Kweeperen

Hier in Frankrijk op Domaine de Montsalvy hebben we een heel warme, lange zomer gehad en als gevolg daarvan nu een enorme fruitopbrengst, waaronder kweeperen. Verleden jaar viel die opbrengst wat tegen, om niet te zeggen dat we heel weinig fruit hadden, maar dit jaar wordt dat ruim gecompenseerd. Mooi om te zien hoe de ons omringende fruit- en walnotenbomen voor zichzelf een rustjaar inlassen en dan een jaar later weer volop produceren. Zo van: nu hebben we er weer genoeg energie voor, dus ‘voilà, een nieuwe lading vitamines!

Tarte Tatin

Soms is het zelfs zoveel dat we het niet eens ‘weggegeten’ krijgen. We maken confitures van vijgen, perziken, pruimen en compotes van appels, rabarber en peren. We zijn experts geworden in het bakken van allerlei varianten op de klassieke ‘Tarte Tatin’ en nog blijft er fruit over. Soms blijft er een hele lading op de grond onder de boom liggen. Eigenlijk geeft me dat altijd een beetje een schuldgevoel t.o.v. de boom. Die heeft zo goed zijn best gedaan om al dat fruit voor ons te maken en wij laten het gewoon op de grond wegrotten.

Sorry, boom

Ik heb dan echt de neiging me te verontschuldigen voor het feit dat we er niets mee doen. Maar er zijn de nodige beestjes die dat valfruit behoorlijk op prijs stellen. Gelukkig maar! En ik ga ervanuit dat wat onder de boom wegrot ook weer voeding aan zijn ‘maker’ geeft. Nu hebben we een gigantische hoeveelheid kweeperen. Enorm grote, ‘ouderwetse’ vruchten, mooi met een zacht velourslaagje en heerlijk geurend. Keihard ook en niet zo gemakkelijk te verwerken.

Confiture

Ik heb in ons eerste jaar hier een poging gedaan er confiture van te maken. Alleen al het in kleine stukjes snijden was een enorm karwei. Ik weet niet hoe vaak mijn mes erin vast kwam te zitten. De andere jaren heb ik een groot gedeelte weggegeven of laten liggen – ja, ik schaam me er nog steeds voor – maar dit jaar heb ik me voorgenomen met die prachtige vruchten weer eens aan de slag te gaan. Wat het moet worden, weet ik nog niet, maar de eerste (heel gemakkelijke) stap is gezet: opgezocht op internet wat je ermee kunt doen…

Heel veel dus 

De volgende stappen moet ik nog gaan zetten. Een belangrijke, misschien wel dé belangrijkste daarvan is de tijd ervoor vrijmaken. Want het is eigenlijk zo gemakkelijk kant-en-klare spullen uit de winkel te halen. Waarom zou je je de moeite nemen alles ‘from scratch’ te maken als je de boel eenvoudigweg in je winkelkarretje kunt laden, of nog gemakkelijker bij de ‘Drive’ of, laten we nog een stapje verder gaan, bij je thuis kunt laten bezorgen? Zo hoef je voor je boodschappen niet eens meer met anderen in contact te komen, een praatje met iemand in de winkel te maken of je geduld bij de kassa te bewaren en toch nog vriendelijk te blijven.

Voldoening

Maar is het niet veel leuker om dat contact met anderen er wat meer in te houden? Je spullen rechtstreeks bij de boer of op de markt te kopen en je geld te laten bij diegene die zich ook de meeste moeite voor het product getroost heeft? Er zelf mee aan de slag te gaan? Dan weet je tenminste ook wat erin zit. En het geeft je veel meer voldoening dan enkel een dekseltje ergens vanaf te draaien. Ja, ik weet het wel, ‘we’ hebben allemaal zo weinig tijd, maar misschien moeten we ook eens even kijken waar we die tijd die we hebben dan aan besteden…

Minder hectisch

Goed ik geef toe, dankzij het emigreren van ons gezin vanuit Nederlands Limburg naar de Franse campagne, zoals o.a. beschreven in mijn boek, is ons leven een stukje minder hectisch geworden. Toch denk ik dat we daar allemaal ook wel een beetje voor kunnen kiezen. Als je dat belangrijk vindt, natuurlijk. Goh, waar die kweeperen niet allemaal toe geleid hebben…dit verhaaltje en hopelijk binnenkort tot allerlei lekkers. Op naar de volgende stap!

Door Hélène Nijssen, auteur van het boek ‘Dankzij Dorien, over de grens’