard geworden op formulieren. Het zou me niets verbazen als het zelfs wettelijk verplicht is geworden.
Vul in:
0 man
0 vrouw
0 Geen van beiden
Het valt me niet eens meer op maar van de week zag ik het ineens weer even. Ik ben er vrijwel zeker van dat er personen zijn die voor het laatste kiezen. En ik ben helemaal voor vrijheid van meningsuiting en van leven. Als jij je geen man voelt maar ook geen vrouw, tja dan kan je kiezen voor geen van beiden.
Nu mis ik nog de keuze van
0 Beiden
Want er zijn vast ook mensen die zich en man en vrouw voelen. Ik kan me daar tenminste nog iets bij indenken. We hebben allemaal een bepaald aantal mannelijke en vrouwelijke elementen. De een heeft wat meer van het een en de andere heeft wat meer van het ander.
Soms kun je ook nog kiezen voor
0 Onbekend
Dat lijkt me helemaal lastig en vooral ook heel eenzaam. Nogmaals met alle respect voor mensen die zich geen man en geen vrouw voelen en de keuze in het midden willen laten, het lijkt me ontzettend lastig. Ik hoop dat ze gelukkig zijn, want ik heb de neiging het zielig te vinden. Ik word er in ieder geval een beetje triest van.
Want wie ben jij, als je geen man bent en ook geen vrouw? Is de keuze om geen van beiden te willen zijn omdat je niet in een hokje past? Of wilt passen? Of voel je je echt zo onzijdig en hoe ga je daar mee om? De buitenwereld lijkt zich steeds meer aan te passen. Zo las ik van de week een stukje dat ik zeker drie keer opnieuw moest lezen.
Er werd gesproken over een ‘hen’. Nu ken ik ‘hen’ alleen als meervoud. Maar in dit artikel werd er een persoon mee bedoelt. ‘Er wordt hen gevraagd wat hen er van denkt en hen antwoordt dat hen er niets mee te maken heeft.’ Huh?? Ik begrijp nu dat personen die ‘geen van beiden’ zijn graag aangesproken willen worden met ‘hen’. Verwarrend maar ik vind het allemaal best.
Ondertussen lijkt het me een vorm van zoeken naar identiteit. Wie ben jij? ‘Ik ben geen ‘hij’, ik ben geen ‘zij’, ik ben ‘hen’. Voelt dat niet een beetje eenzaam? Nogmaals, ik heb alle respect voor hen, maar ik zou veel missen als ik geen vrouw en/of man zou (willen) zijn. Als ik die keuze niet zou kunnen of willen maken. Want hoe heerlijk is het om in een ‘groep’ te horen.
Maar misschien ben ik, ondanks dat ik zoveel mogelijk mijn geest open wil zetten voor alle ideeën, nog te gesloten wat betreft sommige levenswijzen. Ik geef toe dat ik er niet veel van snap. Dat komt omdat ik iemand ken in mijn omgeving die ‘geen van beiden’ is. Ik ben net gewend aan mannen die vrouw willen zijn en andersom. Ik heb zeer goede vrienden die hebben gekozen voor een partner van dezelfde sex.
Waar het uiteindelijk allemaal om gaat is dat je gelukkig bent. Dus waar je ook voor kiest, ik hoop dat jij diegene bent die je wilt zijn. En dat je blij bent met jouw identiteit.
Wat een leuk boek is ‘Wat Alice vergat’. Ik heb meerdere boeken gelezen van deze Australische schrijfster maar ik vond dit eruit springen. Je moet er maar op komen: Alice is op de sportschool wanneer ze valt en haar hoofd stoot. Ze wordt met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht.
Alice is niet zo bezorgd over haar eigen toestand als wel over de toestand van haar ongeboren kind. Ze moet er niet aan denken dat haar ‘rozijntje’ iets overkomt doordat zij zo dom was om te vallen. En wat zal haar man Nick ervan vinden? Hij zal zo wel komen met een grote bos bloemen. Niets bereid haar voor op de grote schok die ze te verwerken krijgt.
Ze is geen 29 maar 39 jaar en ligt in scheiding met haar man Nick. Inmiddels heeft ze drie kinderen, waarvan ze zich helemaal niets herinnert. Haar leven in de laatste tien jaar zijn weg uit haar geheugen. In de scans van haar hersenen wordt niets abnormaals gevonden. Volgens de artsen moet ze rustig aan doen en komt haar geheugen vanzelf weer terug.
Wanneer ze thuiskomt is alles anders dan ze had verwacht. Haar leven is niet zoals ze zich herinnert. Haar man heeft inmiddels een aantal promoties gemaakt en zij blijkt huisvrouw te zijn met hoge eisen aan haar familie en vrienden. Ook schijnt ze een vriendin gehad te hebben, die onlangs is overleden. Die vriendin blijkt van grote invloed te zijn geweest op alles in haar leven.
Alice kent haar omgeving niet meer, maar vooral haar eigen ik is een vreemde voor haar. Ze pakt zo goed als het gaat de draad van haar vertrouwde leven weer op, maar dan die van hoe ze 10 jaar geleden was. Kan ze hiermee haar huwelijk nog redden? Of is er in die tien jaar teveel gebeurd? En wie is toch die man die haar iedere keer belt en blijkbaar haar nieuwe vriend is?
Ze wil er allemaal niets meer mee te maken hebben en wil haar oude leventje terug. Maar dat is niet zo eenvoudig. Want Alice heeft zich anders gedragen in die laatste jaren en Nick vertrouwt haar ‘oude ik’ niet. Ook haar kinderen kennen haar niet meer. Hoe kan zij ze ervan overtuigen dat ze van binnen nog dezelfde spontane, lieve vrouw is als tien jaar geleden? Krijgt zij nog een kans om haar verloren tijd in te halen?
Liane Moriarty is geboren in Sydney in 1966. Ze heeft bij een uitgeverij gewerkt op de marketing afdeling totdat ze haar eigen boeken ging schrijven. Met veel succes, want er zijn inmiddels een aantal boeken verfilmd. Ook zijn al haar romans bestsellers geworden.
De EftelingEfteling is weer het klantvriendelijkste bedrijf van Nederland. Vorig jaarOok in 2023 werd de Efteling door de Nederlandse consumenten gewaardeerd als het klantvriendelijkste bedrijf. Het attractiepark sleepte deze titel in 2019 eveneens in de wacht. De tweede en derde plaats zijn dit jaar voor respectievelijk Picnic en DSW Zorgverzekeraar. Picnic maakt daarmee een sprong van de zevende plaats vorig jaar. DSW was in 2023 tweede en behoudt nu dus nog een plaats op het erepodium. In de categorie Goede Doelen staat KiKa evenals in 2023 op de eerste plaats, gevolgd door Dierenbescherming en CliniClowns. Dit jaar nog strenger en betrouwbaarderMarketResponse voert sinds 2007 het grootste onafhankelijke en doorlopende consumentenonderzoek naar Het Klantvriendelijkste Bedrijf uit. Bedrijven kunnen zich hiervoor niet zelf aanmelden of klanten oproepen om een stem uit te brengen. Voor deze zeventiende editie gaven circa 6.000 consumenten in totaal 97.859 beoordelingen over 352 bedrijven en organisaties. Dit jaar is de verkiezing nog betrouwbaarder en strenger doordat de ondergrens om mee te kunnen dingen naar de eretitel is verhoogd van 75 naar honderd waarnemingen. Die ondergrens werd dit jaar door 266 organisaties behaald. De top-10 van het Klantvriendelijkste Bedrijf van Nederland 2024 met rapportcijfers1 Efteling
Efteling-bezoekers worden écht gezienDe gouden tip om constant hoog te presteren in klantvriendelijkheid is medewerkers niet begrenzen, zegt Niels van der Schans, Tactisch Teamlead Horeca van de Efteling. “Dat is de constante factor, in combinatie met een altijd prettige, informele sfeer onderling en met de bezoekers. Het belangrijkste is dat we gasten het gevoel geven dat ze écht gezien worden. Daarnaast delen we ervaringen met elkaar, complimenten van gasten houden we niet voor onszelf”, aldus Van der Schans. Gemiddelde score daalt voor het eerst in jarenDit jaar ligt het gemiddelde rapportcijfer voor klantvriendelijkheid voor het eerst in jaren lager dan het jaar daarvoor, constateert Gerrit Piksen, Expert Customer Experience bij MarketResponse en projectmanager van het onderzoek. “Het gemiddelde cijfer daalde van 7,54 naar 7,42. “Dat roept de vraag op of Nederland nog wel klantvriendelijker kan worden. We zijn ervan overtuigd dat daar nog rek in zit. Door nog creatiever te zijn in hoe we klanten bedienen, nog beter onze data te gebruiken, nog logischer na te denken bij het inrichter van een proces en de klant nog meer te betrekken bij innovatie”, aldus Piksen. Redactie:Wij blijven de Efteling zelf ook altijd nog heel leuk vinden. Ook al zijn we lang geen kind meer, ik kan me nog heel goed de eerste keer herinneren dat mijn zusje en ik kennis maakten met het park. Mijn zusje kon geen genoeg krijgen van het vliegende kleedje. Mijn ouders zakten bijna in elkaar maar iedere keer weer vond ze het schitterend het kereltje te zien vliegen op zijn tapijt. Voor mij waren de dansende elfjes het allermooist. Dat zij op een waterlelie dansten met mooie muziek op de achtergrond was voor mij een sprookje wat echt bestond. Zo was ik er ook van overtuigd dat kabouters bestonden, dus die elfjes waren voor mij ook echt. |
Ik word hartstikke grijs. Nu was ik dat eerlijk gezegd al jaren, maar ik heb het tot nog toe aardig kunnen verbloemen door mijn haar te verven. Op een gegeven moment lukt het niet meer. Mijn wenkbrauwen doen ook al mee met grijze haren en ik moet iedere keer mijn haar sneller verven omdat de uitgroei sneller te zien is.
Ik heb een aantal jaren geleden al eens geprobeerd om niet meer te kleuren. Ik was wit grijs en er was geen donker meer te bekennen. Iedereen vond het mooi staan, behalve ik. Wanneer ik onverwacht in de spiegel keek of langs een winkelruit liep schrok ik van dat oude mens dat langs liep. Dat was ik! Ik moet toegeven dat mijn haar, wanneer het in de oorspronkelijke donkere kleur is gewoon een stuk jonger maakt.
Dus koos ik er voor om weer iedere maand met mijn hoofd onder de verf te gaan zitten. Dat kon nog. Nu zie ik alweer na een week een grijze streep. Dan toch maar natuurlijk gaan? Ik ben voor de natuur. Ik hou niet van chemisch. Waarom zou ik mijzelf dit dan nog langer aandoen? Omdat het mooier staat? Misschien ook omdat ik niet graag ouder wil lijken dan ik ben?
Wat is belangrijk? Ik ben er nog niet helemaal over uit. Als ik in mijn hart kijk wil ik eigenlijk gewoon de natuur haar gang laten gaan. Kan ik mijn ijdelheid opzij zetten? En grijs haar in een lange staart, zoals ik nu draag, valt misschien minder op. Of ik kan het camoufleren met een gezellig gekleurde haarband. Dat maakt wellicht ook nog een beetje jonger.
Wat is toch die angst om ouder te worden? Waar komt dat vandaan? Ik heb er over het algemeen geen last van. Alleen wat mijn haar betreft twijfel ik. Dan, wanneer ik denk aan alle boeken die ik heb gelezen en alle voorbeelden die ik heb van vrouwen die prachtig ouder worden en zoeken naar de ‘godess’ in zichzelf, ben ik daar wel klaar voor. Ze staan vaak afgebeeld met lange gewaden aan en prachtig lang grijs haar in de wind.
Ik ben romantisch. Grijs haar paste niet zo in dat beeld. Of moet ik mijn beeld van romantiek bijstellen? Ik hoor heel graag van jullie wat je ervan vindt. Wat is voor jou belangrijk? En is de overgang van donker naar grijs haar gewoon een volgende fase in je leven of heb jij er ook moeite mee? Of ben ik gewoon heel oppervlakkig bezig? Zelf heb ik het idee dat alle drie de stellingen bij mij passen, al naar gelang mijn stemming.
Schrijf je opmerkingen naar redactiesophiamagazine@gmail.com. Ik ben benieuwd wat jullie vinden.
In het boek Droom van morgen word Kayleigh, wanneer ze vijftien jaar oud is, het slachtoffer van een groepsverkrachting. Een wraakactie voor de zelfmoord van de vader van een van de daders. Een lange weg van therapie en zelfdestructief gedrag volgt, en uiteindelijk zoekt ze haar heil in Spanje. Daar vindt ze haar rust en opent ze zelfs haar eigen winkel. In het gemoedelijke Spanje durft ze na lange tijd weer te dromen over een beter leven.
Dan ziet ze in het dorp waar ze woont de man lopen die ze al jaren wanhopig probeert te vergeten. Alle herinneringen en pijn komen weer als een mokerslag bij haar binnen, en ze belandt in een nachtmerrie als ook zij wordt herkend. Een kat en muis spel volgt. Zal Kayleigh kunnen afrekenen met haar verleden? Of was de droom die ze najoeg bedrog?
Vanaf dat je het boek openslaat wordt je meegezogen in een bloedstollend verhaal. Kayleigh wordt slachtoffer van een groepsverkrachting; alles wat ze doormaakt beleef je als lezer door haar ogen. Maar ook zie je in dit boek de kant van de daders. Wat bewoog ze in hun actie, en wat zijn hun emoties. Een heftig onderwerp wat dus van alle kanten wordt belicht; vanuit het slachtoffer, de daders, ouders en omgeving. Ook ervaar je wat de gevolgen op lange termijn zijn.
De personages leer je goed kennen. Het zijn allemaal verschillende types qua persoonlijkheid. De auteur weet ook heel goed weer te geven wat sociale druk van de omgeving met iemand kan doen. Droom van morgen is een boek met diepgang. Het verhaal leest soepel weg. Boven ieder hoofdstuk staat vermeld vanuit welk personage en wanneer het zich afspeelt. Een handig houvast tijdens het verhaal.
Droom van morgen is erg realistisch geschreven. Een psychologische thriller die je het gevoel geeft dat het echt gebeurd is. Dit is het negende boek van Mariska Noordeloos. Evenals de andere boeken is ook dit boek een absolute aanrader.
Mariska Noordeloos (1970) heeft een cafetaria in het Noord-Hollandse Andijk. Ze is getrouwd met Wilbert en samen hebben zij twee zoons. In 2017 debuteerde zij met Het spel is uit. Inmiddels zijn er negen boeken boeken van haar hand verschenen.
Titel: Droom van morgenhttps://www.bol.com/nl/nl/p/droom-van-morgen/9300000179564895/?bltgh=poqcSrYz-J8qJSo-A1tGug.r1mmtZWgeH-4VsuyKYZNAg_0_4.5.ProductImage
Auteur: Mariska Noordeloos
Uitgeverij: Brave New Books
Jaar van uitgifte: 2024
Genre: Psychologische Thriller
ISBN: 9789465016436
De zomer is de perfecte tijd om een tuinfeest te organiseren. Of je nu een verjaardag viert, een barbecue houdt of gewoon vrienden en familie wilt uitnodigen voor een gezellige bijeenkomst, een tuinfeest biedt de ideale setting voor ontspanning en plezier. Hier zijn enkele tips om ervoor te zorgen dat jouw tuinfeest een groot succes wordt.
Een thema kan je tuinfeest net dat beetje extra geven. Of het nu een tropisch, vintage, bohemian of barbecue-thema is, een goed gekozen thema helpt bij het coördineren van decoraties, outfits en zelfs het menu. Een thema zorgt voor een samenhangende sfeer en maakt de voorbereiding en decoratie eenvoudiger en leuker.
Comfort is essentieel voor een geslaagd tuinfeest. Zorg voor voldoende zitplaatsen, zodat al je gasten comfortabel kunnen zitten. Combineer verschillende zitopties zoals tuinstoelen, banken, kussens op de grond en zelfs hangmatten. Voor extra comfort en stijl kun je ook een buitenkleed neerleggen. Dit creëert een knusse en uitnodigende sfeer, en is ideaal voor gasten die liever op de grond zitten.
Verlichting speelt een grote rol in de sfeer van je tuinfeest, vooral als het feest ‘s avonds plaatsvindt. Gebruik een mix van sfeerverlichting zoals fairy lights, lantaarns en kaarsen om een warme en gezellige ambiance te creëren. Solar lampen zijn een praktische en milieuvriendelijke keuze die ook helpen om energiekosten te besparen.
Geen feest is compleet zonder lekker eten. Overweeg om een buffetstijl maaltijd aan te bieden met een mix van koude en warme gerechten, zodat er voor ieder wat wils is. Barbecues zijn altijd populair en maken het gemakkelijk om grote hoeveelheden voedsel te bereiden. Vergeet niet om ook vegetarische en veganistische opties aan te bieden voor je gasten met dieetwensen.
Zorg voor een breed scala aan drankjes om je gasten gehydrateerd te houden. Naast alcoholische dranken zoals wijn, bier en cocktails, is het belangrijk om non-alcoholische opties zoals sap, frisdrank en water aan te bieden. Een zelfgemaakte limonadestand of een cocktailbar waar gasten hun eigen drankjes kunnen mixen, kan een leuke en interactieve toevoeging zijn.
Houd je gasten vermaakt met leuke spellen en activiteiten. Traditionele tuinspellen zoals kubb en badminton zijn altijd een hit. Voor de kinderen kun je activiteiten zoals een springkussen, schminken of een speurtocht organiseren. Livemuziek of een DJ kan ook een geweldige sfeer toevoegen aan je feest.
