• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Search results for stoer. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Esther 19.  Stoer wijf 
6 October 2017

Kik. Martijn heeft het laatst uitgelegd. Natuurlijk kunnen Fee en ik dat ook zelf uitzoeken, maar laat zo’n kerel ook even zijn wijsheid inbrengen. Kik is anoniemer dan Whatsapp, je hebt elkaars telefoonnummer niet nodig. Fee had meteen haar mening klaar: ‘Dat zegt wel iets over de mensen die Kik gebruiken.’ Inderdaad: zij, Martijn en ik gebruiken het alledrie.

‘Ik heb sinds een week iemand op Kik.’ Het lijkt me dat bij de eerste limoncello een goede opening hoort, dus ik denk, weet je, ik knal het er maar meteen in.

(more…)

Read More
No Comment

Fictie

Stroom
29 August 2024

Stroom

We denken er nooit over na. Pas als je stroom uitvalt heb je een probleem en merk je hoe vaak je stroom gebruikt. Ik had het van de week toen ik wakker werd. Ik wilde het licht aandoen in de wc, deed het niet. Dus als eerste haal ik de lamp eruit en kijk of ik een nieuwe lamp heb. Na enig zoeken in een donkere kast vond ik hem en verving de lamp. Nog niets.

Stop

Dan zal er een stop door zijn denk ik heel wijs. Ik kijk in mijn stoppenkast en zie daar verschillende knoppen. Ik heb nog een ouderwetse stoppenkast, maar al was het een nieuwe, het zegt mij niets. Eigenlijk zou ik eens op een cursus moeten, denk ik voor de zoveelste keer. En met verlangen denk ik terug aan Amerika waar de jongens EN meisjes op de middelbare school les krijgen in praktische zaken. ‘Home economics’, noemen ze het. Van het wisselen van een (auto)band tot een lamp vervangen en een gaatje boren.

Kunnen

Maar ik moet dit toch ook kunnen, no worries. Ik draai aan wat knoppen. Er gebeurt niets. Dan zie ik een stop met een rood knopje, terwijl de anderen allemaal groen zijn. ‘Ahaa’, dat moet de boosdoener zijn. Ik haal hem er uit. En vind mezelf super stoer dat ik ooit een doosje met nieuwe stoppen heb gekocht en die boven op de meterkast heb gelegd. Eitje, ik kan het ook. Niemand bij nodig. Ik haal de nieuwe uit het doosje en wil hem op de plek van de oude draaien. Maar nee, zo gemakkelijk gaat het toch niet. Het lijkt of het niet past. Hoe kan dat nou?

Opgeven

Ik geef niet op. He zal toch moeten lukken. Ik pak een andere uit het doosje, ook die doet het niet. Ik pak de oude erbij, die draai ik er zo in. Dus die nieuwe moet ook. Na een kwartier en een zere hand pak ik mijn telefoon. De buurtjes app: Help. Gelukkig is er een buurman thuis die me wel even wil komen helpen. ‘Gelukkig’ lukt het hem ook niet, dus het ligt niet aan mij. Maar waar dan wel aan?

Hitte

Al die tijd is het tegen de 30 graden en staat alles uit. Ik maak me vooral zorgen over mijn diepvries en koelkast. Mijn buurman is zo slim om de oude en de nieuwe stop naast elkaar te houden. Verroest, het zijn 2 verschillende maten en laat ik nu de kleinere maat niet hebben. Dus ik pak mijn tas en loop richting de handyman, die vast stoppen verkoopt. Onderweg naar beneden kom ik een paar mannen van de Stedin tegen die in de kelder aan het werk zijn.

Zekerheid

Voor de zekerheid laat ik hen allebei de verschillende stoppen zien. ‘Kijk,’ zeg ik wijs, ‘deze is stuk, want die is rood en die doet het nog want die is groen.’ De man probeert me niet al te hard uit te lachen. Blijkt dat de rode knop betekent dat het 10 ampère betreft en de groene knop geeft aan dat het een stop van 18 ampère is. OK. ‘Maar, is bij u de stroom uitgevallen?’ vraag hij me. Dat is dus het geval.

Kabel

Na al die moeite blijkt het niet aan mijn stoppen te liggen maar is er per ongeluk een stroomkabel doorgesneden beneden. Er wordt hard aan gewerkt om het te verhelpen. Na een paar uur heb ik weer stroom en is gelukkig mijn vriezer nog niet ontdooit en geeft mijn koelkast nog steeds een prachtige temperatuur van 6 graden aan. Ook weer verholpen. Maar wie weet of er in Nederland ook cursussen bestaan voor mensen met 2 linkerhanden? Zo niet, lijkt het me een gat in de markt. Ik geef me hierbij graag alvast op.

Read More
No Comment

Geen categorie

Hangjongeren
19 October 2023

Hangjongeren

Heb jij er wel eens last van? Van hangjongeren? Bij mij op de hoek bij de ING bank stonden ze vaak in groepjes bij elkaar bij de pinautomaat. Er was geregeld ruzie, maar de laan is breed en je kon er makkelijk aan de overkant langs mocht je bang zijn om er vlak langs te lopen. Ze hadden nog weleens ruzie en dan was het niet prettig om je daar in te storten.

Weg

Maar de ING is weg, de pinautomaat al langer en we hebben er hier in de buurt geen last meer van. Het schijnt echter een ramp te zijn in andere gebieden. Ik ken een jong gezin die erom zijn verhuisd. Je zal misschien denken dat dit wel heel drastisch is. Dat is het ook. Maar ze konden niet langer blijven wonen in hun, verder zeer comfortabele en leuke, woning.

Gevaarlijk

Ze voelden zich niet veilig en het was zelfs gevaarlijk wanneer die hele groep jongeren voor hun deur stond. Ze woonden op een hoek in een keurige nieuwbouwwijk. Wat die jongens nu juist voor hun deur moesten zoeken was een raadsel. Ze woonden op een hoek, misschien was dat aantrekkelijk. Verder was er niets te doen. Geen grasveldje, geen bankjes, gewoon een doodgewone stoep in een heel normale woonwijk.

Blond

De moeder van het gezin is een vrolijke, mooie blonde dame. Zij kon niet langs de groep lopen of er werden seksistische opmerkingen geroepen, gefloten en gesist. Toen haar echtgenoot naar de jongens toeliep om verstandig met ze te praten en vriendelijk te vragen of ze daar mee op wilden houden leken ze het te begrijpen en beloofden ze beterschap.

Onbegrip

Maar daar kwam direct al niets van terecht zodra zij haar hoofd buiten de deur stak. Hun opgroeiende kinderen durfden niet meer naar huis als de jongens daar stonden. Hun ouders moesten meelopen, niet dat dat veel verschil maakte in hun agressieve houding. De mobieltjes moeten ze thuis laten want de hangjongeren hebben het gemunt op mobiele telefoons en pakken ze af van de jongere kinderen.

Politie

Natuurlijk is de politie meermalen gebeld. Die komen en jagen de jongens weg, zeggen dat ze niet meer terug mogen komen. De politie is nog niet de hoek om of ze staan er weer. Dat heeft totaal geen zin. De kracht van groepen zit hem er juist in dat het groepen zijn. Spreek je ze alleen aan dan zijn het lieve jongens. Maar in een groep durven ze en willen ze stoer doen tegenover hun vrienden.

Tieners

Natuurlijk herken ik dat. Als tieners waren wij ook altijd bij elkaar en spraken we af bij de vijver in het dorp. De meesten kwam op brommers, de rest op de fiets. Het enige wat we deden was stiekem roken en bier drinken. En zou er al politie in de buurt zijn geweest die ons verboden had daar met z’n allen te blijven staan dan hadden we dat niet meer gedurfd en hadden een ander plekje opgezocht. We waren hangjongeren maar hadden nog wel enig respect voor ouderen en politie.

Probleem

Het is een probleem en schijnt niet zomaar op te lossen te zijn. Jongeren klitten bij elkaar. Natuurlijk, dat is normaal en hun goed recht. Maar als mensen te bang worden om hun eigen huis in of uit te gaan dan is het niet normaal meer. Dan ontstaat er angst, ruzie, onbegrip en voor je het weet is het oorlog. En dat willen we ten alle tijden voorkomen in ons vredelievende landje.

Read More
No Comment

leven

Miiiaaaaauwww
6 June 2023

Miiiaaaaauwww

Fietsend langs de weilanden in de zon zie ik drie jongens op me af komen. Duidelijk vrienden, van een jaar of 15/16. Ik weet van tevoren dat ze iets van plan zijn. Ze moeten natuurlijk een beetje stoer doen tegenover elkaar en de puberteit giert door hun lijf. Ze kunnen er niets aan doen. En ja hoor, zodra ze me voorbij rijden gooit de achterste een ‘Miiiaaaaauwww’ recht in mijn gezicht. Lachend antwoord ik direct met een ‘Wraff, wraff!’ Ik had geen tijd erover na te denken maar het kwam van binnenuit.

Schrik

Ze deinsden achteruit, alledrie tuimelden ze bijna van hun fiets van schrik. Dit hadden ze niet verwacht. Ik kijk nog even lachend achterom om te kijken of ze niet vallen. Maar nee, ze liggen wel dubbel over hun stuur van het lachen. Ik lach ook. Pas veel later besef ik mij dat dit een voorbeeld van ‘centeren’ is. Het doet me denken aan een verhaal dat ik hoorde van mijn goede vriend Tom. Hij had een vriendin die lerares was en zij deelde het volgende verhaal:

Boos

Haar klas had met elkaar afgesproken dat ze om precies 10 over 10 in de ochtend allemaal hun boeken op de grond zouden laten vallen. En zo gebeurde. Precies op die tijd lieten alle studenten hun boeken vallen wat een enorme harde knal gaf. In plaats van boos te worden of een hartaanval te krijgen draait de lerares zich rustig om van het schoolbord. Kalm loopt ze naar haar bureau, pakt haar stapel boeken en laat ze ook met een knal op de grond vallen, terwijl ze roept: ‘Sorry dat ik te laat was.’ En ze gaat verder met de les.

Les

Ik weet niet wat voor onderwerp ze behandelde. Ik weet wel dat haar studenten toen een hele gave les van haar leerden. Reageer nooit in boosheid of in angst. Maar ga naar je centrum en neem dan actie. Vaak moet je daar over nadenken. We zeggen als er iets onverwachts gebeurt ook weleens: ‘Tel tot tien’. Dat is in principe hetzelfde alleen ga je met centeren vanuit je hoofd naar je gevoel. Blijkbaar lukt dat zelfs heel af en toe automatisch, als je veel oefent.

Jammer

Jammer dat we tegenwoordig vaak boos worden als er iets gezegd wordt dat direct in het hokje ‘seksistisch’ geplaatst wordt. OK, ik snap dat veel vrouwen (en mannen) te maken hebben (gehad) met grensoverschrijdend gedrag. Ik moet wel heel eerlijk bekennen dat ik het af en toe een beetje ver vind gaan. Een opmerking of gebaar wordt al heel gauw veroordeeld. Relatie man/vrouw krijgt een andere tint. Op zich niet verkeerd maar soms een beetje jammer dat we hier zo ver in gaan.

Miiiaaaaauwww

Want heel stiekem denk en hoop ik dat jongens van 16 jaar nog heel lang ‘miiiaaaaauwww’ zullen roepen. En dat jochies van een jaar of 4 ‘Hoi mop’ tegen me zeggen. En ja, zelfs, en dit durf ik haast niet toe te geven omdat dit zo ongelooflijk fout is, dat een knappe vent me in mijn bil knijpt als ik op de loopband sta bij de sportclub. Nee, niet constant en ook niet altijd. Maar zo af en toe eens. Omdat hij een man is en ik een vrouw. En omdat ik soms het ‘spannende’ spelletje van flirten mis. Omdat het nu verboden is.

 

Read More
2 Comments

leven

Contact via gamen
3 March 2022

Contact via gamen

Tegenwoordig wordt steeds meer contact gezocht via gamen. Contacten zijn belangrijk. Zelfs een kluizenaar zal contact zoeken. Misschien niet direct met mensen, maar hij/zij zal zich verbonden voelen met de natuur. Of met een hogere dimensie. Persoonlijk kan ik goed alleen zijn, maar ik kan ook niet zonder mijn lieve familie en vrienden om me heen.

Iedere minuut

We zien elkaar niet iedere minuut, zelfs niet iedere dag. Maar wat is het fijn als we elkaar na een tijdje weer zien en spreken. Zo had ik gisteren een buurtfeestje. Enkele buren kwamen bij elkaar om gewoon even te kletsen en vooral heel veel te lachen. Ik ben zo dankbaar en blij dat ik zulke fijne buren heb. We zijn allemaal totaal verschillend, en toch kunnen we heel goed met elkaar opschieten.

Anders

Dat dit weleens anders is bewijst een programma als ‘de rijdende rechter’. Wat lijkt me dat een ellende. Fijn wonen is zo belangrijk. Een thuishaven, waar je bij kan komen van alle stress en drukte in je leven. Als je zo’n thuis niet achter de hand hebt voel je je verloren. Ik denk hieraan als ik al die Oekraïense vluchtelingen zie die nu proberen de grens over te steken naar het westen.

Positief

Kan je iets positiefs ontdekken in deze hele toestand? Ja, toch wel. Massaal staat de hele wereld op, we hebben demonstraties tegen oorlog. Iedereen weet hoe erg een oorlog is. En het dringt tot ons door, hoe zinloos ook. Regeringen sturen wapens. Mannen en vrouwen, burgers, krijgen die wapens in handen om zich te verdedigen. Hoe denk ik hierover?

Geen idee

Ik heb altijd geroepen dat ik pacifist ben. Ik hou niet van wapens. Ik weiger mijn neefjes speelgoed te geven, wat ook maar enigszins lijkt op oorlogstuig. Maar ook al zouden zij nooit een pistooltje, geweer of zwaard hebben gezien, dan nog pakken ze stokken en takken uit het bos om daarmee te ‘vechten’. Het zit een beetje in ons. En mogen we ons niet verdedigen als er iemand met een tank voor ons staat?

Boek

Ooit las ik een boek over een andere wereld, waar mensen tegen elkaar vochten in een spel. Het was zo goed nagemaakt dat het niet voor ‘watjes’ was. Begrijp me goed, voor mij is de sterkste mens iemand die zich verzet tegen oorlog. Maar volkeren kwamen tegen elkaar op in dit spel. Vol vuur, vernietiging en spanning. Maar niemand raakte gewond, niemand werd gedood. Als je verloor in het spel, mocht je even niet mee doen. Of verloor je punten.

Contact via gamen

Ik denk hierover na als ik mijn jongens hoor ‘gamen’. ‘Ik schiet jou neer en nou ben je dood!’ Zijn broertje doet even net alsof hij omvalt maar staat direct weer op. ‘Jongens, doe nou eens een ander leuk spelletje. Niet zo gewelddadig.’ Zegt de familie. Maar misschien, heel misschien, is dit spelletje nog niet eens zo fout. Want is oorlog spelen niet iets voor kinderen? Leren ze hier niet van dat oorlog een ‘spel’ is? Een zo afgrijselijk, gruwelijk spel dat je dit nooit in het echt wil spelen?

Omhelzing

Als het al te heftig wordt en ze teveel opgaan in hun spel, zodat er ‘echte’ woorden of meppen dreigen te vallen, dan wordt er naar een oplossing gezocht waar ze allemaal tevreden mee kunnen zijn. En altijd, altijd, geven ze elkaar een knuffel na een ruzietje.

Poetin

Dus beste meneer Poetin, leg al je wapens neer en ga zitten gamen! Hierbij mag je net doen alsof je de beste van de wereld bent. En geef meneer Zelensky een dikke knuffel. Pas dan ben je een echte vent. Pas dan zal de wereld je zien als een stoere kerel. Iets waar je, mijns inziens, naar hunkert.

 

Read More
No Comment

Liefde

Recensie Verwaaid in de wind – Andries Mol / Anya van der Gracht
23 January 2022

Recensie Verwaaid in de wind – Andries Mol / Anya van der Gracht

Verwaaid in de Wind: Hans gaat gebukt onder het zware juk van zijn ouders en oudere broer. De enige die hem een arm om zijn schouder slaat in zijn zus Annie. Op het moment dat Hans voor het eerst naar school gaat, ontdekt hij dat er meer is dan slaag krijgen, gestraft worden, zonder eten naar bed gestuurd te worden. Hij krijgt zelfs vrienden.

Weg van huis

Hans is net tien jaar als hij voor de zoveelste keer van huis vlucht. Daan, een robuuste man met een stoere motor met zijspan, neemt hem op in zijn huis. Heel langzaam verdwijnen Hans’ angsten. Als de broer van Hans hem ernstig verwondt, is de maat vol. Er rest nog één weg: een rechtszaak. Vindt Hans de veilige haven die hij verdient?

Leeservaring

Verwaaid in de wind is een heel aangrijpend boek. Een boek waar je stil van wordt. Het is al snel duidelijk dat mishandeling het hoofdonderwerp is. Dit is zo realistisch geschreven dat ik het eerste deel van het boek gelezen heb met een een verdrietig gevoel over me heen. Het is heel goed voor te stellen wat Hans allemaal heeft moeten doorstaan zowel fysiek als emotioneel.

Gevolgen van misbruik

De gevolgen van het misbruik; het je ongewenst voelen en een gevoel van minderwaardigheid maar ook de angst, zijn levensecht door de auteur verwoord. Als je als lezer zelf situaties van misbruik hebt meegemaakt zou het boek als behoorlijk confronterend ervaren kunnen worden. Maar ook als dit thema verder bij je vandaan staat weet de auteur je te raken.

Ongewenst kind

Het boek geeft een heel helder en realistisch beeld van hoe de opvoeding van een ongewenst kind in een gereformeerd gezin gegaan kan zijn. Een stukje geschiedenis over de oorlog wordt ook heel mooi verwerkt in dit boek. Het boek leest vlot. Korte zinnen en korte hoofdstukken in eenvoudige taal maken dat het heftige onderwerp van mishandeling toch makkelijk te lezen is. Verwaaid in de wind is een aangrijpend boek vol emotie.

De auteur

Andries Mol (1960) uit Noordscheschut zit sinds zijn jeugd vol met verhalen. Op latere leeftijd heeft hij de moed gevonden korte stukjes te tonen aan anderen. Gesteund door enthousiaste lezers heeft hij de stap gezet in een eerste psychologische roman ‘Verwaaid in de wind’.

Co-auteur

Anya van der Gracht is schrijfster van autobiografische verhalen. Haar eigen levensverhaal heeft ze over vier boeken verdeeld. Hoewel de verhalen elkaar opvolgen, zijn de boeken heel goed los van elkaar te lezen. Zij vindt het belangrijk mensen te laten zien dat positiviteit, doorzettingsvermogen en humor een zeer waardevolle combinatie is waarmee je een positieve draai kunt geven aan je eigen leven of dat van anderen.

Algemene informatie

Titel: Verwaaid in de wind

Auteur: Andries Mol / Anya van der Gracht

Uitgeverij: Ambilicious

Jaar van uitgifte: 2021

Genre: psychologische roman

ISBN ebook: 978-94-93210-86-8

ISBN paperback: 978-94-93210-615

Read More
No Comment

Boeken

Vincent, Dianthe en het schilderij
25 November 2021

Vincent, Dianthe en het schilderij

Eindelijk vakantie! Opgewekt loop ik naar de lift om beneden mijn skispullen te inspecteren. Ik verheug me ontzettend op de vakantie en ben in een opperbeste stemming. Als ik beneden ben, loop ik naar de berging. Ik open de deur en ga naar binnen. Dan hoor ik een geluid en voor ik weet wat er gebeurt, voel ik een slag op mijn hoofd en sla ik tegen de grond. 

Donker

Kreunend word ik wakker. Ik voel pijn in mijn hoofd en in mijn zij. Dit is toch niet mijn bed waar ik in lig? Ik probeer overeind te komen en merk dat ik me in de berging bevind. Het is aardedonker of lijkt dat zo? Nee, het is zo, slechts een klein beetje licht van de straatlantaarns komt door het niet al te grote raampje naar binnen. Dan moet ik hier al een behoorlijke tijd gelegen hebben.

Wat is er gebeurd?

Als ik –wat ongemakkelijk- tegen de muur aan ga zitten, kreun ik van de pijn in mijn zij. Er zit toch geen kogel in?? Ik betast mijn zij en voel niets wat er niet hoort. Waarschijnlijk heb ik een klap op mijn hoofd gehad en ben ik met mijn zij ergens tegenaan gekomen, voor ik viel.  Wat is er toch gebeurd? Als mijn ogen aan het schamele licht gewend zijn, ontdek ik iets… 

Verdwenen schilderij

Verschrikt val ik bijna weer in zwijm. Ik probeer op mijn horloge te kijken, maar kan niet zien hoe laat het is. Maar wat wel scherp op mijn netvlies gebrand staat, is de lege plek op de muur tegenover mij. Het schilderij is verdwenen!  Ik blijf naar de lege plek staren. Dat kán toch niet waar zijn?!  Wie kan er belang hebben bij mijn belangrijkste bezit dat bovendien een erfstuk is. Ik had het zorgvuldig ingepakt in de berging gezet. Maar nu het weg is, dringt het gevoel van de totale ramp zich aan mij op.

Dante

Tranen dringen mij naar de ogen.  Ik, de stoere Vincent die nooit een traan laat, die zich jaren geleden heeft gepantserd. Af en toe breekt  buurvrouw Dianthe door mijn muren heen als ze me met een stralende lach vraagt of ik bij haar koffie kom drinken. Gewoontegetrouw sla ik dat af. Toch hunker ik vanbinnen wel naar contact, vandaar die wintersportvakantie in groepsverband. Dan hang ik de vlotte jongen uit.

Geen plezier in vakantie

Ik slaak een diepe zucht. Ik zal geen plezier meer hebben in de vakantie. Het schilderij is weg… De omgeving draait plotseling om me heen en ik zak weg. Weer word ik wakker. Hoelang zit ik hier nu al? Ik heb geen besef meer van tijd. Mijn zij doet zeer en het bonkt in mijn hoofd. En o… die lege plek! Het schilderij. Wie is zo laf geweest om mij neer te slaan en het te stelen?

Moeder’s schilderij

Het schilderij is zó belangrijk voor mij en toch kan ik er niet tegen dat het in mijn woning aan de muur hangt. Dan moet ik steeds aan haar denken… Aan mijn moeder – ook al was ze anders dan andere vrouwen –  ik voel me met al mijn vezels aan haar verbonden, maar ik voel ook afkeer. Ik heb geen broers en zussen. Soms denk ik: Had ik ze maar wel gehad, dan was ik niet zo eenzaam geweest. En toch koester ik die eenzaamheid. Lekker veilig achter mijn muur…

Excentriek

Ja, een mens kan raar in elkaar zitten. Ongetwijfeld heb ik wat van mijn moeder geërfd. Zij was excentriek, ik in zekere mate ook. Maar ze heeft me té veel beschermd; ik mocht nergens heen als kind. Ze zei dat ik het nergens zo goed had als thuis, bij haar. Klasgenootjes durfde ik niet mee te nemen, ik was bang dat ze mijn moeder raar zouden vinden.

Grootvader

Ik zat vaak naar het schilderij te kijken. Mijn moeder heeft me verteld dat mijn grootvader het geschilderd heeft. Hij droomde ervan om ooit in Frankrijk te gaan wonen. Hij verslond boeken over dat land en schilderde verschillende Franse gebouwen. Het schilderij dat ik geërfd heb is getiteld: Le pavillion blue. Het is een romantisch, blauw geschilderd gebouwtje dat in 1880 gebouwd is.

Wat is erger?

Ik zucht en kijk weer naar de lege plek. Zal ik dit schilderij missen? Wat vind ik erger, dat iemand mijn privacy heeft geschonden of toch het stelen van het schilderij? Had ik het nu maar verkocht, dan had ik nog geld voor gevangen. Hoewel je je af kunt vragen of iemand belang heeft bij een schilderij van een Frans huis. Bovendien is de lijst hopeloos ouderwets, hoewel er altijd wel mensen zijn die dat mooi vinden. Maar ach, wat zit ik te piekeren, het schilderij is verdwenen, foetsie, weg! Als mijn moeder dat wist, zou ze zich omdraaien in haar graf.

Had ik maar…

Ik begin weer weg te doezelen, ondanks dat ik het koud begin te krijgen. Ik schrik wakker van een geluid van mensen die in de gang voorbij lopen. Dan realiseer ik me weer waar ik ben en wat er gebeurd is. Het schilderij…. het schilderij… Had ik het toch maar opgehangen thuis. Want ondanks mijn gedachten over verkopen, weet ik zeker dat ik dat nooit gedaan zou hebben.

Verbintenis

Ik zit er met al mijn vezels aan verbonden.  Toch? Of denk ik dat alleen maar? Is dat alleen in mijn beleving zo? Waaróm zou ik aan een schilderij vastzitten? Omdat het een erfstuk is? Omdat mijn voorvader het geschilderd heeft? Omdat er een Frans huis op staat?

Verkouden

Ik slaak een diepe zucht. Ik kom er niet uit. Ik hoor weer een geluid in de gang en begrijp dat ik om hulp moet roepen. Als ik het wil proberen, komt er een schor gefluister uit mijn keel. Wat is dát nu weer? Laat mijn stem me in de steek? Ik probeer nog eens te roepen, een vreemd geluid ontsnapt aan mijn lippen. Ach ja, dat is waar ook, ik ben verkouden. Zo gauw ik ook maar een koutje te pakken heb, slaat het op mijn stem.

Schilderij

Ik slaak een diepe zucht. Hoe kom ik hieruit?  De vreselijke pijn belet me om overeind te komen. Wat een ellende. Waaróm is dat schilderij gestolen? En door wie? Volgens mij weet niemand iets van dat ding af. Wie verwacht er nou een schilderij bij iemand in de schuur? Diegene moet ervan geweten hebben, dat kan niet anders. Hij heeft me opgewacht, want hij zag natuurlijk geen andere mogelijkheid om in de schuur te komen. Ik peins me suf maar kan niemand bedenken.

Mobiel

Hoelang zit ik hier al? Voor mijn gevoel toch wel een paar uur. Mijn koffer had al gepakt kunnen zijn! Ineens bedenk ik iets, mijn mobiel zit in mijn broekzak! Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb! Ik kan de politie toch bellen? Ik toets de cijfers in en zie dan dat de energie langzaam uit het toestel verdwijnt… Ook dát nog! Als ik eerder had gebeld, was dat ding nog niet leeg geweest. Gefrustreerd smijt ik het toestel van me af en zucht diep. Weer probeer ik overeind te komen. Ik kreun van de hevige pijn die dat veroorzaakt.

Mijn buurvrouw

Het gezicht van Dianthe verschijnt in mijn gedachten. Ze is toch wel een érg mooie vrouw en lief ook, want ze geeft geen blijk van teleurstelling als ik weiger om bij haar op de koffie te gaan. Waarom heb ik dat eigenlijk altijd geweigerd? Om mijn imago als einzelgänger hoog te houden? Ik haal mijn schouders op. Ik bedenk dat ik eigenlijk best wel graag contact met haar zou willen hebben. Een gekke gedachte komt in me op: Een buurvrouw in plaats van een schilderij van een Frans huis… Ik kan toch beter aan háár denken dan aan dat allesoverheersende schilderij?

Loslaten

Ik moet aangifte doen. Ik ben tenslotte in elkaar geslagen en er is iets kostbaars gestolen. Iets kostbaars? Iets dat symbool staat voor knellende banden en diepe eenzaamheid! Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik tot het besef kom dat het bevrijdend is om het schilderij niet meer in bezit te hebben. Ik voel me verlost van iets dat veel erger is dan het opgesloten zitten in je eigen berging en neem een besluit: mocht ik hier ooit uitkomen, dan begin ik een nieuw leven. Een leven zonder moeder, een leven zonder schilderij.

Koffiedrinken

Weer hoor ik een geluid. De deur zwaait open. “Vincent!” roept Dianthe ontdaan. “Wat doe jij hier?”“Dianthe! Wat heerlijk dat je er bent!” roep ik blij en verrast. “Ik… ik…” Dan verlies ik voor de zoveelste keer mijn bewustzijn  en hoor nog vaag dat ze zegt: “Ik neem je  mee naar mijn huis, dan gaan we gezellig koffiedrinken!”

Read More
No Comment

Liefde

Recensie Prachtig Gebroken – Ad van de Lisdonk
24 October 2021

Recensie Prachtig Gebroken – Ad van de Lisdonk

Samenvatting

Kennedy Lincoln is tijdens een vakantie in Zuid-Frankrijk aan het bijkomen van haar stukgelopen relatie. Op een rommelmarkt duwt een bebloede, verwarde man zonder dat ze het merkt iets in haar tas. Vanaf dat moment staat haar hele leven op zijn kop. Ze blijkt ongewild in het bezit te zijn gekomen van een wapen dat zowel regeringen als terroristen tegen elke prijs in handen willen krijgen…

Leeservaring

Het boek leest vlot. Het is in begrijpelijke taal geschreven en heeft korte hoofdstukken. Een soepel verhaal waar de vaart goed inzit. Voor je het weet is het boek uit.

Bijbel

‘Prachtig gebroken’ is een origineel verhaal dat zich afspeelt in een herkenbare omgeving. Het onderwerp van het verhaal is herkenbaar uit de Bijbel. Tempeliers spelen in dit verhaal een grote rol. Het verhaal is ook actueel. Het conflict tussen diverse religies komt aan de orde maar vooral de actualiteit rondom Israel en de Joden die een eigen plek willen; Joden die de hun ontnomen grondgebieden terug willen en daarvoor willen strijden. Het speelt zich dus af in een heel herkenbaar en realistisch decor.

Personages

De personages zijn goed uitgewerkt. De dappere en stoere Kennedy Lincoln en Mike, geheim agent, zijn de personages waar het om draait. Je leert ze goed kennen en je kunt je een prima beeld vormen van uiterlijk en karakter.

Fantasierijk

Het verhaal zelf is ook fantasierijk. De kracht van het voorwerp waar het om gaat in dit boek is ongeloofwaardig maar het is op een dusdanige manier uitgewerkt dat als het zou kunnen, de gebeurtenissen best eens op deze manier zouden kunnen verlopen. Al met al een plezierig en avontuurlijk boek om te lezen.

De Auteur

Ad van de Lisdonk (1964) publiceerde meer dan honderd juridische- en technische artikelen, en schreef drie technische boeken. Maar hoe leuk dat schrijven ook was, het bleef toch ook een beetje op werk lijken, en Ad wilde liever romans schrijven. Thrillers om precies te zijn… In 2013 verscheen Ads eerste thriller, Het Amazoneverbond, bij Uitgeverij De Crime Compagnie. Het boek haalde de achtste plaats in de Hebban/ Crimezone Hall of Fame en bereikte de elfde plaats als beste thriller van dat jaar.

Mysterieuze amazones

Om tegemoet te komen aan de grote vraag naar meer thrillers met de mysterieuze amazones in de hoofdrol, schreef Ad in 2015 Het Amazoneoffensief en een jaar later Het Amazoneconflict. Na een aantal korte verhalen verscheen in 2018 de serie Alias Kylix als Storytel Original, onder het pseudoniem Henry Adam. In 2020 verscheen Ads thriller Prachtig gebroken.

Algemene Informatie

Titel: Prachtig Gebroken
Auteur: Ad van de Lisdonk
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Jaar van uitgifte: 2020
Genre: Thriller
ISBN: 978 94 6109 466 7

Read More
No Comment

Boeken

Leren accessoires
22 September 2021

Leren accessoires

Zijn jullie ook zo gek op die prachtige industriële ‘look’ in huis, die nu zo in is? Ik wel. Joke ook. Ik heb weleens eerder geschreven over haar totale renovatie in huis. Nu komt het allerleukste: de inrichting. Want ook die is helemaal nieuw.

Geweldig

En hoe leuk is het om allerlei winkels af te lopen en online te shoppen, alleen al om ideeën op te doen. Die heeft ze gevonden. Ik vind inrichting ook altijd heel erg leuk, dus ik kijk graag met haar mee.

Kiezen

Ze heeft gekozen voor een industriële inrichting. En dat is, ondanks de naam, heel erg gezellig geworden. Vooral als je een beetje dezelfde accessoires terug laat komen. In de winkels is dit nog niet zo eenvoudig. Want de trend is dan wel dezelfde, iedereen geeft daar toch een eigen invulling aan.

Blij

Wat is ze daarom blij met een winkel waar ze allerlei soorten leren plankdragers kan bestellen. Ze komen in allerlei maten en nog leuker, in allerlei kleuren! Ook als je (nog) niet de industriële kant op bent gegaan, of je hebt geen geld om allemaal nieuwe meubels te kopen, kun je je interieur aanpassen op deze manier.

Leren handgrepen

Want heb je dan een paar mooie houten planken aan de muur bevestigd met die leren plankdragers, dan begin je met je bestaande (lade)kasten. Heb je nog een leuke ladekast met handgrepen of knoppen op de lades: Vervang ze dan door leren handgreepjes in dezelfde kleur als je plankdragers.

Nieuw

Zo heb je in een handomdraai een geheel nieuw interieur. Ik heb met bewondering de website zitten bekijken. Want je kunt natuurlijk die leren lussen voor alles gebruiken. Zo hebben ze bijvoorbeeld de leren handgrepen aan mandjes vastgemaakt. De mandjes staan weer heel leuk op je plank, of in je kast.

Plantenhangers

En wat dacht je van plantenhangers? Of een leren lus om je gordijnen? Zo komen jouw leren accessoires overal terug in je huis en maak je er een geheel van. Stoer en toch oergezellig. Persoonlijk vind ik de kleur groen/grijs ontzettend mooi. Maar bruin en zwart past natuurlijk ook overal bij. Er zijn meer dan 30 kleuren beschikbaar, dus wedden dat jouw kleur er ook bij zit?

Nederlands

Ik heb niets tegen buitenlandse bedrijven, maar als we bij een Nederlands bedrijf kunnen kopen, waarom dan niet. Toch? En zit jouw maat er niet tussen dan kun je ook iets op maat laten maken. Je hebt al een set plankendragers voor onder de €15,00. Goed idee? Dat dacht ik ook.

Read More
No Comment

Wonen

Vloek er lekker op los
17 August 2021

Vloek er lekker op los

Een paar weken geleden las ik een onderzoek dat heet: ‘Vloek er lekker op los, je wordt er gezonder en geloofwaardiger van.’ Ik vind dat zo typisch Nederlands dat ik er hardop om moest lachen. Je kan het namelijk niet mooi genoeg maken. Wij vloeken veel. Ik vraag me zelfs af of er ergens een land in de wereld is waar er meer gevloekt wordt dan in ons kikkerlandje.

Chagrijnig

Komt dat omdat we een chagrijnig volk zijn? Misschien. Ik hoop overigens dat dat wel meevalt. Wel hebben we overal een uitgesproken mening over. Overal, want dat woord mag herhaald worden. Er is niets waar we ons niet druk over maken. Wat dat betreft kunnen we nog wat leren van de Finnen, dat het meest tevreden volk ter wereld schijnt te zijn.

Gezond

Dat vloeken gezond is, kan ik me nog een klein beetje indenken. Je kan het er maar beter uitgooien dan alles inhouden. Daar krijg je stress van. Of je dan ook gelijk maar iedereen de vreselijkste ziektes toe moet wensen, daar zet ik een dik vraagteken bij. Ook ben ik christelijk opgevoed en was het gebruik van de naam van God in een vloek streng verboden thuis. Ik merk dat ik deze (goede) gewoonte heb vastgehouden.

Vloeken

Onder vloeken wordt trouwens ook alle schuttingtaal geplaatst in het onderzoek. Het gaat dus niet alleen om de gvd’s, maar ook vooral om de f.cks, sh.ts en drieletterwoorden beginnend met een k of een l. Het zijn zulke gewone woorden geworden in onze spreektaal dat we er niet meer van opkijken. We gebruiken het te pas en te onpas. Ik kan er niets aan doen dat ik er soms een beetje onpasselijk van word.

Opvoeding

Het zal gedeeltelijk aan m’n opvoeding liggen, maar ook denk ik dat het komt omdat ik het nergens anders op de wereld zoveel hoor. Natuurlijk hoor je weleens iets roepen in het buitenland, maar dan is er vrijwel altijd iets aan de hand. Iemand valt, doet zich zeer of is werkelijk enorm boos. Meestal komt er daarna een verontschuldiging als de vloekende persoon in de gaten krijgt dat er mensen in de buurt staan.

Geloofwaardig

Met het tweede deel van het onderzoek, dat we er geloofwaardiger door worden, ben ik het absoluut oneens. Hoe kan je iemand meer geloven omdat hij/zij drie vloeken door zijn/haar overtuiging of verhaal gooit. Stel, ik luister naar een debat en de spreker spekt het verhaal met vloeken. Dan ben ik geneigd de knop om te draaien. Als iemand het niet zonder vloeken kan zeggen, dan zal het vast niet waar zijn.

Stoer

Het zal misschien stoer zijn, maar ik vind het veel knapper als je je kan inhouden en je niet hoeft te grijpen naar vloekwoorden. Het getuigt van een hogere intelligentie als je in plaats van vloeken een andere manier vindt om je duidelijk uit te drukken. En ik weet zeker dat er dan beter en meer naar je geluisterd wordt.

Read More
No Comment

Gezondheid

pijnlijke onderzoeken
18 May 2021

Pijnlijke onderzoeken

Ik ben een watje. Ik kan niet goed tegen pijn. Ik zie er al vreselijk tegenop om naar een dokter of tandarts te gaan als ik van te voren maar denk dat het pijn gaat doen. Als kind schreeuwde ik de hele boel bij elkaar zodra ik al de wachtkamer binnenkwam. Ik ben dan ook zeer tegen pijnlijke onderzoeken.

Er zijn ook minder leuke dingen

Mijn ouders probeerden me te leren dat het leven niet alleen uit leuke dingen bestaat. Er zijn nu eenmaal ook minder leuke dingen waar we doorheen moeten. Ik heb dat nooit willen aanvaarden. En ik ben er nog niet helemaal van overtuigd.

Prioriteiten

Mijn omgeving laat mij weten dat er prioriteiten zijn. Even een beetje pijn en je bent er misschien op tijd bij. Ik steek liever m’n kop in het zand. Ik heb het nu over de beruchte ‘borstenbus’. Ik weet hoe belangrijk het is. En ja, ik wil ook graag blijven leven. En dus wil ik er ook snel genoeg bij zijn als er iets niet helemaal in orde zou zijn.

Geplet

Maar alleen het schrijven van dit artikel bezorgt me al hartkloppingen en zweethanden. Ik durf niet. Ik heb gevoelige borsten en dat ze tussen twee platen geplet worden staat mij niet aan. En dat is heel netjes verwoord. Ik ga niet. En ik vind iedereen die dit wel durft enorme heldinnen. Ik meen het. Dik applaus!

Nog meer angsthazen

Nu kreeg ik van de week via een vriendin een berichtje via Facebook. Er schijnen nog meer angsthazen rond te lopen. Diepe zucht van verlichting. Vooral omdat er nu eindelijk een alternatief schijnt te zijn. Er zijn andere manieren van borstonderzoek. Bijvoorbeeld door echografie. En dat lijkt me dus helemaal geweldig. Waarom doen we dat nog niet?

Kosten?

Zelf denk ik dat de kosten vast hoger zullen zijn dan op de ouderwetse manier. Maar de voordelen wegen zoveel zwaarder mee, naar mijn idee. Allereerst vind ik het erg belangrijk dat ik er niets van voel. Ten tweede, en dat lijkt me ook niet onbelangrijk, kunnen ze via zo’n echo veel meer en veel sneller zien of je een behandeling nodig hebt. En ik hou nog even mijn mond in afwachting van, maar ik zou er zelfs ook wel een bijdrage voor over hebben als het op deze manier kan en mag.

Amerika achterna

Er is een hoop mis in de USA, ik weet het. Maar wat ik erg mis hier is de pijngrens waarop ze in Amerika de behandelingen meten. Wij Nederlanders moeten altijd maar zo stoer zijn (Dutch courage). Waarom? Ik wil best toegeven dat ik niet stoer ben. Spuit mij maar plat met verdovingsmiddelen, zet mij maar een masker op met een of ander gas waardoor ik onder zeil ben tijdens een tandarts bezoek.

Een keer per jaar

Mijn huisarts in Amerika draaide me een keer per jaar helemaal door de molen. Ik kreeg een uitstrijkje, een hartfilmpje, een borstonderzoek, bloeddruk werd gemeten, bloedonderzoek etc. Ik was er een dag mee kwijt, maar ik merkte er weinig of niets van. Het meeste gebeurde onder verdoving.

Handtekeningen

Dus laten we alsjeblieft hier ook wat voorzichtiger omspringen met al die gevoelige mensen en die pijnlijke onderzoeken. Maak ze menselijker. Daar zijn blijkbaar eerst een heleboel handtekeningen voor nodig. Dus iemand is een petitie gestart. Als je klikt op petitie.nl dan kom je gelijk op het juiste formulier. Ik heb getekend. Doe jij dat ook?

 

 

Read More
2 Comments

Gezondheid