Gevaar
Gevaar
Ik rijd geen auto. Ik heb wel een rijbewijs, maar ik durf niet meer. In Amerika reed ik wel, maar daar waren de wegen breed, en het parkeren een stuk makkelijker dan hier. Belangrijker: Niemand scheen daar ooit zoveel haast te hebben dat ze je liever dood zouden rijden dan een paar seconden later op hun bestemming aan te komen. Het gevaar loert hier op ieder klein weggetje.
Fiets
Dus ik fiets. Ook dan is het opletten geblazen. Ik verbaas me over de agressiviteit van de overige weggebruikers. En nee, niet alleen de automobilisten. Ok, Nederland is aardig vol, en iedereen vecht voor zijn of haar plekje. Maar dat gaat soms erg ver. Stel je voor dat je iemand ineens voorrang zou geven die het niet verdient!
Verdienen
En niemand verdient het meer dan ik. Ikke, ikke, ikke. Ik wil eerst. Ik ben belangrijker dan de rest. Al moet ik jullie allemaal van de sokken rijden. Erger ik me eraan? In eerste instantie heb ik dat een tijd gedaan. Nu niet meer, want het heeft totaal geen zin en de enige die er last van heeft ben ik zelf. Er verandert helemaal niets of ik me er nu kwaad over maak of niet.
Uitzonderingen
Er zijn nog enkele uitzonderingen. Zoals vanmiddag, op een vrij rustig fietspad. Er rijdt een meneer voor mij met voorop zijn fiets een baby van net een jaar, schat ik. Achterop z’n fiets heeft hij een peuter van net drie. Aan zijn stuur hangen nog een paar tassen. Hij rijdt met een hand aan het stuur. In zijn andere hand houdt hij een mobieltje waar hij erg druk mee is.
Gevaar
Hij ziet geen gevaar. Hij slingert van links naar rechts en ik probeer hem in te halen. Het lijkt me beter om er even achter te blijven hangen. Ik kan hem (en vooral zijn kinderen) misschien te hulp schieten als ze met z’n drietjes omkukelen. Het gaat goed, gelukkig. Maar ik slaak een zucht van verlichting als ik thuis ben.
Drukke weg
Ik woon aan een drukke verkeersweg. Zeer regelmatig zie ik volwassenen op de fiets met een jong king achterop op de bagagedrager. Niks mis mee, toch? Ware het niet dat deze kinderen staand op de bagagedrager meerijden. Zonder helm, zonder enige bescherming. Er wordt gezegd dat ze zich goed moeten vasthouden aan de schouders van mama of papa.
Wie heeft dit verzonnen?
Wie heeft dit verzonnen? En waarom gaan ouders hierin mee? Of ben ik overbezorgd? Ik vraag het me serieus af. Ben ik de enige die dit ongelooflijk gevaarlijk vind? Je kan zelf nog zo voorbeeldig rijden, maar als iemand anders je een tikje geeft van achteren, van opzij, of van voren, dan valt zo’n kind hard van de fiets en dan…
Niet aan denken
Ik moet er niet aan denken. Want ik maak me er niet alleen heel boos om, maar ik word er ook onrustig van. Het zijn hun kinderen. Maar ik ga zo ver te zeggen dat ik het een soort van kindermishandeling vindt. Want denk je eventjes in waar je je kind, waar je zo trots op bent en van wie je het meeste houdt, aan blootstelt.
Bezorgd of overbezorgd
Bezorgd is goed, overbezorgd niet. Ik heb weleens de neiging, niet goed het verschil te zien. Maar gevaar is gevaar. En willen we onze kinderen daar niet zoveel mogelijk voor beschermen? Ik vraag iedereen een beetje rekening te houden met elkaar in het verkeer. En in het bijzonder met je kinderen.
